

สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะอยากรู้ว่าสถานะการณ์ต่อไปนี้ในสายตาคนอื่นเค้าคิดยังไง ก็เรื่องคนอื่นเรามักจะให้คำแนะนำได้ดีกว่าเรื่องตัวเอง...
เรามีแฟนคนหนึ่งค่ะ เราเจอกันเพราะไปงานค่ายงานหนึ่งของกรสุขภาพจิต เค้าเป็นช่างภาพ เราเริ่มจีบเค้าก่อน ชอบเค้ามาก
เค้าก็เล่นด้วย จนวันหนึ่งเรากึ่งบังคับถามว่าเราเป็นอะไรของเค้า เค้าก็อ้ำๆอึ้งๆ เราก็เลยหายไป เค้าเลยยอมเรา บอกว่า "
เธอเป็นแฟนฉันรู้ตัวไหม"
ตามนิสัยชะนี หายโกรธค่ะ รักก็หวานชื้นรื้นรมย์ตามที่ควรเป็น เราเล่าเรื่องทุกอย่างในชีวิตว่าวันหนึ่งเราไปทำอะไรบ้าง คือบอกทุกเรื่องไม่มีมกเม็ด (เราอยู่เหนือเค้าอยู่กรุงเทพ) เป็นแบบนี้อยู่ 3 ปีคือบ้างทีก็คุยกันจนไม่มีอะไรจะคุย ก็ช่วยอ่านหนังสือสอบก็ห่างกันไปบ้าง ก็กลับมาปกติ เค้ายอมเรามาก แต่ความกวนตีคือมันบอกว่าเราผิดเองเธอ แล้วก็หาเหตุผลแปดพันเก้าให้เรารู้สึกว่าเออออออกูผิด ตลอดดดด เค้าอายุห่างเราก็เยอะอยู่เราเรียนม.อยู่ เค้าตั้งใจทุ่มเททำงานมากกกกว่าสิ่งใดบนโลกปากก็หมากว่าสิ่งใด พูดไม่คิดหรอกว่าจะทำร้ายจิตใจใคร แล้ววันหนึ่งมันก็ไม่ปกติ สิ่งที่ทำแล้วมันถูกก็ผิดหมด เช่น เคยถ่ายรู้ให้ดูตลอด มันบอกถ่ายมาทำไมหลายรูป (ท่าเปลี่ยนแล้ว) , ไปไหนไม่บอก พอถามว่าทำไมไม่บอก มันบอก"
ต้องบอกด้วยหรอ" อ้าว!!ไอ้นี่ , พูดจาก็ไม่หวาน ว่างท่าดุใจร้ายโหด คือต้องรอเราวีนถึงจะหัวเราะ , เวลาทะเลาะก็ทำเนียนเล่นๆ ลืม , เวลาทะเลาะแบบหนักมากก็ทิ้งกูอยู่กับความรู้สึก

ๆคนเดียว..
.
..
...
....
......เนี่ยคือสิ่งที่มันเป็น วันนี้---->ประเด็นที่ทะเลาะกันคือ คุณเคยบอกแฟนไหมว่า "
รักมากมายจ้า " แต่ช่วงหลังๆนี้มันบอกว่า
"มากมายจ้า"
อ้าว!! คำว่า
รัก ข้างหน้าหายไปไหน เข้าใจนะว่าเหนื่อยกับงานไม่อยากเซ่าซี้หรอกแต่พูดมามันย่ากหรอ? หรือว่าใจมันไม่ร็สึกแล้ว
เราถามเค้าว่า
ตอนนี้เราเป็นอะไรกัน? มันบอก
นางฟ้า นางฟ้าพ่องสิ!! มันเหมือนไม่อยากตอบ กัก บ่ายเบี่ยง ตามเดิมเราบอกเค้าว่าพอเท
เค้ากลับไม่พยายามตามเรากลับมาเลย..


.
.
.
ฉันควรทำไงไป หรือกลับไปข้อโทษเค้าที่งี้เง้า
เค้าเปลี่ยนไปหรือฉันมโนเอง ช่วยดึงสติหน่อยค่ะ!!
สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะอยากรู้ว่าสถานะการณ์ต่อไปนี้ในสายตาคนอื่นเค้าคิดยังไง ก็เรื่องคนอื่นเรามักจะให้คำแนะนำได้ดีกว่าเรื่องตัวเอง...
เรามีแฟนคนหนึ่งค่ะ เราเจอกันเพราะไปงานค่ายงานหนึ่งของกรสุขภาพจิต เค้าเป็นช่างภาพ เราเริ่มจีบเค้าก่อน ชอบเค้ามาก
เค้าก็เล่นด้วย จนวันหนึ่งเรากึ่งบังคับถามว่าเราเป็นอะไรของเค้า เค้าก็อ้ำๆอึ้งๆ เราก็เลยหายไป เค้าเลยยอมเรา บอกว่า " เธอเป็นแฟนฉันรู้ตัวไหม"
ตามนิสัยชะนี หายโกรธค่ะ รักก็หวานชื้นรื้นรมย์ตามที่ควรเป็น เราเล่าเรื่องทุกอย่างในชีวิตว่าวันหนึ่งเราไปทำอะไรบ้าง คือบอกทุกเรื่องไม่มีมกเม็ด (เราอยู่เหนือเค้าอยู่กรุงเทพ) เป็นแบบนี้อยู่ 3 ปีคือบ้างทีก็คุยกันจนไม่มีอะไรจะคุย ก็ช่วยอ่านหนังสือสอบก็ห่างกันไปบ้าง ก็กลับมาปกติ เค้ายอมเรามาก แต่ความกวนตีคือมันบอกว่าเราผิดเองเธอ แล้วก็หาเหตุผลแปดพันเก้าให้เรารู้สึกว่าเออออออกูผิด ตลอดดดด เค้าอายุห่างเราก็เยอะอยู่เราเรียนม.อยู่ เค้าตั้งใจทุ่มเททำงานมากกกกว่าสิ่งใดบนโลกปากก็หมากว่าสิ่งใด พูดไม่คิดหรอกว่าจะทำร้ายจิตใจใคร แล้ววันหนึ่งมันก็ไม่ปกติ สิ่งที่ทำแล้วมันถูกก็ผิดหมด เช่น เคยถ่ายรู้ให้ดูตลอด มันบอกถ่ายมาทำไมหลายรูป (ท่าเปลี่ยนแล้ว) , ไปไหนไม่บอก พอถามว่าทำไมไม่บอก มันบอก"ต้องบอกด้วยหรอ" อ้าว!!ไอ้นี่ , พูดจาก็ไม่หวาน ว่างท่าดุใจร้ายโหด คือต้องรอเราวีนถึงจะหัวเราะ , เวลาทะเลาะก็ทำเนียนเล่นๆ ลืม , เวลาทะเลาะแบบหนักมากก็ทิ้งกูอยู่กับความรู้สึก
.
..
...
....
......เนี่ยคือสิ่งที่มันเป็น วันนี้---->ประเด็นที่ทะเลาะกันคือ คุณเคยบอกแฟนไหมว่า " รักมากมายจ้า " แต่ช่วงหลังๆนี้มันบอกว่า"มากมายจ้า"
อ้าว!! คำว่า รัก ข้างหน้าหายไปไหน เข้าใจนะว่าเหนื่อยกับงานไม่อยากเซ่าซี้หรอกแต่พูดมามันย่ากหรอ? หรือว่าใจมันไม่ร็สึกแล้ว
เราถามเค้าว่า ตอนนี้เราเป็นอะไรกัน? มันบอก นางฟ้า นางฟ้าพ่องสิ!! มันเหมือนไม่อยากตอบ กัก บ่ายเบี่ยง ตามเดิมเราบอกเค้าว่าพอเท
เค้ากลับไม่พยายามตามเรากลับมาเลย..
.
.
ฉันควรทำไงไป หรือกลับไปข้อโทษเค้าที่งี้เง้า