คือว่าเราเลิกเรียนมหาลัยกลางคันเพราะมีปัญหาหลายอย่างแต่อย่างหลักเลยคือมีปัญหากับเพื่อนในห่อง เราถูกเพื่อนในห้องรังเกียจ เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเราไปทำอะไรให้ เพราะเราเป็นคนเงียบๆไม่สนิทกะใครนอกจากคนในกลุ่ม แต่ก็เพราะคนในกลุ่มไม่พอใจที่เราติดแฟนเลยเอาไปนินทากันในห้อง จนเราเลิกเรียนแต่ไม่กลับบ้าน เราไปอยู่กับจนจับได้ว่าแฟนเราทำแฟนเก่าท้อง เราเสียใจมากจนตัดสอนใจกลับมาอยู่บ้าน
แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นที่เรามาปรึกษาหรอกค่ะ 555
หลังจากที่เราเลิกเรียนเรากลับมาอยู่บ้านไม่ได้หางานทำแต่เราช่วยที่บ้านเราทำงาน บ้านเราทำสวนนะ
เราใช้ชีวิตอ่อย่างนี้มาหลายเดือนข้ามปีแต่ยังไม่ถึงปีจนวันที่ 1 กพ 60 นี้ เราไปร้านค้าแถวบ้านกับยาย เราไปถึงที่ร้านค้าไม่มีลูกค้า แต่ก็มีผู้ชายผิวขาวเข้ามาทีหลังเรา ตอนเขายืนเลือกไอติมเราถึงสังเกตุเห็นว่าเจาเข้าร้านทีหลังเรา เราแค่มองแว๊บเดียวว่าเป็นผู้ชาย เราก็ไปสนใจเลือกขนมต่อ จนเรากลับมาบ้าน แชทเด้ง เราเข้าไปอ่านเป็นผู้ชายที่เจอที่ร้าน เขาบอกว่าเราบังเอิญเจอกันที่ร้านค้าสองรอบ จะบอกเราไม่เคยสังเกตุเลย รอบแรกเจอตอนไหนว้า แต่รอบสองที่รู้ๆคือโครตอายอะเพราะเราใส่เสื้อผ้าตามใจฉันมาก เสื้อตัวใหญ่ชายเสื้อก็ยาวใส่เกงวอมตัวใหญ่ ใส่เสื้อแขนยาวทับอีกเพราะแดดร้อน รองเท้าที่ยังไม่ได้ซัก ผมมัดไปทั้งที่ยังไม่ได้หวี สภาพแบบ ขนาดตัวเองยังรับไม่ได้อะ ช่วงนั้นเราไม่สนใจว่าเราจะไม่สวย เพราะแถวบ้านเราก็ไม่มีใครที่เราอยากสวยให้เขาเ็นเราผิดหวังจากรักมาเลยไม่คิดจะมองใครอีกแต่พอได้ลองคุยกับเราจนรู้ว่าเรามาอยู่ที่นี่ได้เดือนนึงแล้วมาจาก กทม รอรับปริญญา ม.หอการค้าไทย
เราคุยได้เกือบสามเดือนแล้ว วันที่ 1 พค 60 นี่ก็จะสามเดือนแล้ว ในแต่ละวันที่เราคุยกันก็ไม่ได้คุยอะไรเยอะแยะ เว้นช่วง2-3 ชม ตอนนี้เขากลับไปอยู่ กทมแล้ว ก็ใช้ชีวิตตามประสาพวกกลางคืนคือ ตื่นเที่ยงหรือบ่ายบางครั้งก็เย็น เล่นเกมช่วงบ่ายยันเย็น เที่ยวกลางคืน นอนตอนเช้า ผิดกับเราที่ใช้ชีวิตตรงกันข้ามเลย เรายังแปลกใจว่าทำไมถึงคุยได้นานขนาดนี้ เขาไม่ได้บอกว่าชอบเรา แค่ทักมาว่าเคยบังเอิญเจอกันสองครั้ง จากนั้นก็คุยกันไปเรื่อยๆ ครบเดือนที่หนึ่งก็มีบอกว่า คถ เรา ครบเดือนที่สองแฟนเก่าเราทักมา เราก็ไม่ปิดบังเขาว่าเราคุยกับแฟนเก่าแบบเพื่อน เขาส่งสติ๊กเกอร์เสียใจมา แล้วเราก็ไปทะเลวันสงกานวันสุดท้าย เราใส่ชุดว่ายน้ำแบบไม่โป๊ โพสลง FB เขาทำคอมเม้นว่า ดำหมด แล้ววันที่21เราก็ไปดูหนังตอนกลางคืนแต่ไม่ได้บอกเขาว่าไปกะใคร พอเราดูหนังจบ
เขา : ไปดูหนังกะใครมา
เรา : ตอบช้า ไม่บอกหรอก
เขา : หึ
เรา : โอ๋ๆ
เขา : ไปดูกะใคร
เรา : กะพ่อจ้ะ โถ่จะไปกะใครได้
เขา : หวงน้า
พอเราถามว่า ไมถึงหวง เขาก็ไม่บอกเรา พอเขาบอกว่าหวงเราเราก็เลิกคุยกับแฟนเก่า เรารู้ว่าเขาไม่พอใจเพราะเขาถามว่าคุยไมอ่า เราก็ไม่บอกเขาหรอกว่าเราอยากให้เขาหึงเราบ้าง 555
จนปัจจุบันเขากำลังไปสัมภาษณ์งาน ความคิดที่ครั้งหนึ่งเราเคยคิดช่วงแรกๆที่คุยกันว่าเราไม่เหมาะสมกัยเขา เรียนก็ไม่จบ สวยสู้คน กทม ก็ไม่ได้ ไปไหนกะเขาก็ไม่ได้เพราะที่บ้านหวง ได้แต่คุยกันในแชท
เราเอาแต่ถามกับตัวเองว่าเขาชอบเราหรือเปล่า หรือแค่เข้ามาคุยกะเราเพื่อแก้เหงา คุนกันมาสองเดือนทำไมถึงไม่บอกความรู้สึกกับเราสักที อยากถามพวกผู้ชายว่าถ้าเป็นคุณเข้าไปทัก ผญ คนนึงที่แต่งตัวไม่ห่วงสวยเลย คุณรู้สึกอะไร ทำไมคุณถึงคุยกับเขาเกือบสามเดือนล่ะ?
เราหนักใจมากเพราะไม่กล้าถามออกไป กลัวว่าเราจะไม่ได้คุยกันอีก และเราก็รู้สึกว่าเราไม่คู่ควรกับเขาเลยสักนิด อ้อ เราไม่ได้คุยกันอย่างเดียว เขามีโทรมาหาเราบ้าง เราเคยนัดเจอกันด้วย อีกไม่กี่เดือนเรากะจะไปหางานทำที่ กทม อยู่กับญาติ ส่วนนึงที่ทำให้เราอยากเดินไปข้างหน้าก็คือเขา
แต่เราก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าเรารู้สึกกับเขาแบบไหนกันแน่ เพราะเราเคยทำใจนิ่งๆสงบๆ แล้วกลับได้แต่ความว่างเปล่า มันไม่รู้สึกอะไรเลย หรือเราแค่ชินเฉยๆ
ขอปรึกษาปัญหาหนักใจเกี่ยวกับคนคุยหน่อยนะค่ะ
แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นที่เรามาปรึกษาหรอกค่ะ 555
หลังจากที่เราเลิกเรียนเรากลับมาอยู่บ้านไม่ได้หางานทำแต่เราช่วยที่บ้านเราทำงาน บ้านเราทำสวนนะ
เราใช้ชีวิตอ่อย่างนี้มาหลายเดือนข้ามปีแต่ยังไม่ถึงปีจนวันที่ 1 กพ 60 นี้ เราไปร้านค้าแถวบ้านกับยาย เราไปถึงที่ร้านค้าไม่มีลูกค้า แต่ก็มีผู้ชายผิวขาวเข้ามาทีหลังเรา ตอนเขายืนเลือกไอติมเราถึงสังเกตุเห็นว่าเจาเข้าร้านทีหลังเรา เราแค่มองแว๊บเดียวว่าเป็นผู้ชาย เราก็ไปสนใจเลือกขนมต่อ จนเรากลับมาบ้าน แชทเด้ง เราเข้าไปอ่านเป็นผู้ชายที่เจอที่ร้าน เขาบอกว่าเราบังเอิญเจอกันที่ร้านค้าสองรอบ จะบอกเราไม่เคยสังเกตุเลย รอบแรกเจอตอนไหนว้า แต่รอบสองที่รู้ๆคือโครตอายอะเพราะเราใส่เสื้อผ้าตามใจฉันมาก เสื้อตัวใหญ่ชายเสื้อก็ยาวใส่เกงวอมตัวใหญ่ ใส่เสื้อแขนยาวทับอีกเพราะแดดร้อน รองเท้าที่ยังไม่ได้ซัก ผมมัดไปทั้งที่ยังไม่ได้หวี สภาพแบบ ขนาดตัวเองยังรับไม่ได้อะ ช่วงนั้นเราไม่สนใจว่าเราจะไม่สวย เพราะแถวบ้านเราก็ไม่มีใครที่เราอยากสวยให้เขาเ็นเราผิดหวังจากรักมาเลยไม่คิดจะมองใครอีกแต่พอได้ลองคุยกับเราจนรู้ว่าเรามาอยู่ที่นี่ได้เดือนนึงแล้วมาจาก กทม รอรับปริญญา ม.หอการค้าไทย
เราคุยได้เกือบสามเดือนแล้ว วันที่ 1 พค 60 นี่ก็จะสามเดือนแล้ว ในแต่ละวันที่เราคุยกันก็ไม่ได้คุยอะไรเยอะแยะ เว้นช่วง2-3 ชม ตอนนี้เขากลับไปอยู่ กทมแล้ว ก็ใช้ชีวิตตามประสาพวกกลางคืนคือ ตื่นเที่ยงหรือบ่ายบางครั้งก็เย็น เล่นเกมช่วงบ่ายยันเย็น เที่ยวกลางคืน นอนตอนเช้า ผิดกับเราที่ใช้ชีวิตตรงกันข้ามเลย เรายังแปลกใจว่าทำไมถึงคุยได้นานขนาดนี้ เขาไม่ได้บอกว่าชอบเรา แค่ทักมาว่าเคยบังเอิญเจอกันสองครั้ง จากนั้นก็คุยกันไปเรื่อยๆ ครบเดือนที่หนึ่งก็มีบอกว่า คถ เรา ครบเดือนที่สองแฟนเก่าเราทักมา เราก็ไม่ปิดบังเขาว่าเราคุยกับแฟนเก่าแบบเพื่อน เขาส่งสติ๊กเกอร์เสียใจมา แล้วเราก็ไปทะเลวันสงกานวันสุดท้าย เราใส่ชุดว่ายน้ำแบบไม่โป๊ โพสลง FB เขาทำคอมเม้นว่า ดำหมด แล้ววันที่21เราก็ไปดูหนังตอนกลางคืนแต่ไม่ได้บอกเขาว่าไปกะใคร พอเราดูหนังจบ
เขา : ไปดูหนังกะใครมา
เรา : ตอบช้า ไม่บอกหรอก
เขา : หึ
เรา : โอ๋ๆ
เขา : ไปดูกะใคร
เรา : กะพ่อจ้ะ โถ่จะไปกะใครได้
เขา : หวงน้า
พอเราถามว่า ไมถึงหวง เขาก็ไม่บอกเรา พอเขาบอกว่าหวงเราเราก็เลิกคุยกับแฟนเก่า เรารู้ว่าเขาไม่พอใจเพราะเขาถามว่าคุยไมอ่า เราก็ไม่บอกเขาหรอกว่าเราอยากให้เขาหึงเราบ้าง 555
จนปัจจุบันเขากำลังไปสัมภาษณ์งาน ความคิดที่ครั้งหนึ่งเราเคยคิดช่วงแรกๆที่คุยกันว่าเราไม่เหมาะสมกัยเขา เรียนก็ไม่จบ สวยสู้คน กทม ก็ไม่ได้ ไปไหนกะเขาก็ไม่ได้เพราะที่บ้านหวง ได้แต่คุยกันในแชท
เราเอาแต่ถามกับตัวเองว่าเขาชอบเราหรือเปล่า หรือแค่เข้ามาคุยกะเราเพื่อแก้เหงา คุนกันมาสองเดือนทำไมถึงไม่บอกความรู้สึกกับเราสักที อยากถามพวกผู้ชายว่าถ้าเป็นคุณเข้าไปทัก ผญ คนนึงที่แต่งตัวไม่ห่วงสวยเลย คุณรู้สึกอะไร ทำไมคุณถึงคุยกับเขาเกือบสามเดือนล่ะ?
เราหนักใจมากเพราะไม่กล้าถามออกไป กลัวว่าเราจะไม่ได้คุยกันอีก และเราก็รู้สึกว่าเราไม่คู่ควรกับเขาเลยสักนิด อ้อ เราไม่ได้คุยกันอย่างเดียว เขามีโทรมาหาเราบ้าง เราเคยนัดเจอกันด้วย อีกไม่กี่เดือนเรากะจะไปหางานทำที่ กทม อยู่กับญาติ ส่วนนึงที่ทำให้เราอยากเดินไปข้างหน้าก็คือเขา
แต่เราก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าเรารู้สึกกับเขาแบบไหนกันแน่ เพราะเราเคยทำใจนิ่งๆสงบๆ แล้วกลับได้แต่ความว่างเปล่า มันไม่รู้สึกอะไรเลย หรือเราแค่ชินเฉยๆ