เสีย คน เพราะบุหรี่

นี่เป็นเรื่องราวของตัวผมเอง สมัยเด็กๆเเม่เคยเตือนผมว่าอย่า กินเหล้าสูบบุหรี่เหมือนพ่อหรือคนอื่นๆ  ผมก็ได้เเต่ฟังคำของเเม่มาตลอด เเต่พอวันเวลาเปลี่ยนอะไรๆมันก็เปลี่ยนผมโตขึ้นเเละมีเพื่อนๆที่เรียนจบ ม.3 ด้วยกันเป็นเพื่อนที่คอยช่วยเหลือกัน มาตลอด ผมเลยคิดว่าพวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับผมม เเต่ เมื่อเราเรียนจบก็ฉลองกันตามภาษาวัยรุ่นพอดีมันมีงานคอนเสิร์ต พวกผมก็ได้นัดกันไป ไปสนุกสนาน ผมได้หัดกินเบียร์ เเต่ผมไม่เคยคิดจะสุบบุหรี่เลย พอผมไปส่งเพื่อนเข้าห้องน้ำผมก้ได้เห็นเพื่อนๆเขาสูบบุหรี่กัน ผมก็ได้เดต่มองเดล้วก็อยากลอง  ' ช่วงวัยรุ่นอะใครๆก็รุ้ มันเป็นช่วงของ วัยที่อยากรุ้อยากลองว่ามันเป็นยังไง ผมก็เลยขอเพื่อน ซักตัว เเล้งลอง เเล้วผมก็ไอ เเต่พอสูบมาเรื่อย มันก้เคยชิน เเต่พอมาวันหนึ่ง ผมได้คุยกับ ผญ คนหนึ่งคนที่ไม่เคยว่าหรือด่าผมเลย เเต่พอผมลองถามเขาว่า รับได้ไหมที่ผมสูบบุหรี่ เเต่เขาก้รับได้น้ะ เเต่เขาก้ไม่ชอบเขาเลยบอกให้ผมเลิก ผมก้ได้เเต่บอกเขาว่า เเค่สูบบุหรี่มันผิดเหรอเขาก้บอกกลับมาว่ามันไม่ดี ให้เลิก สุบบุหรี่มันไม่ได้ทำให้ดู เท่หรอกน้ะ  เเต่พอเขาพูดจบผมก้ได้เเต่ไม่ฟัง เเล้วเขาก็จากผมไป พอหลังจากนั้น ผมก้ได้เเต่คิดถึงเขาคนนั้นตลอด ผมก็เลิกบุหรี่ได้เเล้วด้วย ผมไม่กล้ากลับไปหา เพราะผมอาย เเต่ผมไม่ได้อายที่จะขอโทดเขาเลย ผมอายที่ผมไม่เคยฟังเขาเลย ไม่เคยสนใจเขา ไม่เคยเป้นห่วงเขา ทั้งที่เขาก้เป็นห่วงเรามาตลอด ผมอยากกลับไปคุยเหมือนเมื่อก่อนน้ะ ผมไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงต่อไป