สวัสดีค่ะ......... ขอเล่าก่อนนะคะ ตอนนี้มีเพื่อนที่คบด้วยกันกลุ่มหนึ่ง ก็มีประมาน 7 คน ไปไหนมาไหนด้วยกันเรียนด้วยกัน ไปไหนก็ต้องครบ ถามว่าสนิทกันมากไหม สำหรับเรามันเหมือนมีเส้นกั้นบางๆอะไรสักอย่างอยู่ ตอนนี้คบกันจะ 2 ปีแล้วค่ะ ระบายเลยละกัน ตอนรู้รู้สึกเหนื่อยมาก ทุกครั้งที่ทำงานกลุ่ม จะต้องเป็นเราที่จะได้ทำคนเดียวอยู่ตลอด เวลามีการคุยเรื่องงานกันในกลุ่มจะเงียบๆ ไม่ตอบ แล้วจะบอกว่าแล้วแต่เราเลย เราก็บอกว่าจะบ้าหรือป่าว! งานกลุ่มต้องช่วยกันคิด ความคิดเดียวมันจะดีได้ยังไงกัน เวลานัดมาทำงานนั้น สายบ้าง บางคนนัด 10 มานู้นๆๆๆบ่ายเลย มาก็มาเล่นโทรศัพท์ คุยเรื่องนั้นนี่เมาท์ T^T เราก็บอกหลายทีให้ทำงานๆ ๆ สรุปทั้งวันได้คนละบรรทัด 2 บรรทัด เราก็บอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวเราทำเอง ใครมีไอเดียอะไรก็ส่งมานะ และแล้วตลอดระยะเวลา 2 ปีงานกลุ่มทุกอย่างเราก็ได้เป็นคนทำ แต่พอมาวันนี้...........................................
ตอนนี้ก็ปี 2 จะขึ้นปี 3 งานแต่ละชิ้นแต่ละอย่างมันไม่ใช่ง่ายๆ ที่จะมานั่งวิเคราะห์คนเดียวแล้วมันจะทำได้ และเป็นอาจารย์ที่ตรวจละเอียดมาก ก็อปมาจากไหนรู้เลย เป็นเช่นเคย เราก็แบ่งงานในทำ สรุปก็อปในเน็ตมา หน้าตาเหมือนกันหมด เรานี่ อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย ถ้าเราเป็นอาจารย์เราก็ดูออกจะใครเรามานั่งแก้นั่งทำคนเดียวมันคงไม่ได้มะ มันเป็นเกือบจะเป็นโปรเจ็คเลยด้วยช้ำ และไม่มีใครถามหางานกลุ่มสักคน เราถามก็บอกว่าเอาว่าเลย เหมือนกะจะโยนให้เราทำคนเดียว นี่!!หรือเพื่อน นี่เพื่อนอะไรกัน ไม่คิดที่จะสงสารกันบ้างเลย งานเดี่ยว ทุกอย่างก็ต้องทำเหมือนกัน แต่เราสิต้องทำงานส่วนรวมก่อนงายเดี่ยวของเราเองยังไม่ได้ทำสักอย่าง วันนี้เราเลยไม่ไหวเราเครียดมาก เราจะทนอยู่กับพวกเขาจนจบได้หรือป่าว?? เราไม่คุยกับใครสักคน ด้วยความรู้สึกหลายๆอย่าง >>>>>> เล่านิด เพื่อนกลุ่มนี้เรียนหนังสือไม่ค่อยเก่งกัน เกรดจะเกาะกันอยู่ที่ 2.30-2.50 อยู่ในระดับพอใช้ และเวลาเกรดเราออก หรือคะแนนเราออก เรามักจะได้ท็อปของห้อง หรือรองท็อป เราคิดว่าเราไม่ได้เก่งอะไรเลย เราแค่อ่านหนังสือแล้วมันเข้าใจเลยทำได้ก็แค่นั้น เขามักจะมีจะมีคำพูดออกมาเสมอว่า แหม่ๆๆ ได้เยอะเลยนะ ไหนบอกไม่ได้ๆ (คือเราก็ไม่มั่นใจหรือป่าวว่าเราจะทำได้จริง) โอ๊ยยเก่งค่าาาา!!! และ ทุกครั้งที่สอบ เราจะเขียนแนว สรุป ส่งในกลุ่มให้อ่าน ลองคิดเล่นๆที่เขาคบกับเราเพราะเราทำงานในเขาหรอป่าว แต่ลองคิดอีกที เอ๊ะ! เราก็ไม่ได้เก่งอะไรมากนี่น่า พวกเขาก็เคยช่วยเราหลายๆอย่างนะ ไปส่งกลับบ้าน ไปรับมั้ง เฮ้อออ ได้แต่ถอนหายใจ
บางครั้งเคยนะ เคยลองเปลี่ยนกลุ่มทำงานบ้าง อยากลองทำงานกับคนอื่น แต่อี
ยย !! เขาใส่ชื่อเราลงในกลุ่มเรียบร้อย
>>>มีอีกอย่างหนึ่ง เวลาที่เราไม่ไปไหนกับพวกเขา จะเหมือนเราอยู่นอกกลุ่มเลยทันที เอ๊ะ เขาคุยไรกัน เออนั่นไม่รู้อะไรเลย เพราะ เขาชอบชวนกันไปกินนู่น นั้น นี่ ไปดูหนัง ซึ่งเราไม่ค่อยมีตังหรอก พ่อแม่ส่งค่ากินให้เดือนหนึ่ง 3000 ไม่รวมค่าหอ เราต้องประหยัดแต่บางครั้งก็ไปกับพวกเขาบ้าง เหมือนเอาเราไปช่วยหารค่ากิน สั่งแบบอลังกาลงานวัดสุดๆ ซึ่งเรากินได้นิดเดียวแหละ ไปกินชอบกินพวกร้านนมไรงี้ เราไม่ชอบเลย พวกน้ำหวาน ของหวาน โทสไรอีก โนนนนน มาก บ่นๆไปก็เลยเวลา
เอาเป็นว่าเราควรออกจากกลุ่มนี้ดีไหม ?? จู่ๆ ก็ออกมาดื้อๆ หรือจะมีอะไรทิ้งท้ายให้กับพวกเขาสักนิด สำหรับเรานะ เราเข้าได้กับทุกคนเพื่อนในห้องเราพูดได้กับทุกคน เราจะแค่ไม่มีกลุ่มเพื่อน แค่นั้น เราไม่แคร์มากอะไร เพราะวันนี้เราไม่ไหวจะทนเรา ไม่รู้ด้วยช้ำว่าร้องไห้เพราะอะไร เพราะงานหรือเพราะอะไร ???
มีเพื่อนแบบนี้ ควรจบหรือควรอยู่ต่อไป
ตอนนี้ก็ปี 2 จะขึ้นปี 3 งานแต่ละชิ้นแต่ละอย่างมันไม่ใช่ง่ายๆ ที่จะมานั่งวิเคราะห์คนเดียวแล้วมันจะทำได้ และเป็นอาจารย์ที่ตรวจละเอียดมาก ก็อปมาจากไหนรู้เลย เป็นเช่นเคย เราก็แบ่งงานในทำ สรุปก็อปในเน็ตมา หน้าตาเหมือนกันหมด เรานี่ อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย ถ้าเราเป็นอาจารย์เราก็ดูออกจะใครเรามานั่งแก้นั่งทำคนเดียวมันคงไม่ได้มะ มันเป็นเกือบจะเป็นโปรเจ็คเลยด้วยช้ำ และไม่มีใครถามหางานกลุ่มสักคน เราถามก็บอกว่าเอาว่าเลย เหมือนกะจะโยนให้เราทำคนเดียว นี่!!หรือเพื่อน นี่เพื่อนอะไรกัน ไม่คิดที่จะสงสารกันบ้างเลย งานเดี่ยว ทุกอย่างก็ต้องทำเหมือนกัน แต่เราสิต้องทำงานส่วนรวมก่อนงายเดี่ยวของเราเองยังไม่ได้ทำสักอย่าง วันนี้เราเลยไม่ไหวเราเครียดมาก เราจะทนอยู่กับพวกเขาจนจบได้หรือป่าว?? เราไม่คุยกับใครสักคน ด้วยความรู้สึกหลายๆอย่าง >>>>>> เล่านิด เพื่อนกลุ่มนี้เรียนหนังสือไม่ค่อยเก่งกัน เกรดจะเกาะกันอยู่ที่ 2.30-2.50 อยู่ในระดับพอใช้ และเวลาเกรดเราออก หรือคะแนนเราออก เรามักจะได้ท็อปของห้อง หรือรองท็อป เราคิดว่าเราไม่ได้เก่งอะไรเลย เราแค่อ่านหนังสือแล้วมันเข้าใจเลยทำได้ก็แค่นั้น เขามักจะมีจะมีคำพูดออกมาเสมอว่า แหม่ๆๆ ได้เยอะเลยนะ ไหนบอกไม่ได้ๆ (คือเราก็ไม่มั่นใจหรือป่าวว่าเราจะทำได้จริง) โอ๊ยยเก่งค่าาาา!!! และ ทุกครั้งที่สอบ เราจะเขียนแนว สรุป ส่งในกลุ่มให้อ่าน ลองคิดเล่นๆที่เขาคบกับเราเพราะเราทำงานในเขาหรอป่าว แต่ลองคิดอีกที เอ๊ะ! เราก็ไม่ได้เก่งอะไรมากนี่น่า พวกเขาก็เคยช่วยเราหลายๆอย่างนะ ไปส่งกลับบ้าน ไปรับมั้ง เฮ้อออ ได้แต่ถอนหายใจ
บางครั้งเคยนะ เคยลองเปลี่ยนกลุ่มทำงานบ้าง อยากลองทำงานกับคนอื่น แต่อี
>>>มีอีกอย่างหนึ่ง เวลาที่เราไม่ไปไหนกับพวกเขา จะเหมือนเราอยู่นอกกลุ่มเลยทันที เอ๊ะ เขาคุยไรกัน เออนั่นไม่รู้อะไรเลย เพราะ เขาชอบชวนกันไปกินนู่น นั้น นี่ ไปดูหนัง ซึ่งเราไม่ค่อยมีตังหรอก พ่อแม่ส่งค่ากินให้เดือนหนึ่ง 3000 ไม่รวมค่าหอ เราต้องประหยัดแต่บางครั้งก็ไปกับพวกเขาบ้าง เหมือนเอาเราไปช่วยหารค่ากิน สั่งแบบอลังกาลงานวัดสุดๆ ซึ่งเรากินได้นิดเดียวแหละ ไปกินชอบกินพวกร้านนมไรงี้ เราไม่ชอบเลย พวกน้ำหวาน ของหวาน โทสไรอีก โนนนนน มาก บ่นๆไปก็เลยเวลา
เอาเป็นว่าเราควรออกจากกลุ่มนี้ดีไหม ?? จู่ๆ ก็ออกมาดื้อๆ หรือจะมีอะไรทิ้งท้ายให้กับพวกเขาสักนิด สำหรับเรานะ เราเข้าได้กับทุกคนเพื่อนในห้องเราพูดได้กับทุกคน เราจะแค่ไม่มีกลุ่มเพื่อน แค่นั้น เราไม่แคร์มากอะไร เพราะวันนี้เราไม่ไหวจะทนเรา ไม่รู้ด้วยช้ำว่าร้องไห้เพราะอะไร เพราะงานหรือเพราะอะไร ???