เรารู้จักกับผู้ชายคนนี้ได้ เกือบ 3 ปีครึ่ง. แล้ว เพื่อนเราเป็นคนแนะนำให้
ย้อนไปเมื่อ3ปีกว่าๆ ที่แล้ว เราลาออกจากงานเดิมที่ สมุทรสาคร (เมื่อก่อนเป็นสาวโรงงาน) หลังจากเลิกกะแฟนได้เกือบปี
และได้งานทำทันทีเพราะมีพี่คนรู้จักช่วยแนะนำให้ และอีกเหตุผลนึงก้คือเราจบจากมหาลัยชื่อดังด้วย
(เพิ่งรู้เหตุผลนี้จากหัวหน้า)เราถึงได้งานนี้ จึงได้กลับมาทำงานที่บ้านเกิดได้อยู่บ้าน คลายความเหงาเศร้าลงไปได้

แต่พออยู่ได้ 6 เดือนก็ต้องย้ายเข้า กทม.เพราะคำสั่งของหัวหน้า จึงได้รู้จักกับ ผช.คนนี้(โสดมานานเพื่อนเลยช่วย)
ตอนแรกเพื่อนนัดให้เค้ามาเจอกับเราแต่เค้าไม่มาแถมไม่บอกด้วยว่าทำไมเราก้เลยคิดว่าแค่นัดครั้งแรกยังเป็นแบบนี้
จะครบกันรอดมั้ยเลยไม่ได้ติดต่อไปและคิดว่าเราไม่เอาแน่ๆผู้ชายคนนี้5555

พอผ่านมาสัก 2 อาทิตย์เค้าก็ติดต่อกลับมาแล้วก้มาเจอกับเราที่ทำงาน ที่เรายอมเจอครั้งแรกเพราะเกรงใจเพื่อน
พอได้คุยก้ถูกคอ เค้าเป็นคนสุภาพ ดูเป็นผู้ใหญ่ทั้งที่อายุเท่ากันก้เลยคุยกันทางไลน์มาเรื่อยๆ คุยกันทุกวันยอมรับ
ที่คุยแรกๆเพราะเราเหงาและ ผู้ชายคนนั้นเค้ารวยเราถึงคุยด้วย😅 คุยกันเป็นเดือนจนเรานัดกันไปกินข้าว
ดูหนังเค้าก้เลยเริ่มขอเบอร์เราแล้วคุยกันทางโทรศัพท์บ้าง ดูจิงจังขึ้น

จนเริ่มชวนกันไปเที่ยวกลางคืน แต่ไม่ได้ไปกัน 2 คนเค้าก้ชวนเพือ่นเค้าไปด้วย เราก้ชวนเพื่อนเราไปด้วย
จนมี คืนนั้นที่ดื่มหนักทั้งที่แพ้เหล้า เมาสึดๆ (เพื่อนเราหนักกว่า เมาไม่รู้เรื่องแฟนมันเลยมารับกลับไปก่อนเราอี๊กก)
เค้าก้คงเมาเหมือนกัน และคงไม่รุ้จะส่งเราที่ไหนเพราะไม่เคยพาเค้าไปที่ห้องเราเลย เค้าเลยพาไปที่คอนโดเค้า
เรากับเค้าก้เลยจบลงที่บนเตียง ตื่นเช้ามาก้เ_ี้ยกู ทำไปได้ไง ตื่นขึ้นมาก้รีบให้เค้าไปส่งขึ้น bts เพื่อรีบกลับหอพัก
แต่งตัวไปทำงาน รู้สึกตัวเองทำตัวเหลวแหลกมากไม่คุยกับเค้าไปเป็นอาทิตย์

เราไม่รู้ใจเค้าด้วยว่าเค้าจะคิดกะเรายังไง จนเค้าติดต่อกลับมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเราแมร่งเฟลหนักกว่าเดิมอีก
ก้กลับมาคุยกันใหม่ เราเริ่มพูดกับเค้าว่าจิงจังกับเรามั้ย เราจะเป็นแฟนกันมั้ย จะเอาไงกะเราเค้าก็เงียบไป เราพิมพ์ในไลน์
ไปถามเป็นหน้าๆได้กลับมาแค่"เราก้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆไม่ได้เหรอ" "เราอยากเจอเธอ คิดถึงเธอ" เศร้าหนักกว่าเดิมอีก

ระหว่างนั้นก้มีคนเข้ามาจีบเราอีก 2 คนก้เลยคุยๆไป แต่เวลาเราอยู่กับเค้าแล้วมีคนที่จีบเราโทรเข้ามาเราจะรับแกล้งให้
เค้าหึงแต่ไม่มีท่าทีอะไรออกมาจากเค้าเลย

เราอยู่ที่ กทม.ประมาณ 1 ปี ตอนนั้นเค้าก้ชวนเราไปกินข้าวดูหนัง พาไปดูเค้าแตะบอล พาไปเจอเพื่อนเค้าบ้าง
เค้าก้ทำเหมือนเป็นแฟนกับเราปกติ เราถึงค่อยๆทำใจ ให้เวลาเค้าเผื่ออะไรจะดีขึ้น

หลังจากนั้นต้องย้ายกลับมาทำงานที่บ้านเกิดอีก ชีวิตนี่ชีพจรลงเท้าเจงๆ--" เราถึงต้องห่างกับเค้า เค้าก้ไม่ค่อยไลน์
ไม่ค่อยติดต่อมา เราต่างหากที่เป็นฝ่ายติดต่อก่อน แต่เค้าเคยมาหาเราครั้งนึงหลังจากวันนั้นเราจึงตัดสินใจพูดกะเค้าอีกครั้ง
แต่ผลที่ได้กลับมาก้เป็นแบบเดิม แม้ว่าจะผ่านความรักแย่ๆมาหลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้ทำไมมันก้ยังเจ็บเหมือนเดิม
เค้าไม่รักว่าเจ็บแล้ว ห้ามใจไม่ให้รักเค้าแมร่งเจ็บกว่าเยอะเลย คิดในใจแฮะๆ

เราจึงตัดสินใจเลิกติดต่อกับเค้าไม่ไลน์ไม่โทรหา เค้าโทรมาก้ไม่รับ ไลน์มาก้ไม่อ่านไม่ตอบ(ทำใจBlock ไลน์ไม่ลง)
แต่เราลบเบอร์เค้าเพื่อห้ามใจตัวเอง เค้าเลยโทรหาพี่ที่ทำงานเดียวกับเราว่าเราเป็นอะไรเค้าเป็นห่วง(นี่เมิงแกล้งทำเป็นไม่รู้ใช่มั้ย)
(อีHA ได้แต่ด่าในใจ) พี่ที่ทำงานรู้ปัญหาเรามาตลอดก้บอกว่าทำแบบนี้แหละดีแล้วปล่อยเค้าไปเค้าคงคิดว่าเราไม่ดีพอสำหรับเค้า
และบอกให้เบิกติดต่อกับเค้าไปเลย

คือชีวิตเราก้มีใครเเข้ามาจีบเรื่อยๆ. ไม่เคยขาดเลย(เมิงสวยมากสินะ😝😝)อันนี้เรื่องจิง555 ระหว่างนั้นเค้าก้ไลน์มาคุยบ้าง
เราต้องคุยกะเค้าไม่งั้นเค้าก้โทรหาพี่ที่ทำงานอยู่เรื่อยๆเพื่อขอคุยกับเรา พอกลับมาทำงานที่บ้านเกิดได้ 1 ปีครึ่ง เราจึงตัดสินใจคบกับ
คนที่เข้ามาจีบเราเป็นแฟนแบบจิงจัง เราก้บอกเค้านะว่าเรามีแฟนแล้วเค้าก้ไม่มีทีท่าจะหึงอะไรทั้งสิ้น แต่ก้ติดต่อกับเราเรื่อยๆ
ไม่สนใจว่าเราจะมีแฟนมั้ยเฮ้ยยย!!!! แบบนี้ก้ได้เหรอ🙄🙄

หลักจากมีแฟนได้ประมาณ 5 เดือน เราถูกส่งกลับไปทำงานที่ กทม.อีกครั้งโอ๊ยยยยยชีวิตสาวแก่ถูกเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาอยู่นั่นล่ะ😒
ทำไงได้ชีวิตลูกจ้างนี่นาาา เรากับแฟนเลยห่างกันทำให้ทะเลาะกันบ่อยเลยต้องเลิกกันไปในที่สุดหลังจากมาทำงานที่ กทม.ได้เดือนกว่าๆ
ระหว่างนั้นเราก้แอบคุยกับเค้ามาเรื่อยๆไม่บอกให้ใครรู้ พี่ที่ทำงานก้ไม่รู้ แฟนเรามาหาอาทิตย์ละครั้ง เราก้เจอกับเค้าอาทิตย์ละครั้งเหมือนกัน
ไปกินข้าวดูหนังปกติ. สาเหตุที่เราต้องเลิกกับแฟนเราอาจเป็นเพราะเรายังรักเค้าอยู่ก้ได้ 😥😢😥

ปัจจุบัน ณ วันนี้ เรายังเจอเค้าทุกอาทิตย์ไปเที่ยวไหนก้ซื้อของมาฝาก ไปเที่ยว ตจว.ด้วยกันทำเหมือนเป็นแฟนกันรวมทั้งเรื่องบนเตียงด้วย
ส่งกลับบ้าน หอมแก้มก่อนจากกันเป็นแบบนี้มาตลอด  แต่เราไม่เคยถ่ายรูปด้วยกันเลยซักครั้งความน้อยใจมันมีเยอะเหลือเกิน เค้ายังพูดอยู่เสมอว่า
เราเป็นแค่เพื่อนกัน

เมื่อก่อนเวลาเราไปกินข้าวดูหนังกับเค้า เราจะช่วยเค้าออกไม่ให้เค้าออกคนเดียว แต่ตอนนี้เราเริ่มเห็นแก่ตัว(เริ่มมาจะ 3 เดือนแล้ว)
ไปไหนไม่เคยช่วยเค้าจ่ายเลยทั้งกินข้าว ดูหนัง และไปตจว. ให้เค้าออกทุกอย่าง แม้เราจะจองโรงแรมและจ่ายก่อน หลังจากนั้นก้จะให้เค้า
โอนมาคืน(เห็นแก่ตัวเนอะ5555) ตอนนี้เราไม่เคยชวนเค้าไปไหน เค้าชวนเราตลอดแต่เราก้ไปและบอกเค้าว่าเธอต้องจ่ายเพราะเธอชวนเรามา
เค้าก้ยังชวน เราไม่สามารถเดินออกมาจากเค้าได้ อยากเจอเค้าอยู่ตลอด เราเลยทำแบบนี้เผื่อเค้าจะเห็นว่าเราเห็นแก่ตัวเห็นแก่เงิน
เค้าจะได้ไปจากเราเสียเอง(แต่เราทำแบบนี้คงอีกไม่นานเค้าคงไปใช่มั้ย)

เราแค่แอบให้ความหวังตัวเองในใจ นิดนี๊ดดด ว่าเค้าก้รักเรา อยากมีเราในชีวิตแค่ไม่ต้องการเปิดเผยให้ใครรู้(เค้าเรียกความรักใช่มั้ย ยังสับสนอยู่)
ถ้าเราคิดผิดขอ How toในการจบความสัมพันธ์ครั้งนี้ด้วย กับคุณผู้ชาย คุณผู้หญิงทั้งหลาย เรื่องอื่นไม่โง่ เผือกโง่แต่เรื่องแบบนี้



ปล1.เรารู้ว่าเราผิดเองและโง่มาก
ปล2.ด่าได้แต่อย่าแรง
ปล3.เราอายุจะ 31 แล้วต้องการคนมาจิงจัง เราไม่ได้หมกหมุนแต่เรื่องนี้นะ แต่มันกวนใจเรามากเกินต้องหาวิธีจัดการ
ขอบคุณนะคะที่เสียเวลาอ่าน ถ้าจะดีขอความช่วยเหลือหรือด่ามาแรงๆก้ได้ ตอนนี้เราอึดอัดเหลือเกิน ปรึกษาใครไม่ได้เลย