เราเผลอโมโหแล้วทำร้ายแม่

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเราขอบอกก่อนว่าเราไม่ใช่คนที่เลว เรารักแม่มากๆ เคารพและยอมทำทุกอย่างเพื่อแม่
แต่แม่เราเหมือนคนเป็นโรคประสาทอ่อนๆ เอาแต่ใจตัวเองมากๆ เราก็พยายามที่จะให้เค้าทุกอย่างสุดๆเท่าที่จะทำได้
อะไรที่เราไม่ชอบทำโดนบังคับให้ทำก็ต้องทำ ซึ่งเราคิดว่ามันจะดีกว่าไม่ทำแล้วกลับมาบ้านโดนแม่ด่า
ถ้าแม่เราไม่พอใจ เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ บ้านแตกเลยค่ะ
จนวันนึง เรายังนอนห้องเดียวกับแม่(อายุ20++แล้ว) เราอาบน้ำเสร็จออกมาที่โต๊ะเครื่องแป้ง เราเห็นว่าแม่ยืนอยู่ข้างหลัง
เราก็จะไปทาครีมปกติ แต่ปรากฎว่าแม่หันมาแล้วชนเรา แม่ด่าเราว่าเราตั้งใจจะยืนชนเขาให้เขาล้ม
ซึ่งเราไม่มีเจตนาตรงนั้นเลยจริงๆ เราจะทาครีมปกติ แต่แม่หันมาชนเราเอง ซึ่งก็จริงที่เราเห็นแม่แล้วไม่หลบ แต่เราไม่ได้คิดว่าแม่จะชนเรา
เค้าด่าบอกว่าเราตั้งใจไปยืนให้เขาหันมาชน เราต้องขอโทษ อารมย์ตอนนั้นคือแบบ เรายอมแม่มาเยอะแล้วอ่ะ เรื่องแค่นี้มันน้อยมาก เราจะไม่ขอโทษ
เพราะเราก็เห็นว่าทางมันยังเดินไปได้ ที่มันเหลือเยอะมากๆ และเราไม่ได้ตั้งใจจะให้เค้ามาชนจริงๆอะ
เราก็ดึงมือแม่เรียกแม่มาดูว่าที่มันเหลือเยอะแค่ไหน แม่ยังเดินผ่านไปได้เป็นโลเลย แต่แม่คงโมโหคิดว่าเรากระชากเค้า(จริงๆเราดึงเบามาๆ สาบาน)
แม่ทุบๆๆตีๆๆๆเราบอกไม่ ๆๆๆๆ เทอต้องขอโทษ เราเลยทนไม่ไหว ดึงเขนแม่และบิดแขนให้พลิก เพื่อให้เค้าพอ และเราก็ผลักเค้าอย่างแรง
ในใจสงสารแม่มากทน้ำตาจะไหลออกมา เราต้องบาปกินหัวแน่ๆเลย เสียใจโคตรๆ
แต่เราไม่ได้ตั้งใจไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดเลยจริงๆ ตั้งใจจะขอขมาแม่ แต่มันก็คงบาปอยู่ดี
กลัวจะทำอะไรต่อไปไม่สำเร็จ กลัวชีวิตจะตกต่ำ เพราะแม่ก็แช่งเราเลยว่าขอให้เราไม่เจริญ
ทำยังไงดีคะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ