เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้นเมื่อ อาทิตย์ ที่แล้ว ที่เพิ่งมาตั้งกระทู้เล่าให้เพื่อนๆฟังเพราะเพิ่งหายตกใจ กลัว
อยากให้เป็นอุทธาหรณ์ และอยากให้ระมัดระวังกัน รถคู่กรณีเรา เป็นรถใหญ่ ส่วนเรารถยนต์ส่วนบุคคลขนาดเล็ก

เช้าวันนั้นเราเดินทางจากสะพานพระปิ่นเกล้า มุ่งตรงไปตามถนนอัฎฎางค์ ซึ่งเป็นถนนรอบๆ สนามหลวง
แถวนั้นมีการปิดการจราจร ทำให้รถส่วนใหญ่จำต้องวิ่งเข้า ข้างๆ โรงแรมรัตนโกสินธิ์

ซึ่งตรงจุดนั้น รถที่มาจากสะพานปิ่นเกล้า มากันเกือบๆ 6 เลน รวมเลนพิเศษ แต่ไม่นับรวมเลนค่อม แทรกอีก 1-2 เลน
ทุกๆ คนมากระจุกกันที่ทางเข้าถนนนี้ และถูกบีบเหลือ 3 เลนแบบไม่เต็มเลนนัก
เมื่อเราพ้นไฟแดงแล้ว รถของเราอยู่เลนกลาง เลนที่ถูกต้องตรงเลน ซึ่งเลนซ้ายมักมีรถจอดเป็นระยะ ส่วนเลนขวา เจ้าหน้าที่ จะเอาแผงเหล็กกั้น เพื่อความสะดวก แด่ผู้คนที่ที่มาสักการะพระบรมศพ
รถคู่กรณีเรามาด้านหลังรถเราเยื้องทางขวามือ อยู่ค่อมระหว่างเลนกลางที่เราอยู่กับเลนขวา
ตอนแรกเราก็ตกใจหันไปมองกระจกข้าง รถคู่กรณีเบียดเราจนชิดแต่ไม่ได้ชน
พอรถเริ่มขยับ รถคู่กรณีพยายามแทรกเบียดรถเราให้เราตกเลน แต่เราพยายามเกาะรถคันหน้า ทำให้รถคู่กรณีแทรกเบียดไม่ได้

ซึ่งตรงนี้ทำให้เค้าคงเริ่มมีอารมณ์คือ ปาดรถคันด้านหลังเราปาดซ้ายที ปาดขวาที เพื่อจะเบียดแทรกรถมาอยู่หน้า ตลอดเวลา แต่ทำไม่ได้อีก เพราะเราขับชิดรถคันหน้า บางจังหวะรถเราเกือบตกเลนก็มี

จนในที่สุด รถคู่กรณีเรา ขับไปปาดรถอีกคันที่อยู่หน้าเราและเข้าเลนกลางจนได้  ซึ่งก็สามารถอยู่หน้าเราจนได้ แต่มีรถคั่นกลาง
ส่วนเราพอเห็นแบบนั้น คิดว่าคงจบ เพราะรถคู่กรณีสามารถอยู่หน้าเราได้ และมีรถอีกคันคั่นระหว่าง รถเรากับรถคู่กรณี

แต่ๆๆ ไม่จบ รถคู่กรณีคงยังเจ็บแค้นไม่เลิก เค้าออกเลนซ้ายแล้วชะลอให้รถคันหน้าเราไปก่อน

พอรถเราเคลื่อนมาเทียบรถคู่กรณี เค้าหักพวงมาลัยชนเราอย่างแรง ครูดตั้งแต่ประตูหน้า ถึงประตูหลัง ตลอดด้านซ้ายของรถเรา

เมื่อชนเราเสร็จ รถคู่กรณีเราขับหนีไป แล้วเลี้ยวซ้ายไปจอดดูท่าที ว่าเราจะตามมั้ย ซึ่งเราตัดสินใจขับตาม

เมื่อเราจอดรถ ตรงหน้ารถคู่กรณี เรารอท่าทีว่าเค้าจะลงจากรถมั้ย เค้าไม่ลง เราจึงเดินลงไปหาเค้าที่ข้างๆ คนขับ

แต่เค้าเฉยไม่เปิดกระจก เราเคาะกระจกโดยใช้นิ้วชี้ นิ้วเดียวเคาะ เค้าก็ไม่ลดกระจก แต่ตัดสินใจขับปาดออกไป เราก็ตบกระจกรถเค้าไป 1 ที

เราโทรหาประกัน ระหว่างที่เราโทรหา มีแท็กซี่สีแดง พลเมืองดี เดินมาหาเราถามว่า จำทะเบียนรถคันนั้นได้มั้ย

ด้วยความตกใจ ใจสั่น รนลาน เราพอจำได้แค่ 4 ตัวเลข พี่แท็กซี่ เลยเขียนทะเบียนให้เรา ซึ่งตรงทะเบียนตรงกับที่เราจำได้

พี่แท็กซี่บอกกับเราว่า พี่เค้าขับตามไปจดทะเบียนรถให้ ต้องขอบคุณ พี่แท็กซี่ที่ช่วยเหลือ อย่างมาก (ตอนนั้น ตกใจ จนลืมยกมือขอบคุณ)

หลังจากประกันมา ก็พากันไปแจ้งความ ที่ สน. เพื่อเคลมประกัน หาคู่กรณี

ขอบอกเลยว่า ไม่ประทับใจในความช่วยเหลือ รับแจ้งความของตำรวจเลย แต่เราขอไม่พูดถึงละกัน เพราะเราประกันชั้น 1 ประกันเคลียร์ให้ทุกกรณี

สิ่งที่เล่ามา แค่อยากจะเตือนเพื่อน ผู้หญิงที่ขับรถทุกคน คือ

1. อย่าบ้าบิ่นแบบเรา ที่ไปยืนเคาะกระจกแบบเรา เพราะหากเค้ามีปืน อาจถูกยิงได้ หรือเค้าอาจขับรถชนตายเราได้

คือตอนนั้นลืมนึกถึงความปลอดภัย พอเล่าให้คนรอบข้างฟัง เค้าเตือนทำให้ฉุกคิดได้ว่า อย่างน้อยเค้าก็ยังไม่ใจร้ายถึงกับตั้งใจฆ่าเรา เพราะ ณ เวลานั้น เราไม่ได้ระวังตัวเลย

2. เพราะความปลอดภัยบนท้องถนน อย่าไปวัดกับคนอันธพาลแบบที่เราเจอ ถึงแม้เราจะเป็นฝ่ายถูก เพื่อความปลอดภัย หยุด หลีกเลี่ยง จากคนพวกนี้ดีที่สุด

3. บทเรียน หนนี้ ทำให้เราคิดได้ว่า ถึงแม้เราจะขับถูกกฏจราจรก็ตาม ก็ไม่ได้การันตีว่าว่าเราจะได้รับความคุ้มครอง
เพราะ อันธพาลบนท้องถนนมีเยอะ ยิ่งเราเป็นผู้หญิง เรามักถูกรังแกได้ง่ายกว่า

สุดท้ายนี้ เราเพิ่งสำนึกได้ว่า ถึงแม้เราจะถูกชน แต่เรายังโชคดีที่ไม่ถูกทำร้ายถึงแก่ชีวิต ถ้าเจอแบบนี้อีก คงหยุดให้เค้า ปาด แทรก แซงดีกว่า

*** เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรก ที่แยกห้อง แท็กผิดของอภัย ***