เราเห็นแก่ตัวมากเกินไปไหมคะ?

เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับเรากับแฟนค่ะ คือเรากับแฟนคบกันแบบระยะไกล เราอยู่กทม.
ส่วนเขาอยู่จังหวัดนึงทางภาคเหนือ เราคุยกับเขาเราก็รู้สึกอยากให้เขามาหาบ้าง
เราไม่สามารถไปหาเขาได้เพราะพ่อแม่ยังไม่ปล่อยให้เดินทางไกล ส่วนแฟนเราเขาทำงานแล้ว
(อายุห่างกันประมาณ 8 ปีกว่า) เราเลยขอให้เขามาหาเรานะ เขาก็บอกกับเราไว้เมื่อช่วงเดือน
สิงหาคมปีที่แล้วว่าจะมาหานะ ถ้าเขาเคลียร์งานได้ แต่สุดท้ายก็ไม่มา เพราะเขาติดงาน และเขาบอกว่า
ต้องเลี้ยงดูน้องสาวเขาอีก 2 คน เงินเลยไม่ค่อยจะมีมาหา เราก็โอเค ไม่เป็นไร รอได้ เราเข้าใจนะ  

พอมาสักช่วงเดือนตุลาคม เขาก็บอกว่าจะมาหา เพราะมันเป็นช่วงปิดเทอมหลังสอบมิดเทอมของมหาลัยพอดี
ถ้าจำไม่ผิดนะคะ เราบอกว่าว่างนะ เขาก็บอกจะมา แต่สุดท้ายเราก็เก้ออยู่ดี... เขาไม่มาอ่ะค่ะ เราก็เริ่มร้องไห้แล้ว
อารมณ์ดราม่ามันมาอ่ะ แบบเราซื้อของเตรียมของขวัญเซอร์ไพรส์แพลนสถานที่เที่ยวแบบเตรียมทุกอย่าง
เราเขียนไดอารี่ถึงเขาด้วย ตั้งใจให้เขาอ่าน มันดูมุ้งมิ้งดี แต่หลังจากที่เขาไม่มาคราวนี้ เราเลยเก็บของทุกอย่าง รวมถึงไดอารี่นั้น
ลงในกล่อง ส่วนเหตุผลนั้นก็ยังเหมือนเดิมคือ เขาต้องทำงาน และไม่มีเงิน ค่าที่พักในกทม.คือนนึงไม่ต่ำกว่า 600 เขาไม่ไหวจริง ๆ
เราก็เข้าใจนะแต่งอแงพอสมควร คือมันผิดหวังอ่ะค่ะ.. แต่ก็ต้องจำใจ เราก็บอกว่าจะเป็นเด็กดีและรออย่างตั้งใจนะ

พอมาช่วงปลายเดือนธันวาคม มันมีปิดเทอมเล็ก ๆ สำหรับช่วงปีใหม่ แน่นอนว่าเขาก็บอกว่าจะมา แล้วคิดว่ามาได้แน่ ๆ
เราดีใจมากกก ซื้อของขวัญเพิ่ม อันนี้เป็นสร้อยคู่ เพราะเคยถาม ๆ อยู่ว่าชอบแบบไหน แล้วก็ตั้งใจซื้อไว้ใส่คู่กัน
เวลาไกลกันจะได้ไม่คิดถึงมาก(?) แล้วก็เลือกร้านอาหารที่เขาเคยบอหว่าชอบเอาไว้ เช็คเส้นทาง+ราคาและตั้งใจจะเลี้ยงด้วย
เพราะคิดว่าเขาน่าจะเสัยเงินกับการเดินทางมามากแล้ว เลยคิดว่าจะช้วยออกค่สเที่ยว เขาจะได้มาหาเราได้ไว ๆ คิดถึงมากแล้วว
...แต่ก็อีกตามเคย เขาบอกว่ามาไม่ได้ เราก็แบบ... เศร้าหนักมาก ดราม่าแบบ
ทำไมถึงต้องหลอกให้ดีใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าแล้วไม่มา คือมันเสียความรู้สึกมาก ๆ เขาบอกว่ามันเครียดนะที่มาทวงแบบนี้
เหมือนเป็นนักโทษเลย เราก็แบบ.. โอเค.. เข้าใจแล้ว ขอโทษนะ แต่เราให้เวลาอีก 4 เดือนนะ 4 เกือนเท่านั้น คือก่อนวันที่
30 เมษายน ต้องมาให้ได้นะ ไม่งั้นจะดราม่าหนัก ๆ เลย เขาก็บอก ได้เลย ไปแน่ ๆ

แต่ก็คงไม่ต้องเดาเนอะ 5555
วันนี้วันที่ 1 พฤษภาคม เราก็ยังไม่ได้เจอเขาเลยค่ะ จนเราแบบเศร้าจนไม่รู้จะเศร้ายังไงละ
เข้าใจคนขีดปฏิทินทีละวันนับถอยหลังรออะไรสักอย่างแบบมั่นใจไหมคะว่า เราต้องเจอเขาแน่
เราวงเอาไว้วันที่ 30 เมษายนตัวสีแดงเด่นมากเป็นวันพิเศษ จนเมื่อวานเพิ่งจะกาทับไปแบบไม่มีเหตุการณ์ใด ๆ เกิดขึ้น
ระหว่างนั้นเราไม่ทวงเขานะคะ เราไม่อยากกดดันแต่แบบนี้เราว่ามันเกินไปแล้วอ่ะค่ะสำหรับเรา
ใครจะว่าเรางี่เง่าก็ได้แต่เรารอเขามา 351 วันแล้วอ่ะค่ะ (เราเจอเขาครั้งล่าสุดคือ 17 พฤษภาคม 2559)
ไม่เยอะเลยค่ะ อีก 16 วันก็ครบปีแล้วว 555555555 เราก็บอกเขาไปค่ะว่าอยากเจอค่ะ มาไม่ได้จริง ๆ หรอ
เขาก็หงุดหงิดแลเวบอกว่ามาไม่ได้ ทำไมต้องทำให้เขาหงุดหงิดจัง เราก็บ่อน้ำตาแตกละ รู้สึกเหมือนเรียกร้องอะไรไม่ได้
เขาก็บอกว่าคิดว่าตัวเองคิดถึงคนเดียวหรอ เขาเองก็คิดถึงเหมือนกัน เขาบอกกับเราแบบนี้เสมอ ตอนแรกเราก็อือ
ก็สู้ด้วยกันไปอ่ะ ความรักมันต้องอดทน แต่ตอนนี้เริ่มไม่มั่นใจละว่านี่เขาคิดถึงเราจริงไหม
เราก็ถามว่า ใน 1 ปีเนี้ย.. มาหาสักครั้งมันไม่ได้จริง ๆ หรอคะ มันไม่มีสักช่วงนึงเลยหรอคะ ที่จะว่าง วันสักวันที่มีเพื่อฉันบ้าง
เขาก็มาเลยว่า เราพูดจาได้มาก 5555555 บอกว่าเราเห็นแก่ตัวมาก พูดแบบนี้ เรานี่ช็อกไปเลยค่ะ
เขาบอกว่าจะให้เขาโดดงานมาหาเราเลยหรอ เราก็ไม่ได้หมายถึงขนาดนั้น.. แต่มันก็น่าจะมีสักช่วงนะคะ

สุดท้ายนี้นะคะ เราเห็นแก่ตัวแล้วก็ขนาดนั้นเลยหรอคะ ที่เรียกร้องและรอเขาไม่ไหว
ขอความคิดเห็นด้วยค่ะ พลีสสสสส นี่ยังงงอยู่ ร้อง ๆ อยู่หยุดร้องเลย เจอคำว่าเข้าไป 555555