สวัสดีครับ ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมเป็นคนหน้าตาธรรมดาคนหนึ่งครับ(บางคนก็บอกว่าดี อันนี้ไม่ค่อยแน่ใจ 😀) ปัจจุบันผมอายุ ใกล้ 24 แล้วครับ ส่วนเรื่องที่จะเล่า ต้องย้อนไปตั้งแต่ตอนช่วงที่ผมอายุ 18
ตอนนั้นผมสอบติดมหาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งซึ่งมีวิทยาเขตอยู่ที่จังหวัดเพชรบุรี ก็เลยต้องย้ายมาอยู่หอแล้วเรียนที่นั้น ในตอนนั้นผมมีแฟนที่คบกันตั้งแต่สมัยมอปลายคนหนึ่ง ซึ่งคบมาได้ 2 ปี กว่าๆ ตอนที่เข้ามหาลัยครับ ซึ่งผู้หญิงคนนีเขาเป็นรุ่นพี่ผม แต่ว่าเขาเรียนอยู่ที่ กทม ครับ หลังจากแยกย้ายกันเรามีปัญหากันบ่อยมากขึ้น บวกกับนิสัยผมซึ่งผมค่อนข้างจะคาดหวังกับเรื่องความรักมาก พอทะเลาะกันบ่อยขึ้นประกอบกับช่วงหลังจากนั้นผมก็เริ่มมีผู้หญิงเข้ามา(ซึ่งระหว่างที่คบกันผมไม่เคยนอกใจ) ผมก็เลยตัดสินใจเลิกกับเขาแต่ก็ยังไม่ขาดแต่ในเวลานั้นผมก็ตัดสินใจคบกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งซึ่งเขาเป็นรุ่นพี่และเขาเข้ามาในช่วงที่ค่อนข้างถูกเวลาพอดี ผู้หญิงคนนี้แหละครับที่เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมอยากเล่าเรื่องโง่ๆนี้ให้คนที่ไม่รู้จักฟัง เรียกเธอสั้นๆว่า J แล้วกันครับ เธอหน้าตาดีครับ ค่อนข้างจะสมบูรณ์(ความรู้สึกแรกตอนที่เจอนะครับ) ซึ่งต่างกับผมมาก ผมฐานะไม่ดี นิสัยตอนนั้นก็ไม่ค่อยจะดีด้วยอารมณ์ร้อน และอีกอย่างก็คือผมต้องดิ้นรนเองตั้งแต่เด็กๆ เพราะตอนเด็กๆไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ครับ จึงทำให้นิสัยเราออกจะคนละแบบกันเลย แล้วก็เรื่องศาสนาซึ่งเราต่างกัน(ตรงนี้ผมไม่ขอระบุแล้วกันนะครับ)
ตอนที่เราคบกันแรกๆ ผมยอมรับนะครับว่าผมไม่ได้คิดจะจริงจังหรอกเพราะต่างกันเยอะมากก็ไม่กล้าที่จะรู้สึกมากกลัวผิดหวัง แต่ J ทำทุกอย่างครับพยายามพิสูจน์ว่าเขารักผม ทั้งเจอปัญหาแฟนเก่าผม ปัญหาที่บ้านหลายอย่างครับแต่ก็เหมือนว่าเธอยืนยันที่จะอยู่ข้างผม ผมก็เลยเริ้มมีความรู้สึกรักเธอครับ ก็พยายามทำทุกอย่างแหละครับตามประสาคนต้นทุนน้อยทุ้มเต็มที่ แรกๆก็ดีนะครับ (ตอนมีปัญหาเธอก็ค่อนข้างแบกรับความรู้สึกแย่ๆ มากพอสมควรนะครับ) แล้วพอมาถึงช่วงหนึ่งเธอไป Work and travel ครับ ระหว่างนั้นก็ไม่ทีอะไรครับเราคุยกันปกติ แต่วันสุดท้ายก่อนเธอจะกลับก็มีปาร์ตี้ครับและผมก็โทรไปหาปกติแต่จู่ๆเธอก็หายไป (ผมมารู้ที่หลังจากเพื่อนเธอซึ่งสนิทกับผมว่าวันนั้นเธออยู่กับฝรั่งครับเพื่อนเธอที่ไปด้วยบอกแค่นั้น) พอ J กลับมา เป็นช่วงเปิดเทอมพอดีซึ่งเราอยู่หอด้วยกัน มีวันหนึ่งเราทะเลาะกันแรงมากผมพูดด่าเธอโดนใช้เรื่องนี้ ผมใช้กำลังครับตอนนั้นเพราะเธอเป็นคนที่ชอบประชดและบวกกับเธอก็อารมร้อนพอๆกับผม ซึ่งตอนนั้นผมทำไม่ดีมากครับผมยอมรับอย่างลูกผู้ชายเลยผมเลวมาก แต่เราก็มีโอกาสกลับมาคืนดีกันครับและผมก็สัญญาว่าจะไม่ทำอีก (ผมใช้กำลังอีกรอบหนึ่งหลังจากสัญญา แต่สุดท้ายผมก็เปลี่ยนตัวเองได้ครับก่อนเลิกกับ J 1ปีกว่าๆผมใจเย็นขึ้นมากและไม่กล้าแม้แต่จะทำอะไรรุนแรงกับคนอื่นอีกเลย) เรื่องที่เกิดขึ้นตอนเธอไปอยู่ที่นั้นผมก็รู้อะไรหลายอย่างจากคนที่ไปด้วยกับเธอแต่ผมก็ไม่ได้คิดมาก เพราะผมเองก็ไม่ได้สมบูรณ์อะไรขนาดนั้น ก็เลยเลิกพูดเรื่องนี้กับเขา(แต่มันก็ติดๆอยู่ในใจ) หลังจากเธอเรียนจบ เธอกลับไปทำงานที่บ้าน ซึ่งบ้านเธอกับผมไกลกัน ประมาณ 900 กิโลครับ ตอนนั้นที่จำได้เราคบกันได้ 2 ปีครับเราอยู่ด้วยกันตลอดไม่เคยห่างกันไม่ว่าผมจะแย่สักแค่ไหน แต่หลังจากที่เธอได้งานทำ เธอทำงานที่ธนาคารครับ (ผมเก็บตังไปหาเธอตลอด ไปบ่อยมาก บางครั้งเธอก็มาหาถ้าเป็นช่วงหยุด ยาวๆ) ตั้งแต่ตอนนั้นผมกล้าพูดเลยนะครับ ผมเปลี่ยนตัวเองทุกอย่างเพื่อเขาจนทุกคนที่รู้จักผมชมทุกคนว่า ดีขึ้นมาก เรียนดีขึ้น (ผมจบเกรียตินิยม) นิสัยดีขึ้น ใจเย็นลง (จริงๆแล้วผมก็ควรทำเพื่อตัวเองนะสิ่งเหล่านี้ แต่ตอนนั้นผมดันไปคิดว่าทำเพื่อเธอตลอด)
หลังจากเธอทำงานเริ่มมีปัญหาครับ เธอมีคนรวยๆเริ่มเข้ามา รอบแรก ผู้ชายที่เข้ามามีเมียยุแล้วครับ ตอนนั้นเธอบอกเลิกผม ผมก็ทำได้แค่เสียใจแหละครับ แต่พอเธอรู้ว่าเธอโดนหลอกผู้ชายคนนั้นทิ้งเธอ เธอก็กลับมาหาผมครับ ผมก็ให้อภัยยกโทษให้ทุกอย่าง (พระเอกจริงตอนนั้น) ปลอบเธอทุกอย่าง ทำทุกอย่างให้เธอดีขึ้น (ระหว่างตอนนั้นเราทะเลาะกันเรื่องอนาคตครับ ผมก็เข้าใจนะว่าผู้หญิงเวลาทำงานเขาก็อยากมั่นคงแหละ ผมต้นทุนต่ำเองก็ต้องทำใจ)
ตอนนั้นผมใกล้เรียนจบแล้วครับ ก็พยายามกดดันตัวเองทุกอย่างว่าต้องมีงานทำดีๆ เลี้ยงเธอให้ได้ (ตอนนั้นเลวมากพ่อแม่ไม่ยอมนึกถึงเลยไม่คิดจะทำเพื่อท่านเลย ทั้งๆที่ท่านลำบากเพื่อส่งเราให้ได้เรียนดีๆ ปล.ตอนมหาลัยผมอยู่กับพ่อแม่แล้วครับและไม่ได้ทำงานส่งตัวเองเรียนแล้วพ่ออยากให้ตั้งใจเรียน) ระหว่างที่ใกล้จะจบเธอก็แอบไปมีคนอื่นอีกครับ คราวนี้ผมเห็นแชทเห็นหลายอย่างครับพอให้ผมหายโง่ได้ ถึงขนาดแฟนของผู้ชายที่เขาคุยด้วยโทรมาหาผมโทรมาเล่าให้ฟัง สุดท้ายแล้วเธอก็เลิกยุ่งกับผู้ชายคนนั้นครับ กลับมาหาผมครับ ผมก็แหม่แมนอีกยกโทษให้ (ยังโง่อยู่)
สุดท้ายเขาก็มีอีกครับผู้ชายก็มีแฟนอยู่แล้วครับ ส่วน J เขาก็ไม่ยอมถอยอยู่แล้วครับ ฝั่งแฟนผู้ชายก็โทรมาถามผมตอนนั้นผมโกหกแทน J เลยครับ ว่าไม่มีอะไร แต่
โดน J ด่าเข้าให้
ไม่เข้าเรื่อง สุดท้ายผมก็เดินออกมาครับ แล้วเขาก็คบกับผู้ชายคนนี้แหละครับ ผมคบกับเขาได้ 3 ปีเกือบ 4 ละครับตอนนั้น แต่ก็ตัดสินใจเดินออกมา ผมรักเขามากนะมากจนยอมโง่หลายๆอย่าง ยอมทิ้งทุกอย่างยอมเปลี่ยนทุกอย่าง ผมแค่ไม่เข้าใจว่าผมผิดอะไรผมจนหรอ ก็จนจริงแหละแต่ถ้าพยายามที่จะดูแลคนๆหนึ่งทำไมจะทำไม่ได้ ปัจจุบันหลังจากผมเลิกกับเธอชีวิตก็ดีขึ้นมาก แรกๆก็เฮิตร์ครับ ออกจากงานใช้ชีวิตเละเทะ แต่หลังๆก็ชิน มีคนเข้ามาเรื่อยๆ ก็เคยพยายามลองคบนะสุดท้ายก็ไปไม่รอด เพราะยังรัก J อยู่ก็เลิกตัดสินใจเลิก ไม่อยากให้อีกคนรู้สึกเหมือนผมเอาเธอมาแทน ก็เลยอยู่คนเดียวน่าจะดีกว่า
จริงๆมีรายละเอียดหลายอย่างนะเยอะมาก แต่เล่าไปเหมือนจะอวยตัวเอง 55 เพราะจริงๆแล้วผมคิดว่าผมไม่ดีมาตลอดตั้งแต่เลิกกับเธอมา จนมีคนสนิททั้งผมและJบอกกับว่า เลิกโทษตัวเองได้แล้ว ทุกสิ่งที่ทำให้เขาทำดีที่สุดเท่าที่คนๆหนึ่งจะให้อีกคนได้ เพราะทุ่มให้เขาไปหมดแล้ว ผมก็เลยคิดได้ว่าผมทำดีที่สุดแล้ว และอย่างน้อยๆผมชนะใจตัวเองได้เปลี่ยนแปลงตัวเองได้ขนาดนี้
แต่ก็อีกแหละเนอะถึงเขาจะทำไม่ดีไว้กับผม ทั้งดูถูกผมสารพัด ระหว่างที่คบกัน (อันนี้ไม่อยากเล่าว่าอะไรมันรุนแรงเกินไป55 ) มีคนอื่น เห็นแก่ตัว เห็นผมมีค่าแค่เวลาที่เขาไม่เหลือใคร (ที่ผมพูดแค่บางเรื่องนะ ส่วนตัวผมที่แย่ๆ ก็มี 2 เรื่อง เรื่องใช้กำลัง กับคำพูดเลวๆในตอนแรก ผมยอมรับนะผมผิด แต่ผมเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ทำไม่ได้ผมทำได้แค่แก้ไขให้ต่อไปมันไม่เกิดขึ้นอีกได้ ซึ่งผมก็ทำ แต่เหมือนเธอไม่พอใจ เอ่อเกือบลืม เรื่อง จน นี้เกี่ยวปะ ที่ทำให้ผมดูแย่) ผมก็ยังคิดถึงอยู่ดี
ปล.ผมก็ไม่ใช่คนดีนะก็เล่าทั้งสองมุม แต่อยากบอกบางคนที่มีปัญหาแฟนเป็นคนอารมณ์รุนแรงแบบผมเมื่อก่อน อยากให้ลองให้โอกาสดูผมว่าทุกคนเปลี่ยนกันได้ ถ้าเขาอยากจะเปลี่ยนจริงๆ
แค่อยากเล่าเรื่องโง่ๆให้คนที่ไม่รู้จักฟัง
ตอนนั้นผมสอบติดมหาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งซึ่งมีวิทยาเขตอยู่ที่จังหวัดเพชรบุรี ก็เลยต้องย้ายมาอยู่หอแล้วเรียนที่นั้น ในตอนนั้นผมมีแฟนที่คบกันตั้งแต่สมัยมอปลายคนหนึ่ง ซึ่งคบมาได้ 2 ปี กว่าๆ ตอนที่เข้ามหาลัยครับ ซึ่งผู้หญิงคนนีเขาเป็นรุ่นพี่ผม แต่ว่าเขาเรียนอยู่ที่ กทม ครับ หลังจากแยกย้ายกันเรามีปัญหากันบ่อยมากขึ้น บวกกับนิสัยผมซึ่งผมค่อนข้างจะคาดหวังกับเรื่องความรักมาก พอทะเลาะกันบ่อยขึ้นประกอบกับช่วงหลังจากนั้นผมก็เริ่มมีผู้หญิงเข้ามา(ซึ่งระหว่างที่คบกันผมไม่เคยนอกใจ) ผมก็เลยตัดสินใจเลิกกับเขาแต่ก็ยังไม่ขาดแต่ในเวลานั้นผมก็ตัดสินใจคบกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งซึ่งเขาเป็นรุ่นพี่และเขาเข้ามาในช่วงที่ค่อนข้างถูกเวลาพอดี ผู้หญิงคนนี้แหละครับที่เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมอยากเล่าเรื่องโง่ๆนี้ให้คนที่ไม่รู้จักฟัง เรียกเธอสั้นๆว่า J แล้วกันครับ เธอหน้าตาดีครับ ค่อนข้างจะสมบูรณ์(ความรู้สึกแรกตอนที่เจอนะครับ) ซึ่งต่างกับผมมาก ผมฐานะไม่ดี นิสัยตอนนั้นก็ไม่ค่อยจะดีด้วยอารมณ์ร้อน และอีกอย่างก็คือผมต้องดิ้นรนเองตั้งแต่เด็กๆ เพราะตอนเด็กๆไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ครับ จึงทำให้นิสัยเราออกจะคนละแบบกันเลย แล้วก็เรื่องศาสนาซึ่งเราต่างกัน(ตรงนี้ผมไม่ขอระบุแล้วกันนะครับ)
ตอนที่เราคบกันแรกๆ ผมยอมรับนะครับว่าผมไม่ได้คิดจะจริงจังหรอกเพราะต่างกันเยอะมากก็ไม่กล้าที่จะรู้สึกมากกลัวผิดหวัง แต่ J ทำทุกอย่างครับพยายามพิสูจน์ว่าเขารักผม ทั้งเจอปัญหาแฟนเก่าผม ปัญหาที่บ้านหลายอย่างครับแต่ก็เหมือนว่าเธอยืนยันที่จะอยู่ข้างผม ผมก็เลยเริ้มมีความรู้สึกรักเธอครับ ก็พยายามทำทุกอย่างแหละครับตามประสาคนต้นทุนน้อยทุ้มเต็มที่ แรกๆก็ดีนะครับ (ตอนมีปัญหาเธอก็ค่อนข้างแบกรับความรู้สึกแย่ๆ มากพอสมควรนะครับ) แล้วพอมาถึงช่วงหนึ่งเธอไป Work and travel ครับ ระหว่างนั้นก็ไม่ทีอะไรครับเราคุยกันปกติ แต่วันสุดท้ายก่อนเธอจะกลับก็มีปาร์ตี้ครับและผมก็โทรไปหาปกติแต่จู่ๆเธอก็หายไป (ผมมารู้ที่หลังจากเพื่อนเธอซึ่งสนิทกับผมว่าวันนั้นเธออยู่กับฝรั่งครับเพื่อนเธอที่ไปด้วยบอกแค่นั้น) พอ J กลับมา เป็นช่วงเปิดเทอมพอดีซึ่งเราอยู่หอด้วยกัน มีวันหนึ่งเราทะเลาะกันแรงมากผมพูดด่าเธอโดนใช้เรื่องนี้ ผมใช้กำลังครับตอนนั้นเพราะเธอเป็นคนที่ชอบประชดและบวกกับเธอก็อารมร้อนพอๆกับผม ซึ่งตอนนั้นผมทำไม่ดีมากครับผมยอมรับอย่างลูกผู้ชายเลยผมเลวมาก แต่เราก็มีโอกาสกลับมาคืนดีกันครับและผมก็สัญญาว่าจะไม่ทำอีก (ผมใช้กำลังอีกรอบหนึ่งหลังจากสัญญา แต่สุดท้ายผมก็เปลี่ยนตัวเองได้ครับก่อนเลิกกับ J 1ปีกว่าๆผมใจเย็นขึ้นมากและไม่กล้าแม้แต่จะทำอะไรรุนแรงกับคนอื่นอีกเลย) เรื่องที่เกิดขึ้นตอนเธอไปอยู่ที่นั้นผมก็รู้อะไรหลายอย่างจากคนที่ไปด้วยกับเธอแต่ผมก็ไม่ได้คิดมาก เพราะผมเองก็ไม่ได้สมบูรณ์อะไรขนาดนั้น ก็เลยเลิกพูดเรื่องนี้กับเขา(แต่มันก็ติดๆอยู่ในใจ) หลังจากเธอเรียนจบ เธอกลับไปทำงานที่บ้าน ซึ่งบ้านเธอกับผมไกลกัน ประมาณ 900 กิโลครับ ตอนนั้นที่จำได้เราคบกันได้ 2 ปีครับเราอยู่ด้วยกันตลอดไม่เคยห่างกันไม่ว่าผมจะแย่สักแค่ไหน แต่หลังจากที่เธอได้งานทำ เธอทำงานที่ธนาคารครับ (ผมเก็บตังไปหาเธอตลอด ไปบ่อยมาก บางครั้งเธอก็มาหาถ้าเป็นช่วงหยุด ยาวๆ) ตั้งแต่ตอนนั้นผมกล้าพูดเลยนะครับ ผมเปลี่ยนตัวเองทุกอย่างเพื่อเขาจนทุกคนที่รู้จักผมชมทุกคนว่า ดีขึ้นมาก เรียนดีขึ้น (ผมจบเกรียตินิยม) นิสัยดีขึ้น ใจเย็นลง (จริงๆแล้วผมก็ควรทำเพื่อตัวเองนะสิ่งเหล่านี้ แต่ตอนนั้นผมดันไปคิดว่าทำเพื่อเธอตลอด)
หลังจากเธอทำงานเริ่มมีปัญหาครับ เธอมีคนรวยๆเริ่มเข้ามา รอบแรก ผู้ชายที่เข้ามามีเมียยุแล้วครับ ตอนนั้นเธอบอกเลิกผม ผมก็ทำได้แค่เสียใจแหละครับ แต่พอเธอรู้ว่าเธอโดนหลอกผู้ชายคนนั้นทิ้งเธอ เธอก็กลับมาหาผมครับ ผมก็ให้อภัยยกโทษให้ทุกอย่าง (พระเอกจริงตอนนั้น) ปลอบเธอทุกอย่าง ทำทุกอย่างให้เธอดีขึ้น (ระหว่างตอนนั้นเราทะเลาะกันเรื่องอนาคตครับ ผมก็เข้าใจนะว่าผู้หญิงเวลาทำงานเขาก็อยากมั่นคงแหละ ผมต้นทุนต่ำเองก็ต้องทำใจ)
ตอนนั้นผมใกล้เรียนจบแล้วครับ ก็พยายามกดดันตัวเองทุกอย่างว่าต้องมีงานทำดีๆ เลี้ยงเธอให้ได้ (ตอนนั้นเลวมากพ่อแม่ไม่ยอมนึกถึงเลยไม่คิดจะทำเพื่อท่านเลย ทั้งๆที่ท่านลำบากเพื่อส่งเราให้ได้เรียนดีๆ ปล.ตอนมหาลัยผมอยู่กับพ่อแม่แล้วครับและไม่ได้ทำงานส่งตัวเองเรียนแล้วพ่ออยากให้ตั้งใจเรียน) ระหว่างที่ใกล้จะจบเธอก็แอบไปมีคนอื่นอีกครับ คราวนี้ผมเห็นแชทเห็นหลายอย่างครับพอให้ผมหายโง่ได้ ถึงขนาดแฟนของผู้ชายที่เขาคุยด้วยโทรมาหาผมโทรมาเล่าให้ฟัง สุดท้ายแล้วเธอก็เลิกยุ่งกับผู้ชายคนนั้นครับ กลับมาหาผมครับ ผมก็แหม่แมนอีกยกโทษให้ (ยังโง่อยู่)
สุดท้ายเขาก็มีอีกครับผู้ชายก็มีแฟนอยู่แล้วครับ ส่วน J เขาก็ไม่ยอมถอยอยู่แล้วครับ ฝั่งแฟนผู้ชายก็โทรมาถามผมตอนนั้นผมโกหกแทน J เลยครับ ว่าไม่มีอะไร แต่
จริงๆมีรายละเอียดหลายอย่างนะเยอะมาก แต่เล่าไปเหมือนจะอวยตัวเอง 55 เพราะจริงๆแล้วผมคิดว่าผมไม่ดีมาตลอดตั้งแต่เลิกกับเธอมา จนมีคนสนิททั้งผมและJบอกกับว่า เลิกโทษตัวเองได้แล้ว ทุกสิ่งที่ทำให้เขาทำดีที่สุดเท่าที่คนๆหนึ่งจะให้อีกคนได้ เพราะทุ่มให้เขาไปหมดแล้ว ผมก็เลยคิดได้ว่าผมทำดีที่สุดแล้ว และอย่างน้อยๆผมชนะใจตัวเองได้เปลี่ยนแปลงตัวเองได้ขนาดนี้
แต่ก็อีกแหละเนอะถึงเขาจะทำไม่ดีไว้กับผม ทั้งดูถูกผมสารพัด ระหว่างที่คบกัน (อันนี้ไม่อยากเล่าว่าอะไรมันรุนแรงเกินไป55 ) มีคนอื่น เห็นแก่ตัว เห็นผมมีค่าแค่เวลาที่เขาไม่เหลือใคร (ที่ผมพูดแค่บางเรื่องนะ ส่วนตัวผมที่แย่ๆ ก็มี 2 เรื่อง เรื่องใช้กำลัง กับคำพูดเลวๆในตอนแรก ผมยอมรับนะผมผิด แต่ผมเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ทำไม่ได้ผมทำได้แค่แก้ไขให้ต่อไปมันไม่เกิดขึ้นอีกได้ ซึ่งผมก็ทำ แต่เหมือนเธอไม่พอใจ เอ่อเกือบลืม เรื่อง จน นี้เกี่ยวปะ ที่ทำให้ผมดูแย่) ผมก็ยังคิดถึงอยู่ดี
ปล.ผมก็ไม่ใช่คนดีนะก็เล่าทั้งสองมุม แต่อยากบอกบางคนที่มีปัญหาแฟนเป็นคนอารมณ์รุนแรงแบบผมเมื่อก่อน อยากให้ลองให้โอกาสดูผมว่าทุกคนเปลี่ยนกันได้ ถ้าเขาอยากจะเปลี่ยนจริงๆ