อยากถามผู้ใหญ่ทุกคนว่าเคยรู้สึกผิดพลาดกับการตัดสินใจของตัวเองในอดีตไหมคะ เเล้วพวกคุณรับมือยังไงกันความผิดพลาดนั่น

เราอายุ13ปีค่ะ อยู่ม.2 ตอนนี้เราสับสนตัวเองมากเลยค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะ ตั้งเเต่เด็กๆ เราชอบเรียกร้องความสนใจค่ะ เรารู้สึกเเย่มาก พอเเม่พ่อไปชมเด็กคนอื่น เเล้วเราก็โฟกัสกับอะไรนานๆไม่ได้ เป็นคนขี้เบื่อค่ะ ในเรื่องเกรด เราก็เรียนได้ดีอยู่ เข้าเรื่องนะคะ พ่อเราเก่งมากค่ะ จบป.เอก มีป.โท2ใบ สอบเข้าวิศวะได้ตั้งเเต่ม.5 พ่อเราคาดหวังให้ม.4 เราสอบติดเตรียมอุดมค่ะ เพราะพ่อจบเตรียมอุดม นี่คือทางเลือกที่1ของเราค่ะ คือการเรียนที่เตรียมอุดม เเต่ถ้าเราสอบไม่ติด พ่อเเละทั้งตระกูลก็จะผิดหวังเเละเราจะกลับเข้าไปโรงเรียนเดิมไม่ได้ เพราะ โรงเรียนนั่นสอบวันเดียวกับเตรียม ทางเลือกที่2 คือ สอบชิงทุนไปสิงคโปร์ค่ะ เราชอบภาษาอังกฤษเป็นทุนเดิมอยู่เเล้ว เเต่ถ้าเราไปทุนนี้ เราจะไม่ได้ไปสอบทุนuwc ซึ่งเราชอบทุนuwcมากกว่าทุนนี้ ทางเลือกสุดท้ายคือ ไปเรียนพวกการเเสดง ร้องเพลง เต้น เดินเเบบ เเล้วไปออดิชั่นเป็นไอดอลเกาหลีค่ะ เรารู้สึกอยากเป็นนักร้องเกาหลี เพราะ ตอนที่เราไปBTS Concert เรารู้สึกว่าเราอยากเป็นจุดสนใจของผู้คนค่ะ อยากสร้างความสุขให้คน อยากทำให้คนยิ้มได้เเละเราอยากคุยกับวงเมนเราในฐานะไอดอลกับไอดอลเเต่ก็ติดที่ว่าเราต้องทิ้งการเรียนไปเเละไปเอาดีด้านอื่นซึ่งถ้าเราทำคนอื่นจะมองว่าเราปรหลาด เพราะ เราเป็นเด็กเรียนในห้อง เเต่ก็มีเพื่อนหลายคนชมว่าเราสวย น่ารักบ้าง อีกอย่างคือต่อให้เราออดิชั่นผ่าน เราก็ไม่รู้ว่าพ่อเเม่จะให้ไปเทรนที่เกาหลีไหมเเละถ้าเราได้เทรน เกิดเราเป็นคนโดนคัดออก เราจะทำยังไง เลยอยากถามผู้ใหญ่ทุกคนว่าเคยรู้สึกผิดพลาดกับการตัดสินใจของตัวเองในอดีตไหมคะ เเล้วพวกคุณรับมือยังไงกันความผิดพลาดนั่น ขอบคุณค่ะ

ปล.tagดิโอลด์สยาม เพราะผู้สว.เยอะค่ะ
ปล.2tagเฉลิมกรุงเพราะเผื่อมีผู้ตอบเรื่องการเป้นไอดอลค่ะ