เจอคนๆนึงแค่วันเดียว ผ่านมานานขนาดนี้ก็ยังคิดถึงไม่หายเลยค่ะ

ตามหัวข้อกระทู้นะคะ เรื่องราวนี้อาจจะยาวสักหน่อย เป็นการเล่าเรื่อง ผสม การแชร์ความรู้สึกของเรา กับคนๆนึงที่เจอกันได้แค่วันเดียว แต่ยังคิดถึงไม่หายเลยค่ะจนป่านนี้

ถ้าเพื่อนๆไปดูประวัติการตั้งกระทู้เราจะเห็นว่าเราเดทกับคนที่เจอในแอพมาประมาณนึง อยากจะบอกว่าในช่วงปีที่ผ่านมา เราแทบจะกลายเป็นนักเดทมืออาชีพไปแล้ว ทั้งจากคนในแอพ และคนนอกที่เพื่อนแนะนำให้ ใน 1 ปี ที่ผ่านมาน่าจะ10-12 คนแล้วค่ะ แต่ยังไม่มีใครที่ได้สานสัมพันธ์จริงจัง มีทั้งแบบเราเทเค้า และเราโดนเท หรือว่าง่ายๆ นก นั้นเอง

ล่าสุดเราก็เฮิร์ทไปเบาๆ แต่ไม่ได้ถึงขั้นฟูมฟายอะไร เพราะเรายังเป็นเพื่อนที่ดีกันอยู่ แต่ผู้ชายเค้าแค่บอกกลับมาว่า ให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน หลังจากเค้าพุดมาแบบนั้น ประกอบกับเราเซ็งๆ เราทั้งคู่คุยกันน้อยลงนะคะ ยังคุยอยู่ แต่มันน้อย อาจเพราะความรู้สึกเรามันพยายามจะตัดให้คิดแค่เพื่อนเลยพยายามก้าวขาออกมาเองด้วย

เอาเป็นว่านี่คือหนุ่มคนก่อนหน้าเรื่องที่เรากำลังจะเล่าต่อไปนี้นะคะ

ก็ยังอยู่ในช่วงความเซ็งความนอย แอพที่โหลดมาจริงๆหลังๆเราแทบไม่เล่น เล่นเฉพาะเวลาเบื่อๆ เวลาต้องรอเพื่อนในห้าง หรือก่อนนอนนอนไม่หลับ ก็เปิดแอพที่โหลดมา แล้วปัดซ้าย ปัดขวา ไป 3-4ที ก็เบื่อละค่ะ
แล้วถ้ามีการ Match ระหว่างเรากับใครก็ตามเกิดขึ้น เราก็มักเป็นคนไม่ทักทายก่อน คือเล่นเหมือนแค่ฆ่าเวลา หรือ เช็คเรตติ้งตัวเองก็ว่าไป แต่ไม่ได้อยากจะคุยอะไรแล้ว มันเหนื่อยจากคนก่อน และเหนื่อยงานด้วยรวมๆกันค่ะ

แต่บางทีฟ้าก็มักจะเล่นตลกกับโชคชะตาของคนเราเสมอๆ

อยู่ๆเสียงแอพที่เราโหลดก็ดังขึ้น พร้อมกับหนุ่มคนนึงที่เราคงไปกดเลือกเค้าไว้ด้วยเช่นกันช่วงไหนก็ไม่รู้ทักทายเราเข้ามา ช่วงวันที่ 11 เมษา ก่อนสงกรานต์นิดหน่อย ซึ่งตอนนั้นเราก็ยุ่งกับงานก็ยังไม่ได้ตอบ เรามาตอบเค้าอีกที วันรุ่งขึ้น เค้าก็ทักมาว่าเป็นไงสบายดีมั้ย ส่วนทางเราก็ตอบไปตามเรื่องตามราว แล้วเค้าก็บอกว่าจะมากทม.วันนี้ มาฉลองสงกรานต์ แต่กว่าเราจะตอบเค้าอีกคืออีกวันถัดมา วันที่ 13 ซึ่งเป็นวันหยุดแล้วว่า welcome to bangkok หวังว่าจะเอ็นจอยกับประเทศของฉันนะ แล้วเราก็ทิ้งท้ายไว้ว่าขอโทษที่ตอบช้านะ พอดีไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านเท่าไร (จริงๆอ่านค่ะ แต่ไม่มีอารมณ์ตอบ)
ฮี ก็เลยจัดแจงถาม Line เรา ซึ่งเราก็ไม่มายด์ได้ให้ Line ฮีไป ไว้แชทกันสะดวกขึ้น

มาทำความรู้จักโปรไฟล์คร่าวๆของพ่อหนุ่มคนนี้หน่อยนะคะ เอาตามที่เค้าเขียนในแอพที่ให้ไว้คือ
เป็นหนุ่มบรูไน แคนาเดียน  จบด้านการโรงแรมมาจากแคนาดา มาในแอพนี้เพื่อนมาหาเพื่อนที่ดีจากทุกมุมโลก (ฮีเขียนเอาไว้อย่างนี้ในหน้าโปรไฟล์ฮีค่ะ) ซึ่งเราก็จำไม่ได้ว่าทำตอนนั้นถึงได้เลือกฮีไว้คุยด้วย ส่วนหน้าตาจากในรูป ก็ดูเป็นหนุ่มตี๋ๆ ตาชั้นเดียว แต่หน้าตาดูแบดบอยๆหน่อย เพราะตาตี๋แล้วเฉี่ยวๆหน่อย

ระหว่างนั้นเราก็ย้ายมาคุยกันใน Line ซึ่งมันก็สะดวกขึ้น แต่ส่วนตัวเราก็ยังไม่ได้อ่านทันที หรือตอบทันทีที่ฮีส่งข้อความมา เราเริ่มคุยกันจริงๆจังๆวันที่ 14 เมย. เพราะก่อนหน้านั้น เราไม่สบายท้องเสียไป 1 วัน ก็นอนซมเต็มๆ แทบไม่ได้แตะมือถือ แต่พออาการดีแล้วก็เริ่มมาไล่ตอบข้อความเพื่อนแต่ละคน

วันที่ 14 นั้น ส่วนใหญ่เค้าจะเล่าว่าไปเที่ยวไหนมาบ้างแล้ว กินอะไรมาในกทม ไปเล่นน้ำมา แต่รู้สึกว่าไม่ค่อยชอบเลย ไม่ชอบตัวเปียก ส่วนเราก็บอกว่าเหมือนนกัน นี่ชั้นเลิกเล่นน้ำมาหลายปีละ ไม่ชอบตัวเปียกแถมคนแออัดๆ
แล้วเค้าก็เล่าว่าไปกินข้าวที่ avenue ที่นึงมา แถวๆทองหล่อ เราก็บอกไปว่า อุ้ยเราก็ชอบไปที่นั่น เนี่ยๆ ไอว่าวันพรุ่งนี้ (วันเสาร์) ไอจะที่นั่น เพราะมีร้านอาหารร้านนึงที่เป็นร้านโปรดชั้นเลย คือที่เราพูดไป เราไม่ได้คิดอะไร เหมือนเล่าสู่กันฟังมากกว่า

เค้าตอบเรากลับมาว่า เฮ้ วันนี้พวกเพื่อนๆไอก็ไปร้านนั้นนะ แต่ไอไม่ได้ไปกิน ไอไปกับเพื่อนอีกแก๊งไปนั่งชิลร้านอื่นแทน เธอจะว่าไง ถ้าพรุ่งนี้ฉันไปกินมื้อ Brunch ที่นั่นกับเธอด้วย

เราก็เฮ้ย ชวนกันง่ายๆงี้เลยหรอ.... แต่ด้วยความที่ก็คิดว่า เอ่อ พรุ่งนี้ก็กะไปคนเดียวอยู่แล้ว มีเพื่อนไปนั่งกินข้าวด้วยก็ไม่เสียหายนะ ไม่อันตรายหรอก ร้านคนเยอะแยะจะตาย ถือว่าได้ไปฝึกพูดภาษาอังกฤษในตัวด้วย นี่คือที่เราคิดตอนนั้น แล้วก็ตอบเค้าไปว่า โอเคเจอกันพรุ่งนี้ แล้วเราก็ขอตัวลาเค้าไปนอน