เวลาที่เรารู้สึกเหนื่อยล้า ผิดหวัง พบเจอปัญหาร้ายใด หรือต้องการกำลังใจ คุณมักจะคิดถึงใครมากที่สุด

​ทำอะไรก็ผิด จะปรึกษาใครก็ไม่มีใครที่จะเข้าใจเรา อยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก มันเจ็บสุดๆ เพื่อน คนที่รักจัก ญาติพี่น้อง แท่กระทั้งพ่อแม่ ก็ไม่เคยเชื่อผมหรือรับฟังอะไรเลย พยามจะทำอะไรก็ไม่เคยสำเร็จสักอย่

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบนโลก—เรื่องดี เรื่องร้าย ความสำเร็จ ความผิดหวัง—ชีวิตของทุกคนก็ยังจำเป็นต้องเดินต่อไป ผู้คนยังคงต้องตื่นแต่เช้า ออกไปทำงาน หาเลี้ยงชีพ และแบกความหวังเล็กๆ ของตัวเองไว้

เรากับแฟนคบกันเกือบปีแล้ว ตอนแรกที่รู้จักกันก็ดีค่ะ ดีมากเพราะเรายังไม่รู้เรื่องต่างๆของเขา แต่ช่วง สองสามเดือนมานี้ เขามีปัญหาเยอะมากค่ะ ทั้งเรื่องครอบครัวที่Toxicมากๆ ปัญหาเรื่องเงินของเขา เพราะเขาต

คือ เรามีความรู้สึกแบบบนี้มาสักพักใหญ่แล้วแต่ช่วงนี้หนักกว่าเดิมมาก ความรู้สึก เหนื่อยล้า เบื่อๆไม่อยากทำอะไรตอนอยู่ข้างนอกจะสดใสร่าเริงพอกลับบ้านจะเหนื่อยมากๆเหมือนคนหมดพลังงาน 2-3วันนี้อยู่ๆก็ร้องไห

เป็นเรื่องราวความรักในวัยเด็กที่ยังฝังใจ แบบลบไม่ออก แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานถึง 30 ปีแล้วก็ตาม แต่ยังมีความคิดถึงอยู่เสมอ ความรู้สึกมันฝังอยู่ลึกมาก และยังสะท้อนออกมาเป็นระยะ เป็นเรื่องของเด็กวัยรุ่นชาย

หากเรามีคนที่เรารักมาก แต่ไม่ได้ติดต่อกัน เพราะจบกันไปแล้ว เราก็อยากติดต่อไปนะ แต่ว่าเราไม่อยากรับรู้ว่าหากเขาไม่ได้รักเราเหมือนเดิม มันจะทำให้เราเจ็บปวดมากแน่ๆ เราคิดว่าหากเราไม่ติดต่อไป อย่างน้อยตอน

ของเรา... - ตอนเดินเขาห้องนอน เพราะแมวเราชอบเข้าห้องมานอนเล่นอยู่ด้วยทุกคืน - ตอนเข้าห้องน้ำกลางดึก เพราะเขาจะตามเข้าไปด้วยเสมอ - ตอน 4 ทุ่มตรง เพราะเขาจะเรียกเราให้ไปส่งขึ้นห้องนอนตอน 4 ทุ่มตรงทุกคืน

หลายๆคนน่าจะเคยเลิกกับแฟน ใช่เราก็เป็นหนึ่งในนั้นวันนี้เราเหนื่อยมากมากจนอยากระบายให้ใครสักคนฟังอยากจะร้องไห้ใส่เขาสักครั้งเพื่อปลดปล่อยความเหนื่อยที่มี เชื่อมั้ยพอเราคิดแบบนี้หน้าเจามันก็เข้ามาตลอดเพ

ในวันเหงา ๆ คิดถึงจังเลยค่ะ ในวันที่มีเวลา มักกลับมานั่งอ่านๆๆและอ่าน ขำบ้าง เศร้าบ้าง แต่ก็มีความสุข ที่ได้อ่าน แม้ไม่เคยเห็นหน้า แม้ได้เคยพบหน้าบ้างแล้ว มักจะได้รับต่อเติมกำลังใจ ในการอ่านเหมือนม

ฟังเสียงซอของบุคคลท่านหนึ่งที่ได้บรรเลงเพลงไว้ เป็นเสียงซอที่บรรเลงเพลงได้ไพเราะเสนาะหูยิ่งนัก มีอารมณ์เศร้าเจือปน ช่างกินใจข้าเสียจริง ข้าจึงพรรณนาเป็นตัวหนังสือหาที่สุดมิได้เช่นนี้ บางครั้ง . . . เร