สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกที่ผมได้เขียน ถ้าภาษาผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ (และก็ยืมรหัสเพื่อนของเพื่อนมาตั้งกระทู้นะครับ) ก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นคนหน้าตาไม่ดี ใจร้อน ฟอร์มเยอะ แต่พอจะเข้ากับคนอื่นได้อยู่นะครับ คือผม(เคย)มีแฟนอยู่คนนึง ชื่อย่อ อ.  เราเจอกันตอนแอดมิชชั่น สอบเข้าในมหาวิทยาลัยหนึ่ง เราอยู่ภาคเดียวกัน ห้องเดียวกัน อ.เป็นคนแรกที่ผมเจอที่มอนั้น แค่แวบแรกผมก็ชอบเขาแล้วครับ ผมก็ได้คุยกับเขามาเรื่อยๆ รับน้องด้วยกัน เรียนด้วยกัน เขาเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมรับได้ทุกอย่างในข้อเสียของเขา ในวันปฐมนิเทศ(คุยกันมาประมาณ 2-3 เดือน)ผมก็ตัดสินใจขอ อ. เป็นแฟน เขาตกลง ผมดีใจมาก จากที่คบกันแรกๆมันก็ดีอะครับ แล้วหลังจากนั้นผมก็ฟอร์มเยอะใส่เขา มีอะไรก็เก็บ ไม่พูด นิสัยแย่ใส่เขามากๆ ขี้เกียจไปเที่ยวด้วย งกเงินในสิ่งที่ไม่ควรจะงก (คือตาบอดอะครับ มองไม่เห็นความสำคัญของเธอ) เขาก็เป็นคนใจร้อน การทะเลาะมันก็เกิดขึ้น แต่เราก็กลับมาคืนดีกันได้ ทะเลาะคืนดีๆ วนไปเรื่อยๆ ผมก็รู้สึกว่าไม่โอเคอยู่กับเขาแล้วเขาก็มีแต่ความทุกข์ (ผมคิดเองไม่เคยถามเขา) ก็เลยบอกเลิกกันไป หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ชวนผมไปเที่ยวดรีมเวิลด์ มันคงเป็นการเที่ยวด้วยกันครั้งสุดท้าย ผมรู้สึกดีมากที่ได้เที่ยวกับเขา ตกเย็นก็ไปกินหมูกระทะใกล้ๆมอด้วยกัน ผมขอเขาคืนดี เขาคืนดีครับ เราก็คบกันด้วยดีมาเรื่อยๆ แต่มันก็ถึงจุดแตกหักอีก ซึ่งผมก็คิดไปเองเหมือนเดิม บอกเลิกเขาอีกเป็นครั้งที่ 2(เลวมากๆ) ด้วยเหตุผลเดิมๆ หลังจากที่เลิกกันผมทบทวนตัวเองทุกวัน ทุกสิ่งทุกอย่างมันผิดที่ตัวผมเอง ผมไม่เคยบอกอะไรเธอเลยเกี่ยวกับความรู้สึกของผม คิดมาก คิดไปเอง โดยไม่สนใจความรู้สึกเธอ บอกเลิกเธอทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้ทุกข์ที่อยู่กับผม ผมเป็นคนหน้าตาไม่ดี เธอก็ยังอยู่กับผม ไม่ไปคบคนหล่อๆ ผมจะอารมณ์ร้อนใส่เขา เขาก็ไม่เคยที่จะรับไม่ได้ คอยรับฟังปัญหาที่บ้านจากผม สอนการบ้านผมบางวิชา จนรู้ว่าผมรักเขามาก จนกระทั่งผ่านมาเดือนนึง ได้เห็นเขานั่งอยู่กับผู้ชายคนนึง ผมเห็นแล้วหัวร้อนเลยครับ ในใจคิดว่า "ทำไมคบกันเร็วจังเลยวะ เพิ่งกับกูไม่นานเอง" (ขออภัยสำหรับคำหยาบนะครับ) ผมก็ดันโง่ปากพล่อยพูดไปกับเพื่อนว่า "ไม่ใช่ว่าคุยกันตอนคบกับกูหรอวะ" มันเป็นอะไรที่แย่มากๆครับ ที่คิดกับคนที่รักผมมากแบบนั้น หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยจะเคลียร์กับเขาให้ได้(คือผมอยากจะง้อ ขอคืนดีอะครับ) ผมจึงได้นัดเขามาคุยด้วย พอถึงวันนัดเขาได้เดินมากับผู้ชายคนนั้น ผมรู้ได้ทันทีเลยว่า "ผมโดนปฏิเสธแน่นอน แต่เอาวะลองดูสักตั้งนึง ทำเพื่อเธอ เธอคนที่ผมรักสุดหัวใจ" ตอนคุยกับเธอผมก็พยายามอธิบายอะไรหลายๆอย่างที่ผมเริ่มเข้าใจ แล้วขอคืนดี แต่อย่างที่รู้กันอะครับเธอก็ปฏิเสธ 5555555 ทำไงได้ก็ทำตัวเองนิ ตอนแรกผมคิดที่จะไปจากเพื่อนๆ ไปจากเธอ แต่ตอนนี้ผมคิดได้ว่าเราไม่ควรหนีปัญหา หนีไปก็ไม่ช่วยอะไรขึ้นมา เลยอยากจะเตือนผู้ชายทุกคนนะครับทั้งฟอร์มเยอะแล้วไม่ฟอร์มเยอะ "ดูแลคนที่อยู่กับคุณให้ดีๆ อย่าทิ้งขวางเขา รักเขาทำให้เขา เหมือนวันที่คุณอยากได้เขามาเป็นแฟนของคุณ มีอะไรก็ให้พูดให้เคลียร์กัน คนรักกันยังไงๆถ้าจะทะเลาะเดี๋ยวก็คืนดีไม่นานหรอกครับ อย่ามองแต่คนไกลตัวจนลืมให้ความสำคัญกับคนใกล้ตัวที่อยู่กับคุณ ทุกข์สุขก็อยู่กับคุณ แคร์คนที่คุณรักและรักคุณให้มากที่สุด อย่าทำตัวเหมือนผมที่คิดได้ในวันที่สายไป โอกาสมันไม่ได้มีมาหาเราบ่อยๆนะครับ" ขอบคุณครับ.
ปล.ถ้าตั้ง/แท็กผิดห้องก็ขออภัยด้วยนะครับ ******ยืมรหัสเพื่อนของเพื่อนมาตั้งนะครับ****** สมาชิกหมายเลขของผม 3841898
ปล.2 เนื้อหาแบบนี้อาจจะมีคนมาตั้งกระทู้บ้างแล้ว ผมก็แค่อยากระบายความรู้สึก แชร์ประสบการณ์ให้ได้อ่านกันนะครับ