ถ้านับตอนนี้ก็เหลือ 3 ตอนสุดท้าย ของญี่ปุ่นจบไปแล้วแต่แปล Eng คนแปลงานยุ่งเลยมาช้า


ต่อจากตอนที่แล้ว ฮายาเตะมาหานางิแต่ก็เจอมาเรียที่ฮายาเตะคิดว่าคงไม่ได้เจออีกแล้ว แต่ฮายาเตะก็รู้ดีว่านี่คือมาเรียในความฝันของนางิ พยายามที่จะไม่คิดถึงเรื่องที่อยากรู้ มาเรียคนนี้เป็นแค่ภาพลวงตาที่นางิสร้างขึ้นมาเท่านั้น พยายามคิดว่ามันคือความฝันๆๆๆ..... แต่สุดท้ายก็ไม่อาจอดกลั้นต่อรอยยิ้มของมาเรียได้จนฮายาเตะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ

พอมาเรียเห็นฮายาเตะร้องไห้ก็เลยตกใจถามเป็นอะไร ฮายาเตะบอกไม่ยุติธรรมเลย บอกคิดว่าจะไม่ได้เจอมาเรียอีกแล้ว แล้วสิ่งที่ฮายาเตะอยากรู้ก็ประดังออกมา ถามมาเรียเลยว่าทำไมต้องออกไปด้วย บอกเพราะมาเรียออกไปเลยทำให้นางิซึมลงรวมถึงตัวเขาด้วย แต่เขาก็ต้องอดกลั้นเอาไว้เพื่อไม่ให้นางิรู้สึกแย่ไปกว่านี้ บ่นเลยว่าเขาไม่ได้แม้แต่จะบอกลาหรือทำตามสัญญาที่เคยบอกว่าจะให้ของขวัญวันเกิดเลยด้วยซ้ำ


ฮายาเตะที่พูดออกมาเพื่อระบายที่อัดอั้นในใจเท่านั้นโดยไม่ได้คิดว่าจะได้รับคำตอบ แต่มาเรียก็บอกว่า "บางสิ่งเองก็จะไม่มีทางได้รับมาหากยังมีใครบางคนมาคอยช่วยเจ้าตัวอยู่ใช่ไหมล่ะ" พอมาเรียพูดขึ้นมาแบบนี้ฮายาเตะก็แปลกใจ มาเรียพูดต่อว่าถ้าเธอยังคงอยู่เคียงข้างนางิ สุดท้ายแล้วไม่ว่ายังไงก็ต้องไปช่วยเหลือนางิจนได้ แล้วนางิก็จะได้แต่หนีอยู่ภายในตัวเธอและไม่มีทางออกมาได้เลย

มาเรียบอกกับฮายาเตะว่าฮายาเตะบางไม่มั่นใจจะบอกนางิยังไงแต่คำตอบเรื่องนั้นอยู่ในสิ่งนี้แล้ว แล้วมาเรียก็ยื่นจดหมายลาที่มาเรียเขียนทิ้งไว้ให้นางิให้ฮายาเตะ มาเรียบอกเชื่อในตัวฮายาเตะ ฝากดูแลนางิแทนเธอด้วย พูดจบมาเรียก็จะเดินจากไป แต่ก่อนหน้านั้นก็เกือบลืมเรื่องของขวัญที่ฮายาเตะพูดถึงก็เลยหันกลับมายิ้มและพูดว่า "ฉันขอ...กระเป๋าตังค์แบบแบรนเนมราคาแพงสุดๆเลยนะ" ทำเอาฮายาเตะที่กำลังเศร้าอีกครั้งงงไปเลย มาเรียบอกไม่ใช่อันราคาหมื่นสองหมื่นเยนหรอกนะ จะเอาอันราคาหลักแสนเยนเลยจนฮายาเตะพูดอะไรไม่ออก ที่มาเรียพูดแบบนี้ก็เพื่อให้กำลังใจฮายาเตะ บอกอย่างฮายาเตะไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนในโลก เธอก็มั่นใจว่าฮายาเตะจะหาทางจนได้มาแน่นอน เพราะงั้นจึงบอกฮายาเตะหาทางให้ตัวเองดีๆล่ะ ฮายาเตะก็บอกวางใจได้เลยและจากมาเรียพร้อมกับขอบคุณในใจ หากเป็นตอนนี้เขาจะต้องช่วยนางิได้แน่นอน


ฮายาเตะที่วิ่งมาหานางิต่อ นับจากวันที่ได้เจอนางิในค่ำคืนอันหนาวเหน็บ มันอาจจะจบลงในวันนี้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็จะไม่เสียใจ แล้วฮายาเตะก็มาหานางิที่กำลังยืนอยู่กลางทุ่งดอกไม้ นางิเห็นฮายาเตะหายใจหอบมาก็ถามทำไม ฮายาเตะก็ถามนางิกลับว่ามาทำอะไรที่นี่ นางิบอกมาดูดอกไม้เอาไปประดับโต๊ะอาหารเย็นเพราะอยากทำให้มาเรียแปลกใจ ฮายาเตะเลยบอกงั้นเขาจะทำมงกุฎดอกไม้ให้เอาไหม นางิบอกเอาสิ แป๊บเดียวฮายาเตะก็ทำเสร็จและใส่ให้นางิ

นางิบอกวันนี้ก็เป็นอีกวันที่สนุกดี ฮายาเตะเองก็เช่นกันบอกอยากให้วันแบบนี้มีไปตลอด นางิบอกไม่ว่าจะวันนี้ พรุ่งนี้ หรือวันต่อๆไปมันก็จะเป็นแบบนี้ไปตลอดกาล ฮายาเตะบอกคงเป็นแบบนั้น..... แต่มันก็เป็นเพียงภาพลวงตา มันเป็นเพียงสิ่งที่ไม่ต่างจากความฝันที่สร้างขึ้นจากพลังอันน่ามหัศจรรย์ หลังจากหนังสือที่ตอนนี้อยู่ในมือฮายาเตะ นางิที่กำลังมองดูพระอาทิตย์ยามเย็นก็เริ่มพูดเสียงสั่นถามฮายาเตะพูดอะไรนะ


ฮายาเตะขอโทษนางิที่เขาทำให้นางิต้องมาอยู่จุดนี้และพูดสารภาพว่าจริงๆแล้วในวันนั้นเขาพยายามจะลักพาตัวนางิ วันนั้นเขาถูกครอบครัวทิ้ง ต้องการเงิน และยังเจอยากูซ่ามาพยายามฆ่าอีกทำให้รู้สึกสิ้นหวัง ในตอนนั้นฮายาเตะคิดเอาเองว่านางิที่ได้รู้ถึงสถานการณ์ของเขาแล้วเลยชวนมาเป็นพ่อบ้านเพื่อช่วยเขาเท่านั้น ฮายาเตะเลยอยากจะตอบแทนจึงตัดสินใจจะปกป้องนางิมาตลอดปีหนึ่งที่ผ่านมา แต่ฮายาเตะไม่เคยรู้เลยว่านางิรู้สึกยังไงกับเขาเลยทำให้เข้าใจผิดมาตลอด ฮายาเตะจึงอยากจะขอโทษจริงๆ

พอฮายาเตะพูดจบ นางิก็ร้องไห้บอกทำไมฮายาเตะถึงพูดแบบนั้น นี่จะเป็นภาพลวงตาหรือความฝันแล้วมันทำไมล่ะ แบบนี้ทุกวันก็จะมีแต่สนุกไม่โดดเดี่ยว มาเรียก็อยู่ที่นี่ ฮายาเตะเองก็ด้วย จะได้มีชีวิตที่มีความสุขไปตลอดกาล เพราะงั้นต่อให้เป็นภาพลวงตาก็ไม่สนหรอก นางิบอกถ้าฮายาเตะมาอยู่ที่นี่ได้แสดงว่าฮายาเตะมีมณีราชาด้วยสินะ ถ้างั้นแล้วฮายาเตะก็ขอความปรารถนาด้วยสิ ขออะไรก็ได้ที่จะทำให้ฮายาเตะมีความสุขอย่างที่ฮายาเตะต้องการได้

ฮายาเตะยอมรับเรื่องนั้น ด้วยหนังสือนี้คงทำให้เขามีความสุขได้ง่ายๆเลย เพราะงั้นฮายาเตะเลยบอกกับนางิว่าเข้าใจแล้ว งั้นเขาจะขอความปรารถนาบ้าง... นั้นคือ

ฮายาเตะ: พลังแห่งราชวงศ์ ช่วยทำให้นางิ...ไม่สามารถใช้พลังนี่ได้อีกต่อไป

ทันทีนั้นเองโลกของนางิก็เริ่มหายไป ปรากฎซากปราสาทและประตูที่ยังเปิดค้างอยู่ นางิถามเลยทำไม


ฮายาเตะได้ยื่นจดหมายของมาเรียให้นางิและบอกว่าเขาไม่คิดว่านี่เป็นจดหมายบอกลาอย่างที่คิดหรอก บอกว่ามันก็แค่คำกล่าวว่าจะไปเท่านั้น ในจดหมายของมาเรียมีแค่กระดาษใบหนึ่งที่ด้านหลังเขียนไว้ว่า "ช่วงเวลานิรันดร์อยู่ที่นี่" และพอนางิพลิกดูด้านหน้า นั้นก็คือรูปของสามคน นางิ ฮายาเตะ และมาเรียที่มีคฤหาสน์เป็นฉากหลัง

ฮายาเตะบอกการที่เขากับนางิมาเจอกันอาจจะผิดทางก็ได้ ทำให้ผลลัพท์นั้นอาจจะไม่ดีเท่าที่เป็นไปได้ แต่ก็มีทั้งเรื่องสุขและเศร้า สนุกและเจ็บปวด ความรู้สึกที่นางิได้ช่วยเขา และความตั้งใจที่เขาปกป้องรอยยิ้มของนางิด้วยชีวิต สิ่งเหล่านั้นคือความจริงที่ไม่ใช่เรื่องผิดพลาดอย่างแน่นอน เพราะงั้นฮายาเตะจึงอยากให้นางิอย่าคิดว่าวันเวลาเหล่านั้นเป็นเพียงภาพลวงตา ถึงแม้วันเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันจะเริ่มมาจากความเข้าใจผิดก็ตาม

ขณะที่ฮายาเตะพูด ฮายาเตะก็ชี้ให้นางิลองจับดูที่ด้านข้างมงกุฎดอกไม้ที่สวมอยู่ดู พอนางิจับดูก็เจอมณีราชาซ่อนอยู่ ฮายาเตะบอกอยากให้นี่คือความสัมพันธ์ที่แท้จริง นี่คือสิ่งที่เขาต้องการ สิ่งที่เขาไม่อยากจะสูญเสีย ฮายาเตะบอกเท่านี้นางิก็กลับไปได้แล้ว ทุกคนกำลังรออยู่


นางิที่ยอมรับได้แล้วก็ตกลงจะกลับ... แต่ก็นึกได้ว่าถ้าฮายาเตะเอามณีราชามาให้แบบนี้.. ฮายาเตะก็จะไม่มีมณีราชานะสิ และทันทีนั้นอิสึมิก็มาดึงตัวนางิไปทางประตู นางิตกใจที่อิสึมิมาแต่ก็บอกให้รอก่อน ฮายาเตะยังอยู่นะ อิสึมิบอกไม่มีเวลาแล้ว นางิบอกแบบนี้ฮายาเตะจะออกไปไม่ได้ อิสึมิกัดฟันบอกรู้แล้ว...

แล้วนางิกับอิสึมิก็ได้ออกไปจากรอยัลการ์เด้น... แต่ฮายาเตะยังคงอยู่ในรอยัลการ์เด้นที่กำลังล่มสลาย

ฮายาเตะ: (ผมไม่เสียใจหรอก เพราะว่า...ผมปกป้องเธอได้แล้ว)
นางิ: ฮายาเตะ!!

แล้วรอยัลการ์เด้นก็ล่มสลาย


จบตอน