อยากรู้อะไรก็ศึกษาอินเตอร์เน็ตเอาสิ!ลูก .

สวัสดีคะ ทุกคนที่เข้ามาอ่าน วันนี้จะมาเล่าเรื่องของตัวเองให้อ่าน .... (อยากให้อ่าน)

ปัจจุบันเรา อายุ 23 ปี   เรียนอยู่มหาวิทยาลัย ปี4  มีดรอปบ้าง เพราะส่งตัวเองตามกำลังที่มีจากรายได้.

เรานั้นเคยตั้งความหวัง ตั้งเป้าหมายในชีวิตก่อนขึ้นมหาลัย เราเห็นคนได้เรียนในสิ่งที่ตัวเองรัก มีเพื่อน มีสังคมในวัยตามอายุ มีช่วงวัยรุ่นที่สนุก
เราต้องการสอบในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าทำแล้วได้ดี เราต้องการเรียนพิเศษ ที่ไม่เกินกำลังตัวเอง หรือ ขอเงินทางบ้าน วันหนึงเราขอลงครอสไปเรียนติว ราคาไม่ถึงพัน สิ่งที่พ่อบอกกลับมา เรียนในอินเตอร์เน็ตสิลูก .....   พอผ่านไปเรารัการวาดรูป วาดเขียน เขาเห็นฝีมือเรา เราต้องการเรียนเทคนิควิชาเพิ่ม เพื่อทำให้มันได้ดี พ่อก็ตอบกลับมาว่า เรียนในอินเตอร์เน็ตสิลูก.....   เมื่อถึงเวลาที่มีการเข้ามหาลัย เราไม่ได้สอบอะไรเลยสักอย่าง ไม่ได้ลงเลือกมหาลัยที่เรียน ไม่ได้ทำอะไรในสิ่งที่ชอบ เพียงแค่พ่อตอบกลับมาว่า.... เรียนในอินเตอร์เน็ตสิลูก...... เขาให้เราเรียนภาคพิเศษในมหาวิทยาลัย ที่นั้นมีแต่คนอายุเยอะๆ เราไม่มีสังคม  และหลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้จ่ายค่าเทรมให้เราเลย เพราะเพียงเขาตอบกลับมาว่า  หางานในอินเตอร์เน็ตเอาสิลูก....  เราก็ทำนะ จนสามารถส่งตัวเองเรียนได้อยู่แต่ก็ไม่ได้รับการช่วยเหลือ ทางพ่อเราค่อนข้างมีฐานะ แต่ก็ไม่เคยได้รับการสนับสนุนใดๆ เราบอกกับพ่อว่า ช่วยค่าเทรม ลูกบ้างได้ไหม เขาก็ตอบกลับมาว่าา ทำไมต้องทำคนอื่นเดือดร้อน ตามไปด้วย ทุกวันนี้จริงแล้วเราก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ไม่ได้มีใครเข้ามายุ่งในโลกของเรา ห้องนอนของเรา เราขอให้พ่อช่วยฝากงานให้กับคนที่รู้จัก พ่อก็ตอบกลับมาว่า หาในอินเตอร์เน็ตสิลูก..... พ่อพูดมาว่า รู้ไหมเดียวนี้โลกอินเตอร์เน็ตไปไหนต่อไหน เพียงอยากรู้อะไรก็ศึกษามันสิ  .

หรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!    เราเหมือนคนไม่รู้อะไรเลยงั้นหรอ คะ  ที่จริงเรารู้ ! แต่เพียงแค่ไม่อยากอยู่กับคำว่า.... อยากรู้อะไรก็ศึกษาอิเตอร์เน็ต เอาสิลูก .

เราก็แค่อยากให้รู้ว่า จริงๆๆ ถ้าไม่คิดเข้ามาช่วย ก็ไม่หน้าเข้ามาห้าม

ทุกวันนี้ ทำงานทุกวันเลยคะ พาททาม อะไรที่ได้เงิน กลับมาบ้านก็ไม่เคยเจอใครเลยคะ รู้สึกเหมือนคนทำงานที่อยู่คนเดียว แต่ค่าเช่าฟรี .


ไม่มีความสุข มาจนถึงทุกวันนี้เลย คะ