สำหรับกระทู้นี้ ผมขอเล่าเรื่องราวในชีวิตของผมที่คิดย้อนไปทีไรก็นึกว่า นี่ชีวิตเรา
โครตคล้ายนิยายเลยเนอะ เพื่อเป็นกำลังใจให้กับคนที่ท้อแท้ หรือคนที่เติบโตมาในสถานการณ์เดียวกับผม ได้มีแรงฮึดสู้ต่อไปครับ
>> กว่า 23 ปี กับการเติบโตที่ไม่มีพ่อแม่ <<
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่เติบโตมากับยาย ซึ่งยายเล่าให้ผมฟังว่าแม่ของผมนำผมมาให้ยายเลี้ยงตั้งแต่อายุผมได้ 2 เดือน ตั้งแต่ผมจำความได้ก็มีเพียงยายคนเดียวที่คอยดูแลผมมาตลอด แต่ทุกครั้งที่ไปไหนกับยายก็มักจะมีคนถามตลอดว่าพ่อไปไหน แม่ไปไหน ตลอด ซึ่งนับไม่ถ้วนเลยกับการตอบคำถามนี้
+++ บวกกับสิ่งที่ผมเป็นอยู่ ก็ไม่ได้มีบุคลิกที่บอกว่าเป็นชาย ร้อยเปอร์เซ็น !! ใช่แล้วครับผมเป็น.... 5555 ตั้งแต่จำความได้มันก็เป็นไปแล้วอ่ะเนอะ ><"
2 สิ่งนี้ เป็นสิ่งหนึ่งที่ตลอดชีวิตของผมจะโดนถาม โดนล้อมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นคนรอบข้างของผม หรือไปจนกระทั่งบรรดาคนรู้จักของยาย ก็จะชอบมาพูดกับยายผมตลอดว่า หลานเป็นตุ๊ดหรอ เป็นนู้นหรอ เป็นนี่หรอ พ่อแม่มันไปไหนล่ะ ซึ่งยายผมก็ไม่เคยสนกับคำพูดคนและเหล่านั้น แต่สิ่งที่ยายผมทำคือการเลี้ยงผมอย่างดีที่สุด อย่างที่ผมพูดได้เลยว่ายายเป็นทั้งพ่อและแม่ของผม
แต่ก็มีช่วงที่ผมยังเป็นเด็ก ที่มีความรู้สึกน้อยใจตัวเอง ทุก ๆ ครั้งที่โรงเรียนจัดงานวันพ่อ หรือ วันแม่ ก็จะมีแต่ยายที่ไป เราจะมีความรู้สึกว่าทำไมไม่มีพ่อแม่มาเหมือนคนอื่นบ้าง บวกกับการที่ชอบโดนล้อเรื่องเป็นตุ๊ดบ้าง คนรอบข้างชอบถามบ้าง มันจึงเป็นความคิดตอนเด็กที่เราอยากทำอะไรสักอย่างให้คนเหล่านั้นเลือกมองจุดดีของเราบ้าง ทุกครั้งที่มีการประกวดต่างๆ ในโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นวันพ่อวันแม่ ก็จะเข้าประกวดทุกครั้งและได้รางวัลติดมือมาตลอด ซึ่งผมคิดว่าในตอนนั้นมันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ยายผมยิ้มได้ ไม่เว้นแม้แต่ด้านการเรียนที่ผมก็สามารถทำได้ดีเช่นกัน
##เดี๋ยวมาต่อครับ ยังมีอีกหลายช่วงที่พีคๆ
เมื่อผมตามหาพ่อกับแม่ผ่าน >> เฟสบุ๊ค << เรื่องจริงยิ่งกว่านิยาย
>> กว่า 23 ปี กับการเติบโตที่ไม่มีพ่อแม่ <<
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่เติบโตมากับยาย ซึ่งยายเล่าให้ผมฟังว่าแม่ของผมนำผมมาให้ยายเลี้ยงตั้งแต่อายุผมได้ 2 เดือน ตั้งแต่ผมจำความได้ก็มีเพียงยายคนเดียวที่คอยดูแลผมมาตลอด แต่ทุกครั้งที่ไปไหนกับยายก็มักจะมีคนถามตลอดว่าพ่อไปไหน แม่ไปไหน ตลอด ซึ่งนับไม่ถ้วนเลยกับการตอบคำถามนี้
+++ บวกกับสิ่งที่ผมเป็นอยู่ ก็ไม่ได้มีบุคลิกที่บอกว่าเป็นชาย ร้อยเปอร์เซ็น !! ใช่แล้วครับผมเป็น.... 5555 ตั้งแต่จำความได้มันก็เป็นไปแล้วอ่ะเนอะ ><"
2 สิ่งนี้ เป็นสิ่งหนึ่งที่ตลอดชีวิตของผมจะโดนถาม โดนล้อมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นคนรอบข้างของผม หรือไปจนกระทั่งบรรดาคนรู้จักของยาย ก็จะชอบมาพูดกับยายผมตลอดว่า หลานเป็นตุ๊ดหรอ เป็นนู้นหรอ เป็นนี่หรอ พ่อแม่มันไปไหนล่ะ ซึ่งยายผมก็ไม่เคยสนกับคำพูดคนและเหล่านั้น แต่สิ่งที่ยายผมทำคือการเลี้ยงผมอย่างดีที่สุด อย่างที่ผมพูดได้เลยว่ายายเป็นทั้งพ่อและแม่ของผม
แต่ก็มีช่วงที่ผมยังเป็นเด็ก ที่มีความรู้สึกน้อยใจตัวเอง ทุก ๆ ครั้งที่โรงเรียนจัดงานวันพ่อ หรือ วันแม่ ก็จะมีแต่ยายที่ไป เราจะมีความรู้สึกว่าทำไมไม่มีพ่อแม่มาเหมือนคนอื่นบ้าง บวกกับการที่ชอบโดนล้อเรื่องเป็นตุ๊ดบ้าง คนรอบข้างชอบถามบ้าง มันจึงเป็นความคิดตอนเด็กที่เราอยากทำอะไรสักอย่างให้คนเหล่านั้นเลือกมองจุดดีของเราบ้าง ทุกครั้งที่มีการประกวดต่างๆ ในโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นวันพ่อวันแม่ ก็จะเข้าประกวดทุกครั้งและได้รางวัลติดมือมาตลอด ซึ่งผมคิดว่าในตอนนั้นมันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ยายผมยิ้มได้ ไม่เว้นแม้แต่ด้านการเรียนที่ผมก็สามารถทำได้ดีเช่นกัน
##เดี๋ยวมาต่อครับ ยังมีอีกหลายช่วงที่พีคๆ