เริ่มเบื่อกับการที่ต้องคบกับคนที่มีลูกติด

เรารู้สึกมันไม่ค่อยแฟร์กับคนโสดอย่างเราที่ไม่มีพันธะผูกพัน เขากับเราห่างกัน20ปี เขามีลูกติด 3คน โตๆกันหมดแล้ว อยู่ในวัยเรียนมหาลัย และอยู่ในการดูแลของเขาทุกอย่าง ทั้งงานบ้าน ค่าใช้จ่าย ค่าเทอม เขาดูแลเองทุกอย่าง บางครั้งรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงคบแบบแก้เหงายังไงไม่รู้  ไม่เหมือนที่เป็นแฟนกันเปิดเผยชื่นมื่น เรากับเขาไม่ได้อยู่ด้วยกัน เลิกงานเขาก็ขับรถมารับแต่เรารอเขาเลิกงาน2ชม.ทุกวัน เราเบื่อมากที่ต้องรอแต่ก็รอ ความรักเรามันแบบจืดชืดมากๆ แค่ไปรับไปส่งตอนทำงาน เลิกงานกินข้าวด้วยกัน แล้วก็ขับไปส่ง ก่อนนอนบอกแค่ฝันดีนะ เมื่อก่อนไลน์คุยกันได้เป็นชั่วโมงๆ ตอนนี้อะไรก็ไม่เหมือนเดิม เคยทะเลาะกันเรื่องที่คบกับเราเหมือนแอบคบ เพราะไม่เคยบอกลูกเขาว่าคบเรา แต่เราพาเขามารู้จักกับพ่อแม่ให้รับรู้เปิดเผย พอทะเลาะถึงบอกลูกว่าเราคบกัน เหมือนต้องงอนก่อนถึงจะรู้และบอกทางบ้านเขา
หรือช่องว่างระหว่างวัยมันมากเกินไป ไหนจะอายุที่แตกต่างกันความต้องการก็ต่างกัน วัยของเขาคือดูแลลูก อะไรก็ลูกจะกินข้าวต้องหาข้าวให้ลูกกินทั้งที่โตกันเป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้ว
มีอะไรกันก็ไม่สุขสมเพราะเขาเสร็จเร็วมาก ช่วงแรกๆเราก็ไม่อะไร แต่หลังๆเราเริ่มคิดละ ไม่โออะ เราหันหลังให้ แสดงออกถึงความไม่พอใจมาก เขารู้ตัวว่าเราไม่พอใจจึงทะเลาะกันบ่อย
เราเริ่มไม่โอเคแล้วอะ
เรายังเคยคิดเล่นๆถ้าเกิดอนาคตข้างหน้า เราอยากมีลูก เขายังอยากมีรึป่าว และจะดูแลดีเหมือนลูกติดเขามั้ย