สวัสดีครับ นี้เป็นกระทู้แรกเลยนะ ที่ผมพิมพ์ ที่จริงสมัครพันทิปมานานล้ะ เพิ่งจำรหัสได้ 5555
ผมมีเรื่องมาเล่าให้ฟัง เป็นชีวิตของผมเองแหละ
ผมเกิดที่ จ.บร. บ้านเกิดเลย ตอนเด็กๆ เป็นคนเงียบๆ (ตอนนี้ก็ด้วย) แม่บอกว่าผมเพิ่งพูดได้ตอน 4 ขวบ และก็มีอาการพัฒนาการช้าติดตัวมาด้วย (ไม่รู้ว่าหายรึยัง) ฐานะในครอบครัวก็จน ถึงขั้นต้องไปกู้หนี้ยืมสินเพื่อเอาเงินมาใช้ในครอบครัว ผมเข้าเรียนช้ามาก เพิ่งเข้าไปเรียนตอน อนุบาล2 (เพิ่งมีตังค์ซื้อชุดให้ลูก) ปรับตัวเข้ากับคนอื่นแทบไม่ได้เลย ช้ากว่าเพื่อนคนอื่นๆ ขี้แยอะ 555 แบบว่าใครตื่นนอนก่อนจะร้องไห้ล้ะ (ภาคบ่ายเด็กอนุบาล ครูจะให้นอนพัก) กินนมถุงก็ไม่เคยหมด ช่วงนั้นคือแบบกว่าจะปรับตัวได้ก็คือจบอนุบาลล้ะ
ขึ้น ป.1 มา ก็ได้อยู่ห้องเดิมกับเพื่อนสมัยอนุบาล ครูประจำชั้นใจดีมาก (ถึงแม้จะตีเราก็เหอะ) เราก็ฉายแววอัจฉริยะล้ะ 555 (หมอบอก เด็กคนนี้พัฒนาการช้า คือ EQ ตํ่า แต่ IQ สูง) ก็เรียนแบบเข้าใจไหลลื่น ลื่นหมด เข้าใจทุกเนื้อหา แต่เป็นคนที่รนตลอดเวลา ตื่
ขึ้นมา ป.2 ก็กับครูประจำชั้นท่านเดิม ครูวิทยาศาสตร์จับลงให้แข่งรายการอัจฉริยะทางวิทยาศาสตร์เลยอะ (ระดับกลุ่มในเขต สพป.) แข่งกับ 10 ร.ร.ในเครือเดียวกัน ยอมรับว่าตื่นเต้นจนรน เละหมด ได้ที่ 4 จาก 10 เอาน่า!! ผมบอกครูว่าจะเอาใหม่ปีหน้า มาล้างตา
เรียนตอน ป.2 เริ่มรู้ล้ะว่าเราชอบวิชาไหน ตอนนั้นชอบภาษาอังกฤษมาก ครูหล่อ 555 (เอ๊ะ ยังไงวะแก!!) ครูอิ้งสอนสนุกมาก คือท่านก้รู้แหละว่าเราพัฒนาการช้า ท่านก็สอนแบบเนิ้บๆ 555 ใจเย็นๆ จนเราเริ่มปรับตัวได้ และก็เรียนและสอบอย่างมั่นใจขึ้น จนสอบได้ที่ 1 ครั้งแรก ตอน ป.2 ล้ะ (ป.1 สอบได้ที่ 2)
มา ป.3 สนุกนะช่วงนี้ เอาเท่าที่จำความได้ล้ะกัน ก็คือ หลังจากที่โชว์ทักษะวิทย์ล้ะ ครูภาษาไทยก็จองตัวไปเลย ท่านบอกเสียงเรามีเอกลักษณ์ พูดเพราะ มีหางเสียง ถึงแม้เสียงจะเบาก็เหอะ (ทีหลังมารู้ ว่าครูประจำชั้น ท่านส่งชื่อเราไป ท่านเดิมตั้งแต่ ป.1-2 อะ 555 อยากให้ผมได้ทุกวิชา) มาถึงวันแคสตัวไปแข่ง ครูภาษาไทยท่านเตรียมคนมา 4 คน (บวกผมด้วย) ท่านให้ท่องทำนองเสนาะบทเดียวกัน บทที่ขึ้นต้นว่า ...เป็นมนุษย์เป็นได้เพราะใจสูง... นี้แหละ อ้าววว เราไม่เคยท่องบทนี้ อาการเกร็งและรนกลับมาล้ะ ไปถึงหน้าครู ท่องซะเพี้ยนเป๋หมด จบกัน ครูไม่เลือกล้ะ 555 กลับมาเรียนดีกว่า
ครูอังกฤษลองภูมิกับผมดู ท่านจะดูว่าเด็กคนนี้ สมองเขาได้ขนาดไหน ท่านหาข้อสอบอังกฤษ 100 ข้อ ให้ผมมานั่งทำ ใช้เวลาประมาณ 40 นาทีกว่าๆ ผมทำเสร็จ ครูตรวจ ท่านก็อึ้ง ถูก 87 ข้อ ท่านเลยรู้ล้ะ ว่าเราชอบวิชานี้จริง ท่านเลยสอนให้เต็มที่ แบบจัดเต็มกว่าเด็กคนอื่นๆ จนผ่านมา 2 อาทิตย์ ท่านบอก นร.ในห้อง ว่าจะย้ายไปอยู่ ร.ร.มัธยมล้ะน้าาา เราก็ใจหายอยู่เหมือนกัน ทุกวันนี้ก็คิดถึงท่านเหมือนกัน (เจอท่านนานๆ ที)
ชีวิตตอน ป.3 ถึงจะไม่ได้แข่งอะไรก็เหอะ แต่ครูก็ไม่ให้เราอยู่นิ่งหรอก ครูประจำชั้นคิดวิธีให้เด็กเก่งคณิต ท่านให้ นร.ไปท่องสูตรคูณตั้งแต่ แม่ 2 ถึง แม่ 12 มาท่องให้ฟัง ท่องจบก่อน ไปเล่นได้ 5555 เราก็ท่องได้แหละ แต่กว่าจะจบก็นานอยู่ เพื่อนคนอื่นก็เข้าแถวยาวเหยียด
อีกอย่างที่เรารู้ตัวตอน ป.3 คือเราอ่อนกีฬา คาบพละ เป็นคาบเดียวที่เราจะสู้ทุกคนในห้องไม่ได้เลย ฟุตบอล วอลเลย์ แชร์บอล ปิงปอง ตะกร้อ เล่นไม่เป็นสักอย่าง 555 (ทุกวันนี้ก็เป็นอยู่ แต่ไมเก่งมาก)
ครูประจำชั้นท่านตาม นร.มาตั้งแต่ ป.1 ล้ะ จนจบ ป.3 ท่านขอ ผอ.สอนห้องเรา 3 ปีรวด (ยังไม่เข้าใจว่าทำไม) แต่เอาเหอะ ท่านใจดี บางเวลา 555 ท่านบอกเราว่า "ต่อไปนี้ เธอจะมาอายแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ ขึ้น ป.4 ไป เธอต้องไม่อาย อย่ากลัวการทำสิ่งที่ดีต่อเรา" คือเราขี้อายอะ ไม่มั่นใจในตัวเอง ตอนเด็ก เวลาลังเลจะเสียงเบาๆ กลัวผิด 5555
ก็จบ ป.3 มาอย่างเชิ้บๆ สบายๆ ด้วยอันดับ 1 เช่นเดิม ลาครูประจำชั้นท่านนี้ ก้าวสู่ ป.4 การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ได้ใช้ปากกาครั้งแรก หลังจากผ่านยุคดินสอ !!!!
(ขอต่อ EP.2 นะครับ)
ขอบคุณที่อ่านจบ น่ารักอะ 555
ชีวิตของฉัน EP.1 (เด็กคนนี้ที่ชายแดนอำเภอเมือง) ตอน เริ่มต้น
ผมมีเรื่องมาเล่าให้ฟัง เป็นชีวิตของผมเองแหละ
ผมเกิดที่ จ.บร. บ้านเกิดเลย ตอนเด็กๆ เป็นคนเงียบๆ (ตอนนี้ก็ด้วย) แม่บอกว่าผมเพิ่งพูดได้ตอน 4 ขวบ และก็มีอาการพัฒนาการช้าติดตัวมาด้วย (ไม่รู้ว่าหายรึยัง) ฐานะในครอบครัวก็จน ถึงขั้นต้องไปกู้หนี้ยืมสินเพื่อเอาเงินมาใช้ในครอบครัว ผมเข้าเรียนช้ามาก เพิ่งเข้าไปเรียนตอน อนุบาล2 (เพิ่งมีตังค์ซื้อชุดให้ลูก) ปรับตัวเข้ากับคนอื่นแทบไม่ได้เลย ช้ากว่าเพื่อนคนอื่นๆ ขี้แยอะ 555 แบบว่าใครตื่นนอนก่อนจะร้องไห้ล้ะ (ภาคบ่ายเด็กอนุบาล ครูจะให้นอนพัก) กินนมถุงก็ไม่เคยหมด ช่วงนั้นคือแบบกว่าจะปรับตัวได้ก็คือจบอนุบาลล้ะ
ขึ้น ป.1 มา ก็ได้อยู่ห้องเดิมกับเพื่อนสมัยอนุบาล ครูประจำชั้นใจดีมาก (ถึงแม้จะตีเราก็เหอะ) เราก็ฉายแววอัจฉริยะล้ะ 555 (หมอบอก เด็กคนนี้พัฒนาการช้า คือ EQ ตํ่า แต่ IQ สูง) ก็เรียนแบบเข้าใจไหลลื่น ลื่นหมด เข้าใจทุกเนื้อหา แต่เป็นคนที่รนตลอดเวลา ตื่
ขึ้นมา ป.2 ก็กับครูประจำชั้นท่านเดิม ครูวิทยาศาสตร์จับลงให้แข่งรายการอัจฉริยะทางวิทยาศาสตร์เลยอะ (ระดับกลุ่มในเขต สพป.) แข่งกับ 10 ร.ร.ในเครือเดียวกัน ยอมรับว่าตื่นเต้นจนรน เละหมด ได้ที่ 4 จาก 10 เอาน่า!! ผมบอกครูว่าจะเอาใหม่ปีหน้า มาล้างตา
เรียนตอน ป.2 เริ่มรู้ล้ะว่าเราชอบวิชาไหน ตอนนั้นชอบภาษาอังกฤษมาก ครูหล่อ 555 (เอ๊ะ ยังไงวะแก!!) ครูอิ้งสอนสนุกมาก คือท่านก้รู้แหละว่าเราพัฒนาการช้า ท่านก็สอนแบบเนิ้บๆ 555 ใจเย็นๆ จนเราเริ่มปรับตัวได้ และก็เรียนและสอบอย่างมั่นใจขึ้น จนสอบได้ที่ 1 ครั้งแรก ตอน ป.2 ล้ะ (ป.1 สอบได้ที่ 2)
มา ป.3 สนุกนะช่วงนี้ เอาเท่าที่จำความได้ล้ะกัน ก็คือ หลังจากที่โชว์ทักษะวิทย์ล้ะ ครูภาษาไทยก็จองตัวไปเลย ท่านบอกเสียงเรามีเอกลักษณ์ พูดเพราะ มีหางเสียง ถึงแม้เสียงจะเบาก็เหอะ (ทีหลังมารู้ ว่าครูประจำชั้น ท่านส่งชื่อเราไป ท่านเดิมตั้งแต่ ป.1-2 อะ 555 อยากให้ผมได้ทุกวิชา) มาถึงวันแคสตัวไปแข่ง ครูภาษาไทยท่านเตรียมคนมา 4 คน (บวกผมด้วย) ท่านให้ท่องทำนองเสนาะบทเดียวกัน บทที่ขึ้นต้นว่า ...เป็นมนุษย์เป็นได้เพราะใจสูง... นี้แหละ อ้าววว เราไม่เคยท่องบทนี้ อาการเกร็งและรนกลับมาล้ะ ไปถึงหน้าครู ท่องซะเพี้ยนเป๋หมด จบกัน ครูไม่เลือกล้ะ 555 กลับมาเรียนดีกว่า
ครูอังกฤษลองภูมิกับผมดู ท่านจะดูว่าเด็กคนนี้ สมองเขาได้ขนาดไหน ท่านหาข้อสอบอังกฤษ 100 ข้อ ให้ผมมานั่งทำ ใช้เวลาประมาณ 40 นาทีกว่าๆ ผมทำเสร็จ ครูตรวจ ท่านก็อึ้ง ถูก 87 ข้อ ท่านเลยรู้ล้ะ ว่าเราชอบวิชานี้จริง ท่านเลยสอนให้เต็มที่ แบบจัดเต็มกว่าเด็กคนอื่นๆ จนผ่านมา 2 อาทิตย์ ท่านบอก นร.ในห้อง ว่าจะย้ายไปอยู่ ร.ร.มัธยมล้ะน้าาา เราก็ใจหายอยู่เหมือนกัน ทุกวันนี้ก็คิดถึงท่านเหมือนกัน (เจอท่านนานๆ ที)
ชีวิตตอน ป.3 ถึงจะไม่ได้แข่งอะไรก็เหอะ แต่ครูก็ไม่ให้เราอยู่นิ่งหรอก ครูประจำชั้นคิดวิธีให้เด็กเก่งคณิต ท่านให้ นร.ไปท่องสูตรคูณตั้งแต่ แม่ 2 ถึง แม่ 12 มาท่องให้ฟัง ท่องจบก่อน ไปเล่นได้ 5555 เราก็ท่องได้แหละ แต่กว่าจะจบก็นานอยู่ เพื่อนคนอื่นก็เข้าแถวยาวเหยียด
อีกอย่างที่เรารู้ตัวตอน ป.3 คือเราอ่อนกีฬา คาบพละ เป็นคาบเดียวที่เราจะสู้ทุกคนในห้องไม่ได้เลย ฟุตบอล วอลเลย์ แชร์บอล ปิงปอง ตะกร้อ เล่นไม่เป็นสักอย่าง 555 (ทุกวันนี้ก็เป็นอยู่ แต่ไมเก่งมาก)
ครูประจำชั้นท่านตาม นร.มาตั้งแต่ ป.1 ล้ะ จนจบ ป.3 ท่านขอ ผอ.สอนห้องเรา 3 ปีรวด (ยังไม่เข้าใจว่าทำไม) แต่เอาเหอะ ท่านใจดี บางเวลา 555 ท่านบอกเราว่า "ต่อไปนี้ เธอจะมาอายแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ ขึ้น ป.4 ไป เธอต้องไม่อาย อย่ากลัวการทำสิ่งที่ดีต่อเรา" คือเราขี้อายอะ ไม่มั่นใจในตัวเอง ตอนเด็ก เวลาลังเลจะเสียงเบาๆ กลัวผิด 5555
ก็จบ ป.3 มาอย่างเชิ้บๆ สบายๆ ด้วยอันดับ 1 เช่นเดิม ลาครูประจำชั้นท่านนี้ ก้าวสู่ ป.4 การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ได้ใช้ปากกาครั้งแรก หลังจากผ่านยุคดินสอ !!!!
(ขอต่อ EP.2 นะครับ)
ขอบคุณที่อ่านจบ น่ารักอะ 555