ที่ผ่านๆมา เราอาจจะเคยรักใครเพราะประเมินแล้วว่า เรารักเค้าเพราะเค้าดีกับเรา เรารักตัวเอง
เราไม่อยากจะเสียใจเพราะความรัก เราใช้สมองนำหัวใจมาตลอด
เวลาความรักเหล่านั้นผ่านพ้นไป เราก็ไม่เสียใจ เพราะเรารักด้วยเหตุผล
เรารู้ว่าคงไปด้วยกันไม่ได้ เราโตเป็นผู้ใหญ่พอที่จะเข้าใจ
ว่าโลกใบนี้มีอะไรมากมายนอกจากความรัก เราไม่เคยเสียใจเมื่อความรักจบลงเพราะเราคิดดีแล้ว
จนเราได้มาเจอกับเธอ เธอคงจะเป็นคนที่พระเจ้าส่งมาลงโทษเรา เราไม่เคยเข้าใจ
ว่าทำไมเราถึงรักเธอได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน เราไม่เคยเป็นแบบนี้กับใคร
เธอไม่ได้หล่อเลย เทียบกับคนอื่นๆที่มาจีบเราแล้ว เรามีตัวเลือกดีกว่าเยอะ
แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมเป็นเธอคนเดียวที่ทำให้เราใจเต้นแรงเวลาอยู่ด้วยกัน
เป็นคนเดียวที่ทำให้เรารู้สึกอาย ทั้งๆที่เราก็ไม่ใช่คนขี้อาย
เป็นคนที่ทำให้เรารัก ทั้งๆที่เราเคยบอกเธอว่าเราไม่ชอบคนที่เด็กกว่า
เธอเป็นคนเดียวที่เราให้อภัยซ้ำซาก โกรธเธอไม่ลง มันคงไม่มีเหตุผลอะไรนอกจากคำว่ารัก
เธอดูแลเราพอประมาณ ไม่ได้ดีไปกว่าคนอื่นๆที่มาจีบเราเลย
เธอบอกว่าเธอชอบเรา จริงๆคุยกับมาก็ปีนึงแล้ว แต่เราไม่เคยหลงคารมเธอ
เพราะเธอก็พูดเหมือนกับผู้ชายคนอื่นๆที่มาจีบเรานั่นแหละ เราไม่เคยสนใจเลยว่าเธอพูดอะไรกับเรา
เราคิดมาตลอดว่าเราจะดูที่การกระทำ เธอทักเรามาทุกวัน โทรคุยทุกวัน เราไม่เคยชอบเธอมาก
แต่วันที่เราเจอกัน แค่นั้น ใจเรามันก็ไป
เธอไม่ได้ดูแลเราดีมากมาย เธอบอกเธอชอบผู้หญิงดูแลตัวเองได้
เราเองก็เคยเป็นผู้หญิงที่ดูแลตัวเอง และแฟน แต่เรากลับอยากได้รับการดูแลจากเธอเล็กน้อยก็ยังดี คงเพราะรักอีกนั่นแหละ
เธอไม่ได้จำแม้แต่วันสำคัญหรือวันเกิดของเรา แต่เรากลับไม่เคยโกรธเธอเลย
แต่ถ้าเป็นวันสำคัญของเธอ หรือของเรา เราส่งของขวัญไปให้เธอเสมอ ไม่เคยลืม
เธอเป็นคนที่เราควรจะอยู่ห่างที่สุด แต่ในใจของเรากลับมีแต่เธอ
เธอเป็นคนที่เราอยากจะแชร์เรื่องดีๆในชีวิต แม้ว่าเธอจะไม่ใส่ใจ
เราพยายาม ทำชีวิตให้มันดี หน้าที่การงาน เราไม่รู้ว่าทำไม เธอเป็นเหมือนกำลังใจให้กับเรา
ให้เราอยากจะทำให้ทุกวันในชีวิตของเรามันดี มันก้าวหน้าเพื่อเธอ ถึงเธอจะไม่เคยถามหรือใส่ใจ
เราบอกเลิกเธอไปสองครั้งแล้ว เพราะเราทนไม่ไหว กับความเย็นชาและห่างเหิน
แต่ทุกครั้งเธอก็ง้อ แต่เรารู้ดีกว่า ทุกอย่างมันเป็นข้อแก้ตัว
วันนี้พูดอีกอย่าง อีกวันนึงพูดอีกอย่าง เธอก็แค่พูดอะไรก็ได้ที่จะรั้งเราไว้ เพราะเราดีกับเธอมาก
เราเอง ก็พยายามห้ามใจตัวเองมาก อนาคตอยู่กับเธอไปก็ไม้รู้เลยว่าเป็นยังไง รู้แค่ว่าตอนนี้ตัวเองโง่
เราไม่มีเหตุผลที่จะรักเธอเลย แต่ใจของเรามันก็ไม่รับฟังสิ่งที่สมองบอก
เราพยายาม เปิดใจให้กับผู้ชายดีๆ เราคิดแล้วว่าเค้าจะไม่ทำให้เราเสียใจ
แต่เราไม่ได้รักเค้าเลย เราเคยอ่านเวลามีผู้หญิงมาเขียนถึงความรักที่มีให้ผู้ชายแต่เค้าไม่สนใจ
เราไม่เคยคิดว่าเรากำลังจะเป็นแบบนั้น เรากำลังจะเป็นแบบคนที่เราเคยบอกว่าให้ "พอเถอะ"
หนึ่งเดือนแล้วที่เราแข็งใจจะไม่กลับไปรักเธอ ตอนเลิกแรกๆ ใจมันสบายมาก ไม่ต้องตื่นมาร้องไห้
เราเปิดใจเคลียร์เต็มที่ว่าถ้าเธอไม่ชัดเจน เราก็ถอยแล้ว เธอกลับบอกว่า เธอไม่รู้ว่าเราต้องการความชัดเจน
ก็คิดว่า แล้วที่คุยๆกันนี่ก็คือเป็นแฟนกัน แต่พออีกวันบอกว่าจะต้องเตรียมเซอร์ไพรส์ขอเป็นแฟน คิดหนักว่าทำยังไง
พูดกลับไปกลับมา ไหลไปได้เรื่อยๆ ไม่มีอะไรเชื่อได้เลย แต่เธอก็กล้าพูด
จริงๆเธอก็แค่ชัดเจนกับเรา ในวันที่เราไม่ไหวแล้วเราจะไป
เรามานั่งประเมิน ในตอนแรกที่เธอมาจีบเรา พอเราบอกตกลง แต่เธอกลับลังเลใจตัวเอง
เราไม่เคยเจอแบบนี้ แต่มีคนเคยบอกว่า ผู้ชายจะทำให้ผู้หญิงรักก่อน
แล้วค่อยมาประเมินว่า ควรจะจริงจังกับผู้หญิงไหม เราไม่เคยเจอ จนกระทั่งได้มาเจอกับเธอ
เรารุ้สึกโกรธ เจ็บปวด เหมือนโดนหลอกให้รัก แล้วให้เธอมาเลือกอีกที แต่เราก็รักไปแล้ว
เราคิดถึงเธอมาก ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องที่ไม่ดี เรารู้ดีว่าถ้าเรากลับไป เราจะต้องเจอกับอะไร
แต่ทำไม ใจของเรามันไม่รักดี ตอนที่เราคุยกับเธอ เราเจ็บปวด จนเดินจากมา
แต่พอเดินจากมา เรากลับเจ็บปวดยิ่งกว่าตอนที่คุยกับเธอซะอีก ดูเหมือนเราไม่มีทางเลือกเลย
จะอยู่หรือจะไป เราก็เจ็บอยู่ดี
เรากำลังจะเดินกลับไปหาเธอ กำลังไปเป็น ของตาย เราคิดว่าต่อไป ไม่ว่าจะยังไง เราก็คงให้อภัยเธอ
เราคงไม่กล้าเดินออกมาอีก กลืนน้ำลายตัวเองซ้ำอีก เราบอกเธอว่าเราจะไม่กลับไป ในวันที่เธอง้อเรา
เราเดินออกมาแล้ว สองครั้ง ออกมาตอนที่เจ็บจนทนไม่ไหว แต่พอเหมือนแผลใจมันหาย
เรากลับอยากเดินกลับไปสู่ความเจ็บปวดอีก เรามีสติดีทุกอย่าง รู้ทั้งรู้ว่าจะเป็นยังไง แต่เราตัดใจจากเธอไม่ได้
เราหาเหตุผลร้อยแปด มาบอกตัวเอง แต่เราทำใจไม่ได้
มันก็คงจะเหมือนกับตอนที่เรารักเธอ รักทั้งๆที่มันไม่มีเหตุผลเลยตั้งแต่แรก
แล้วเราจะพยายามหาเหตุผลอื่นๆให้ความรักทำไมในระหว่างทาง
ตอนนี้เราเข้าใจจริงๆ ว่า เวลาเราใครรักจริง มันไม่มีเหตุผลเลย .....ตั้งแต่ต้นจนจบ ......
ความรักมันไม่มีเหตุผลเลย
เราไม่อยากจะเสียใจเพราะความรัก เราใช้สมองนำหัวใจมาตลอด
เวลาความรักเหล่านั้นผ่านพ้นไป เราก็ไม่เสียใจ เพราะเรารักด้วยเหตุผล
เรารู้ว่าคงไปด้วยกันไม่ได้ เราโตเป็นผู้ใหญ่พอที่จะเข้าใจ
ว่าโลกใบนี้มีอะไรมากมายนอกจากความรัก เราไม่เคยเสียใจเมื่อความรักจบลงเพราะเราคิดดีแล้ว
จนเราได้มาเจอกับเธอ เธอคงจะเป็นคนที่พระเจ้าส่งมาลงโทษเรา เราไม่เคยเข้าใจ
ว่าทำไมเราถึงรักเธอได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน เราไม่เคยเป็นแบบนี้กับใคร
เธอไม่ได้หล่อเลย เทียบกับคนอื่นๆที่มาจีบเราแล้ว เรามีตัวเลือกดีกว่าเยอะ
แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมเป็นเธอคนเดียวที่ทำให้เราใจเต้นแรงเวลาอยู่ด้วยกัน
เป็นคนเดียวที่ทำให้เรารู้สึกอาย ทั้งๆที่เราก็ไม่ใช่คนขี้อาย
เป็นคนที่ทำให้เรารัก ทั้งๆที่เราเคยบอกเธอว่าเราไม่ชอบคนที่เด็กกว่า
เธอเป็นคนเดียวที่เราให้อภัยซ้ำซาก โกรธเธอไม่ลง มันคงไม่มีเหตุผลอะไรนอกจากคำว่ารัก
เธอดูแลเราพอประมาณ ไม่ได้ดีไปกว่าคนอื่นๆที่มาจีบเราเลย
เธอบอกว่าเธอชอบเรา จริงๆคุยกับมาก็ปีนึงแล้ว แต่เราไม่เคยหลงคารมเธอ
เพราะเธอก็พูดเหมือนกับผู้ชายคนอื่นๆที่มาจีบเรานั่นแหละ เราไม่เคยสนใจเลยว่าเธอพูดอะไรกับเรา
เราคิดมาตลอดว่าเราจะดูที่การกระทำ เธอทักเรามาทุกวัน โทรคุยทุกวัน เราไม่เคยชอบเธอมาก
แต่วันที่เราเจอกัน แค่นั้น ใจเรามันก็ไป
เธอไม่ได้ดูแลเราดีมากมาย เธอบอกเธอชอบผู้หญิงดูแลตัวเองได้
เราเองก็เคยเป็นผู้หญิงที่ดูแลตัวเอง และแฟน แต่เรากลับอยากได้รับการดูแลจากเธอเล็กน้อยก็ยังดี คงเพราะรักอีกนั่นแหละ
เธอไม่ได้จำแม้แต่วันสำคัญหรือวันเกิดของเรา แต่เรากลับไม่เคยโกรธเธอเลย
แต่ถ้าเป็นวันสำคัญของเธอ หรือของเรา เราส่งของขวัญไปให้เธอเสมอ ไม่เคยลืม
เธอเป็นคนที่เราควรจะอยู่ห่างที่สุด แต่ในใจของเรากลับมีแต่เธอ
เธอเป็นคนที่เราอยากจะแชร์เรื่องดีๆในชีวิต แม้ว่าเธอจะไม่ใส่ใจ
เราพยายาม ทำชีวิตให้มันดี หน้าที่การงาน เราไม่รู้ว่าทำไม เธอเป็นเหมือนกำลังใจให้กับเรา
ให้เราอยากจะทำให้ทุกวันในชีวิตของเรามันดี มันก้าวหน้าเพื่อเธอ ถึงเธอจะไม่เคยถามหรือใส่ใจ
เราบอกเลิกเธอไปสองครั้งแล้ว เพราะเราทนไม่ไหว กับความเย็นชาและห่างเหิน
แต่ทุกครั้งเธอก็ง้อ แต่เรารู้ดีกว่า ทุกอย่างมันเป็นข้อแก้ตัว
วันนี้พูดอีกอย่าง อีกวันนึงพูดอีกอย่าง เธอก็แค่พูดอะไรก็ได้ที่จะรั้งเราไว้ เพราะเราดีกับเธอมาก
เราเอง ก็พยายามห้ามใจตัวเองมาก อนาคตอยู่กับเธอไปก็ไม้รู้เลยว่าเป็นยังไง รู้แค่ว่าตอนนี้ตัวเองโง่
เราไม่มีเหตุผลที่จะรักเธอเลย แต่ใจของเรามันก็ไม่รับฟังสิ่งที่สมองบอก
เราพยายาม เปิดใจให้กับผู้ชายดีๆ เราคิดแล้วว่าเค้าจะไม่ทำให้เราเสียใจ
แต่เราไม่ได้รักเค้าเลย เราเคยอ่านเวลามีผู้หญิงมาเขียนถึงความรักที่มีให้ผู้ชายแต่เค้าไม่สนใจ
เราไม่เคยคิดว่าเรากำลังจะเป็นแบบนั้น เรากำลังจะเป็นแบบคนที่เราเคยบอกว่าให้ "พอเถอะ"
หนึ่งเดือนแล้วที่เราแข็งใจจะไม่กลับไปรักเธอ ตอนเลิกแรกๆ ใจมันสบายมาก ไม่ต้องตื่นมาร้องไห้
เราเปิดใจเคลียร์เต็มที่ว่าถ้าเธอไม่ชัดเจน เราก็ถอยแล้ว เธอกลับบอกว่า เธอไม่รู้ว่าเราต้องการความชัดเจน
ก็คิดว่า แล้วที่คุยๆกันนี่ก็คือเป็นแฟนกัน แต่พออีกวันบอกว่าจะต้องเตรียมเซอร์ไพรส์ขอเป็นแฟน คิดหนักว่าทำยังไง
พูดกลับไปกลับมา ไหลไปได้เรื่อยๆ ไม่มีอะไรเชื่อได้เลย แต่เธอก็กล้าพูด
จริงๆเธอก็แค่ชัดเจนกับเรา ในวันที่เราไม่ไหวแล้วเราจะไป
เรามานั่งประเมิน ในตอนแรกที่เธอมาจีบเรา พอเราบอกตกลง แต่เธอกลับลังเลใจตัวเอง
เราไม่เคยเจอแบบนี้ แต่มีคนเคยบอกว่า ผู้ชายจะทำให้ผู้หญิงรักก่อน
แล้วค่อยมาประเมินว่า ควรจะจริงจังกับผู้หญิงไหม เราไม่เคยเจอ จนกระทั่งได้มาเจอกับเธอ
เรารุ้สึกโกรธ เจ็บปวด เหมือนโดนหลอกให้รัก แล้วให้เธอมาเลือกอีกที แต่เราก็รักไปแล้ว
เราคิดถึงเธอมาก ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องที่ไม่ดี เรารู้ดีว่าถ้าเรากลับไป เราจะต้องเจอกับอะไร
แต่ทำไม ใจของเรามันไม่รักดี ตอนที่เราคุยกับเธอ เราเจ็บปวด จนเดินจากมา
แต่พอเดินจากมา เรากลับเจ็บปวดยิ่งกว่าตอนที่คุยกับเธอซะอีก ดูเหมือนเราไม่มีทางเลือกเลย
จะอยู่หรือจะไป เราก็เจ็บอยู่ดี
เรากำลังจะเดินกลับไปหาเธอ กำลังไปเป็น ของตาย เราคิดว่าต่อไป ไม่ว่าจะยังไง เราก็คงให้อภัยเธอ
เราคงไม่กล้าเดินออกมาอีก กลืนน้ำลายตัวเองซ้ำอีก เราบอกเธอว่าเราจะไม่กลับไป ในวันที่เธอง้อเรา
เราเดินออกมาแล้ว สองครั้ง ออกมาตอนที่เจ็บจนทนไม่ไหว แต่พอเหมือนแผลใจมันหาย
เรากลับอยากเดินกลับไปสู่ความเจ็บปวดอีก เรามีสติดีทุกอย่าง รู้ทั้งรู้ว่าจะเป็นยังไง แต่เราตัดใจจากเธอไม่ได้
เราหาเหตุผลร้อยแปด มาบอกตัวเอง แต่เราทำใจไม่ได้
มันก็คงจะเหมือนกับตอนที่เรารักเธอ รักทั้งๆที่มันไม่มีเหตุผลเลยตั้งแต่แรก
แล้วเราจะพยายามหาเหตุผลอื่นๆให้ความรักทำไมในระหว่างทาง
ตอนนี้เราเข้าใจจริงๆ ว่า เวลาเราใครรักจริง มันไม่มีเหตุผลเลย .....ตั้งแต่ต้นจนจบ ......