สวัสดีครับ ต่อจากกระทู้เดิม '' แฟนไม่ให้ 18+ ครับ ทำไงดี???? '' ที่ผมเคยตั้งเอาไว้ ก่อนหน้านี้
หลังจากที่ผมได้ตั้งกระทู้นั้นไป อ่านหลายๆความคิดเห็น ทำให้ผมคิดอะไรได้มากขึ้น ทบทวนมองเหตุการณ์ปัจจุบันที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับเขามากขึ้น
ตั้งสติที่จะยอมรับหากมีสิ่งที่จะตามมา และ ตั้งคำถาม ถามตัวเองมากขึ้น..... และการที่ผมได้ถามตัวเอง ซึ่งผมได้คำตอบจากตัวผมเองครับ
เรื่องมันเกิดขึ้นว่า... จู่ๆ แฟนผมก็มีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปครับ ไม่แสดงออกทางความรักเหมือนเดิม ไม่มีการกอด หอม จูบ หรือ มีอะไรกัน (อันนี้คือผมไม่ขอเค้าเลยน่ะ..แม้ในใจลึกๆอยากขอ) แต่เรื่องกอด หอมแก้ม ผมยังทำอยู่บ้างน่ะครับ แต่บางครั้งจะโดนผลักออก ดึงมือออก หรือ หลบหน้า ไม่ให้หอมหล่ะ ไม่ลงรูปคู่ ไปไหนด้วยกันเค้าก็จะลงรูปเค้าคนเดียว ในส่วนนี้ผมคิดว่า อาจจะเป็นเพราะเค้ามีไลน์กลุ่มที่ทำงาน และมีคนที่ทำงานอยู่ในไลน์เค้า
แต่ในส่วนเรื่องอื่นๆเค้าก็ปกติครับ ทำงานบ้าน รีดผ้าให้ผมทุกเช้าก่อนไปทำงาน ดูแลผม เตรียมกับข้าว ตักข้าวรอทานพร้อมกัน ผมเลยคิดเริ่มจะสังเกตุเค้าครับ.. มีคนอื่นรึปล่าว? หรือยังไง ผมเช็คไลน์ เบอร์โทศัพท์เข้า-ออก เวลาเลิกงาน ก็กลับบ้านตรงเวลาปกติ (ผมไปรับ-ไปส่งทุกวัน) เลยคิดว่า เรื่องที่เค้าจะมีคนอื่นคงไม่ใช่แน่นอน... แต่แล้วผมก็รู้สึกแปลกๆ บางครั้งเราไม่พอใจกันหรือจับอาการได้ว่าเค้าโกรธผม ปกติผมจะเค้นถามเค้าครับ แต่หลังๆมาผมไม่ถามไม่ง้อไม่อะไร ถ้าไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย อยากคุยเมื่อไหร่ก็ชวนคุยมาละกัน (ลำบากใจที่ต้องพยามยามกลั้นใจตัวเองครับ ไม่อยากเค้นหรือทะเลาะใหญ่)
แล้วเมื่อมันสะสมมาระยะนึง มันทำให้ผมเริ่มตั้งคำถามครับ ว่าตัวผมเองรึปล่าวที่เปลี่ยนไป??? แล้วเราก็ทะเลาะใหญ่กันครับครั้งนี้ แล้วก็เปรี้ยง!!!!
คำถามที่คาใจผมมานาน ว่าเค้ายังรักผมอยู่รึปล่าว?? เค้าบอกกับผมว่า เค้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมแล้ว!!!! เค้าไม่รู้สึกว่าเราเป็นแฟนกัน ให้ผมรู้ไว้ซะ!!!
ผมได้ยิน รับรู้ แต่..... ผมไม่รู้สึกอะไรเลย เค้าก็พูดออกมาเรื่อยๆ ว่าไม่ได้รู้สึกกับผมมานานแล้ว แต่ไม่รู้จะบอกให้ผมรู้ยังไง ไม่รู้จะใช้โอกาสไหนบอก กลัวผมเสียใจ และ รับไม่ได้ (กลัวโวยวาย) ในขณะที่เค้าพูดออกมาเรื่อยๆ ตัวผมเองคิดในใจ ทำไมกูไม่รู้สึกว่ะ?? นี่ช็อคอยู่รึปล่าว?? นี่คืออารมณ์โมโหรึปล่าวเลยไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดพวกนี้ ไม่รู้สึกว่าเสียใจ ไม่รู้สึกว่าเห้ยนี่เรากำลังจะเลิกกันน่ะ แล้วเมื่อเค้าพูดจบ ผมก็บอกเค้าว่า ผมเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ว่าเค้าไม่ได้รักผมแล้ว และ ผมเองก็เช่นกันแหละ ความคิดและความรู้สึกผมมันเปลี่ยนไปแล้ว เค้าตอบผมมาว่า เค้ารับรู้ ว่าผมเองก็เปลี่ยนไป แล้วเราก็มาสรุปกันว่า เค้ายังอยากให้ผมอยู่ในชีวิตเค้า (ก็ได้) อยู่กันแบบนี้เหมือนเดิม ทำทุกอย่างเหมือนเดิม (ยกเว้นสถานะแฟน) ผมเองก็ยังอยากใช้ชีวิตร่วมอยู่กับเขา
เนื่องจากตอนนี้ผมรับไม่ได้ ถ้าจู่ๆ เราจะออกไปจากชีวิตเค้า โดยที่เราไม่ได้โกรธ หรือ เกลียดกัน แต่หากเราไปเจอกันข้างนอก โดยที่ไม่คุยกัน หลบหน้า ผมลำบากใจ และ คงจะเสียใจถ้าเป็นแบบนั้น แต่ลึกๆแล้วผมก็ยังสับสน ว่าเราจะอยู่ด้วยกันไปแบบนี้ได้หรอ ??? ผมไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง ใจนึงก็อยากให้จบๆ แต่ใจนึงก็กลัวเสียใจ คนเคยดีต่อกันจู่ๆมาตัดขาดกันเลยผมไม่โอเค ผมสับสนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรา ทำไมจู่ๆเค้าก็ไม่รักผมเอาดื้อๆ ส่วนผมเหตุผลที่ผมเป็นแบบนี้ เพราะพฤติกรรมของเค้าที่ทำให้เรา ตั้งสติ และเข้มแข็งเอง..... ลึกๆ.. ผมยังอยากรักและเป็นแฟนกับเค้าอยู่ T..T
เหตุผล แฟนไม่ให้18+ วันนี้ผมได้คำตอบแล้วครับ
หลังจากที่ผมได้ตั้งกระทู้นั้นไป อ่านหลายๆความคิดเห็น ทำให้ผมคิดอะไรได้มากขึ้น ทบทวนมองเหตุการณ์ปัจจุบันที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับเขามากขึ้น
ตั้งสติที่จะยอมรับหากมีสิ่งที่จะตามมา และ ตั้งคำถาม ถามตัวเองมากขึ้น..... และการที่ผมได้ถามตัวเอง ซึ่งผมได้คำตอบจากตัวผมเองครับ
เรื่องมันเกิดขึ้นว่า... จู่ๆ แฟนผมก็มีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปครับ ไม่แสดงออกทางความรักเหมือนเดิม ไม่มีการกอด หอม จูบ หรือ มีอะไรกัน (อันนี้คือผมไม่ขอเค้าเลยน่ะ..แม้ในใจลึกๆอยากขอ) แต่เรื่องกอด หอมแก้ม ผมยังทำอยู่บ้างน่ะครับ แต่บางครั้งจะโดนผลักออก ดึงมือออก หรือ หลบหน้า ไม่ให้หอมหล่ะ ไม่ลงรูปคู่ ไปไหนด้วยกันเค้าก็จะลงรูปเค้าคนเดียว ในส่วนนี้ผมคิดว่า อาจจะเป็นเพราะเค้ามีไลน์กลุ่มที่ทำงาน และมีคนที่ทำงานอยู่ในไลน์เค้า
แต่ในส่วนเรื่องอื่นๆเค้าก็ปกติครับ ทำงานบ้าน รีดผ้าให้ผมทุกเช้าก่อนไปทำงาน ดูแลผม เตรียมกับข้าว ตักข้าวรอทานพร้อมกัน ผมเลยคิดเริ่มจะสังเกตุเค้าครับ.. มีคนอื่นรึปล่าว? หรือยังไง ผมเช็คไลน์ เบอร์โทศัพท์เข้า-ออก เวลาเลิกงาน ก็กลับบ้านตรงเวลาปกติ (ผมไปรับ-ไปส่งทุกวัน) เลยคิดว่า เรื่องที่เค้าจะมีคนอื่นคงไม่ใช่แน่นอน... แต่แล้วผมก็รู้สึกแปลกๆ บางครั้งเราไม่พอใจกันหรือจับอาการได้ว่าเค้าโกรธผม ปกติผมจะเค้นถามเค้าครับ แต่หลังๆมาผมไม่ถามไม่ง้อไม่อะไร ถ้าไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย อยากคุยเมื่อไหร่ก็ชวนคุยมาละกัน (ลำบากใจที่ต้องพยามยามกลั้นใจตัวเองครับ ไม่อยากเค้นหรือทะเลาะใหญ่)
แล้วเมื่อมันสะสมมาระยะนึง มันทำให้ผมเริ่มตั้งคำถามครับ ว่าตัวผมเองรึปล่าวที่เปลี่ยนไป??? แล้วเราก็ทะเลาะใหญ่กันครับครั้งนี้ แล้วก็เปรี้ยง!!!!
คำถามที่คาใจผมมานาน ว่าเค้ายังรักผมอยู่รึปล่าว?? เค้าบอกกับผมว่า เค้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมแล้ว!!!! เค้าไม่รู้สึกว่าเราเป็นแฟนกัน ให้ผมรู้ไว้ซะ!!!
ผมได้ยิน รับรู้ แต่..... ผมไม่รู้สึกอะไรเลย เค้าก็พูดออกมาเรื่อยๆ ว่าไม่ได้รู้สึกกับผมมานานแล้ว แต่ไม่รู้จะบอกให้ผมรู้ยังไง ไม่รู้จะใช้โอกาสไหนบอก กลัวผมเสียใจ และ รับไม่ได้ (กลัวโวยวาย) ในขณะที่เค้าพูดออกมาเรื่อยๆ ตัวผมเองคิดในใจ ทำไมกูไม่รู้สึกว่ะ?? นี่ช็อคอยู่รึปล่าว?? นี่คืออารมณ์โมโหรึปล่าวเลยไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดพวกนี้ ไม่รู้สึกว่าเสียใจ ไม่รู้สึกว่าเห้ยนี่เรากำลังจะเลิกกันน่ะ แล้วเมื่อเค้าพูดจบ ผมก็บอกเค้าว่า ผมเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ว่าเค้าไม่ได้รักผมแล้ว และ ผมเองก็เช่นกันแหละ ความคิดและความรู้สึกผมมันเปลี่ยนไปแล้ว เค้าตอบผมมาว่า เค้ารับรู้ ว่าผมเองก็เปลี่ยนไป แล้วเราก็มาสรุปกันว่า เค้ายังอยากให้ผมอยู่ในชีวิตเค้า (ก็ได้) อยู่กันแบบนี้เหมือนเดิม ทำทุกอย่างเหมือนเดิม (ยกเว้นสถานะแฟน) ผมเองก็ยังอยากใช้ชีวิตร่วมอยู่กับเขา
เนื่องจากตอนนี้ผมรับไม่ได้ ถ้าจู่ๆ เราจะออกไปจากชีวิตเค้า โดยที่เราไม่ได้โกรธ หรือ เกลียดกัน แต่หากเราไปเจอกันข้างนอก โดยที่ไม่คุยกัน หลบหน้า ผมลำบากใจ และ คงจะเสียใจถ้าเป็นแบบนั้น แต่ลึกๆแล้วผมก็ยังสับสน ว่าเราจะอยู่ด้วยกันไปแบบนี้ได้หรอ ??? ผมไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง ใจนึงก็อยากให้จบๆ แต่ใจนึงก็กลัวเสียใจ คนเคยดีต่อกันจู่ๆมาตัดขาดกันเลยผมไม่โอเค ผมสับสนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรา ทำไมจู่ๆเค้าก็ไม่รักผมเอาดื้อๆ ส่วนผมเหตุผลที่ผมเป็นแบบนี้ เพราะพฤติกรรมของเค้าที่ทำให้เรา ตั้งสติ และเข้มแข็งเอง..... ลึกๆ.. ผมยังอยากรักและเป็นแฟนกับเค้าอยู่ T..T