_ย้อนไปสมัยวัยเริ่มสาว เราจะมีงานอดิเรกคือ แต่งกลอน แล้วจดใส่สมุดไว้ รวบรวมมาได้หนึ่งเล่ม
พอโตขึ้นมา เมื่อมีอารมณ์สุนทรีก็แต่งบ้าง ทิ้งขว้างไปบ้าง ไม่ได้รวบรวมไว้ทุกชิ้นค่ะ..
จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันก่อน แวะเข้ามาในห้องกลอน เจอสมาชิกหลายๆท่าน เก่งมากๆ
สามารถแต่งโคลง_กลอนได้ราวกับ พูดจาภาษานี้กันอยู่เป็นนิตย์
สัญชาตญาณดิบของเราเลยถูกกระตุ้น........ เอ๊ย..... สุนทรียทางอารมณ์ของเราจึงถูกกระตุ้นขึ้น
ก็ลองเข้าไปแจมกับเขาบ้าง....
แต่งไว้ สามกระทู้ ดังนี้
27 เมษา 60
ความรักคือ อารมณ์ ผสมโศก
รักคือโรค ทางใจ ฤทธิ์ร้ายยิ่ง
รักคือภัย พร่าผลาญ สราญทิ้ง
รักคือสิ่ง เสื่อมสลาย ไปตามกาล.
28 เมษา 60
ยังยิ้มแย้ม เย้าหยอก หยุดยากยิ่ง
สรรพสิ่ง สุขเสกสร้าง ซ่านสดใส
รวยระริน โลมเล้า รักราวราย
แจ่มจิตใจ จุดจดจำ เจียนจากจร.
29 เมษา 60
จิบชา อยู่ที่นี่ ใจข้าสิ หลบไปไหน
ดื้อดึง ดั้นด้นไป อยู่กับใคร เขาไม่แคร์
เช้าค่ำ ถึงย่ำรุ่ง จิตฟุ้งปรุง ยุ่งจริงแท้
โอนอ่อน เกือบอ่อนแอ คอยผันแปร ตามอารมณ์
โหยหา ล้าแรงลด กร่อนเก็บกด ปลดขื่นขม
เงียบเหงา ร้าวระทม นอน อกตรม ซมซานยาว
โอ้เอ๋ย ชีวิตข้า ปวดอุรา ข้าเหน็บหนาว
รุนแรง จนรวดร้าว เพียงสักคราว โปรดเห็นใจ
หลับตา ล้าจนตรอก จิตกลับกลอก ฉุดไม่ไหว
กลับมาเถิดนะใจ มาอยู่ใต้ สติคุม
รุ่งเช้า เข้าวันใหม่ คงสดใส ใจสุขุม
เปรียบเปรย ดอกปทุม พ้นมรสุม เพื่อเบ่งบาน.
_เรายังอ่อนด้อยประสบการณ์ ยังไม่รู้จักจัดเก็บให้เป็นระบบ หรือปรับปรุงผลงาน แต่งตามอารมณ์ล้วนๆ
ผลงานชิ้นโบว์แดงของตัวเองก็ยังไม่มีสักชิ้นค่ะ
อยากทราบความเห็นจากทุกท่าน ว่า
_ท่านมีวิธี จัดเก็บผลงานอย่างไร ?
_ท่านมีวิธีขัดเกลาฝีมือตนเอง แบบไหน ?
_ผลงานชิ้นใด ที่ท่านจะถือว่าเป็นชิ้นโบว์แดงของท่าน หากจะเมตตากัน ช่วยมาแชร์ให้อ่านเป็นขวัญตาเถิดค่ะ
และเราพร้อมรับฟังคำวิจารณ์ จากครูกวีทุกท่าน เพื่อปรับปรุง และพัฒนาชิ้นงานในครั้งต่อไปค่ะ
ขอบพระคุณอย่างสูง
นักกวีทุกท่านผลงานชิ้นใด ที่ท่านรักที่สุดคะ และท่านเก็บรวมรวมผลงานทุกชิ้นไว้หรือไม่ ? อย่างไร ?
พอโตขึ้นมา เมื่อมีอารมณ์สุนทรีก็แต่งบ้าง ทิ้งขว้างไปบ้าง ไม่ได้รวบรวมไว้ทุกชิ้นค่ะ..
จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันก่อน แวะเข้ามาในห้องกลอน เจอสมาชิกหลายๆท่าน เก่งมากๆ
สามารถแต่งโคลง_กลอนได้ราวกับ พูดจาภาษานี้กันอยู่เป็นนิตย์
สัญชาตญาณดิบของเราเลยถูกกระตุ้น........ เอ๊ย..... สุนทรียทางอารมณ์ของเราจึงถูกกระตุ้นขึ้น
ก็ลองเข้าไปแจมกับเขาบ้าง....
แต่งไว้ สามกระทู้ ดังนี้
27 เมษา 60
ความรักคือ อารมณ์ ผสมโศก
รักคือโรค ทางใจ ฤทธิ์ร้ายยิ่ง
รักคือภัย พร่าผลาญ สราญทิ้ง
รักคือสิ่ง เสื่อมสลาย ไปตามกาล.
28 เมษา 60
ยังยิ้มแย้ม เย้าหยอก หยุดยากยิ่ง
สรรพสิ่ง สุขเสกสร้าง ซ่านสดใส
รวยระริน โลมเล้า รักราวราย
แจ่มจิตใจ จุดจดจำ เจียนจากจร.
29 เมษา 60
จิบชา อยู่ที่นี่ ใจข้าสิ หลบไปไหน
ดื้อดึง ดั้นด้นไป อยู่กับใคร เขาไม่แคร์
เช้าค่ำ ถึงย่ำรุ่ง จิตฟุ้งปรุง ยุ่งจริงแท้
โอนอ่อน เกือบอ่อนแอ คอยผันแปร ตามอารมณ์
โหยหา ล้าแรงลด กร่อนเก็บกด ปลดขื่นขม
เงียบเหงา ร้าวระทม นอน อกตรม ซมซานยาว
โอ้เอ๋ย ชีวิตข้า ปวดอุรา ข้าเหน็บหนาว
รุนแรง จนรวดร้าว เพียงสักคราว โปรดเห็นใจ
หลับตา ล้าจนตรอก จิตกลับกลอก ฉุดไม่ไหว
กลับมาเถิดนะใจ มาอยู่ใต้ สติคุม
รุ่งเช้า เข้าวันใหม่ คงสดใส ใจสุขุม
เปรียบเปรย ดอกปทุม พ้นมรสุม เพื่อเบ่งบาน.
_เรายังอ่อนด้อยประสบการณ์ ยังไม่รู้จักจัดเก็บให้เป็นระบบ หรือปรับปรุงผลงาน แต่งตามอารมณ์ล้วนๆ
ผลงานชิ้นโบว์แดงของตัวเองก็ยังไม่มีสักชิ้นค่ะ
อยากทราบความเห็นจากทุกท่าน ว่า
_ท่านมีวิธี จัดเก็บผลงานอย่างไร ?
_ท่านมีวิธีขัดเกลาฝีมือตนเอง แบบไหน ?
_ผลงานชิ้นใด ที่ท่านจะถือว่าเป็นชิ้นโบว์แดงของท่าน หากจะเมตตากัน ช่วยมาแชร์ให้อ่านเป็นขวัญตาเถิดค่ะ
และเราพร้อมรับฟังคำวิจารณ์ จากครูกวีทุกท่าน เพื่อปรับปรุง และพัฒนาชิ้นงานในครั้งต่อไปค่ะ
ขอบพระคุณอย่างสูง