กลางดึกสงัดในคืนเดือนดับ
เสียงนาฬิกาตรงผนังห้องยังคงเดิน หมุนไปหมุนมารอบแล้วรอบเล่า ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก
ร่างของเด็กสาววัยยี่สิบปี กำลังค่อยเก็บของบางอย่างลงในกระเป๋าเป้อย่างเบามือ ค่อยๆพับทีละชินทีละชิ้น เข็มสั้นชี้เวลาเข็มยาวและเข็มสั้นหยุดตรงแลย 12 พอดีบ่งบอกถึงเวลาเที่ยงคืน เด็กสาวค่อยๆเอากระเป๋าสะพายหลังอย่างระมัดระวังแล้วค่อยๆเลือนหน้าต่างกระจกออกอย่างเบามือราวกับกลัวว่าใครจะได้ยินเสียง
ฟุ๊บ..แด็กสาวพาร่างตัวเองกระโดดมาจากหน้าต่างที่ความสูงราวๆ 1 เมตรเธอค่อยๆย่องออกจากบ้านของตัวเอง แล้วปีนรั้วออกจากบ้าน เธอวิ่งไปตามทางเรื่อยๆอย่างไม่รู้จุดหมายปลายทาง จนไปเจอกับรถเก๋งคันงามราคาหลายล้านผู้ชายในรถค่อยๆลดกระจกลงมา เธอหยุดอยู่นิ่งหน้าชายคนนั้นราวกับถูกมนต์สะกดแล้วเธอก็ขึ้นรถ
ไปรถเก๋งราคาแพงแล่นไปตามทางราวๆสัก 20 นาทีก็ถึงบ้านหลังใหญ่ราวกับคฤหาสน์ เธอก้าวขาลงจากรถเดินตามผู้ชายตรงหน้าเข้าไปในบ้าน
ไฟทุกดวงที่ถูกปิดอยู่ถูกเปิดขึ้นเผยให้เห็นโฉมหน้าของกันและกัน
เด็กสาววัยยี่สิบปี ดวงตากลม โต จมูกโด่ง รับกับรูปปากเรียวบาง รูปร่างสูงเปรียว ผิวขาวเนียนแทบไม่มีที่ติ เธอสวยราวกับภาพวาดที่วาดออกมาได้สวยราวกับใจนึก
เธอยืนมองผู้ชายตรงหน้า ที่สูงกว่าระดับสายตาของเธอ ใบหน้าขาวเนียนไร้ที่ติ ดาวตาแวววาวดูดุดัน จมูกโด่งเป็นสัน ปากได้รูป ในชุดเสื้อแขนยาวที่ถักด้วยไหมพรมสีครีม กางเกงสแล็คสีดำ ดูดี
สองคนต่างโผกอดเข้าหากันราวกับไม่ได้เจอหน้ากับมาแสนนาน
ชายหนุ่มกอดร่างบางของหญิงสาวตรงหน้าตรงหน้าแน่นที่สุดเพื่อให้คลายความคิดถึง
ผมคิดถึงคุณที่สุดคุณรู้มั้ย...
ฉันก็คิดถึงคุณเหมือนกัน ...
ต่อไปนี้ จะไม่มีใครแยกเราจากกันได้อีกแล้วนะอยู่ด้วยกันกับผมที่นี่ผมจะดูแลคุณเองนะ
เจน ตัดสินใจหนีออกจากบ้านของตัวเองมา เพื่อที่จะได้อยู่กับบอสแฟนหนุ่มของเธอที่บ้านของบอส ซึ่งบ้านหลังนี้มีแค่บอสอยู่เป็นเจ้าของบ้านเพียงคนเดียวส่วนพ่อแม่ของบอสอยู่ต่างประเทศ นานๆจะบินกลับมาไทยสักที ซึ่งบอสควรจะต้องไปอยู่กับพ่อแม่ที่นั่น แต่บอสกับไม่ยอมไปจากที่นี้เพียงเพราะเขาตกหลุมรักเจนเข้าอย่างจังจนถอนตัวไม่ขึ้น อีกทั้งพ่อบอสยังมีธุรกิจเล็กๆอยู่ในไทย ทำให้บอสต้องอยู่ไทยเพื่อดูแลงานที่นี่แทนพ่อของเขา
บ้านหลังใหญ่แต่มีคนอยู่เพียงไม่กี่คน ทุกเช้าจะมีแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดเตรียมอาหาร พอตกเย็นแม่บ้านก็จะกลับไป ทำให้เด็กหนุมต้องอยู่บ้านเพียงคนเดียวยามกลางคืน แต่ต่อจากนี้เขาจะไม่เหงาอีกต่อไป เมื่อมีเธอคนที่เขารักเข้ามาอยู่ ถึงมันจะดูไม่ถูกต้องสักเท่าไหร่ก็เถอะ ก็ดีกว่าปล่อยให้เจนอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยงที่เอาแต่คอยดูถูกเธอ ใช้งานราวกับเจนเป็นคนรับใช้ในบ้านทั้งๆที่เธอมิสิทธิ์ในสมบัติของพ่อเธอทุกชิ้น แต่พ่อของเธอก็อยู่ไกลเกินกว่าจะมาดูแลลูกสาวของตัวเองได้ด้วยภาระงานที่อยู่ต่างประเทศ ทำให้เจนต้องอยู่กับแม่เลี้ยงที่เธอไม่ชอบในบ้านหลังใหญ่
บอส : ดึกแล้วเจนไปอาบน้ำก่อนนะครับ
เจน : แล้วบอสล่ะ
บอส : เดี๋ยวผมมาขอไปปิดประตูหน้าบ้านก่อน
เจนอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำพักใหญ่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวตัวใหญ่ โดยมีสายตาของแฟนหนุ่มจับจ้องเรือนร่างของเธออยุ่บนเตียง เขาค่อยๆลุกขึ้นมา แล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าของหญิงสาวออก เขาก้มลงไปจุมพิตเธออย่างนุ่มนวล แล้วเอนกายลงบนที่นอน.................
ยังไม่ทันที่จะเริ่ม เรื่องราวก็มีเสียงดังราวกับฟ้าผ่าลงมาที่เพดานของฟ้า
ตึ้ง ....
ตึ้ง .....
ตึ้ง....
เสียง เหมือนใครกำลังเอาค้อนมาทุบกับผนังดังออกมาเป็นระยะๆ
ด้วยความตกใจเด็กสาว ผละจากอารมณ์เมื่อสักครู่เปลี่ยนเป็นความกลัวออกมาทางสีหน้า
เจน : เสียงอะไรอะบอส
บอสลุกขึ้นมาอย่างหัวเสียแล้วบอกเจนว่ารอผมแป๊บนะเดี๋ยวผม มาอย่าออกนอนห้องไปไหนนะ
เจน : อื้อ แล้วบอสจะไปไหนคะ
บอส : ผมจะไปดูข้างนอกหน่อยว่าเสียงอะไร พูดจบบอสก็หยิบเสื้อตัวที่ถอดออกเมื่อสักครู่มาสวมแล้วเดินออกจากห้องไป
เด็กหนุ่มเดินออกจากห้องไป แล้วเดินขึ้นบรรไดไปยังห้องใต้หลังคาพร้อมกับในมือถือขวดที่ภายในมีของเหลวสีแดงอยู่แล้วโยนขึ้นไปบนช่องเล็กๆตรงใต้หลังคา
เอา เอาไปแล้วอย่าเสียงดังอีกไม่งั้นชั้นจะให้แกอดตายในนี้แหละ
ไม่รู้ว่าเขากำลังพูดอยู่กับใครที่อยู่ภายในห้องใต้หลังคา ไม่มีเสียงตอบรับใดๆหลังจากสิ้นเสียงของเด็กหนุ่มเขาเดินลงมายังห้องนอนของหญิงสาว
แต่เธอหลับเสียแล้ว
แสงแดดยามเช้าทอแสงเป็นประกาย ชายหนุ่มนอนกอดร่างของหญิงสาว อย่างมีความสุขราวกับรอคอยช่วงเวลาแบบนี้มานานแล้วนาน
ตื่นแล้วหรอที่รัก
เจน : อื้ม
บอส : หิ้วมั้ย ตอนนี้ป้าใจคงมาแล้วลงไปดูอะไรกินดีกว่า
ป้าใจเป็นแม่บ้านที่อยู่มานาคอยดูแลที่นี่ตั้งแต่บอสยังเด็กๆคุณพ่อของบอสฝากฝังเอาไว้ให้ช่วยดูแลลูกชายยามไม่อยู่ป้าใจก็เหมือนแม่คนที่สองที่บอสรักและผูกพันธ์ด้วย เพราะอยู่กันมานาน
สวัสดีครับบ้านใจ เจนครับนี่ป้าใจนะแม่บ้านที่นี่
เจน : สวัสดีคะ หนูชื่อเจนนะคะ เจนสังเกตเห็นสีหน้าดูกังวนแปลกแว๊บ เดียวแค่แว๊บเดียวจริงๆ
แล้วบ้านใจก็ยิ้มให้อย่างใจดี
“ เมื่อคืนนอนหลับสบายมั้ยคะ น้องเจน”
เจน : หันไปมองหน้าบอสแว๊บนึงแล้วหันกลับมายิ้มบอกป้าใจว่า สบายดีคะ
บอส : เจนครับ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จบอสจะไปดูงานให้พ่อแป๊บนึงนะ เจนจะไปด้วยกันมั้ย
เจน : ไม่ดีกว่าคะ เจออยากอยู่บ้าน
บอส : โอเคๆ อยากได้อะไรมั้ยตอนกลับจะซื้อมาให้
เจน : ไม่เอาดีกว่า บอสรีบไปรีบกลับนะ
หลังจากแฟนหนุ่มออกไปดูงานข้างนอก
เจนก็ขึ้นมาบนห้อง กะจะหาหนังสือดีๆอ่านสักเล่นแหงล่ะ ที่นี่มีห้องหนังสือยังกับห้องสมุด
เจนใช้เวลาสักพักในการเดินหาชื่อหนังสือที่อยากจะอ่าน จนก็ได้เจอเธอเดินมานั่งตรงโซฟ้านุ่ม ที่หันหน้าออกไปทางหน้าต่างบรรยากาศภายนอกเป็นสวนหน้าบ้านติดหน้าถนนมีรถวิ่งผ่านไปมา
อ่านไปได้สัก 10 หน้า 20 หน้าความง่วงเริ่มครอบงำเธอค่อยๆลดหนังสือลงไว้บนตักแล้วเอนหัวลงบนโซฟากะจะเองหลังหลับสักงีบ
นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่หลับ เจนรู้สึกเหมือนมีมือเปียกๆมาจับที่แขนเธอ เธอลืมตาขึ้นดูก็เห็นหญิงสาวในเสื้อคลุมคล้ายชุดนอนสีขาวยืนอยู่หน้าเธอตัวซีดเผือดราวกับในร่างกายไม่มีเลือดหลงเหลืออยู่ มือที่ผอมราวกับกระดูกแต่ชุ่มไปด้วยน้ำจากไหนไม่รู้ ผมเผ้ายาวปิดหน้า แต่เห็นสายตาลอดออกมาจากช่องผม เธอไม่มีตาขาว ปากสีดำสนิดแสยะยิ้มออกมาอย่างกว้างจนจะฉีกถึงหู แล้วเลือดก็ไหลออกมาจาตา “ช่วยด้วย”
เจนสะดุ้งตื่น ตกใจกับฝันมันเหมือนจริงเสียจนแธอต้องเอาข้อมือตัวเองมาจับไว้เพื่อดูว่ามันเปียกน้ำรึป่าว
เห้อ โล่งอกไปทีที่มันไม่ได้มีน้ำเหมือนอย่างในฝัน เธอลุกขึ้นออกจากโซฟาแล้วเอานิยายสยองขวัญไปเก็บในชั้นวางหนังสือตามเดิม แต่เธอไม่ได้มองลงดูที่พื้น ว่ามันมีน้ำเอ่อนองเต็มไปหมด
...คงแค่ฝันไป...
เจน : อ่าวบอสกลับมาแล้วหรอ
บอส : อื้อ กลับมาสักพักแล้ว เห็นป้าใจขอกเจนอยู่ในห้องหนังสือเลยไม่อยากเข้าไปกวนไง ไปหาเรื่องผีอ่านมาละสิ
เจน : อ่านจนเก็บเอาไปฝันเลย 55555 เออว่าแต่ว่าบอสอยู่ที่นี่คนเดียวไม่เหงาเหรอ
บอส : จะว่าเหงามันก็ไม่เชิง แต่มันชินมากกว่า
เจน : แล้วบอสคิดว่า ถ้าอยู่บ้านหลังใหญ่ๆคนเดียวมันจะมีผีมั้ย
บอส : เลอะเทอะน่าเจน บ้านนี้ไม่มีคนตายในบ้านนะ จะมีผีได้ไง
เจน : ก็แค่ถามเอง
บอสนึ่งเงียบไปสักครู่แล้วูดออกมาว่าเจนอยากรู้มั้ยว่าเมื่อคืนเสียงที่เจนได้ยินมาจากไหน
เจนหันมามองบอสอย่างสนใจแล้วพยักหน้ารับด้วยแววตาอยากรู้
บอส : บอสไม่อยากให้เจนกลัวแต่ก็ไม่อยากปิดบัง ป่ะมาดูนี่
บอสจูงมือหญิงสาวออกมาจากห้องรับแขกแล้วเดินเข้าไปในครัว หยิบขวดแก้วที่ข้างในมีของเหลวสีแดงข้นอยู่ในขวดออกมา
เจน : นี่มันอะไรอะบอสเหมือนเลือดเลย
เด็กหนุ่มไม่ตอบคำถามอะไรแฟนสาว แต่จูงมือเอขึ้นบรรได้มาชั้นสองจุดหมายคือ “ห้องใต้หลังคา”
ตอนนี้ร่างของเด็กหนุ่มและหณิงสาว มายืนอยู่หน้าประตูห้องใต้หลังคาที่มีเพียงช่องแคบเล็กๆใหม่เอาของลอดผ่านไปได้ ประตูหน้าห้องถูกล้อกไว้อย่างแน่นหนา
เด็กสาวบีบแขนชายหนุ่มแน่นๆขึ้น จนเขาต้องเอามือมาจับมือเธอเพื่อเป็นการปลอบใจ
กลิ่นเหม็นอับลอยโชยออกมาเป็นระยะๆ บวกกับกลิ่นคาวเลือดจนเจนต้องเอามือปิดจมุกแล้ว ยืนหลบอยู่ข้างหลังบอส
ชายหนุ่ม เอาขวดที่มีของเหลวสีแดงอยู่ข้างในโยนเข้าไปในช่อง เสียงขวดกระทบกับพื้น
แล้วก็มีเสียง พับๆๆ เหมือนกับสิ่งมีชีวิตข้างในกำลังกระพือปีก
กลินคาวเลือดลอยคละคลุ้งออกมาจนหญิงสาวอยากจะอาเจียนออกมา
เจน : นี่มันอะไรอะบอส มีตัวอะไรอยู่ข้างใน
บอส : นี่แหละบอสกำลังจะให้เจนดู
เด็กหนุ่มเอากุญแจไขประตูตรงหน้า แล้วเปิดเขาไปข้างใน ตอนนี้กลิ่นคาวมันรุ่นแรงกว่าเดิมสะอีกจนเจนต้องเอามือมาอุดจมุกไว้
เมื่อเปิดไฟจนสว่าง เด็กสาวก็เห็นร่างๆหนึ่ง หน้าเล้กแหลมเหมือนหนูฟันยางแหลมคม มีปีกเหมือนกับค้างคาวแต่ตัวใหญ่กว่าค้างคาวมาก ส่วนขายืดยาวออกมาเหมือนกับขาของคนกำลังดูดเลียเลือดที่บอสโยนเข้าไปเมื่อกี้อย่างเอร็ดอร่อย โดยไม่ได้สนใจแขกผู้มาเยือนแต่อย่างใด ร่างของมันถูกขังไว้ในกรงเหล็กอีกที แล้วกรงเหล้กก็ถูกย้ายมาเก็บไว้ในห้องใต้หลังคาอีกที
เด็กสาวตกใจกับภาพตรงหน้าเธอทำอะไรไม่ถูกเธอเอาหน้ามาซุกหลังแฟนหนุ่มไว้ไม่กล้ามองภาพที่น่ากลัวตรงหน้า
เรื่องเล่าจากห้องใต้หลังคา
เสียงนาฬิกาตรงผนังห้องยังคงเดิน หมุนไปหมุนมารอบแล้วรอบเล่า ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก
ร่างของเด็กสาววัยยี่สิบปี กำลังค่อยเก็บของบางอย่างลงในกระเป๋าเป้อย่างเบามือ ค่อยๆพับทีละชินทีละชิ้น เข็มสั้นชี้เวลาเข็มยาวและเข็มสั้นหยุดตรงแลย 12 พอดีบ่งบอกถึงเวลาเที่ยงคืน เด็กสาวค่อยๆเอากระเป๋าสะพายหลังอย่างระมัดระวังแล้วค่อยๆเลือนหน้าต่างกระจกออกอย่างเบามือราวกับกลัวว่าใครจะได้ยินเสียง
ฟุ๊บ..แด็กสาวพาร่างตัวเองกระโดดมาจากหน้าต่างที่ความสูงราวๆ 1 เมตรเธอค่อยๆย่องออกจากบ้านของตัวเอง แล้วปีนรั้วออกจากบ้าน เธอวิ่งไปตามทางเรื่อยๆอย่างไม่รู้จุดหมายปลายทาง จนไปเจอกับรถเก๋งคันงามราคาหลายล้านผู้ชายในรถค่อยๆลดกระจกลงมา เธอหยุดอยู่นิ่งหน้าชายคนนั้นราวกับถูกมนต์สะกดแล้วเธอก็ขึ้นรถ
ไปรถเก๋งราคาแพงแล่นไปตามทางราวๆสัก 20 นาทีก็ถึงบ้านหลังใหญ่ราวกับคฤหาสน์ เธอก้าวขาลงจากรถเดินตามผู้ชายตรงหน้าเข้าไปในบ้าน
ไฟทุกดวงที่ถูกปิดอยู่ถูกเปิดขึ้นเผยให้เห็นโฉมหน้าของกันและกัน
เด็กสาววัยยี่สิบปี ดวงตากลม โต จมูกโด่ง รับกับรูปปากเรียวบาง รูปร่างสูงเปรียว ผิวขาวเนียนแทบไม่มีที่ติ เธอสวยราวกับภาพวาดที่วาดออกมาได้สวยราวกับใจนึก
เธอยืนมองผู้ชายตรงหน้า ที่สูงกว่าระดับสายตาของเธอ ใบหน้าขาวเนียนไร้ที่ติ ดาวตาแวววาวดูดุดัน จมูกโด่งเป็นสัน ปากได้รูป ในชุดเสื้อแขนยาวที่ถักด้วยไหมพรมสีครีม กางเกงสแล็คสีดำ ดูดี
สองคนต่างโผกอดเข้าหากันราวกับไม่ได้เจอหน้ากับมาแสนนาน
ชายหนุ่มกอดร่างบางของหญิงสาวตรงหน้าตรงหน้าแน่นที่สุดเพื่อให้คลายความคิดถึง
ผมคิดถึงคุณที่สุดคุณรู้มั้ย...
ฉันก็คิดถึงคุณเหมือนกัน ...
ต่อไปนี้ จะไม่มีใครแยกเราจากกันได้อีกแล้วนะอยู่ด้วยกันกับผมที่นี่ผมจะดูแลคุณเองนะ
เจน ตัดสินใจหนีออกจากบ้านของตัวเองมา เพื่อที่จะได้อยู่กับบอสแฟนหนุ่มของเธอที่บ้านของบอส ซึ่งบ้านหลังนี้มีแค่บอสอยู่เป็นเจ้าของบ้านเพียงคนเดียวส่วนพ่อแม่ของบอสอยู่ต่างประเทศ นานๆจะบินกลับมาไทยสักที ซึ่งบอสควรจะต้องไปอยู่กับพ่อแม่ที่นั่น แต่บอสกับไม่ยอมไปจากที่นี้เพียงเพราะเขาตกหลุมรักเจนเข้าอย่างจังจนถอนตัวไม่ขึ้น อีกทั้งพ่อบอสยังมีธุรกิจเล็กๆอยู่ในไทย ทำให้บอสต้องอยู่ไทยเพื่อดูแลงานที่นี่แทนพ่อของเขา
บ้านหลังใหญ่แต่มีคนอยู่เพียงไม่กี่คน ทุกเช้าจะมีแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดเตรียมอาหาร พอตกเย็นแม่บ้านก็จะกลับไป ทำให้เด็กหนุมต้องอยู่บ้านเพียงคนเดียวยามกลางคืน แต่ต่อจากนี้เขาจะไม่เหงาอีกต่อไป เมื่อมีเธอคนที่เขารักเข้ามาอยู่ ถึงมันจะดูไม่ถูกต้องสักเท่าไหร่ก็เถอะ ก็ดีกว่าปล่อยให้เจนอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยงที่เอาแต่คอยดูถูกเธอ ใช้งานราวกับเจนเป็นคนรับใช้ในบ้านทั้งๆที่เธอมิสิทธิ์ในสมบัติของพ่อเธอทุกชิ้น แต่พ่อของเธอก็อยู่ไกลเกินกว่าจะมาดูแลลูกสาวของตัวเองได้ด้วยภาระงานที่อยู่ต่างประเทศ ทำให้เจนต้องอยู่กับแม่เลี้ยงที่เธอไม่ชอบในบ้านหลังใหญ่
บอส : ดึกแล้วเจนไปอาบน้ำก่อนนะครับ
เจน : แล้วบอสล่ะ
บอส : เดี๋ยวผมมาขอไปปิดประตูหน้าบ้านก่อน
เจนอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำพักใหญ่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวตัวใหญ่ โดยมีสายตาของแฟนหนุ่มจับจ้องเรือนร่างของเธออยุ่บนเตียง เขาค่อยๆลุกขึ้นมา แล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าของหญิงสาวออก เขาก้มลงไปจุมพิตเธออย่างนุ่มนวล แล้วเอนกายลงบนที่นอน.................
ยังไม่ทันที่จะเริ่ม เรื่องราวก็มีเสียงดังราวกับฟ้าผ่าลงมาที่เพดานของฟ้า
ตึ้ง ....
ตึ้ง .....
ตึ้ง....
เสียง เหมือนใครกำลังเอาค้อนมาทุบกับผนังดังออกมาเป็นระยะๆ
ด้วยความตกใจเด็กสาว ผละจากอารมณ์เมื่อสักครู่เปลี่ยนเป็นความกลัวออกมาทางสีหน้า
เจน : เสียงอะไรอะบอส
บอสลุกขึ้นมาอย่างหัวเสียแล้วบอกเจนว่ารอผมแป๊บนะเดี๋ยวผม มาอย่าออกนอนห้องไปไหนนะ
เจน : อื้อ แล้วบอสจะไปไหนคะ
บอส : ผมจะไปดูข้างนอกหน่อยว่าเสียงอะไร พูดจบบอสก็หยิบเสื้อตัวที่ถอดออกเมื่อสักครู่มาสวมแล้วเดินออกจากห้องไป
เด็กหนุ่มเดินออกจากห้องไป แล้วเดินขึ้นบรรไดไปยังห้องใต้หลังคาพร้อมกับในมือถือขวดที่ภายในมีของเหลวสีแดงอยู่แล้วโยนขึ้นไปบนช่องเล็กๆตรงใต้หลังคา
เอา เอาไปแล้วอย่าเสียงดังอีกไม่งั้นชั้นจะให้แกอดตายในนี้แหละ
ไม่รู้ว่าเขากำลังพูดอยู่กับใครที่อยู่ภายในห้องใต้หลังคา ไม่มีเสียงตอบรับใดๆหลังจากสิ้นเสียงของเด็กหนุ่มเขาเดินลงมายังห้องนอนของหญิงสาว
แต่เธอหลับเสียแล้ว
แสงแดดยามเช้าทอแสงเป็นประกาย ชายหนุ่มนอนกอดร่างของหญิงสาว อย่างมีความสุขราวกับรอคอยช่วงเวลาแบบนี้มานานแล้วนาน
ตื่นแล้วหรอที่รัก
เจน : อื้ม
บอส : หิ้วมั้ย ตอนนี้ป้าใจคงมาแล้วลงไปดูอะไรกินดีกว่า
ป้าใจเป็นแม่บ้านที่อยู่มานาคอยดูแลที่นี่ตั้งแต่บอสยังเด็กๆคุณพ่อของบอสฝากฝังเอาไว้ให้ช่วยดูแลลูกชายยามไม่อยู่ป้าใจก็เหมือนแม่คนที่สองที่บอสรักและผูกพันธ์ด้วย เพราะอยู่กันมานาน
สวัสดีครับบ้านใจ เจนครับนี่ป้าใจนะแม่บ้านที่นี่
เจน : สวัสดีคะ หนูชื่อเจนนะคะ เจนสังเกตเห็นสีหน้าดูกังวนแปลกแว๊บ เดียวแค่แว๊บเดียวจริงๆ
แล้วบ้านใจก็ยิ้มให้อย่างใจดี
“ เมื่อคืนนอนหลับสบายมั้ยคะ น้องเจน”
เจน : หันไปมองหน้าบอสแว๊บนึงแล้วหันกลับมายิ้มบอกป้าใจว่า สบายดีคะ
บอส : เจนครับ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จบอสจะไปดูงานให้พ่อแป๊บนึงนะ เจนจะไปด้วยกันมั้ย
เจน : ไม่ดีกว่าคะ เจออยากอยู่บ้าน
บอส : โอเคๆ อยากได้อะไรมั้ยตอนกลับจะซื้อมาให้
เจน : ไม่เอาดีกว่า บอสรีบไปรีบกลับนะ
หลังจากแฟนหนุ่มออกไปดูงานข้างนอก
เจนก็ขึ้นมาบนห้อง กะจะหาหนังสือดีๆอ่านสักเล่นแหงล่ะ ที่นี่มีห้องหนังสือยังกับห้องสมุด
เจนใช้เวลาสักพักในการเดินหาชื่อหนังสือที่อยากจะอ่าน จนก็ได้เจอเธอเดินมานั่งตรงโซฟ้านุ่ม ที่หันหน้าออกไปทางหน้าต่างบรรยากาศภายนอกเป็นสวนหน้าบ้านติดหน้าถนนมีรถวิ่งผ่านไปมา
อ่านไปได้สัก 10 หน้า 20 หน้าความง่วงเริ่มครอบงำเธอค่อยๆลดหนังสือลงไว้บนตักแล้วเอนหัวลงบนโซฟากะจะเองหลังหลับสักงีบ
นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่หลับ เจนรู้สึกเหมือนมีมือเปียกๆมาจับที่แขนเธอ เธอลืมตาขึ้นดูก็เห็นหญิงสาวในเสื้อคลุมคล้ายชุดนอนสีขาวยืนอยู่หน้าเธอตัวซีดเผือดราวกับในร่างกายไม่มีเลือดหลงเหลืออยู่ มือที่ผอมราวกับกระดูกแต่ชุ่มไปด้วยน้ำจากไหนไม่รู้ ผมเผ้ายาวปิดหน้า แต่เห็นสายตาลอดออกมาจากช่องผม เธอไม่มีตาขาว ปากสีดำสนิดแสยะยิ้มออกมาอย่างกว้างจนจะฉีกถึงหู แล้วเลือดก็ไหลออกมาจาตา “ช่วยด้วย”
เจนสะดุ้งตื่น ตกใจกับฝันมันเหมือนจริงเสียจนแธอต้องเอาข้อมือตัวเองมาจับไว้เพื่อดูว่ามันเปียกน้ำรึป่าว
เห้อ โล่งอกไปทีที่มันไม่ได้มีน้ำเหมือนอย่างในฝัน เธอลุกขึ้นออกจากโซฟาแล้วเอานิยายสยองขวัญไปเก็บในชั้นวางหนังสือตามเดิม แต่เธอไม่ได้มองลงดูที่พื้น ว่ามันมีน้ำเอ่อนองเต็มไปหมด
...คงแค่ฝันไป...
เจน : อ่าวบอสกลับมาแล้วหรอ
บอส : อื้อ กลับมาสักพักแล้ว เห็นป้าใจขอกเจนอยู่ในห้องหนังสือเลยไม่อยากเข้าไปกวนไง ไปหาเรื่องผีอ่านมาละสิ
เจน : อ่านจนเก็บเอาไปฝันเลย 55555 เออว่าแต่ว่าบอสอยู่ที่นี่คนเดียวไม่เหงาเหรอ
บอส : จะว่าเหงามันก็ไม่เชิง แต่มันชินมากกว่า
เจน : แล้วบอสคิดว่า ถ้าอยู่บ้านหลังใหญ่ๆคนเดียวมันจะมีผีมั้ย
บอส : เลอะเทอะน่าเจน บ้านนี้ไม่มีคนตายในบ้านนะ จะมีผีได้ไง
เจน : ก็แค่ถามเอง
บอสนึ่งเงียบไปสักครู่แล้วูดออกมาว่าเจนอยากรู้มั้ยว่าเมื่อคืนเสียงที่เจนได้ยินมาจากไหน
เจนหันมามองบอสอย่างสนใจแล้วพยักหน้ารับด้วยแววตาอยากรู้
บอส : บอสไม่อยากให้เจนกลัวแต่ก็ไม่อยากปิดบัง ป่ะมาดูนี่
บอสจูงมือหญิงสาวออกมาจากห้องรับแขกแล้วเดินเข้าไปในครัว หยิบขวดแก้วที่ข้างในมีของเหลวสีแดงข้นอยู่ในขวดออกมา
เจน : นี่มันอะไรอะบอสเหมือนเลือดเลย
เด็กหนุ่มไม่ตอบคำถามอะไรแฟนสาว แต่จูงมือเอขึ้นบรรได้มาชั้นสองจุดหมายคือ “ห้องใต้หลังคา”
ตอนนี้ร่างของเด็กหนุ่มและหณิงสาว มายืนอยู่หน้าประตูห้องใต้หลังคาที่มีเพียงช่องแคบเล็กๆใหม่เอาของลอดผ่านไปได้ ประตูหน้าห้องถูกล้อกไว้อย่างแน่นหนา
เด็กสาวบีบแขนชายหนุ่มแน่นๆขึ้น จนเขาต้องเอามือมาจับมือเธอเพื่อเป็นการปลอบใจ
กลิ่นเหม็นอับลอยโชยออกมาเป็นระยะๆ บวกกับกลิ่นคาวเลือดจนเจนต้องเอามือปิดจมุกแล้ว ยืนหลบอยู่ข้างหลังบอส
ชายหนุ่ม เอาขวดที่มีของเหลวสีแดงอยู่ข้างในโยนเข้าไปในช่อง เสียงขวดกระทบกับพื้น
แล้วก็มีเสียง พับๆๆ เหมือนกับสิ่งมีชีวิตข้างในกำลังกระพือปีก
กลินคาวเลือดลอยคละคลุ้งออกมาจนหญิงสาวอยากจะอาเจียนออกมา
เจน : นี่มันอะไรอะบอส มีตัวอะไรอยู่ข้างใน
บอส : นี่แหละบอสกำลังจะให้เจนดู
เด็กหนุ่มเอากุญแจไขประตูตรงหน้า แล้วเปิดเขาไปข้างใน ตอนนี้กลิ่นคาวมันรุ่นแรงกว่าเดิมสะอีกจนเจนต้องเอามือมาอุดจมุกไว้
เมื่อเปิดไฟจนสว่าง เด็กสาวก็เห็นร่างๆหนึ่ง หน้าเล้กแหลมเหมือนหนูฟันยางแหลมคม มีปีกเหมือนกับค้างคาวแต่ตัวใหญ่กว่าค้างคาวมาก ส่วนขายืดยาวออกมาเหมือนกับขาของคนกำลังดูดเลียเลือดที่บอสโยนเข้าไปเมื่อกี้อย่างเอร็ดอร่อย โดยไม่ได้สนใจแขกผู้มาเยือนแต่อย่างใด ร่างของมันถูกขังไว้ในกรงเหล็กอีกที แล้วกรงเหล้กก็ถูกย้ายมาเก็บไว้ในห้องใต้หลังคาอีกที
เด็กสาวตกใจกับภาพตรงหน้าเธอทำอะไรไม่ถูกเธอเอาหน้ามาซุกหลังแฟนหนุ่มไว้ไม่กล้ามองภาพที่น่ากลัวตรงหน้า