นั่งสมาธิ แล้วอารมณ์หายไป?

คือตัวผมเป็นทุกข์มากกับชีวิตอยู่ช่วงหนึ่ง หาที่พึ่งไม่ได้เลยลองนั่งสมาธิดูตามหลักศาสนาของเรา แต่ก็ยังไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่เลยลองสวดมนต์ หลังจากนั้นรู้สึกได้ว่าหลังๆมานี้นั่งสมาธิแล้วสงบไวขึ้น แต่ก็จะมีปัญหากับการนั่งสมาธิอยู่บ้างเนื่องจากเมทในห้องเดียวกันบางครั้งอยู่ดีๆก็ชอบพูดขึ้นมาเองเสียงดังมาก จนตกใจหลุดเลย หัวใจเต้นตึบตับๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่ว่า วันหนึ่งที่ผมสวดมนต์มหาเมตใหญ่ และเรียกได้ว่าสวดแทบจะทุกบทที่หาได้เพราะไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆก็ชอบ จากนั้นก็นั่งสมาธิเป็นปกติ แต่วันนั้นดีหน่อยเพื่อนยังไม่กลับห้อง เลยเงียบกว่าปกติ แล้วไม่รู้ทำไมวันนี้รู้สึกสงบในใจมากกว่าปกติ อยู่ดีๆก็มีความสุขมาจากไหนไม่รู้ แผ่ทั่วทั้งตัวเลยสุขที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ทั้งๆที่ไม่มีอะไร แต่หลังจากนั้นก็หมดไปแล้วก็กลับมาสงบตามเดิม แต่มันยังไม่จบ ผมนั่งต่อไปเรื่อยๆประมาณอีก 15 นาทีได้ เพื่อนก็เปิดประตูเข้ามาโวกเหวกเสียงดัง ผมก็หลุดตกใจหัวใจเต้นตุบๆเหมือนเคย แต่มันไม่ใช่แค่นั้น พอหัวใจเป็นปกติ ผมกลับพบว่า ตัวเองสงบนิ่งมาก และไม่รู้สึกถึงอารมณ์ไหนเลย ในหัวนี่คิดอย่างเดียวคือ อารมณ์หายไปไหน แต่หน้าไม่แสดงออกอะไรเลยเดินไปส่องกระจก หน้านี่ตายมาก นิ่งมากไม่มีอารมณ์ความรู้สึกอะไรเลย เลยนิ่งๆออกจากหอไปหาเพื่อน พยายามจะคุยกับเพื่อน แต่ก็ไม่รูจะพูดอะไร คิดอะไรก็ไม่ออก ได้แต่ฟังเพื่อนคุยกัน แล้วก็นึกในใจตามคำพูดทุกคำ เพื่อนถามเลยวันนั้น เป็นอะไรทำไมเงียบผิดปกติ กว่าจะตอบได้คิดนานมาก แต่ตอบไปแค่ว่าเปล่า ไม่มีอะไร เป็นอย่างนั้นอยู่ครึ่งวันได้ รู้สึกอารมณ์เริ่มกลับมาปกติ แต่พอนึกย้อนตอนนั้นแล้วงงมากและกลัวตัวเองด้วยเพราะตอนนั้นมันไม่มีอะไรในหัวเลยจริงๆ ความคิดจินตนาการที่ปกติจะมีก็ไม่มี เหมือนหุ่นยนต์รอรับคำสั่งยังไงยังงั้นเลย ในใจก็คิดนะว่าทำไมเป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับความคิดนี้ แค่ อ่อ คิดแบบนี้นะ แล้วก็หายไป งงมากสรุปผมเป็นอะไรหรอครับ ผมทำผิดวิธีรึเปล่า ไปหาอ่านมาในเน็ตเห็นแต่เชาโพส ลมหายใจหายไปบ้างล่ะ รู้สึกเหมือนลอยได้บ้างล่ะ แต่ผมนี่ไม่เหมือนกับคนอื่นเลย เลยสงสัยใคร่รู้ เป็นที่มาของโพสนี้ จะหาผู้รู้มาตอบ