ทุกวันนี้เราเรียนหนัก ใกล้จะสอบแล่ว แต่เราไม่ได้กำลังใจจากพ่อแม่เลย มีแต่เรียนใก้จบไม่งั่นเขาก้อายคนอื่น เราเหนื่อยมากๆพวกท่านก้ไม่รุ เราเรียนตั้งแต่อนุบาลจนตอนนี้มหาลัย เรียนแล่วก้เรียนจนรุสึกว่าทำทุกอย่างเพื่อใครกัน ทำไมต้องพยายามแบบนี้ ขนาดเรียนได้ที่ ท่านไม่เคยจะให้อะไรเราเลย เราก้น้อยใจ เราขอเขาจัดฟันก้ไม่ให้ ฟันเราเหยินจนโดนล้ออะ ฟันห่างอีก เราอายที่ต้องพูดหน้าห้อง กับคนอื่นถ้สไม่สนิทเราก้จะไม่คุย เราควรจะทำยังไงดี เราเหนื่อย เราไม่เคยได้กำลังใจจากท่านเลย เราอยากตายเลยด้วยซ้ำ ในวันที่เราเกือบจะตายมีเพียงสายอ๊อกซิเจนเป็นเพื่อนเรา พ่อแม่ไม่สนใจอะไรเราเลย เอาแต่ทำงาน ในขนะที่น้องเราได้ทุกอย่างแต่เราไม่มีอะไรสักอย่าง คุนคิดว่าเราจะรุสึกอย่างไรละ เราควรจัดการปันหาแบบนี้อย่างไงดี ท้อไปหมดแล่วชีวิติ เครียดไปหมดเลยตอนนี้
ทำไมพ่อแม่ไม่เคยเข้าใจเราเลย?