ค่ะตามหัวข้อเลย ปกติ เราขายของออนไลน์พวกเครื่องสำอางอยู่แล้วเรายังไม่เคยไปยัดเยียดให้ใครซื้อแม่กระทั่งเพื่อนสนิท แต่กลับกันเราโดนยัดเยียดให้ซื้อของจากคนรู้จักตลอด ยกตัวอย่างนะคะ
น้าเรา ไปสมัครขายตรงเขาก็มาเล่าให้เราฟัง แล้ววันนึงเขาก็มาชวน วันนี้ไปกินข้าวเย็นข้างนอกกันมั้ยไปรถน้าแหละ เเต่เดี๋ยวน้าแวะทำธุระที่บริษัทแป๊ปนึงนะ เราก็โอเคเราพาแฟนไปด้วย เข้าไปก็เป็นเหมือนสำนักงาน เขาก็ให้ไปนั่งรอ สักพักมีผู้หญิงคนนึงเดินมา น้าเราก็แนะนำให้รู้จัก นี่เจ้านายน้าเอง //ก็สวัสดี
ผู้หญิงคนนั้นถามว่า อ๋อนี่ใช่มั้ย น้องที่พามาสมัครเขาสาย น้าเราตอบใช่ แล้วก็ให้ ผู้ชายอีกคนนึงพาไปแนะนำสินค้าของบริษัท ตอนนั้นเราก็ไม่ได้อะไรนะคะ ดูไปเพลินๆ เขาก็อธิบาย
ไม่นานน้าเราก็เรียกให้ขึ้นไปห้องประชุมชั้นบนแป้ปนึง สรุปค่ะ ไปนั่งฟังใครต่อใคร มาบอกว่าทำที่นี่แล้วดีอย่างนั้นอย่างนี้ ทำแล้วมีเบนซ์ขับ มาเล่าชีวิตดราม่า มีระดับ บลอนซ์ ระดับโกลด์ เราก็นั่งอดทนเพราะเกรงใจน้า เกือบ 3 ชั่วโมงค่ะ
อีก 1-2 วัน ก็มาเกลี้ยกล่อมให้เราสมัครต่อเขาเรากับแฟน เสียแค่คนละ 300-500 ด้วยความที่เราสนิทกับน้าคนนี้มาก เราก็เลยเกรงใจตัดปัญหาสมัครไป
อีกซักคนนะคะ
คนนี้เป็นรุ่นพี่ที่ทำงานรู้จักกันมา 2-3 ปี เป็นคนที่เราก็ค่อนข้างสนิทปรึกษาเรื่องงานตลอด เขาเป็นคนขยันหานู่นหานี่มาขายเรื่อยตอนนั้นที่ทำงานด้วยกันเราก็อุดหนุนนะคะ แต่เราออกจากงานที่นั่นมาเป็นปีแล้วก็ได้เจอกันบ่อยๆ ขายอะไรก็ทักเฟสมาค่ะ เราไม่เคยปฏิเสธเลยซื้อตลอด แต่มาวันนี้ สดๆ ร้อนๆ ทักมาขายครีมให้เราชุดละ พันกว่าบาท แต่ด้วยเราขายเครื่องสำอางอยู่แล้วใช่ไหมคะเราสั่งมาเองได้ถูกกว่าอีก บวกกับช่วงนี้ค่าใช้จ่ายเยอะ เราเลยบอกว่า เดือนหน้านะพี่รอเงินเดือนออกก่อน (ซึ่งเราก็จะซื้อจริงๆ)
เขาตอบมาว่าเอาไปใช้ก่อนมั้ยเดี๋ยวค่อยให้ตังค์ เรายังไม่ทันพิมพ์ตอบ เขาก็พิมพ์มาอีกว่า "พี่อะใจแกอ่ะใจหรือเปล่า"
พออ่านประโยคนี้เรารู้สึกหงุดหงิดเลย ทำไมต้องมาพูดว่าใจไม่ใจ
สุดท้ายนี้นะคะ เราขอวิธีปฏิเสธเวลาคนรู้จักโดนยัดเยียดขายของหน่อยค่ะ
ขออภัยหากแท็กผิดห้องนะคะ
คนรู้จักขายอะไรก็ยัดเยียดให้ซื้อตลอดปฏิเสธยังไงดีคะ?
น้าเรา ไปสมัครขายตรงเขาก็มาเล่าให้เราฟัง แล้ววันนึงเขาก็มาชวน วันนี้ไปกินข้าวเย็นข้างนอกกันมั้ยไปรถน้าแหละ เเต่เดี๋ยวน้าแวะทำธุระที่บริษัทแป๊ปนึงนะ เราก็โอเคเราพาแฟนไปด้วย เข้าไปก็เป็นเหมือนสำนักงาน เขาก็ให้ไปนั่งรอ สักพักมีผู้หญิงคนนึงเดินมา น้าเราก็แนะนำให้รู้จัก นี่เจ้านายน้าเอง //ก็สวัสดี
ผู้หญิงคนนั้นถามว่า อ๋อนี่ใช่มั้ย น้องที่พามาสมัครเขาสาย น้าเราตอบใช่ แล้วก็ให้ ผู้ชายอีกคนนึงพาไปแนะนำสินค้าของบริษัท ตอนนั้นเราก็ไม่ได้อะไรนะคะ ดูไปเพลินๆ เขาก็อธิบาย
ไม่นานน้าเราก็เรียกให้ขึ้นไปห้องประชุมชั้นบนแป้ปนึง สรุปค่ะ ไปนั่งฟังใครต่อใคร มาบอกว่าทำที่นี่แล้วดีอย่างนั้นอย่างนี้ ทำแล้วมีเบนซ์ขับ มาเล่าชีวิตดราม่า มีระดับ บลอนซ์ ระดับโกลด์ เราก็นั่งอดทนเพราะเกรงใจน้า เกือบ 3 ชั่วโมงค่ะ
อีก 1-2 วัน ก็มาเกลี้ยกล่อมให้เราสมัครต่อเขาเรากับแฟน เสียแค่คนละ 300-500 ด้วยความที่เราสนิทกับน้าคนนี้มาก เราก็เลยเกรงใจตัดปัญหาสมัครไป
อีกซักคนนะคะ
คนนี้เป็นรุ่นพี่ที่ทำงานรู้จักกันมา 2-3 ปี เป็นคนที่เราก็ค่อนข้างสนิทปรึกษาเรื่องงานตลอด เขาเป็นคนขยันหานู่นหานี่มาขายเรื่อยตอนนั้นที่ทำงานด้วยกันเราก็อุดหนุนนะคะ แต่เราออกจากงานที่นั่นมาเป็นปีแล้วก็ได้เจอกันบ่อยๆ ขายอะไรก็ทักเฟสมาค่ะ เราไม่เคยปฏิเสธเลยซื้อตลอด แต่มาวันนี้ สดๆ ร้อนๆ ทักมาขายครีมให้เราชุดละ พันกว่าบาท แต่ด้วยเราขายเครื่องสำอางอยู่แล้วใช่ไหมคะเราสั่งมาเองได้ถูกกว่าอีก บวกกับช่วงนี้ค่าใช้จ่ายเยอะ เราเลยบอกว่า เดือนหน้านะพี่รอเงินเดือนออกก่อน (ซึ่งเราก็จะซื้อจริงๆ)
เขาตอบมาว่าเอาไปใช้ก่อนมั้ยเดี๋ยวค่อยให้ตังค์ เรายังไม่ทันพิมพ์ตอบ เขาก็พิมพ์มาอีกว่า "พี่อะใจแกอ่ะใจหรือเปล่า"
พออ่านประโยคนี้เรารู้สึกหงุดหงิดเลย ทำไมต้องมาพูดว่าใจไม่ใจ
สุดท้ายนี้นะคะ เราขอวิธีปฏิเสธเวลาคนรู้จักโดนยัดเยียดขายของหน่อยค่ะ
ขออภัยหากแท็กผิดห้องนะคะ