หลังจากที่ผมเสียเงินให้กับเลนส์ Sigma 135mm f/1.8 DG HSM Art ตัวใหม่ล่าสุด มีแต่คนบอกว่าผมบ้า เลนส์อะไรตัวนึงราคาเกือบห้าหมื่น แถมที่จัดมาก็เป็นเมาท์ Canon ทั้ง ๆที่ผมใช้กล้อง Sony ทำไมไม่เล่นของค่ายไปเลย (ของค่ายไม่มีระยะนี้ให้เล่นนี่หว่า) ตามด้วยคำถามว่าแบบนี้ซื้อ 135 F2L ของ Canon ไม่ดีกว่าเหรอ ราคาถูกกว่ากันด้วย จึงเป็นที่มาของรีวิวนี้ให้อ่านกัน
อย่าได้พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลย เพราะผมก็ขี้เกียจอธิบายอะไรเยอะ เอาเป็นว่าหลังจากที่ได้เลนส์ตัวนี้มาแล้วก็พบว่ามันโคตรหนัก นี่มันดัมเบลชัดๆ เลนส์บ้าอะไรหนักเป็นกิโล ยกแล้วปวดแขนชะมัดรวมใส่กล้อง Sony ของผม ติดกริปบวกกับอแดปเตอร์อีกตัวปาเข้าไปสองโลได้ หายนะของการแบกดีๆนี่เอง แถมหน้าเลนส์ไซส์มหึมามโหฬารบานตะไท จะใหญ่ไปไหน 82mm ค่าฟิลเตอร์ดีๆซัดไปครึ่งหมื่น แถมด้วยตัวเลนส์ที่อวบใหญ่เกะกะ หาที่ลงในกระเป๋ากล้องได้ยาก ไม่เหมาะอย่างยิ่งที่จะพกพาไปท่องเที่ยวด้วยความสำราญใจเบิกบานฤทัยแน่นอน เรียกได้เลยว่าเลนส์ Sigma 135mm f/1.8 DG HSM Art ตัวนี้คือที่สุดของความหนักน้องๆ 70-200 F2.8 เลย
แต่ข้อเสียทั้งหมดที่บอกกล่าวให้ฟังตั้งแต่แรกเรื่องความใหญ่โต ความหนักจะหายไป เพราะสาวที่ไหนเวลาเห้นของใหญ่ๆแบบนี้ก็ยินดีจะให้ถ่ายรูปได้ไม่ยาก 555+ จริงๆแล้วจะบอกว่าเรื่องขนาดและน้ำหนักนั้นเป็นปัญหาในการแบก แต่ออพติคหรือคุรภาพเลนส์ตัวนี้ไม่ธรรมดาเลยนะ เอาแค่สเป็คคร่าวๆก่อนก้เห็นว่าพี่แกเล่นยัดชิ้นเลนส์ SLD ซึ่งย่อมาจากคำว่า Super Low Dispersion มาให้ 2 ชิ้น แถมด้วยชิ้นเลนส์ที่เรียกว่า FLD ซึ่งไม่แน่ใจว่าย่อมาจากอะไร เพราะตามหน้าเว็บของ Sigma บอกแค่ว่ามันช่วยเรื่องความคลาดสีหรือแก้ขอบม่วงได้เป็นอย่างดี ซึ่งผมลองๆหาข้อมูลก็พบว่ามันเป็นชิ้นเลนส์พิเศษใส่ไข่ที่มีคุณสมบัติเหมือนชิ้นเลนส์ฟลูออไรต์ของ Canon ที่ให้ความคลาดสีต่ำนั่นเอง โดยมีชิ้นเลนส์ที่ว่าให้อีก 2 ชิ้น มันเลยแพงด้วยประการฉะนี้
ยังไม่หมดแค่นี้เพราะเลนส์ตัวนี้มาพร้อมกับระยะโฟกัสใกล้สุด 87.5 เซนติเมตร ทำให้ส่องใกล้ได้มากขึ้น ถือเป็นข้อดีของเลนส์ในการจะถ่ายแนวโคลสอัพใกล้ชิด แต่ด้วยระยะ 135 ถ้าใครไม่ชอบอึดอัดก็ต้องถอยไกลกันพอสมควร ผมว่าเลนส์ตัวนี้จะเหมาะกับการถ่ายภาพแนวพอร์ตเทรต Outdoor มีที่มีทางให้ถอย ไม่ก็เป็นพวกสาย Wedding ถ่ายงานแต่งงานจะเหมาะกว่าเพราะจะได้มีระยะในการดึงภาพได้ดีกว่าพวก 85 แน่นอน หรือจะเป็นพวกสายอีเวนท์ก็ไม่เลวนะเพียงแต่เป็นเลนส์เทเลระยะเดี่ยวที่อาจจะไม่คล่องตัวสักหน่อยเท่านั้นเอง
ส่วนสเป็คอื่นๆก็น่าจะหาอ่านกันเอาเองได้ไม่น่ามีปัญหาอะไร ผมเอาข้อมูลหน้าเว็บของ Sigma เกี่ยวกับสเป็คมาให้ดูละกันว่ามีอะไรบ้าง เดี๋ยวเรามาดูเรื่องของการใช้งานจริง ภาพตัวอย่าง ความรู้สึกจากการได้แบกเลนส์หนักๆตัวนี้ว่ามีอะไรบ้างกันดีกว่า
เริ่มจากเรื่องแรกเลยความคมชัด ต้องบอกเลยว่าเลนส์ตระกูล Art ของ Sigma เค้าเน้นกลุ่มโปรที่จะเอาความคมชัดของเลนส์ไปขุดรายละเอียดออกมา ดังนั้นจึงไม่ต้องห่วงว่าเลนส์ Sigma 135mm f/1.8 DG HSM Art ตัวนี้จะไม่คม เพราะพี่แกให้ภาพที่คมเป๊ะตั้งแต่ F1.8 เลย ถ่ายคนออกมาเห็นขนตาเป็นเส้นๆนับได้เลย แต่อาจจะยังมีฟุ้งนิดๆถ้าเอาแบบโหดๆชนิดขุดทุกรูขุมขนลองปรับไปที่ F2.8 สิ มันขุดรากเหง้าออกมาชัดเจนจนต้องมานั่งรัทัชกันเมื่อยมือ ตรงนี้มาดูภาพประกอบด้วยตามธรรมเนียมการขุดภาพขยาย 100% ให้ดูว่าเออ เลนส์มันคมเนอะ ชัดเนอะ ดีเนอะ อวยเข้าไปให้เค้าขายของได้ 555+
เห็นกันจะแจ้งแบบนี้แล้วก้ต้องยกนิ้วให้เลยว่าเลนส์ตัวนี้คมจริงแฮะ ไอ้ที่บ่นว่าหนักตอนแรกก็ได้เรื่องนี้มาทดอทนนี่แหละ ไม่งั้นไม่ยอมแบกหรอก บ่าจะหลุดเอา แต่พอดูเรื่องความคมชัดไปแล้วก็ขอพูดถึงเรื่องความเร็วในการโฟกัสบ้าง ไอ้เจ้าเลนส์ Sigma 135mm f/1.8 DG HSM Art ผมใช้ต่อเข้ากับอแดปเตอร์ MC-11 ของ Sigma เอง ผลปรากฏว่าเร็วใช้ได้เหมือนกันนี่หว่า (แต่เอาจริงๆเลนส์ค่ายไม่ผ่านอแดปเตอร์เร็วกว่าอยู่ดี อย่าเถียง) คือมันเร็วในระดับที่สมเหตุสมผล จะบอกยังไงดีเพราะไม่มีภาพวัดความเร็วหรือวีดีโอมาให้ดูเป็นตัวอย่าง เอาเป็นว่า กดโฟกัสแล้วมันเข้าเป้าแบบกดปุ๊บแล้วมันก็ดังติ๊ดๆคอนเฟิร์มการโฟกัสตามมาแล้วกันไม่ใช่วิ่งวืดไปวืดมาจนหงุดหงิด แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเร็วขนาดเอาไปถ่ายกีฬาได้แม่นยำ สิ่งสำคัญคือมันดันใช้งานได้กับโหมดโฟกัสทุกแบบของกล้อง Sony ที่ผมใช้ด้วย ที่ชอบก็คือการใช้งานร่วมกับระบบ Face Detection ที่ยังคงประสิทธิภาพแม่นยำอยู่ อ้าว แบบนี้ก็สวยสิ! เล็งยังไงก็เข้าหน้า โฟกัสเป๊ะแทบทุกรูปเวลาไปถ่ายรูปสาวๆ ซึ่งก็ต้องบอกว่าผมเอาเลนส์นี้ไปถ่ายรูปสาวๆเยอะจริงๆ แฮร่ๆ
ส่วนในเรื่องโบเก้ ด้วยความที่มันหน้าเลนส์ใหญ่ มีกลีบรูรับแสง 9 ใบ แถมด้วย F1.8 บวกกับระยะ 135 ด้วย โบเก้ของเลนส์ตัวนี้เลยวงใหญ่น่าดู และที่สำคัญคือมันได้โบเก้ค่อนข้างกลมดีนะ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ผมต้องเสียเงินหรอก เพราะประเด็นจริงๆคือการถ่ายทอดสีผิว โทนภาพ ผมว่านี่แหละคือเลนส์สำหรับถ่ายสาวในฝันเลย เพราะสีที่ได้โทนทีได้มิติจากระยเลนส์ มันดีงามเหลือเกิน อวยเกินจริงหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่ารูปหลังกล้องเอามาแทบไม่ต้องแต่งอะไรเพิ่มเลย เห็นแล้วโพสได้ไม่อายใครจริงๆ อย่าว่าอย่างนู้นอย่างนี้เลย ของราคาขนาดนี้มันต้องมีดีบ้างสิ (วะ) และนี่คือหนึ่งนเหตุผลของการเลือกเลนส์ตัวนี้มาใช้ถ่ายสาวๆจ้า มันให้สกินโทนเฉียบมาก ความคมที่ได้ก็ดีแถมโบเก้ใหญ่สวยอีก ลืมไปเลยว่าเลนส์มันหนัก (ไอ้นี่ก็แขวะจังเรื่องนี้)
[CR] ทำไมผมต้องเสียเงินเกือบห้าหมื่นให้กับเลนส์ Sigma 135mm f/1.8 DG HSM Art
อย่าได้พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลย เพราะผมก็ขี้เกียจอธิบายอะไรเยอะ เอาเป็นว่าหลังจากที่ได้เลนส์ตัวนี้มาแล้วก็พบว่ามันโคตรหนัก นี่มันดัมเบลชัดๆ เลนส์บ้าอะไรหนักเป็นกิโล ยกแล้วปวดแขนชะมัดรวมใส่กล้อง Sony ของผม ติดกริปบวกกับอแดปเตอร์อีกตัวปาเข้าไปสองโลได้ หายนะของการแบกดีๆนี่เอง แถมหน้าเลนส์ไซส์มหึมามโหฬารบานตะไท จะใหญ่ไปไหน 82mm ค่าฟิลเตอร์ดีๆซัดไปครึ่งหมื่น แถมด้วยตัวเลนส์ที่อวบใหญ่เกะกะ หาที่ลงในกระเป๋ากล้องได้ยาก ไม่เหมาะอย่างยิ่งที่จะพกพาไปท่องเที่ยวด้วยความสำราญใจเบิกบานฤทัยแน่นอน เรียกได้เลยว่าเลนส์ Sigma 135mm f/1.8 DG HSM Art ตัวนี้คือที่สุดของความหนักน้องๆ 70-200 F2.8 เลย
แต่ข้อเสียทั้งหมดที่บอกกล่าวให้ฟังตั้งแต่แรกเรื่องความใหญ่โต ความหนักจะหายไป เพราะสาวที่ไหนเวลาเห้นของใหญ่ๆแบบนี้ก็ยินดีจะให้ถ่ายรูปได้ไม่ยาก 555+ จริงๆแล้วจะบอกว่าเรื่องขนาดและน้ำหนักนั้นเป็นปัญหาในการแบก แต่ออพติคหรือคุรภาพเลนส์ตัวนี้ไม่ธรรมดาเลยนะ เอาแค่สเป็คคร่าวๆก่อนก้เห็นว่าพี่แกเล่นยัดชิ้นเลนส์ SLD ซึ่งย่อมาจากคำว่า Super Low Dispersion มาให้ 2 ชิ้น แถมด้วยชิ้นเลนส์ที่เรียกว่า FLD ซึ่งไม่แน่ใจว่าย่อมาจากอะไร เพราะตามหน้าเว็บของ Sigma บอกแค่ว่ามันช่วยเรื่องความคลาดสีหรือแก้ขอบม่วงได้เป็นอย่างดี ซึ่งผมลองๆหาข้อมูลก็พบว่ามันเป็นชิ้นเลนส์พิเศษใส่ไข่ที่มีคุณสมบัติเหมือนชิ้นเลนส์ฟลูออไรต์ของ Canon ที่ให้ความคลาดสีต่ำนั่นเอง โดยมีชิ้นเลนส์ที่ว่าให้อีก 2 ชิ้น มันเลยแพงด้วยประการฉะนี้
ยังไม่หมดแค่นี้เพราะเลนส์ตัวนี้มาพร้อมกับระยะโฟกัสใกล้สุด 87.5 เซนติเมตร ทำให้ส่องใกล้ได้มากขึ้น ถือเป็นข้อดีของเลนส์ในการจะถ่ายแนวโคลสอัพใกล้ชิด แต่ด้วยระยะ 135 ถ้าใครไม่ชอบอึดอัดก็ต้องถอยไกลกันพอสมควร ผมว่าเลนส์ตัวนี้จะเหมาะกับการถ่ายภาพแนวพอร์ตเทรต Outdoor มีที่มีทางให้ถอย ไม่ก็เป็นพวกสาย Wedding ถ่ายงานแต่งงานจะเหมาะกว่าเพราะจะได้มีระยะในการดึงภาพได้ดีกว่าพวก 85 แน่นอน หรือจะเป็นพวกสายอีเวนท์ก็ไม่เลวนะเพียงแต่เป็นเลนส์เทเลระยะเดี่ยวที่อาจจะไม่คล่องตัวสักหน่อยเท่านั้นเอง
ส่วนสเป็คอื่นๆก็น่าจะหาอ่านกันเอาเองได้ไม่น่ามีปัญหาอะไร ผมเอาข้อมูลหน้าเว็บของ Sigma เกี่ยวกับสเป็คมาให้ดูละกันว่ามีอะไรบ้าง เดี๋ยวเรามาดูเรื่องของการใช้งานจริง ภาพตัวอย่าง ความรู้สึกจากการได้แบกเลนส์หนักๆตัวนี้ว่ามีอะไรบ้างกันดีกว่า
เริ่มจากเรื่องแรกเลยความคมชัด ต้องบอกเลยว่าเลนส์ตระกูล Art ของ Sigma เค้าเน้นกลุ่มโปรที่จะเอาความคมชัดของเลนส์ไปขุดรายละเอียดออกมา ดังนั้นจึงไม่ต้องห่วงว่าเลนส์ Sigma 135mm f/1.8 DG HSM Art ตัวนี้จะไม่คม เพราะพี่แกให้ภาพที่คมเป๊ะตั้งแต่ F1.8 เลย ถ่ายคนออกมาเห็นขนตาเป็นเส้นๆนับได้เลย แต่อาจจะยังมีฟุ้งนิดๆถ้าเอาแบบโหดๆชนิดขุดทุกรูขุมขนลองปรับไปที่ F2.8 สิ มันขุดรากเหง้าออกมาชัดเจนจนต้องมานั่งรัทัชกันเมื่อยมือ ตรงนี้มาดูภาพประกอบด้วยตามธรรมเนียมการขุดภาพขยาย 100% ให้ดูว่าเออ เลนส์มันคมเนอะ ชัดเนอะ ดีเนอะ อวยเข้าไปให้เค้าขายของได้ 555+
เห็นกันจะแจ้งแบบนี้แล้วก้ต้องยกนิ้วให้เลยว่าเลนส์ตัวนี้คมจริงแฮะ ไอ้ที่บ่นว่าหนักตอนแรกก็ได้เรื่องนี้มาทดอทนนี่แหละ ไม่งั้นไม่ยอมแบกหรอก บ่าจะหลุดเอา แต่พอดูเรื่องความคมชัดไปแล้วก็ขอพูดถึงเรื่องความเร็วในการโฟกัสบ้าง ไอ้เจ้าเลนส์ Sigma 135mm f/1.8 DG HSM Art ผมใช้ต่อเข้ากับอแดปเตอร์ MC-11 ของ Sigma เอง ผลปรากฏว่าเร็วใช้ได้เหมือนกันนี่หว่า (แต่เอาจริงๆเลนส์ค่ายไม่ผ่านอแดปเตอร์เร็วกว่าอยู่ดี อย่าเถียง) คือมันเร็วในระดับที่สมเหตุสมผล จะบอกยังไงดีเพราะไม่มีภาพวัดความเร็วหรือวีดีโอมาให้ดูเป็นตัวอย่าง เอาเป็นว่า กดโฟกัสแล้วมันเข้าเป้าแบบกดปุ๊บแล้วมันก็ดังติ๊ดๆคอนเฟิร์มการโฟกัสตามมาแล้วกันไม่ใช่วิ่งวืดไปวืดมาจนหงุดหงิด แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเร็วขนาดเอาไปถ่ายกีฬาได้แม่นยำ สิ่งสำคัญคือมันดันใช้งานได้กับโหมดโฟกัสทุกแบบของกล้อง Sony ที่ผมใช้ด้วย ที่ชอบก็คือการใช้งานร่วมกับระบบ Face Detection ที่ยังคงประสิทธิภาพแม่นยำอยู่ อ้าว แบบนี้ก็สวยสิ! เล็งยังไงก็เข้าหน้า โฟกัสเป๊ะแทบทุกรูปเวลาไปถ่ายรูปสาวๆ ซึ่งก็ต้องบอกว่าผมเอาเลนส์นี้ไปถ่ายรูปสาวๆเยอะจริงๆ แฮร่ๆ
ส่วนในเรื่องโบเก้ ด้วยความที่มันหน้าเลนส์ใหญ่ มีกลีบรูรับแสง 9 ใบ แถมด้วย F1.8 บวกกับระยะ 135 ด้วย โบเก้ของเลนส์ตัวนี้เลยวงใหญ่น่าดู และที่สำคัญคือมันได้โบเก้ค่อนข้างกลมดีนะ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ผมต้องเสียเงินหรอก เพราะประเด็นจริงๆคือการถ่ายทอดสีผิว โทนภาพ ผมว่านี่แหละคือเลนส์สำหรับถ่ายสาวในฝันเลย เพราะสีที่ได้โทนทีได้มิติจากระยเลนส์ มันดีงามเหลือเกิน อวยเกินจริงหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่ารูปหลังกล้องเอามาแทบไม่ต้องแต่งอะไรเพิ่มเลย เห็นแล้วโพสได้ไม่อายใครจริงๆ อย่าว่าอย่างนู้นอย่างนี้เลย ของราคาขนาดนี้มันต้องมีดีบ้างสิ (วะ) และนี่คือหนึ่งนเหตุผลของการเลือกเลนส์ตัวนี้มาใช้ถ่ายสาวๆจ้า มันให้สกินโทนเฉียบมาก ความคมที่ได้ก็ดีแถมโบเก้ใหญ่สวยอีก ลืมไปเลยว่าเลนส์มันหนัก (ไอ้นี่ก็แขวะจังเรื่องนี้)