ตามหัวกระทู้เลยค่ะ ตอนนี้เราสับสนมาก เราเคยมีแฟนคนนึงเรียนที่เดียวกันห้องเดียวกันนั่งด้วยจนวันนึงมีเหตุให้เราต้องเลิกกันค่ะ
ตั้งแต่วันที่เลิกกันไปช่วงแรกๆเรายังทำใจไม่ได้พยายามคิดว่าเค้าเป็นของเราอยู่ตลอดเวลาจนเราโตขึ้นมันเริ่มคิดได้ว่าเราควรปล่อยวาง
เราก็พยายามเป็นเพื่อนร่วมห้องที่ดีสำหรับเค้าค่ะ เพราะเรามั่นใจว่าเราเข้าใจเค้ามากที่สุดในห้องแล้ว เค้าไม่มาโรงเรียนเป็นเดือนๆเลยค่ะ
เเล้วเวลาเรามีแฟนใหม่เค้าจะชอบมาคอยถามคอยประชดตลอด เราคุยกันตลอด ดีบ้างไม่ดีบ้างแต่ก็คุยกันค่ะ ตัดไม่ขาดสักที จนเราเรียนจบมา
วันจบมันใจหายมากค่ะ เรารู้สึกเหมือนเรายังอยากเจอเค้าอีกเรื่อยๆ ไม่อยากให้ต่างคนต่างหายไป แต่ก็ต้องรับความจริงค่ะว่าเราต่างคนต่างต้อง
ออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง เราลืมบอกว่าหลังจากเลิกกันไปสักพักเค้าก็มีแฟนใหม่ค่ะ เรื่องราว3ปีมันวนไปวนมาไม่จบไม่สิ้นมันมาจบก็ตอนเราเรียนจบ
นี่แหละค่ะต่างคนต่างไปไม่มีติดต่อกันอีก แต่ทุกครั้งที่สมองเราไม่ได้คิดอะไร เรามักนึกถึงแต่เรื่องราวของเราและเค้าเสมอ คิดเสมอว่าเค้าจะเป็นยังไง
อยู่ยังไงสบายดีมั้ย ตอนนี้เรามีแฟนคบกันมาได้เกือบปีแล้วค่ะ เราเคยโดนผู้หญิงคนนึงพูดว่าถ้ายังรักแฟนเก่าก็กลับไปคบกันสิ แต่ตอนนั้นเราคิดว่าเราทำ
อย่างนั้นไม่ได้ เรามีแฟนแล้วนะ แต่พอทุกครั้งที่เรานึกถึงแฟนเก่าเรา คำถามมันผุดขึ้นมาในหัวว่าเรารักแฟนคนปัจจุบันจริงๆหรอ มันสับสนไปหมดเลยค่ะ
เรามีความรู้สึกว่าแฟนคนปัจจุบันเรารักมากเลยนะคะแต่บางความรู้สึกก็ค้านมาว่าเราไม่เลิกกับเค้าเพราะเราไม่มีใครรึปล่าว เรากลัวเหงารึปล่าวอย่างงี้ตลอดเลยค่ะ
เราอยากรู้ว่ามีใครเป็นแบบเรามั้ยค่ะ ที่ในชีวิตจะมีคนๆนึงวนเวียนในหัวตลอดแบบเรา
ปล. ถ้าเราเขียนวกวนต้องขอโทษด้วยนะคะ เราเรียบเรียงไม่ค่อยเป็นคิดได้ก็พิมพ์เลยค่ะขอโทษนะคะ
เคยพยายามตัดใครสักคนออกไปจากชีวิตแต่ตัดไม่ขาดมั้ยคะ?
ตั้งแต่วันที่เลิกกันไปช่วงแรกๆเรายังทำใจไม่ได้พยายามคิดว่าเค้าเป็นของเราอยู่ตลอดเวลาจนเราโตขึ้นมันเริ่มคิดได้ว่าเราควรปล่อยวาง
เราก็พยายามเป็นเพื่อนร่วมห้องที่ดีสำหรับเค้าค่ะ เพราะเรามั่นใจว่าเราเข้าใจเค้ามากที่สุดในห้องแล้ว เค้าไม่มาโรงเรียนเป็นเดือนๆเลยค่ะ
เเล้วเวลาเรามีแฟนใหม่เค้าจะชอบมาคอยถามคอยประชดตลอด เราคุยกันตลอด ดีบ้างไม่ดีบ้างแต่ก็คุยกันค่ะ ตัดไม่ขาดสักที จนเราเรียนจบมา
วันจบมันใจหายมากค่ะ เรารู้สึกเหมือนเรายังอยากเจอเค้าอีกเรื่อยๆ ไม่อยากให้ต่างคนต่างหายไป แต่ก็ต้องรับความจริงค่ะว่าเราต่างคนต่างต้อง
ออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง เราลืมบอกว่าหลังจากเลิกกันไปสักพักเค้าก็มีแฟนใหม่ค่ะ เรื่องราว3ปีมันวนไปวนมาไม่จบไม่สิ้นมันมาจบก็ตอนเราเรียนจบ
นี่แหละค่ะต่างคนต่างไปไม่มีติดต่อกันอีก แต่ทุกครั้งที่สมองเราไม่ได้คิดอะไร เรามักนึกถึงแต่เรื่องราวของเราและเค้าเสมอ คิดเสมอว่าเค้าจะเป็นยังไง
อยู่ยังไงสบายดีมั้ย ตอนนี้เรามีแฟนคบกันมาได้เกือบปีแล้วค่ะ เราเคยโดนผู้หญิงคนนึงพูดว่าถ้ายังรักแฟนเก่าก็กลับไปคบกันสิ แต่ตอนนั้นเราคิดว่าเราทำ
อย่างนั้นไม่ได้ เรามีแฟนแล้วนะ แต่พอทุกครั้งที่เรานึกถึงแฟนเก่าเรา คำถามมันผุดขึ้นมาในหัวว่าเรารักแฟนคนปัจจุบันจริงๆหรอ มันสับสนไปหมดเลยค่ะ
เรามีความรู้สึกว่าแฟนคนปัจจุบันเรารักมากเลยนะคะแต่บางความรู้สึกก็ค้านมาว่าเราไม่เลิกกับเค้าเพราะเราไม่มีใครรึปล่าว เรากลัวเหงารึปล่าวอย่างงี้ตลอดเลยค่ะ
เราอยากรู้ว่ามีใครเป็นแบบเรามั้ยค่ะ ที่ในชีวิตจะมีคนๆนึงวนเวียนในหัวตลอดแบบเรา
ปล. ถ้าเราเขียนวกวนต้องขอโทษด้วยนะคะ เราเรียบเรียงไม่ค่อยเป็นคิดได้ก็พิมพ์เลยค่ะขอโทษนะคะ