เวลาเจอเรื่องร้ายมากๆ ใจเราจะด้านชาจริงเหรอ?

สำหรับตัวฉันเอง เป็นคนที่ต้องเเบกรับความรู้สึกต่างๆตั้งเเต่เด็กจนโต ในขณะที่รู้สึกอึดอัดเเละรู้สึกอ่อนเเอ เเต่ในความอ่อนเเอ ก็ต้องทำตัวเป็นเข้มเเข็ง บางทีก็เหนื่อยนะที่ต้องปิดบังตัวเองไม่ให้ใครรู้ เพราะด้วยกลัวว่าจะมีเเต่คนซ้ำเติม ทุกวันนี้กลายเป็นที่เก็บกดทุกๆเรื่อง จนบางทีนอนอยู่บนเตียงเฉยๆไม่คิดทำอะไรทั้งนั้น ไม่อยากคุยกับใครเลย มีเเฟนก็เลิกเเคร์ เลิกที่จะใส่ใจเขาเพราะฉันเป็นคนที่ผ่านอะไรมาเยอะเเล้วดูเหมือนเขาเองก็ตามไม่ทัน เวลาที่เรามีปัญหากัน หรือ ตัวของฉันพบปัญหาแล้วอยากที่จะปรึกษาหาทางแก้ไข เเต่เขาก็รับฟังนะ แล้วเขาก็ปล่อยให้มันผ่านไป จนบางครั้งกลับเป็นเราที่เสียความรู้สึกอยู่คนเดียว ทุกวันนี้ไม่เเคร์ใคร รู้สึกอยากอยู่คนเดียวตลอด