สวัสดีค่ะ เราเป็นโรคซึมเศร้ามาได้หลายปีแล้ว และหลายๆครั้ง เราก็พยายามจะจบชีวิตตัวเอง ด้วยการโอเวอร์โดสยาหลายรอบมากๆ มีทั้งวางแพลนจะฆ่าตัวตายด้วยวิธีต่างๆนาๆ
เราเคยโอเวอร์โดสยาไปทั้งหมดที่นับได้ประมาณสิบกว่ารอบ รอบแรกเริ่มจากแปดเม็ด.... กลายเป็นยี่สิบกว่าเม็ด และกลายเป็นเกือบห้าสิบเม็ด....
ในทุกๆรอบเรารอดมาได้ค่ะ แต่จะมีอาการมึน
ทรงตัวเคลื่อนไหวลำบาก อยากจะนอนตลอดเวลาสื่อสารไม่ค่อยรู้เรื่อง
ส่วนใหญ่ยาที่ใช้โอเวอร์โดสมักจะเป็นยาที่คุณหมอจ่ายมาค่ะพวกยานอนหลับ ยาต้านอาการซึมเศร้า ยาแก้แพ้
ทุกๆครั้งที่เราโอเวอร์โดส ส่วนใหญ่ เราอยากหนีค่ะ อยากหนีจากสภาพความจริงที่ต้องเจอบ้าง
ขอแค่สักพัก
ขอแค่ช่วงสั้นๆก็ยังดี
อาการสำหรับโรคซึมเศร้าของเรา เรากินไม่ได้ค่ะ กินไม่ลง อาหารหนึ่งมื้อต่อวัน น้ำหนักลด 8 โลภายในเวลาหนึ่งเดือนกว่าๆ ผอมลงจนกระดูกโผล่ ไม่อยากจะออกไปพบใคร ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากจะทำอะไรสักอย่าง แรงขับเคลื่อน แรงผลักดันในชีวิตหายแห้งเหือดไปหมด จากคนร่าเริง กลายเป็นคนไม่ค่อยพูด ขี้กังวล นอนไม่ได้ นอนไม่หลับ ร่างกายทรุดโทรมอย่างชัดเจน ในหัวมีแต่ความคิดว่านี่เราจะอดทนใช้ชีวิต อดทนหายใจได้ไปถึงเมื่อไร คิดแต่เรื่องการตาย
หลายๆครั้ง คำปลอบใจจากคนรอบข้าง มันยิ่งทำให้เราอยากจะหนีชีวิตจริงไปมากกว่าเดิม
ไม่นึกถึงพ่อแม่เหรอ?
กว่าพ่อแม่จะเลี้ยงมาได้มันใช้เวลานานนะ
ค่ะ เราเข้าใจ แต่เราอยากจะบอกว่าคนเราเจอครอบครัวที่ไม่เหมือนกันนะคะ
ครอบครัวเรา พ่อกับแม่เรา ไล่ให้เราไปตาย
บอกว่าเราเป็นภาระ บอกว่าเมื่อไรเราจะตายๆไปสักที
บอกว่าการมีอยู่ของเรามันทำให้พวกเค้าเหนื่อย
พอคนรอบข้างปลอบ บอกให้นึกถึงครอบครัว
เราอยากจะบอกมากๆเลยว่า
ยิ่งนึกถึงยิ่งอยากตายมากกว่าเดิมอีกค่ะ
อีกคำปลอบนึงที่มักจะได้ยินคือ
คนอื่นเจอเรื่องแย่กว่านี้ตั้งเยอะยังทนได้เลย
คุณรู้ไหมคะว่าแต่เดิม เราก็รู้สึกแย่กับตัวเองมากพออยู่แล้ว ไม่มั่นใจในตัวเอง ไม่เชื่อมั่นตัวเอง
ยิ่งฟังคำปลอบพวกนี้ ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าเรามันไร้ความสามารถ เราสู้ไม่ไหว
เราไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเวลารับรู้ว่าคนอื่นก็เจอเรื่องแย่ๆเหมือนกับเรานะคะ
คนเรามีภูมิต้านทานชีวิตไม่เท่ากันค่ะ เราเอามาเทียบกันไม่ได้หรอกว่า เฮ้ย คนนั้นยังทนได้ เธอก็ต้องทนได้สิ บอกเลยค่ะว่าคำปลอบแบบนี้ เลี่ยงได้ก็พยายามเลี่ยงนะคะ เพราะมันทำให้รู้สึกแย่กว่าเดิมค่ะ
คนเป็นโรคซึมเศร้า ภูมิต้านทานเวลาเจอเรื่องแย่ๆ ภูมิมันต่ำค่ะ เป็นคนที่ทรมานกับการมีชีวิตอยู่ของตัวเอง เป็นคนที่ทรมานกับการที่เรายังต้องอดทนหายใจ ทุกลมหายใจที่มี มันเต็มไปด้วยความทรมานค่ะ
บางครั้ง จริงๆแล้ว สิ่งที่เราต้องการ อาจจะเป็นแค่ มีคนคอยนั่งข้างๆและรับฟังเรา อย่าเพิ่งตัดสินเราจะได้ไหมคะ ขอแค่สักคนที่เข้าใจ
ขอแค่รับรู้ถึงความอดทนของเรา ที่เราทนมาบ้าง
โลกที่มองผ่านคนซึมเศร้า มันเป็นโลกที่เต็มไปด้วยความทรมานค่ะ มีคนจำนวนมาก ที่บอกว่า
โรคซึมเศร้า มันคือโรคของคนบ้า มันคือโรคของคนอ่อนแอ มันคือโรคที่ตัวเราเองนั่นแหละที่เป็นปัญหา
มันแย่ที่ตัวเราเอง เขาไม่เปิดรับโลกของเราเลยค่ะ
เขากีดกันเราจากโรคที่เราเป็น
เราเริ่มรักษาโรคซึมเศร้ากับคุณหมอ เพราะเราก็ยังหวัง หวังอยู่เล็กๆว่าสักวัน เราจะกลับมา กลับมาเป็นคนที่คอยดูแลคนอื่นและเป็นที่พึ่งพิงให้คนอื่นได้บ้าง
ขอพื้นที่เล็กๆ ให้พวกเราได้มีคนเข้าใจพวกเราบ้างได้ไหมคะ ขอพื้นที่เล็ก ให้เราอยู่แบบไม่โดนตัดสินไปแล้วว่าเราเป็นคนบ้า ขอให้เราได้หายใจแบบไม่ต้องทรมานได้ไหมคะ
ขอบคุณค่ะ
[รีวิว]จากผู้ป่วยโรคซึมเศร้า
เราเคยโอเวอร์โดสยาไปทั้งหมดที่นับได้ประมาณสิบกว่ารอบ รอบแรกเริ่มจากแปดเม็ด.... กลายเป็นยี่สิบกว่าเม็ด และกลายเป็นเกือบห้าสิบเม็ด....
ในทุกๆรอบเรารอดมาได้ค่ะ แต่จะมีอาการมึน
ทรงตัวเคลื่อนไหวลำบาก อยากจะนอนตลอดเวลาสื่อสารไม่ค่อยรู้เรื่อง
ส่วนใหญ่ยาที่ใช้โอเวอร์โดสมักจะเป็นยาที่คุณหมอจ่ายมาค่ะพวกยานอนหลับ ยาต้านอาการซึมเศร้า ยาแก้แพ้
ทุกๆครั้งที่เราโอเวอร์โดส ส่วนใหญ่ เราอยากหนีค่ะ อยากหนีจากสภาพความจริงที่ต้องเจอบ้าง
ขอแค่สักพัก
ขอแค่ช่วงสั้นๆก็ยังดี
อาการสำหรับโรคซึมเศร้าของเรา เรากินไม่ได้ค่ะ กินไม่ลง อาหารหนึ่งมื้อต่อวัน น้ำหนักลด 8 โลภายในเวลาหนึ่งเดือนกว่าๆ ผอมลงจนกระดูกโผล่ ไม่อยากจะออกไปพบใคร ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากจะทำอะไรสักอย่าง แรงขับเคลื่อน แรงผลักดันในชีวิตหายแห้งเหือดไปหมด จากคนร่าเริง กลายเป็นคนไม่ค่อยพูด ขี้กังวล นอนไม่ได้ นอนไม่หลับ ร่างกายทรุดโทรมอย่างชัดเจน ในหัวมีแต่ความคิดว่านี่เราจะอดทนใช้ชีวิต อดทนหายใจได้ไปถึงเมื่อไร คิดแต่เรื่องการตาย
หลายๆครั้ง คำปลอบใจจากคนรอบข้าง มันยิ่งทำให้เราอยากจะหนีชีวิตจริงไปมากกว่าเดิม
ไม่นึกถึงพ่อแม่เหรอ?
กว่าพ่อแม่จะเลี้ยงมาได้มันใช้เวลานานนะ
ค่ะ เราเข้าใจ แต่เราอยากจะบอกว่าคนเราเจอครอบครัวที่ไม่เหมือนกันนะคะ
ครอบครัวเรา พ่อกับแม่เรา ไล่ให้เราไปตาย
บอกว่าเราเป็นภาระ บอกว่าเมื่อไรเราจะตายๆไปสักที
บอกว่าการมีอยู่ของเรามันทำให้พวกเค้าเหนื่อย
พอคนรอบข้างปลอบ บอกให้นึกถึงครอบครัว
เราอยากจะบอกมากๆเลยว่า
ยิ่งนึกถึงยิ่งอยากตายมากกว่าเดิมอีกค่ะ
อีกคำปลอบนึงที่มักจะได้ยินคือ
คนอื่นเจอเรื่องแย่กว่านี้ตั้งเยอะยังทนได้เลย
คุณรู้ไหมคะว่าแต่เดิม เราก็รู้สึกแย่กับตัวเองมากพออยู่แล้ว ไม่มั่นใจในตัวเอง ไม่เชื่อมั่นตัวเอง
ยิ่งฟังคำปลอบพวกนี้ ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าเรามันไร้ความสามารถ เราสู้ไม่ไหว
เราไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเวลารับรู้ว่าคนอื่นก็เจอเรื่องแย่ๆเหมือนกับเรานะคะ
คนเรามีภูมิต้านทานชีวิตไม่เท่ากันค่ะ เราเอามาเทียบกันไม่ได้หรอกว่า เฮ้ย คนนั้นยังทนได้ เธอก็ต้องทนได้สิ บอกเลยค่ะว่าคำปลอบแบบนี้ เลี่ยงได้ก็พยายามเลี่ยงนะคะ เพราะมันทำให้รู้สึกแย่กว่าเดิมค่ะ
คนเป็นโรคซึมเศร้า ภูมิต้านทานเวลาเจอเรื่องแย่ๆ ภูมิมันต่ำค่ะ เป็นคนที่ทรมานกับการมีชีวิตอยู่ของตัวเอง เป็นคนที่ทรมานกับการที่เรายังต้องอดทนหายใจ ทุกลมหายใจที่มี มันเต็มไปด้วยความทรมานค่ะ
บางครั้ง จริงๆแล้ว สิ่งที่เราต้องการ อาจจะเป็นแค่ มีคนคอยนั่งข้างๆและรับฟังเรา อย่าเพิ่งตัดสินเราจะได้ไหมคะ ขอแค่สักคนที่เข้าใจ
ขอแค่รับรู้ถึงความอดทนของเรา ที่เราทนมาบ้าง
โลกที่มองผ่านคนซึมเศร้า มันเป็นโลกที่เต็มไปด้วยความทรมานค่ะ มีคนจำนวนมาก ที่บอกว่า
โรคซึมเศร้า มันคือโรคของคนบ้า มันคือโรคของคนอ่อนแอ มันคือโรคที่ตัวเราเองนั่นแหละที่เป็นปัญหา
มันแย่ที่ตัวเราเอง เขาไม่เปิดรับโลกของเราเลยค่ะ
เขากีดกันเราจากโรคที่เราเป็น
เราเริ่มรักษาโรคซึมเศร้ากับคุณหมอ เพราะเราก็ยังหวัง หวังอยู่เล็กๆว่าสักวัน เราจะกลับมา กลับมาเป็นคนที่คอยดูแลคนอื่นและเป็นที่พึ่งพิงให้คนอื่นได้บ้าง
ขอพื้นที่เล็กๆ ให้พวกเราได้มีคนเข้าใจพวกเราบ้างได้ไหมคะ ขอพื้นที่เล็ก ให้เราอยู่แบบไม่โดนตัดสินไปแล้วว่าเราเป็นคนบ้า ขอให้เราได้หายใจแบบไม่ต้องทรมานได้ไหมคะ
ขอบคุณค่ะ