ทำไมพ่อแม่ต้องบอกลูกตัวเองว่าเก็บมาเลี้ยงด้วยครับ

คือผมโดนแม่บอกว่าเก็บมาจากถังขยะอ่ะครับตอนแรกก็นึกว่าเป็นแค่เราคนเดียวแต่ผมไปถามเพื่อนปรากฎว่าเขาก็โดนบอกประมาณนี้เหมือนกันครับ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 44
ส่วนตัวก็ไม่ตลกกับการล้อเล่นแบบนั้นเลย ไม่เคยเลย...

แม้พ่อแม่เราจะไม่เคยพูดกับเรา แต่พูดกับน้องสาวเรา
เพราะน้องสาวเราผิวคล้ำที่สุดในบ้าน พ่อ แม่ และเราตัวขาวจั๊วะ
น้องไม่เหมือนใคร เลยแกล้งพูดแบบนั้นกับน้องประจำ

เราสงสารน้องสาวมากๆค่ะ น้องร้องไห้ตลอด พ่อแม่ก็ขำๆกัน แต่เราไม่ขำอ่ะ
เพราะเราก็ดูออกว่าน้องไม่ขำ น้องยังเล็กมาก ก็เข้าใจไปว่าเรื่องจริง (เราค่อนข้างสนิทกับน้องมาก ดูออกค่ะ)
น้องสาวเราเสียชีวิตไปนานแล้ว นึกถึงเรื่องนี้ทีไรก็สงสารน้องจับใจค่ะ


เราคนนึงละ ถ้ามีลูก จะไม่มีวันพูดแบบนี้กับลูกเด็ดขาด : (
ความคิดเห็นที่ 24
ตอนเด็กๆผมก็เคยโดนป๊าบอกว่าเก็บมาเลี้ยงเหมือนกัน
ป๊าเก็บมาจากถังขยะ ป๊าสงสารเลยเก็บมาเลี้ยง ฯลฯ
จนผมตอนเด็กคิดเลยเก็บขนมใส่กระเป๋าแล้วออกจากบ้านจะไปตามหาพ่อแม่ที่แท้จริงๆ
สุดท้ายยังไม่เดินเลยปากซอยเลยม๊าวิ่งมาตีก่อนเลยไม่ทันได้ตามหาพ่อแม่ที่แท้จริง 55555555
ความคิดเห็นที่ 60
มันไม่ตลกเลยสำหรับเราเพราะมันสร้างปมในใจแต่เด็กเรายังจำได้จนถึงทุกวันนี้

ป๊ากับม๊าชอบแหย่เรา โดยเริ่มจากป๊าก่อน เป็นคนชอบแกล้งชอยแหย่ลูก แรกๆก็งงว่าคืออะไร พอเขาอธิบายเราก็คิดภาพตามแต่ก็ไม่ค่อยเข้าใจ แต่พอโตพอเริ่มเข้าใจ เราเริ่มรู้สึกเชื่อมากขึ้นเรื่อยๆจากที่เคยร้องไห้เวลาที่บ้านแหย่ จนวันนั้นเราไม่ร้อง เราแค่รู้สึกว่าเขาพูดเพราะต้องการให้เราไป ป๊าม๊า อาม่าไม่มีใครรักเราแล้ว ที่เขาพูดบ่อยๆเพราะไม่รักต้องการให้เราออกจากบ้าน

วันนั้นจำได้ดีว่าเราอยู่ป.สามขึ้นป.สี่ป๊าม๊า อาม่าแหย่เรื่องนี้เป็นปรกติ แต่วันนั้นเราไม่ร้องไห้ละมันเชื่อไปหมดแล้วว่าเราไม่ใช่ลูกเขา เราควรไปตามทางได้ละ เราเงียบ ตกกลางคืนเราเขียนจดหมายประมาณว่าขอบคุณที่เลี้ยงเรามา เรารู้แล้วว่าเราไม่ใช่ลูกบ้านนี้เราจะไปเอง จำไม่ได้ละว่าเขียนว่าอะไรอีก แต่เก็บของใส่กระเป๋ามีเสื้อผ้าชุดนึงกระติ๊กน้ำกับเงินสี่สิบบาท เราวางหนังสือไว้ใต้หมอนกะว่าจะออกจากบ้านตอนเช้ามืด อาจจะไปขอวัดอยู่ถ้าไม่มีที่ไป คือในใจคิดแบบนั้นว่าที่บ้านไม่รักถึงพูด

โชคดีว่าอาม่ามาเจอหนังสือที่เราเขียน แกร้องไห้ดังมากจนเราตื่น ตื่นมางงๆว่าร้องทำไม กระเป๋าที่เราเตรียมไว้หายไป  อาม่าพูดไปร้องไห้ไปว่าถ้าไม่ใช่ลูกใช่หลานจะเลี้ยงเหรอ

ตั้งแต่บัดนั้นมาบ้านเราเลิกพูดเรื่องนี้ไปเลย  แต่มันกลายเป็นปมเราในใจไปแล้วว่าเขาไม่รัก

อย่าได้พูดกับลูกกับหลานตัวเองเชียว คุณไม่มีทางรู้หรอกว่ามันเป็นปมในใจไปชั่วชีวิต ต่อให้โตขึ้นจะเข้าใจมากแค่ไหน แต่สิ่งที่มันฝังในใจมาตลอดเวลาคือ เขาไม่รักเราหรอก
ความคิดเห็นที่ 22
มันเป็นเรื่องของสังคมไทย ที่ไม่รู้จะอธิบายเรื่องเพศยังไงให้ดูไม่น่าเกลียดค่ะ

คนสมัยก่อนจะชอบคิดว่ามันเป็นเรื่องที่เด็กไม่ควรรู้ อายที่จะบอกว่า อ๋อ หนูเกิดมาจากท้องแม่ไง แล้วเด็กอะเนาะมันจะต้องถามต่อ ว่า แล้วหนูเข้าไปอยู่ในท้องแม่ได้ไง ผู้ใหญ่บางคนก็ไปไม่เป็น เขาเลยพูดไปแบบนั้น

จริงๆ มันมีหลายวิธีที่จะบอกนะคะ เช่นผู้หญิงกับผู้ชายแต่งงานกัน ก็จะมีลูกกันได้

ไม่ต้องไปบอกว่าไปทำอะไรมาทำไมถึงท้องก็ได้ ก็ใช้คำว่า แต่งงานแทนก็ได้ เด็กมันไม่รู้เรื่องหรอก  

ก็ดีกว่าโกหก หลอกให้เด็กใจเสีย ว่าป้ะ?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่