ผมสังเกตตัวเองมาตั้งแต่เรียนไม่จบ ตั้งแต่นั้นมาผมก็มีปม โดนด่าบ้าง โดนนินทาบ้าง ผมเป็นคนหนึ่งคนที่เพื่อนไม่ค่อยชอบเอาเข้าฝูงสักเท่าไร มาเริ่มเรื่องเลย พอผมโดนรีไทน์ ออกจาก สถาบัน หนึ่ง หลังจากนั้น ผมก็เลยนินทาต่างๆๆนาๆๆ ผมก็ไม่คิดไรน้ะ ผมก็ปล่อยเขาไป ผมตั้งแต่นั้นก็เอาแต่เก็บตัว ไม่ค่อยออกจากห้องเลยดูอนิเมะอย่างเดียว พอผ่านไป 2 เดือน ผมจึงเลือกที่จะเรียนต่อ เพื่อผมจะได้ไม่โดนนินทา ผมก็เลยเลือก โรงเรียนใหม่เพื่อมาศึกษา หลังจากนี้เป็นต้นมา ไม่ว่าผม จะโดนคนในบ้านไล่ออกจากบ้าน ผมก็ไม่ร้องไห้เลย ทั้งที่เมื่อก่อนจะหนีไปร้องไห้ เหมือนตัวเองกำังแปลกไป บางทีเมื่อก่อนนึกถึงเรื่อง ที่ไม่ค่อยมีเพื่อนคบ ผมจะไปหนั่งร้องไห้คนเดียวในห้อง ตอนนั้นผมคิดว่าผมโดดเดี่ยวมาก แต่พอมาปจุบันผมกับปล่อยทุกเรื่องเพื่อนไม่มีก็ช่าง

ตอนเข้าไปเรียนโรงเรียนใหม่ ผมก็ทำตัวขลึมๆ คนเข้ามาคุยก็ไม่ค่อยมี 555+ ต่อจากนี้ผมก็เลยไม่อยากมีเพื่อนอีกเลย แล้ะผมก็ชอบ ผู้หญิงในห้องผมเลยจีบ ขอข้าม ตอนจีบน้ะครับ มันยุ่งหยาก หลังจากผมได้เธอมา แรกๆๆผมก็ ใส่ใจเขาทุกหย่างๆ แต่พอมาหลังผมๆ กลับเย็นชาใส่เขา บางทีเขาก็ พูดกะแทกใจผมบ้างแต่ ผมก็เชย ๆๆ ผม ก็ งง กับตัวเอง ถ้าเป็นคนอื่น คงสวนกลับก็ได้ แล้ะบางทีบางคำมันก็อาจทำให้ร้องไห้ได้น้ะ แต่ผมก็ไม่ร้องสักแอะ ผมก็ งง กับ ตัวเองอีก เวลาเธอร้องไห้ ผมก็ได้แต่ อยากให้เขาเข้มแข็งมากขึ้นๆ แต่ไม่สนใจเลยว่าเขาเป็นยังไง 555+ บางที ผมเห็นคน ร้องไห้ ผมก็ขำคนั้นบ้างสะใจบ้าง แล้ะเมื่อก่อนผมเป็นคนที่ใส่ใจคยในบ้านมาก เวลาเขาด่าไรมาแรงๆผมก็จะไปแอบร้องไห้ แต่ตอนนี้ไม่ว่าเขาจะด่าหรือตีผมก็ไม่รู้ สึกไรเลย ๆ เวลาเห็นใครทเลาะกันแล้วแบบสะใจอ้ะ เมื่อก่อนเป็นคนห่วงคนในบ้านมากแต่ตอนนี้แบบ คิดไรก็แบบ เอาแต่ตัวเอง ใครจะเป็นไรก็ปล่อยเขา เรารอดอย่างเดียวพอ ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบคุยน้ะครับ ผมเป็นคนเงียบๆๆขลึมๆแต่อยู่คนเดียว ก็ชอบคุยคนเดียว ห้าๆๆ ผมอยากรู้ว่าผมเป็นอะไร?
มันเกิดไรขึ้นกับผม?