ตอนนี้เราอยู่ชั้น ม.6 เราจะมาเล่าเกี่ยวกับชีวิต 2ปีที่ผ่านมา...
เคยได้ยินประโยคนี้กันไหม "ที่สุดของแต่ละคน มันไม่เท่ากัน"
เราเบื่อกับประโยคนี้มาก เพราะอะไรรู้ไหม
เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มหนึ่ง เพื่อนของเราเป็นกลุ่มที่เรียนอยู่ในระดับกลางๆห้องไม่เก่งมาก แต่ก็ไม่ได้โง่
เวลาเราทำงานกัน ไม่ว่าจะเป็นงานกลุ่มหรืองานเดี่ยวเราจะเป็นคนที่เหนื่อยที่สุด ถ้าเป็นงานกลุ่มเราจะต้องเป็นคนที่ดิ้นรนคนเดียวถ้าเราไม่ถาม เราไม่เริ่มก็จะไม่มีใครเริ่ม เราขอให้เขาทำบางหัวข้อ หรือสรุปให้เขาก็จะบอกว่า ทำไม่เป็น ไม่รู้เรื่อง หรือแม้แต่เราทำงานทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว เราขอให้เอางานไปเข้าเล่มให้เขาก้จะเกี่ยงกัน จนสุดท้าย เราต้องทำเองทั้งหมด ถ้าเป็นงานเดี่ยวเช่นวิชาฟิสิกส์ถ้าครูให้ทำแบบฝึกหัดเรานั่งทำถ้าหากเราทำเสร็จก่อน หรือกำลังทำอยู่ เขาก็จะขอลอก ถ้าเราบอกว่าเดี๋ยวก่อน หรือบอกว่า มาเดี๋ยวเราอธิบายให้ฟัง แล้วพยายามทำนะ เขาก็จะทำหน้าตาไม่ชอบใจ มันจะเป็นแบบนี้ตลอดเวลาครูให้ทำงาน เขาบอกว่าเขาทำไม่ได้ เขาทำไม่ได้เขาก็นั่งแชทนั่งเล่นโทรศัพท์แทนที่เขาจะพยายามหาวิธีหรือเปิดหนังสือดู เขาบอกว่าทำไม่ได้ทั้งที่เขาไม่คิดจะพยายามหาวิธีทำเลยด้วยซ้ำ เราก็เลยตั้งคำถามกับตัวเองว่านี่คือที่สุดของเขาแล้วหรอ ทั้งที่เรายังไม่เห็นเขาทำอะไรเลยนะ
บางคนลงทุนไปเรียนพิเศษแพงๆ ทั้งที่ในห้องเวลาครูสอนหรือครูอธิบายเขาก็จะใส่หูฟัง ฟังเพลง เล่นเกม ไลฟ์สด เล่นโทรศัพท์พอครูให้ทำงานเขาก็จะมาถาม มาขอลอกเรา เราก็พูดกับเขาว่าไม่ฟังแล้วมาขอลอกมันจะได้อะไร จะเข้าใจหรอ เขาบอกว่าไปเก็บที่เรียนพิเศษดีกว่า อ่าวที่เรียนพิเศษให้เกรดเหมือนที่ รร ด้วยหรอ เราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมไม่ฟังให้ห้องให้เข้าใจ แล้วค่อยไปเก็บที่เรียนพิเศษเพิ่ม
พอวันสอบเราจะต้องนั่งอ่านหนังสือแล้วทำสรุปอยู่ที่บ้าน แต่เรากับเห็นเพื่อนเราไปเช็คอินร้านเหล้า พอตอนเช้าจะเข้าห้องสอบเราจะอ่านทวนสรุปของเราอีกรอบ เขากลับมายืมของเราไปอ่าน อ่าวแล้วทำไมเมื่อคืนไม่อ่านหนังสือไปกินเหล้าทำไม เราไม่เคยเข้าใจเลย
เราตั้งคำถามกับตัวเองมาตลอดว่า ที่สุดของเราอะเราทำเท่าที่เราจะหาทางทำไม่ได้ แล้วที่สุดของเขาที่เขาบอกเรา มันคือแค่นั้นจริงๆหรอ พี่เราเคยบอกว่าเราต้องเห็นแก่ตัวบ้างถ้าหากมันจำเป็น เช่น ถ้าเราพยายามทำงานมาทั้งคืน นอนตี1 ตี2 เช้ามาเพื่อนเรามาขอไปลอกทั้งที่มันนอนเล่นโทรศัพท์คุยกับแฟนแชททั้งคืนมันคุ้มหรอ
ชีวิต ม.6 เราต้องสนใจอย่างอื่นไหมนอกจากอนาคตของตัวเอง...........
ที่สุดของคนเรา "มันไม่เท่ากัน"
เคยได้ยินประโยคนี้กันไหม "ที่สุดของแต่ละคน มันไม่เท่ากัน"
เราเบื่อกับประโยคนี้มาก เพราะอะไรรู้ไหม
เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มหนึ่ง เพื่อนของเราเป็นกลุ่มที่เรียนอยู่ในระดับกลางๆห้องไม่เก่งมาก แต่ก็ไม่ได้โง่
เวลาเราทำงานกัน ไม่ว่าจะเป็นงานกลุ่มหรืองานเดี่ยวเราจะเป็นคนที่เหนื่อยที่สุด ถ้าเป็นงานกลุ่มเราจะต้องเป็นคนที่ดิ้นรนคนเดียวถ้าเราไม่ถาม เราไม่เริ่มก็จะไม่มีใครเริ่ม เราขอให้เขาทำบางหัวข้อ หรือสรุปให้เขาก็จะบอกว่า ทำไม่เป็น ไม่รู้เรื่อง หรือแม้แต่เราทำงานทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว เราขอให้เอางานไปเข้าเล่มให้เขาก้จะเกี่ยงกัน จนสุดท้าย เราต้องทำเองทั้งหมด ถ้าเป็นงานเดี่ยวเช่นวิชาฟิสิกส์ถ้าครูให้ทำแบบฝึกหัดเรานั่งทำถ้าหากเราทำเสร็จก่อน หรือกำลังทำอยู่ เขาก็จะขอลอก ถ้าเราบอกว่าเดี๋ยวก่อน หรือบอกว่า มาเดี๋ยวเราอธิบายให้ฟัง แล้วพยายามทำนะ เขาก็จะทำหน้าตาไม่ชอบใจ มันจะเป็นแบบนี้ตลอดเวลาครูให้ทำงาน เขาบอกว่าเขาทำไม่ได้ เขาทำไม่ได้เขาก็นั่งแชทนั่งเล่นโทรศัพท์แทนที่เขาจะพยายามหาวิธีหรือเปิดหนังสือดู เขาบอกว่าทำไม่ได้ทั้งที่เขาไม่คิดจะพยายามหาวิธีทำเลยด้วยซ้ำ เราก็เลยตั้งคำถามกับตัวเองว่านี่คือที่สุดของเขาแล้วหรอ ทั้งที่เรายังไม่เห็นเขาทำอะไรเลยนะ
บางคนลงทุนไปเรียนพิเศษแพงๆ ทั้งที่ในห้องเวลาครูสอนหรือครูอธิบายเขาก็จะใส่หูฟัง ฟังเพลง เล่นเกม ไลฟ์สด เล่นโทรศัพท์พอครูให้ทำงานเขาก็จะมาถาม มาขอลอกเรา เราก็พูดกับเขาว่าไม่ฟังแล้วมาขอลอกมันจะได้อะไร จะเข้าใจหรอ เขาบอกว่าไปเก็บที่เรียนพิเศษดีกว่า อ่าวที่เรียนพิเศษให้เกรดเหมือนที่ รร ด้วยหรอ เราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมไม่ฟังให้ห้องให้เข้าใจ แล้วค่อยไปเก็บที่เรียนพิเศษเพิ่ม
พอวันสอบเราจะต้องนั่งอ่านหนังสือแล้วทำสรุปอยู่ที่บ้าน แต่เรากับเห็นเพื่อนเราไปเช็คอินร้านเหล้า พอตอนเช้าจะเข้าห้องสอบเราจะอ่านทวนสรุปของเราอีกรอบ เขากลับมายืมของเราไปอ่าน อ่าวแล้วทำไมเมื่อคืนไม่อ่านหนังสือไปกินเหล้าทำไม เราไม่เคยเข้าใจเลย
เราตั้งคำถามกับตัวเองมาตลอดว่า ที่สุดของเราอะเราทำเท่าที่เราจะหาทางทำไม่ได้ แล้วที่สุดของเขาที่เขาบอกเรา มันคือแค่นั้นจริงๆหรอ พี่เราเคยบอกว่าเราต้องเห็นแก่ตัวบ้างถ้าหากมันจำเป็น เช่น ถ้าเราพยายามทำงานมาทั้งคืน นอนตี1 ตี2 เช้ามาเพื่อนเรามาขอไปลอกทั้งที่มันนอนเล่นโทรศัพท์คุยกับแฟนแชททั้งคืนมันคุ้มหรอ
ชีวิต ม.6 เราต้องสนใจอย่างอื่นไหมนอกจากอนาคตของตัวเอง...........