ก่อนอื่นเลยขอออกตัวก่อนว่ายืมไอดีเพื่อนมาตั้งกระทู้ และพิมในมือถืออาจจะมีคำผิดบ้างขออภัยนะคะ
ตอนนี้เราอายุ20ปลายๆปัจจุบันว่างงาน เพิ่งยุบกิจการเพราะไปไม่รอดค่ะ กำลังอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบเพื่อเข้าทำงาน สมมติว่าเราชื่อ บี แล้วเรามีพี่ชายชื่อเอ พี่เราก็ทำธุรกิจส่วนตัวเงินหมุนเวียนค่อนข้างมาก เราเคยช่วยงานพี่เออยู่พักนึงแต่ก็ออกมาเพราะมีปัญหากันเรื่องทัศนคติ มาทำงานบริษัทเอกชนแห่งนึงค่ะ แต่เงินเดือนน้อยเลยขอให้แม่ช่วยเหลือในบางเดือน ส่วนพี่เอก็คอยช่วยเหลือเราเรื่องเงินนิดหน่อย จนมาวันนึงแม่ขอให้เราออกจากงานแล้วบอกว่าจะให้เงินเราก้อนนึงเพื่อทำธุรกิจ เราก็โอเค ร่างแผนธุรกิจยาวเป็นหางว่าว พอเราออกมาจริงๆ เราก็พบว่าบ้านเรามีปัญหาเรื่องสภาพคล่อง เราเลยพับโครงการและความฝันนั้นค่ะ ซึ่งมันเป็นความฝันเรามาตั้งแต่แรก โดยมารู้ทีหลังว่าปัญหามาจากพี่เอกู้หนี้ยืมสินมามากมาย แต่แม่เราให้เงินพี่เอไปเพราะพี่เอคอยดูแลช่วยเหลือในบ้าน เราออกจากงานมาเราจึงมาช่วยงานแม่ โดยแม่เราจะยกย่องพี่เอเสมอว่า ถ้าไม่ได้พี่เขา แม่คงลำบาก และ พูดเสมอให้เราเอาแบบอย่าง แต่เราก็มารู้ทีหลังอีกว่า พี่เอนั้นไปยืมเงินลูกค้าของแม่จนทำให้แม่ขัดใจกับลูกค้ารายใหญ่ของแม่จึงทำให้การเงินของแม่นั้นขาดสภาพคล่อง จนนำมาสู่การที่พี่เอเข้าไปช่วยเหลือการเงิน โดยให้คำปรึกษาด้านการเงินกับแม่ของเราโดยการขายสินทรัพย์ออกไปบางส่วน และเงินจากการขายนั้นพี่เอจะเป็นคนรับผิดชอบและดูแลค่าใช้จ่ายให้กับแม่ตลอดมา เราเข้าไปช่วยเหลืองานของแม่จนวันนึงเราคุยกับแม่ว่าเราช่วยงานกับแม่จนมีเงินเก็บก้อนนึง เราจึงตัดสินใจทำธุรกิจ แม่เราก็ยังยกย่องพี่เอว่า เพราะมีเขาไม่งั้นแม่แย่แน่ เอาอย่างเขาสิ เราจะได้ดี จนล่าสุดแม่มาขอร้องเราให้เราเอาเงินที่เราเก็บตอนทำงานกับแม่ไปให้พี่ยืม จนเรายอมให้ยืมไป สุดท้ายพี่เอไม่คืนเงินเราจนเราต้องเลิกกิจการเพราะเงินทุนไม่พอที่จะไปต่อ แล้วแผนชีวิตของเราทั้งหมดพัง จนปัจจุบันเราต้องกลับไปหางานทำเหมือนเดิม แต่แม่เราก็ยังยกย่องพี่เอว่าเราควรเอาแบบอย่าง
เรากดดันมากเลยค่ะ พูดอะไรก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ถูก เงินก็อยากได้คืน ตอนนี้ว่างงานด้วย อึดอัดมากค่ะ ออกแนวระบายมากกว่า แต่อยากรู้ เรารู้สึกว่าเราเกลียดพี่เรา เรารู้สึกว่าเขาเป็นคนพังชีวิตของครอบครัวเรา แต่แม่เรากลับยกย่องเขา เราเกลียดพี่ตัวเองมาก เราผิดไหมคะ
พ่อแม่ให้เราเอาคนที่เราคิดว่าเขาล้มเหลวเป็นแบบอย่าง เรารู้สึกเราเกลียดเขามากเราผิดไหมคะ
ตอนนี้เราอายุ20ปลายๆปัจจุบันว่างงาน เพิ่งยุบกิจการเพราะไปไม่รอดค่ะ กำลังอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบเพื่อเข้าทำงาน สมมติว่าเราชื่อ บี แล้วเรามีพี่ชายชื่อเอ พี่เราก็ทำธุรกิจส่วนตัวเงินหมุนเวียนค่อนข้างมาก เราเคยช่วยงานพี่เออยู่พักนึงแต่ก็ออกมาเพราะมีปัญหากันเรื่องทัศนคติ มาทำงานบริษัทเอกชนแห่งนึงค่ะ แต่เงินเดือนน้อยเลยขอให้แม่ช่วยเหลือในบางเดือน ส่วนพี่เอก็คอยช่วยเหลือเราเรื่องเงินนิดหน่อย จนมาวันนึงแม่ขอให้เราออกจากงานแล้วบอกว่าจะให้เงินเราก้อนนึงเพื่อทำธุรกิจ เราก็โอเค ร่างแผนธุรกิจยาวเป็นหางว่าว พอเราออกมาจริงๆ เราก็พบว่าบ้านเรามีปัญหาเรื่องสภาพคล่อง เราเลยพับโครงการและความฝันนั้นค่ะ ซึ่งมันเป็นความฝันเรามาตั้งแต่แรก โดยมารู้ทีหลังว่าปัญหามาจากพี่เอกู้หนี้ยืมสินมามากมาย แต่แม่เราให้เงินพี่เอไปเพราะพี่เอคอยดูแลช่วยเหลือในบ้าน เราออกจากงานมาเราจึงมาช่วยงานแม่ โดยแม่เราจะยกย่องพี่เอเสมอว่า ถ้าไม่ได้พี่เขา แม่คงลำบาก และ พูดเสมอให้เราเอาแบบอย่าง แต่เราก็มารู้ทีหลังอีกว่า พี่เอนั้นไปยืมเงินลูกค้าของแม่จนทำให้แม่ขัดใจกับลูกค้ารายใหญ่ของแม่จึงทำให้การเงินของแม่นั้นขาดสภาพคล่อง จนนำมาสู่การที่พี่เอเข้าไปช่วยเหลือการเงิน โดยให้คำปรึกษาด้านการเงินกับแม่ของเราโดยการขายสินทรัพย์ออกไปบางส่วน และเงินจากการขายนั้นพี่เอจะเป็นคนรับผิดชอบและดูแลค่าใช้จ่ายให้กับแม่ตลอดมา เราเข้าไปช่วยเหลืองานของแม่จนวันนึงเราคุยกับแม่ว่าเราช่วยงานกับแม่จนมีเงินเก็บก้อนนึง เราจึงตัดสินใจทำธุรกิจ แม่เราก็ยังยกย่องพี่เอว่า เพราะมีเขาไม่งั้นแม่แย่แน่ เอาอย่างเขาสิ เราจะได้ดี จนล่าสุดแม่มาขอร้องเราให้เราเอาเงินที่เราเก็บตอนทำงานกับแม่ไปให้พี่ยืม จนเรายอมให้ยืมไป สุดท้ายพี่เอไม่คืนเงินเราจนเราต้องเลิกกิจการเพราะเงินทุนไม่พอที่จะไปต่อ แล้วแผนชีวิตของเราทั้งหมดพัง จนปัจจุบันเราต้องกลับไปหางานทำเหมือนเดิม แต่แม่เราก็ยังยกย่องพี่เอว่าเราควรเอาแบบอย่าง
เรากดดันมากเลยค่ะ พูดอะไรก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ถูก เงินก็อยากได้คืน ตอนนี้ว่างงานด้วย อึดอัดมากค่ะ ออกแนวระบายมากกว่า แต่อยากรู้ เรารู้สึกว่าเราเกลียดพี่เรา เรารู้สึกว่าเขาเป็นคนพังชีวิตของครอบครัวเรา แต่แม่เรากลับยกย่องเขา เราเกลียดพี่ตัวเองมาก เราผิดไหมคะ