จะอธิบายเยอะหน่อยนะ เปรียยบเสมือนเป็นไดอารี่คนแอบรักละกัน555
อันนี้ขอเกริ้นก่อนเรยว่าเรื่องที่เราจะเล่ามันมีส่วนเกี่ยวกับศาสนามานิดนึง ไม่อยากให้เอาไปมโน รึดราม่าใดๆทั้งสิ่น ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำเนอะ
โอเคคคคค้ เรามาเริ่มกันเลยน้า เรื่องมันเกิดที่โบสแห่งหนึ้งของคริส ตอนประมานม.4 เราเข้าโบสแถวบ้าน
เขามีติดป้ายประกาศชวนมาเร่นดนตรีไรงี้ เพื่อนมันรู้ก่อนเรานะมันก้มาชวน เราก้จัดสิ
ชอบยุแล้วโดยเฉพาะการร้องเพลงรู้สึกว่าจะชอบตั้งแต่ป.6 เพื่อนมันร้องท่อนนี้ได้ทำไมตรูร้องไม่ได้วะ
กลับบ้านมาเข้าห้องน้ามแหกปาก เฮ้ยยย!!! มีความตะลึง เสียงกุก้เพราะเหมือนกันนี่หว่า ร้องไปร้องมาเริ่มติดใจก้ชอบมาตั้งแต่ตอนนั้นเรย
ก็ไปได้ประมานปีครึ่งมั้ง ตอนนั้นเขามีงานอะไรเราไปหมดแสดงหมดเต้นบนเวทีคนเยอะๆก้เต้นมาแล้วเต้นแบบโครตน่าอายเรย
ไปกะเขาทุกงานแระ แต่ก้เลิกไปละเพราะที่เข้าทุกวันก็เพราะเพื่อนเมื่อเพื่อนมารวมตัวกันมันเฮฮาปาร์ตี้จิงๆนะแกร
แล้วร.ร.เราอะมันจะมีกลุ่มแยกตามศาสนาของใครของมันกลุ่มเราก้มียุ 5-6 คน ทั้งร.ร. เปิดเผยกันแค่นี้ 55555
พี่ในกลุ่มก้พาพี่ที่โบสของแกมาให้พวกเรารู้จัก ร.ร.เราเอาคนนอกเข้ามาได้แต่ต้องขออนุญาติด้วย
พอรู้จักเขาก้ชวนเรามาอีกโบสนึงเราก้เออลองไปดูพาน้องทอมก้น้องผช.ละก้เพื่อนแถวบ้านไป
พอพี่เขาพาไปถึงโบสกว้างมากแต่ในใจเรามันเคว้งคว้างเหมือนไม่ใช่ที่ของเรา
พี่ที่พาเรามาก้แยกจากพวกเราไปนั่งกะเพื่อนพี่เขา พี่เขาคงอยากมาดูแลเราแหละมั้ง เพราะพี่เขาพาพวกเรามาแต่...
เพื่อนพี่เขาที่นั่งข้างๆก้พูดขึ้นมาว่า น้องเขาโตกันแล้วดูแลตัวเองได้ น้องๆพี่...ไม่หนีไปไหนหรก
อะไรประมานนี้ เออ จำขึ้นใจ เห้ยยยยย!!!!!
คนเรามันคิดไม่เหมือนกันอะเนอะ ถ้าเป็นเราจะดูแลคนของเราให้ดีที่สุด
พอตอนใกล้จะกลับก็เดินหาพี่เขาให้วุ่นเดินหากะพวกน้องเพื่อนที่พากันมาเหวินเหวอไปหมด
โบสก้กว้าง ดีนะที่มีโทสับ ได้เจอลุงพันด้วยแหละแก ลุงพันน่ารักคอยส่งคนกลับบ้าน
จากนั้นเราก้ไม่ได้ไปโบสนั้นอีกเลยย ไม่ใช่ไม่ดีน้ะ เราว่าทุกคนมีที่ที่เหมาะสมกับตัวเอง
ถ้าใครเบื่อก้ไม่ต้องอ่านนะเราเล่าความเป็นมานิสนึงแต่อ่านก็ดีเราล้อเล่น 55555 จากนั้นเราก็ไม่ได้ไปโบสไหนอีกเรย
การร้องเพลงที่เรารักกับการแอบรักรุ่นพี่แส๊นนนนเพอเฟก
อันนี้ขอเกริ้นก่อนเรยว่าเรื่องที่เราจะเล่ามันมีส่วนเกี่ยวกับศาสนามานิดนึง ไม่อยากให้เอาไปมโน รึดราม่าใดๆทั้งสิ่น ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำเนอะ
โอเคคคคค้ เรามาเริ่มกันเลยน้า เรื่องมันเกิดที่โบสแห่งหนึ้งของคริส ตอนประมานม.4 เราเข้าโบสแถวบ้าน
เขามีติดป้ายประกาศชวนมาเร่นดนตรีไรงี้ เพื่อนมันรู้ก่อนเรานะมันก้มาชวน เราก้จัดสิ
ชอบยุแล้วโดยเฉพาะการร้องเพลงรู้สึกว่าจะชอบตั้งแต่ป.6 เพื่อนมันร้องท่อนนี้ได้ทำไมตรูร้องไม่ได้วะ
กลับบ้านมาเข้าห้องน้ามแหกปาก เฮ้ยยย!!! มีความตะลึง เสียงกุก้เพราะเหมือนกันนี่หว่า ร้องไปร้องมาเริ่มติดใจก้ชอบมาตั้งแต่ตอนนั้นเรย
ก็ไปได้ประมานปีครึ่งมั้ง ตอนนั้นเขามีงานอะไรเราไปหมดแสดงหมดเต้นบนเวทีคนเยอะๆก้เต้นมาแล้วเต้นแบบโครตน่าอายเรย
ไปกะเขาทุกงานแระ แต่ก้เลิกไปละเพราะที่เข้าทุกวันก็เพราะเพื่อนเมื่อเพื่อนมารวมตัวกันมันเฮฮาปาร์ตี้จิงๆนะแกร
แล้วร.ร.เราอะมันจะมีกลุ่มแยกตามศาสนาของใครของมันกลุ่มเราก้มียุ 5-6 คน ทั้งร.ร. เปิดเผยกันแค่นี้ 55555
พี่ในกลุ่มก้พาพี่ที่โบสของแกมาให้พวกเรารู้จัก ร.ร.เราเอาคนนอกเข้ามาได้แต่ต้องขออนุญาติด้วย
พอรู้จักเขาก้ชวนเรามาอีกโบสนึงเราก้เออลองไปดูพาน้องทอมก้น้องผช.ละก้เพื่อนแถวบ้านไป
พอพี่เขาพาไปถึงโบสกว้างมากแต่ในใจเรามันเคว้งคว้างเหมือนไม่ใช่ที่ของเรา
พี่ที่พาเรามาก้แยกจากพวกเราไปนั่งกะเพื่อนพี่เขา พี่เขาคงอยากมาดูแลเราแหละมั้ง เพราะพี่เขาพาพวกเรามาแต่...
เพื่อนพี่เขาที่นั่งข้างๆก้พูดขึ้นมาว่า น้องเขาโตกันแล้วดูแลตัวเองได้ น้องๆพี่...ไม่หนีไปไหนหรก
อะไรประมานนี้ เออ จำขึ้นใจ เห้ยยยยย!!!!!
คนเรามันคิดไม่เหมือนกันอะเนอะ ถ้าเป็นเราจะดูแลคนของเราให้ดีที่สุด
พอตอนใกล้จะกลับก็เดินหาพี่เขาให้วุ่นเดินหากะพวกน้องเพื่อนที่พากันมาเหวินเหวอไปหมด
โบสก้กว้าง ดีนะที่มีโทสับ ได้เจอลุงพันด้วยแหละแก ลุงพันน่ารักคอยส่งคนกลับบ้าน
จากนั้นเราก้ไม่ได้ไปโบสนั้นอีกเลยย ไม่ใช่ไม่ดีน้ะ เราว่าทุกคนมีที่ที่เหมาะสมกับตัวเอง
ถ้าใครเบื่อก้ไม่ต้องอ่านนะเราเล่าความเป็นมานิสนึงแต่อ่านก็ดีเราล้อเล่น 55555 จากนั้นเราก็ไม่ได้ไปโบสไหนอีกเรย