พวกเราใช้เวลาคบกันมาไม่นานค่ะ ประมาน 7-8 เดือน แต่สำหรับตัวเราเองแล้วรู้สึกโชคดีมากๆที่ได้รู้จักกับเพื่อนกลุ่มนี้ ในกลุ่ม ผญ มีกัน7คน มี1คนซิ่วไป บางทีก็มีผู้ชาย1-3คนมาด้วย ตอนอ่านหนังสือ กินเหล้า เพื่อนกันทั้งนั้น ที่นี้เกิดเหตุการณ์ขึ้นค่ะ เราเพิ่งกลับจากงานศพของคนในครอบครัวเรา แล้วก็ทะเลาะกับคนในครอบครัวมา แล้วกลับมามอ แต่ปฏิกิริยาของเพื่อนพากันเปลี่ยนไปหมดเลยค่ะ ไปไหนไม่เรียก ทำตัวออกห่าง ถามคำตอบคำ เลยเกือบอาทิตย์ทำให้เรารู้สึกกดดัน หลายเรื่องมันรวมกันในช่วงเวลาเดียวกัน ยอมรับว่าเป็นคนขี้น้อยใจ มักคิดว่าไม่มีใครอยู่ข้างเลย เป็นคนคิดมาก แล้วไม่ค่อยพูด แต่ชอบระบายคนเดียวลงทวิต ทำให้เพื่อนคิดว่าเราอ่ะชอบดึงเค้าเข้าไปในสถาการณ์กับเรา ไม่ได้จะเรียกร้องความสนใจนะคะ เพียงแต่การพูด การระบาย มันทำให้สบายใจมากขึ้น (เราก็คิดว่าเราพูดคนเดียว แต่เพื่อนเค้าเห็น ก้เลยทำให้เป็นเรื่อง โซเชี่ยลมันดาบ2คมค่ะ คิดดีๆก่อนโพสนะคะ) ช่วงที่สมาชิกในครอบครัวเสีย เราก็เศร้า แถมเราทะเลาะกับคนในครอบครัวมากอีก เราอยากจะคุยกับเพื่อนว่าเราเจออะไรมาบ้าง แต่สถาการณ์ตอนนั้นเพื่อนอยุ่ร้านเหล้า ทำให้เราแบบอยากคุยกับใครสักคน แต่ไม่มีใครว่างคุยกับเราเลย (จริงๆเราอยุ้กันคนละสถาการณ์ ผิดเองที่เราไม่แยกแยะ) ทำให้ตามเดิมค่ะ ระบายลงโซเชี่ยล เพื่อนคงเห็นเราปี๊ดแตกเหมือนกัน เพื่อนก้คงปี๊ดด้วย กลับมาทำให้เพื่อนไม่คุยด้วย แล้วหลังจากนั้น เราเครียดหนักมาก วางสายจากแม่ก็ร้องไห้ค่ะ มันหลายเรื่องกระโหมเข้ามา เราเลยโทรหาเพื่อนในกลุ่มคนนึง ซึ่งเค้าก้อยุ่ด้วยกันทั้งหมดค่ะ เราก็เลยร้องไห้สักพัก แล้วเพื่อนบอกเดี๋ยวมาเคลีย จากนั้น้พื่อนก้ขนมาเคลียกันหมดเลยค่ะ เราก้นอนร้องไห้อยุ่บนเตียง ทุกคนนั่งลงที่พื้นหันหน้ามาหาเรา แล้วรุมพูดสารพัดเลยค่ะ
A : มันทำอะไรไม้นึกถึงใจเพือน พุดไม่แคร์คนอื่น ชักสีหน้า ไม่รุ้จักระงับอารม ชอบคิดว่าตัวเองไม่มีใคร ทั้งที่เพื่อนอยุ่ข้างๆเสมอ ลองมองย้อนดูตัวเองใหม่นะ (อันนี้จริงค่ะ เราเป้นครแบบนี้จริงๆ มันเสียที่เราเองค่ะ แต่เราเป็นคนปากร้ายใจดี จริงๆ แล้วใจเราข้างในไม่มีอะไรเลย เราเป็นคนพูดตรง ขวานผ่าซาก เลยทำให้เพื่อนอาจจะรุ้สึกว่าเราด้าทอมั้งคะ มันเกิดจากการพูดไม่คิดของเราเอง ยอมรับผิดค่ะ มันอาจจะทับถมในใจเพื่อนมานาน) เรา : กูคงทำกับพวกไว้เยอะมากสินะ
B : ก็รู้หนิ
(ณ จังหวะนั้นเราอึ้ง-เลยค่ะ อยากให้เข้าใจว่าคนที่เพิ่งกำลังร้องไห้อยู่ คืดอะไรไม่ออกหรอกค่ะ มันโหวงเหวงในหัวหมดเลย)
C : ต้องไปจัดการกับอารมณ์ตัวเอง ไปเปลี่ยยนตัวเอง
A : ต้องรู้จักเปลี่ยนตัวเอง
เรา : โอเค พยายามเปลี่ยน แต่อยากให้เข้าใจว่านี่เป็นนิสัย เป็นสันดานของกูไปแล้ว อาจจะเปลี่ยนไม่ได้ในเวลารวดเร็ว แต่อาจค้องใช้เวลส อยากให้เข้าใจ
A : เห็นมั้ย มันเป็นสันดาน มันเปลี่บนไม่ได้หรอก
แล้วเพื่อนหลายๆคนก็รุมค่ะ ส่วนมากมาจาก เรื่องคำพูดไม่คิดของเรา และ เราชอบขี้น้อยใจ
A : มีอะไรถามพวกกุอีกมั้ย
เรา : ... (เงียบค่ะ คิดอะไรไม่ออก เอ๋อ-อยู่ค่ะ แบบไร้สติ คิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ)
A : ไม่มีกูไปนะ
B: ก็ขอให้เรื่องมันจบลงแค่นี้ ไม่ไปทวิตต่อนะ
แล้วคืนนั้นค่ะ เราเครียดมาก เราทานยานอนหลับ ยาแก้ปวดอีก2 แต่เราก็นอนไม่หลับ เราเทียวคลายเข้าไปในห้องน้ำ ไปอ้วกอยู่ทั้งคืน กว่าจะหายก็เช้า ไม่หลับอีก เหมือนคนอกหักเลยค่ะ 55555 แต่ก็พอได้มีเวลาคิดทบทวนว่าตัวเองก็มีส่วนแย่จริงๆ แต่ก็งงว่า ส่วนดีที่ทุ่มเทไปทั้งหมด เลือกที่จะให้ใจก่อน หลายอย่างที่เสียสละให้ ให้โดยไม่ได้หวังอะไร (ใจแลกใจใช้ไม่ได้กับทุกคนนะคะ) มันคงไม่หลงเหลือความดีที่เราเคยทำเลยเหรอ ทำไมมารุมด่าเหมือนเราไม่มีดีเลย อันนี้งงมากค่ะ เรายอมอดข้าวเหลือเงิน15บาท เพราะเพื่อนฝากซื้อของ บลาๆๆ ก็ไม่รู้ค่ะ เพื่อนคงไม่เห็นมันเลย เพื่อนคงมองเห็นข้อเสียเรามากกว่า ทำดีร้อยครั้งคงไม่จดจำทำชั่วครั้งเดียว เข้าใจเลยค่ะ
วันต่อมา...
เริ่มตั้งสติได้ แล้วเราเคลียกับเพื่อนทุกคน บางคนก็ยอมคุยทั้งที่ไม่เต็มใจเท่าไร อันนี้เราเข้าใจ อะไรที่เสียไปยากจะเอาคืน อีกอย่างแผลสด คงให้ใครมายอมรับเราใหม่ในเวลาข้ามคืนหรอกค่ะ อันนี้เข้าใจ
เรา : มีอะไรเคลียไปเลยนะ พูดเลย พูดมาเลย แล้วกูอ่ะอยากขอโอกาสใหเมาสัมผัสกูใหม่ได้มั้ย กูจะเปลี่ยนตัวเอง อาจจะไม่ทั้งหมด แต่กูกะพยายาม
B : ก็รู้ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมนะ กูไม่มีอะไรจะพูดเลย (แต่คือการกระทำเค้าไปด่าเราในทวิต เราเองก็อยากเคลียๆ ให้จบ แต่เค้าเองก็ไม่ยอมพูดตอนเราถามตรงๆ) มันต่อไม่ได้หรอก กูไม่อยากพูดอัไรแล้ส ไร้สาระ
C : จะมาขอโอกาส ก็น่าจะรู้คำตอบอยู่แล้สนะ ต่อให้กลับมา ใจพวกกูก็ไม่เปนเกมือนเดิม หรือต่อให้กลลับมา พวกกูก็จะยีงเป็นแบบนี้ มันจะอุดอัดซะมากกว่า
คือรู้สึกว่า อ้าว นี่เราเจออะไรแย่ๆมา เราต้องมาเจออะไรแย่ๆอีกคาั้งหรึ่ง เหมือนมันโถมเข้ามาพร้อมกัน เราผู้หญิงคนเดียวต้องเข้มแข้งมากขนาดไหน เพื่อนไม่เห็นใจกันบ้างเหรอ มันอาจทำให้เราเป็นโรคซึมเศร้าได้อ่าค่ะ
และยิ่งมันทำให้เรารู้สึกว่า เราทำอะไรร้ายแรงจนขนาดไม้ต่สให้อภัยเลยเหรอคะ เพียงนิสัยแย่ๆของเรา แล้วเราพร้อมที่จะประบตัว แต่เค้าไม่ให้โอกาสเราอ่าค่ะ เหมอนเค้าบอกว่า " ไปเปลี่ยนตัวเองมานะ แต่ไม่นู้จะให้โอกาสได้มั้ย" นั้นคือ บอกเราไปเปลี่ยน แต่ไม่ให้โอกาส เราเองก็ทำตัวไม่ถูกค่ะ เค้าไม่ให้โอกาสเราเลย ควรทำยังไงคะ หน้าด้านสานต่อเดินเข่ากลุ่มทำให้เค้าได้เห็นว่าเราเปลี่ยน หรือ เดินออกมาแล้วเปลี่ยนตัวเองดีคะ เครียดไปหมดแล้ว เหนื่อยด้วยค่ะ ทำไรไม่ถูกเลยค่ะ หรือมีคำแนะนำรบกวนด้วยค่ะ ขอบคุณค่พ
โดนเพื่อนมหาลัยแบนค่ะ เครียดมากๆ *ยาวหน่อย รบกวนช่วยอ่านหน่อยนะคะ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
A : มันทำอะไรไม้นึกถึงใจเพือน พุดไม่แคร์คนอื่น ชักสีหน้า ไม่รุ้จักระงับอารม ชอบคิดว่าตัวเองไม่มีใคร ทั้งที่เพื่อนอยุ่ข้างๆเสมอ ลองมองย้อนดูตัวเองใหม่นะ (อันนี้จริงค่ะ เราเป้นครแบบนี้จริงๆ มันเสียที่เราเองค่ะ แต่เราเป็นคนปากร้ายใจดี จริงๆ แล้วใจเราข้างในไม่มีอะไรเลย เราเป็นคนพูดตรง ขวานผ่าซาก เลยทำให้เพื่อนอาจจะรุ้สึกว่าเราด้าทอมั้งคะ มันเกิดจากการพูดไม่คิดของเราเอง ยอมรับผิดค่ะ มันอาจจะทับถมในใจเพื่อนมานาน) เรา : กูคงทำกับพวกไว้เยอะมากสินะ
B : ก็รู้หนิ
(ณ จังหวะนั้นเราอึ้ง-เลยค่ะ อยากให้เข้าใจว่าคนที่เพิ่งกำลังร้องไห้อยู่ คืดอะไรไม่ออกหรอกค่ะ มันโหวงเหวงในหัวหมดเลย)
C : ต้องไปจัดการกับอารมณ์ตัวเอง ไปเปลี่ยยนตัวเอง
A : ต้องรู้จักเปลี่ยนตัวเอง
เรา : โอเค พยายามเปลี่ยน แต่อยากให้เข้าใจว่านี่เป็นนิสัย เป็นสันดานของกูไปแล้ว อาจจะเปลี่ยนไม่ได้ในเวลารวดเร็ว แต่อาจค้องใช้เวลส อยากให้เข้าใจ
A : เห็นมั้ย มันเป็นสันดาน มันเปลี่บนไม่ได้หรอก
แล้วเพื่อนหลายๆคนก็รุมค่ะ ส่วนมากมาจาก เรื่องคำพูดไม่คิดของเรา และ เราชอบขี้น้อยใจ
A : มีอะไรถามพวกกุอีกมั้ย
เรา : ... (เงียบค่ะ คิดอะไรไม่ออก เอ๋อ-อยู่ค่ะ แบบไร้สติ คิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ)
A : ไม่มีกูไปนะ
B: ก็ขอให้เรื่องมันจบลงแค่นี้ ไม่ไปทวิตต่อนะ
แล้วคืนนั้นค่ะ เราเครียดมาก เราทานยานอนหลับ ยาแก้ปวดอีก2 แต่เราก็นอนไม่หลับ เราเทียวคลายเข้าไปในห้องน้ำ ไปอ้วกอยู่ทั้งคืน กว่าจะหายก็เช้า ไม่หลับอีก เหมือนคนอกหักเลยค่ะ 55555 แต่ก็พอได้มีเวลาคิดทบทวนว่าตัวเองก็มีส่วนแย่จริงๆ แต่ก็งงว่า ส่วนดีที่ทุ่มเทไปทั้งหมด เลือกที่จะให้ใจก่อน หลายอย่างที่เสียสละให้ ให้โดยไม่ได้หวังอะไร (ใจแลกใจใช้ไม่ได้กับทุกคนนะคะ) มันคงไม่หลงเหลือความดีที่เราเคยทำเลยเหรอ ทำไมมารุมด่าเหมือนเราไม่มีดีเลย อันนี้งงมากค่ะ เรายอมอดข้าวเหลือเงิน15บาท เพราะเพื่อนฝากซื้อของ บลาๆๆ ก็ไม่รู้ค่ะ เพื่อนคงไม่เห็นมันเลย เพื่อนคงมองเห็นข้อเสียเรามากกว่า ทำดีร้อยครั้งคงไม่จดจำทำชั่วครั้งเดียว เข้าใจเลยค่ะ
วันต่อมา...
เริ่มตั้งสติได้ แล้วเราเคลียกับเพื่อนทุกคน บางคนก็ยอมคุยทั้งที่ไม่เต็มใจเท่าไร อันนี้เราเข้าใจ อะไรที่เสียไปยากจะเอาคืน อีกอย่างแผลสด คงให้ใครมายอมรับเราใหม่ในเวลาข้ามคืนหรอกค่ะ อันนี้เข้าใจ
เรา : มีอะไรเคลียไปเลยนะ พูดเลย พูดมาเลย แล้วกูอ่ะอยากขอโอกาสใหเมาสัมผัสกูใหม่ได้มั้ย กูจะเปลี่ยนตัวเอง อาจจะไม่ทั้งหมด แต่กูกะพยายาม
B : ก็รู้ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมนะ กูไม่มีอะไรจะพูดเลย (แต่คือการกระทำเค้าไปด่าเราในทวิต เราเองก็อยากเคลียๆ ให้จบ แต่เค้าเองก็ไม่ยอมพูดตอนเราถามตรงๆ) มันต่อไม่ได้หรอก กูไม่อยากพูดอัไรแล้ส ไร้สาระ
C : จะมาขอโอกาส ก็น่าจะรู้คำตอบอยู่แล้สนะ ต่อให้กลับมา ใจพวกกูก็ไม่เปนเกมือนเดิม หรือต่อให้กลลับมา พวกกูก็จะยีงเป็นแบบนี้ มันจะอุดอัดซะมากกว่า
คือรู้สึกว่า อ้าว นี่เราเจออะไรแย่ๆมา เราต้องมาเจออะไรแย่ๆอีกคาั้งหรึ่ง เหมือนมันโถมเข้ามาพร้อมกัน เราผู้หญิงคนเดียวต้องเข้มแข้งมากขนาดไหน เพื่อนไม่เห็นใจกันบ้างเหรอ มันอาจทำให้เราเป็นโรคซึมเศร้าได้อ่าค่ะ
และยิ่งมันทำให้เรารู้สึกว่า เราทำอะไรร้ายแรงจนขนาดไม้ต่สให้อภัยเลยเหรอคะ เพียงนิสัยแย่ๆของเรา แล้วเราพร้อมที่จะประบตัว แต่เค้าไม่ให้โอกาสเราอ่าค่ะ เหมอนเค้าบอกว่า " ไปเปลี่ยนตัวเองมานะ แต่ไม่นู้จะให้โอกาสได้มั้ย" นั้นคือ บอกเราไปเปลี่ยน แต่ไม่ให้โอกาส เราเองก็ทำตัวไม่ถูกค่ะ เค้าไม่ให้โอกาสเราเลย ควรทำยังไงคะ หน้าด้านสานต่อเดินเข่ากลุ่มทำให้เค้าได้เห็นว่าเราเปลี่ยน หรือ เดินออกมาแล้วเปลี่ยนตัวเองดีคะ เครียดไปหมดแล้ว เหนื่อยด้วยค่ะ ทำไรไม่ถูกเลยค่ะ หรือมีคำแนะนำรบกวนด้วยค่ะ ขอบคุณค่พ