จริงมั๊ย ??

ดาวร่วงหล่นพ้นฟ้าในค่ำหนึ่ง ความคิดถึงแผ่วเบาเฝ้าผลาญฝัน เสียงลมเหงาเคล้าใจให้ไหวสั่น เมื่อภาพนั้นย้อนกลับในนิทรา เธอจากไปไกลลับดั่งสายหมอก แต่ใจบอกทุกคืนไม่หายหา ยังฝากรักไว้ใต้แสงจันทรา ให้ดวงฟ้ารู

กลางรัตติกาลอันอ่อนโยน —สายหมอกละมุนคลอเคลียขอบหน้าต่างไม้เก่าฉันเอนกายลงบนหมอนแห่งความคิดปล่อยดวงใจให้ล่องไหลไปกับเสียงลมหายใจของโลก ในห้วงนั้น — ความฝันเข้ามาโอบกอดฉันอย่างแผ่วเบาเหมือนห

เงาแสงอาทิตย์เอนอาบยอดไม้เฒ่าสายลมโบราณพัดผ่านราวกับเสียงครวญจากกาลเวลาใบไม้แกร่งในวันวานบัดนี้แห้งกรอบอยู่บนกิ่งที่เคยโอบอุ้มชีวิต เสียงจั๊กจั่นเก่าก้องอยู่ในความทรงจำของลมทุกถ้อยคำยังไม่สิ้นจากผืนดิ