เรื่องที่อยากเล่า เพราะนึกถึงทีไร ขำทุกที

นึกถึงเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน
ตอนนั้นลูกยังไม่ได้เข้าเรียนอนุบาล ภรรยาผมต้องเอาไปเลี้ยงที่ทำงานด้วยเป็นบางวัน ถ้าวันใดยายมีธุระไม่สามารถเลี้ยงลูกให้ได้
ก่อนหน้านั้น ผมซื้อของเล่นมาให้ลูก เป็นของเล่นกล เป็นกลซ่อนผ้าที่เป็นสี 3 สี เป็นผ้าไนล่อนเล็กๆ สีแดง สีเหลือง สีฟ้า
เวลาเล่นจะมีปลอกนิ้วปลอมมาสวมที่นิ้วโป้ง ผู้เล่นก็จะกำปลอกนิ้วไว้ในกำมือ
เมื่อจะโชว์ก็จะยัดผ้าทีละผืนลงใน(ปลอกนิ้ว)ที่อยู่กำมือ พอเอานิ้วโป้งยัดในปลอก พอแบมือคนไม่ทันสังเกตเห็นปลอกนิ้วก็จะงงว่าผ้าหายไป
ลูกชายผมก็เอาไปเล่นที่ทำงานของแม่
แล้วก็ทำร่วงไว้ในที่ทำงาน ภรรยาผมก็ไม่รู้ว่าของเล่นชิ้นนั้นเป็นของลูก
แม่บ้านกวาดพื้นมาพบเข้า
ก็แตกตื่นกันโกลาหล เรียกคนมาดูกัน เห็นผ้าสามสี เนื้อผ้าก็จะเหมือนผ้าสีที่ผูกตามศาล ตามต้นไม้
เดากันต่างๆนานา ป้าดา เป็นผู้ที่มีอายุมากที่สุดก็ว่าคงเป็นพวกเล่นของ ทำเสน่ห์ยาแฝด
แนะให้เอาไม้กวาดมาตี เวทย์มนต์จะได้เสื่อม
เย็นนั้น ภรรยาผมกลับมาเล่าให้ฟังที่บ้าน
พอผมบอกว่าเป็นอะไร
เธอก็เอาไปเฉลยในที่ทำงาน ขำกันมาก โดยเฉพาะป้าดาที่แนะนำวิธีเอาไม้กวาดตี โดนอำไปนาน