เรื่องของฉันมันเริ่มมาจากเรา3คนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.1ตอนนี้เราอยู่ ม.6 พวกเราอยู่ห้องเดียวกัน แต่เรากับดิว(นามสมมุติ) เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ป.5
ถ้าถามว่าแอบรักตอนไหนก็คงบอกไม่ถูกเหมือนกัน ระหว่างที่เราแอบชอบดิว เพื่อนผู้หญิงในห้องรู้กันหมดเลยว่าเราชอบดิว
ตอนนั้นดิวก็ไม่เคยมีแฟนจน ม.3 ดิวมีแฟนคนแรกเป็นรุ่นพี่ พอม.4ดิวก็เลิกกับพี่คนนั้น
แล้วพอม.5ดิวก็กลายเป็นแฟนกับเพื่อนเราคนนึง
ชื่อกิ่ง(นามสมมุติ) เหตุการณ์วันที่ฉันเจ็บที่สุด มันเริ่มจาก
มีช่วงนึงฉันกับกิ่งคุยกันทุกวันทั้งที่ฉันกับเขาไม่เคยสนิทกันเท่านี้มาก่อนอาจเป็นเพราะนิสัยและความชอบเหมือนกันละมั้ง
ทั้งชอบดูซีรี่ส์ไต้หวันเหมือนกัน ชอบซื้อกระเป๋าสตางค์เหมือนกัน ชอบดูละครเรื่องเดียวกันแต่ตอนนั้นฉันไม่รู้เลยว่าเราจะชอบผู้ชายคนเดียวกันด้วย
ในระหว่างที่ฉันคุยกับกิ่งทุกวัน ในแชทฉันมักจะบอกกิ่งว่าวันนี้ดิวทำอะไรให้เราปลื้มบ้าง
เช่น แกวันนี้นะดิวนั่งใกล้เค้าด้วยล่ะ อะไรแบบนี้อ่ะก็คนแอบรักก็จะเพ้อๆ55555
แล้วพอคุยเรื่องนี้กิ่งมักจะบอกว่าสมมุติว่าเค้าเป็นแฟนกะดิวเราจะโกรธไหม
ตอนนั้นเราคิดว่ากิ่งพูดเล่น จะเป็นจริงได้ไง อยู่โรงเรียนไม่เคยเห็นคุยกันเลย
จนเราคุยกันทุกวันกิ่งก็พยายามบอกเราทุกวันว่าที่กิ่งพูดมันเรื่องจริงนะ แต่เราก็ยังไม่เชื่ออีก
จนเราเริ่มรู้สึกแปลกใจว่าถ้าไม่ใช่เรื่องจริงกิ่งจะมาบอกเราทำไมทุกวัน วันนั้นเราก็เปิดใจและยอมรับความจริงแล้วว่าเขาคงคบกันจริงๆ
เราก็เลยบอกกิ่งว่าฝากกิ่งดูแลดิวด้วยเพราะตอนนี้เราไม่มีสิทธิ์จะคอยดู คอยห่วงดิวได้อีกแล้ว(นางเอกป่ะ) ตอนที่พิมพ์นะเราน้ำตาไหลไม่หยุดเลย
เลอะแป้นพิมพ์ไปหมด จะร้องไห้ออกเสียงก็ไม่ได้แม่อยู่อีก ร้องไห้แบบไม่มีเสียงมันทรมานจริงๆนะ
แล้วยังไปร้องบนห้องก็ต้องร้องเก็บเสียงอีกเพราะแม่นอนด้วย เวรกรรมชัดๆเลย น้ำตาไหลทั้งคืน
จำได้เลยว่าเป็นวันพุธ เพราะพรุ่งนี้วันพฤหัส คืนนั้นน่าจะนอน 3-4ชั่วโมงเองมั้ง ตื่นมาตอนเช้าตาบวมมาก
แม่ถามว่าร้องไห้หรือไง เราตอบว่าใช่ ร้องเพราะเมื่อคืนดูละครอินไปหน่อย เราก็อาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนปกติ
เราต้องเจอดิวกับกิ่งอยู่แล้วเพราะอยู่ห้องเดียวกัน พอเราเดินไปเข้าแถวกิ่งถามเราว่า แกร้องไห้หนักเลยหรอ
เราก็ไม่ตอบอะไร คือมันไม่ร้องไหวหรอ อยากถามเหมือนกันนะแต่ตอนนั้นมันพูดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ
จนตอนกลางวันเราเป็นกลุ่มที่ห่อข้าวไปโรงเรียนก็ต้องนั่งกินข้าวด้วยกัน เพื่อนคนอื่นในกลุ่มคงรู้กันหมดแล้ว เลยบอกว่า
เห็นไหมบอกแล้วว่าเราอ่ะเป็นคนเข้าใจง่าย ต้องเข้าใจเหตุผลอยู่แล้วล่ะ เราก็ได้แต่ยิ้มๆ คือแบบอยากโดดน้ำตายไปเลย
เหมือนโดนซ้ำเติมไงไม่รู้ แต่จากนั้นเราก็ทำตัวปกติไป จนต้องมาเจ็บกับอีกเหตุการณ์นึงตอนนั้นม.6แล้ว โรงเรียนพาสอบโอเน็ต
วันนั้นนะเป็นไรไม่รู้ขาไปสอบไม่มีใครนั่งคู่กับเราเลย เราก็เออสบายว่ะ แต่โดดเดี่ยวนะเหมือนโดนรังเกียจ5555
แล้วกิ่งก็ดันมานั่งหน้าเรากะเพื่อนอีกคนนึง พอตอนขากลับดิวดันมาขอนั่งคู่กับเรา และเจ็บที่สุดคือมันป้อนไส้กรอกกันข้ามหน้าเราห่างแค่คืบเอง เราแบบอยากร้องไห้มากเลย ชีวิตนี้เราภาวนาแล้วว่าขอให้เจ็บแค่นี้เถอะ รับไม่ไหวแล้วจริงๆ แต่มันยังไม่จบแค่นั้นพอเพื่อนของเราคนนึงลงรถไปแล้วดิวก็ย้ายไปนั่งกับกิ่ง เราก็โดดเดี่ยวอีกแล้ว แล้วดิวกับกิ่งอ่ะเกิดอยากถ่ายรูปคู่กัน เราดันตัวสูงเราไม่อยากไปติดในรูปเขาทั้ง2จะย้ายไปไหนก็ไม่ได้ที่เต็มหมด เราเลยต้องยกกระเป๋าบังหน้าตัวเองไว้ตอนเขาถ่ายรูปคู่กัน คือตอนนี้เจ็บอีกแล้ว อยากร้องไห้มากจริงๆ พอถึงบ้านรีบวิ่งขึ้นบนห้องร้องแบบปล่อยทุกอย่างเลย เหตุการณ์ครั้งนี้มันสอนเรานะว่าความรักไม่มีใครผิด แต่โทษตัวเองดีกว่าที่ไปรักเขา...จนตอนนี้ทั้งคู่ก็ยังรักกันดี คบมา4ปีแล้วมั้ง ต้องยอมให้เขาจริงๆเขาคงเนื้อคู่กัน ^-^
แอบรักมา 8 ปี เอาผิดใครไม่ได้เลยนอกจากเรา (อยากเล่าเฉยๆ)
ถ้าถามว่าแอบรักตอนไหนก็คงบอกไม่ถูกเหมือนกัน ระหว่างที่เราแอบชอบดิว เพื่อนผู้หญิงในห้องรู้กันหมดเลยว่าเราชอบดิว
ตอนนั้นดิวก็ไม่เคยมีแฟนจน ม.3 ดิวมีแฟนคนแรกเป็นรุ่นพี่ พอม.4ดิวก็เลิกกับพี่คนนั้น
แล้วพอม.5ดิวก็กลายเป็นแฟนกับเพื่อนเราคนนึง
ชื่อกิ่ง(นามสมมุติ) เหตุการณ์วันที่ฉันเจ็บที่สุด มันเริ่มจาก
มีช่วงนึงฉันกับกิ่งคุยกันทุกวันทั้งที่ฉันกับเขาไม่เคยสนิทกันเท่านี้มาก่อนอาจเป็นเพราะนิสัยและความชอบเหมือนกันละมั้ง
ทั้งชอบดูซีรี่ส์ไต้หวันเหมือนกัน ชอบซื้อกระเป๋าสตางค์เหมือนกัน ชอบดูละครเรื่องเดียวกันแต่ตอนนั้นฉันไม่รู้เลยว่าเราจะชอบผู้ชายคนเดียวกันด้วย
ในระหว่างที่ฉันคุยกับกิ่งทุกวัน ในแชทฉันมักจะบอกกิ่งว่าวันนี้ดิวทำอะไรให้เราปลื้มบ้าง
เช่น แกวันนี้นะดิวนั่งใกล้เค้าด้วยล่ะ อะไรแบบนี้อ่ะก็คนแอบรักก็จะเพ้อๆ55555
แล้วพอคุยเรื่องนี้กิ่งมักจะบอกว่าสมมุติว่าเค้าเป็นแฟนกะดิวเราจะโกรธไหม
ตอนนั้นเราคิดว่ากิ่งพูดเล่น จะเป็นจริงได้ไง อยู่โรงเรียนไม่เคยเห็นคุยกันเลย
จนเราคุยกันทุกวันกิ่งก็พยายามบอกเราทุกวันว่าที่กิ่งพูดมันเรื่องจริงนะ แต่เราก็ยังไม่เชื่ออีก
จนเราเริ่มรู้สึกแปลกใจว่าถ้าไม่ใช่เรื่องจริงกิ่งจะมาบอกเราทำไมทุกวัน วันนั้นเราก็เปิดใจและยอมรับความจริงแล้วว่าเขาคงคบกันจริงๆ
เราก็เลยบอกกิ่งว่าฝากกิ่งดูแลดิวด้วยเพราะตอนนี้เราไม่มีสิทธิ์จะคอยดู คอยห่วงดิวได้อีกแล้ว(นางเอกป่ะ) ตอนที่พิมพ์นะเราน้ำตาไหลไม่หยุดเลย
เลอะแป้นพิมพ์ไปหมด จะร้องไห้ออกเสียงก็ไม่ได้แม่อยู่อีก ร้องไห้แบบไม่มีเสียงมันทรมานจริงๆนะ
แล้วยังไปร้องบนห้องก็ต้องร้องเก็บเสียงอีกเพราะแม่นอนด้วย เวรกรรมชัดๆเลย น้ำตาไหลทั้งคืน
จำได้เลยว่าเป็นวันพุธ เพราะพรุ่งนี้วันพฤหัส คืนนั้นน่าจะนอน 3-4ชั่วโมงเองมั้ง ตื่นมาตอนเช้าตาบวมมาก
แม่ถามว่าร้องไห้หรือไง เราตอบว่าใช่ ร้องเพราะเมื่อคืนดูละครอินไปหน่อย เราก็อาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนปกติ
เราต้องเจอดิวกับกิ่งอยู่แล้วเพราะอยู่ห้องเดียวกัน พอเราเดินไปเข้าแถวกิ่งถามเราว่า แกร้องไห้หนักเลยหรอ
เราก็ไม่ตอบอะไร คือมันไม่ร้องไหวหรอ อยากถามเหมือนกันนะแต่ตอนนั้นมันพูดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ
จนตอนกลางวันเราเป็นกลุ่มที่ห่อข้าวไปโรงเรียนก็ต้องนั่งกินข้าวด้วยกัน เพื่อนคนอื่นในกลุ่มคงรู้กันหมดแล้ว เลยบอกว่า
เห็นไหมบอกแล้วว่าเราอ่ะเป็นคนเข้าใจง่าย ต้องเข้าใจเหตุผลอยู่แล้วล่ะ เราก็ได้แต่ยิ้มๆ คือแบบอยากโดดน้ำตายไปเลย
เหมือนโดนซ้ำเติมไงไม่รู้ แต่จากนั้นเราก็ทำตัวปกติไป จนต้องมาเจ็บกับอีกเหตุการณ์นึงตอนนั้นม.6แล้ว โรงเรียนพาสอบโอเน็ต
วันนั้นนะเป็นไรไม่รู้ขาไปสอบไม่มีใครนั่งคู่กับเราเลย เราก็เออสบายว่ะ แต่โดดเดี่ยวนะเหมือนโดนรังเกียจ5555
แล้วกิ่งก็ดันมานั่งหน้าเรากะเพื่อนอีกคนนึง พอตอนขากลับดิวดันมาขอนั่งคู่กับเรา และเจ็บที่สุดคือมันป้อนไส้กรอกกันข้ามหน้าเราห่างแค่คืบเอง เราแบบอยากร้องไห้มากเลย ชีวิตนี้เราภาวนาแล้วว่าขอให้เจ็บแค่นี้เถอะ รับไม่ไหวแล้วจริงๆ แต่มันยังไม่จบแค่นั้นพอเพื่อนของเราคนนึงลงรถไปแล้วดิวก็ย้ายไปนั่งกับกิ่ง เราก็โดดเดี่ยวอีกแล้ว แล้วดิวกับกิ่งอ่ะเกิดอยากถ่ายรูปคู่กัน เราดันตัวสูงเราไม่อยากไปติดในรูปเขาทั้ง2จะย้ายไปไหนก็ไม่ได้ที่เต็มหมด เราเลยต้องยกกระเป๋าบังหน้าตัวเองไว้ตอนเขาถ่ายรูปคู่กัน คือตอนนี้เจ็บอีกแล้ว อยากร้องไห้มากจริงๆ พอถึงบ้านรีบวิ่งขึ้นบนห้องร้องแบบปล่อยทุกอย่างเลย เหตุการณ์ครั้งนี้มันสอนเรานะว่าความรักไม่มีใครผิด แต่โทษตัวเองดีกว่าที่ไปรักเขา...จนตอนนี้ทั้งคู่ก็ยังรักกันดี คบมา4ปีแล้วมั้ง ต้องยอมให้เขาจริงๆเขาคงเนื้อคู่กัน ^-^