//==\\ ตอนแรกกะจะพิมสรุปๆ นะครับ แต่อยากเล่าประสบการณ์ให้ฟังอย่างมาก //==\\
-- หัวข้อจริงๆ อยู่ด้านล่างนะครับ อาการจะเหมือนไม่ตื่นเต้น ไม่มีความรู้สึกเกี่ยวกับความรักๆใคร่ๆ เบื่อไปหมด
-- ตอนนี้อยากหาอะไรทำมากเลยครับ ใครมีซีรีแนวความรัก แนะนำบ้าง เผื่อจะได้พองโตอีกครั้ง
ผมเป็นคนที่ดูดีคนนึง ไม่ถึงกับหล่อมาก แต่เวลาไปคุยกับผู้หญิงหรือจีบใครเค้าก็จะเล่นด้วยหมด
เริ่มเลยนะครับ ตอนอยู่ม.1 มักจะเป็นคนที่ฮอตๆ อยู่ มีผู้หญิงมาชอบมากมาย แต่แปลก ที่ไม่เคยคิดจะคบใคร แต่กลับชอบผู้หญิงอยู่ 1 คน รู้จักตั้งแต่ป.4 ซึ่งเป็นทอม ต่อมาได้เรียนชั้น ม.1 ด้วยกัน แต่ผมเป็นคน "ขี้อาย" มาก (ความรักวัยสรุ่น) จึงได้แค่ทักทายไปวันๆ เค้าก็เล่นด้วยนะครับ (ช่วงนั้น MSN) แต่เวลาเจอตัวจริงเค้าก็จะทักผม ชวนผมเล่นไพ่ประมาณนี้ แต่เจ้ากรรม จิตใจผมมันอ่อนแอ ไม่อยากยุ่งด้วย จึงห่างเหินกันไป
ต่อมา ม.2 ผมได้มีแฟนซึ่งคนนั้นเค้าชอบผมมาก ชอบผมตั้งแต่ ม.1 ผมจึงทัก MSN ถามว่าชอบเราหรอ แล้วถามลองคบเลยทีเดียว แต่เจ้าเวรกรรมความ "เขินอาย" ที่มีอยู่ทำให้ได้แต่แชท MSN เท่านั้นซึ่งเวลาเจอใน โรงเรียนผมไม่เคยทักทายเธอเลย และ ตอนนั้นทอมที่ผมชอบถามว่าคบกันคนนั้นแล้วหรอ ผมจึงตอบว่าใช่แล้ว แต่ความรักผมไม่สวยหรูเท่าไหร่ เนื่องจากตอนนั้นผมรวบรวมความกล้าชวนเธอไปนั่งที่สวน ภายใน โรงเรียน แต่ก็ทำได้แค่นั่งมองหน้ากันไม่พูดไม่จา (บอกก่อนนะครับ ผมเป็นคนเอ๋อๆ เหมือนไม่ค่อยเต็ม เพื่อนชวนไปเข้าห้องน้ำชอบบอกว่า ไปคนเดียวก็ได้หนิ เสียเวลา ประมาณนี้ ผมก็ไม่เข้าใจช่วงนั้นเหมือนกัน) สุดท้ายก็ส่งเธอไปโรงอาหาร ละก็เลิกกันในที่สุด
จากที่ผมอกหักในตอน ม.2 จึงทำให้ผมกินหนักอย่างมาก ความสูงที่เคยสูง 175ซม. ได้หยุดลงเพียง ม.2 ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ากินขนมเยอะทำให้หยุดสูงรึป่าว กลายเป็น น้ำหนักที่เพิ่มมาแทนจาก 50กว่าๆ เป็น 60กว่าๆ จึงทำให้เพื่อนหรือรุ่นพี่มาทักตลอดว่าอ้วน คางเหนียงออก จึงตกใจและส่องกระจกรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ดูดีแบบเมื่อก่อนแล้ว ชีวิตม.2-ม.3 ก็ไม่ได้มีอะไร มีแต่ความอ้างว้างและ" เขิลอาย" แต่แปลกที่ตอน ม.4 ม.5 มี 1 คนที่มาชอบผมเค้าตัวเล็กน่ารักมาก แต่สิ่งที่ทำให้ผมไม่ชอบเลยคือเวลาเธอยิ้ม ปากเธอจะมีรอยบุ๋มใต้ปาก จึงไม่ได้สนใจ (โดยรวมคือ สรุปม.1-ม.6 เป็นคน "ขี้อาย" มาก ทักผญ เค้าก็ตอบนะครับ แต่ไม่ต่อไม่เป็น จึงทำให้หยุดคุยไป)
+++++ มาถึงประเด็นหลักละครับหลังจากที่เกริ่นมานาน +++++++
เมื่อขึ้นปี1 ผมกลายเป็นคนที่ฮอตแต่ไม่มากนะครับ 3-4คนที่มาชอบผม และก็มี รุ่นเดียวกันที่จีบผมแบบจิงๆจังๆ 3-4 คน แปลกดีนะครับ ซึ่งก็เหมือนเดิมผมไม่ได้สนใจอะไร เพราะเจ้ากรรมความ "เขินอาย" ทำให้ผมทำอะไรไม่เป็น ผมก็พยายามนะครับ แต่มันทำไม่ได้จริงๆ ก็ปล่อยเวลาล่วงเลยมาจนใกล้ปิดเทอม *****เหตุเกิดจากตรงนี้แหละครับ เพื่อนๆ ได้นัดกินเบียร์กันที่ห้องของคนๆ นึง ประมาณ 9-10คน ชาย5หญิง5 เลยทีเดียว ซึ่งหญิง 1 ในนั้นเค้าชอบผมอยู่แล้ว ชอบมากด้วย แต่ผญคนนั้นมีแฟนแล้วนะครับ ผมก็กินเบียร์ปกติ จากอารมเขิลอายผม ทำให้ผมกล้าที่จะคุย เล่น เฮฮากับเพื่อนได้ รวมถึง ผญที่เค้าชอบผม จึงทำให้ผมกล้าแตะเนื้อต้องตัวเธอจึงเกิดความรู้สึก เอาหว่ะลองมีแฟนหน่อยดิ๊ ซักเดือนนึงค่อยเลิก
หลังจากนั้นก็ทำให้ผมได้คบกับเธออย่างที่หวังไว้ เธอดูแลผมดีมาก จึงทำให้ผมเกิดความรัก ความอบอุ่นที่ได้จากเธอ มีความสุขมากที่สุดที่อยู่กับเธอจนเวลาล่วงเลยมี 1ปี 9 เดือน ซึ่งผมรู้สึกตัวว่า เห้ย คนนี้เราไม่ได้เลือกนี่หว่าเราแค่ลองเฉยๆ ซึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่สวย แต่น่ารักที่สุดเท่าที่ผมเคยรู้จักมา
จึงทำให้ผมตัดสินใจทักรุ่นพี่ที่เป็นดาวสาขา (ย้อนหน่อยนะครับ ช่วงที่คบกับเธอได้ประมาณ 5 เดือน ทำให้ผมเริ่มหายจากอาการเขิลอาย และกล้าคุยกับผญ มากยิ่งขึ้น และชั้นปี1นั้น ได้ไปผับ ไปบาร์บ่อยๆ ก็มี ผญ ติดไม้ติดมือมาบ้าง เนื่องจากเห็น ผญ เซกซี่ๆ สวยๆ แล้วมันอยากลองจริงๆครับ จากที่เราไม่เคยมีเรื่องผญ ไม่เคยสนใจผญคนไหนเลย จึงทำให้คึกคะนองครับและก็ลามมา ดาวสาขาซึ่งเค้ามา HBD และกดว้าวรูปผมจึงสานต่อ) ซึ่งเป็นตามสเต็ปครับ คุยกับเธอสนุกมากเธอเป็นคนเฮฮาอารมณ์ดีสุดๆ มีหยอดมุขตลอดเวลาซึ่งทำให้ผมโทรหาเธอทุกๆ 4 ทุ่มเป็นเวลา 2 เดือนและนัดเธอไปทานเข้าจึงทำให้ แฟนของผมนั้นจับได้ ทะเลาะและผมเป็นฝ่ายบอกว่าขอห่างซักพัก
เมื่อผมได้เลิกกับแฟนแล้วก็สานต่อกับดาวสาขาเลยครับ เธอเป็นผู้หญิงที่ผมคุยด้วยแล้วมีความสุขมาก คุยมาได้ประมาณ 4 เดือนเธอก็ไม่ค่อยตอบแชทผมละครับ เธอให้เหตุผลว่าเธอคุมเด็กนักเรียนยุ ไม่ว่าง (เป็นครูฝึกสอนปี5) แต่เธอก็โทรหาผมทุกวันเหมือนเดิมนะครับ จึงมีช่วงนึงผมบอกให้เธอโทรปลุกผม ซึ่งเธอบอกว่าตื่น6โมง ผมจึงบอกให้ปลุก 8 โมงหน่อย เธอไม่โทรมาครับ เธอโทรมาตอนเที่ยง ผมจึงโมโหรีบคุยและวาง (ก่อนหน้านี้เธอมักจะพูดแต่ไม่ทำตามเป็นประจำ เช่นดูหนังด้วยกันนะ - เธอก็ไปดูกับเพื่อน วันจันกินบิงซูกัน-เธอก็ไปกับเพื่อนเฉยเลย อย่างตอนนี้โทรมาตอนเที่ยง ) จึงทำให้ผมรู้สึกได้ว่าอยากกลับไปคบกับคนเดิม
แต่อะไรไม่รู้ดลใจผม ผมไปเจอผญ คนนึง ในมหาลัยเธอน่ารักมากก ถึงมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น เธอผมยาวสวยมาก ผมรู้ว่าเธอเป็นทอมนะครับแต่ก็ไม่ได้อะไรจึงได้คุยจนได้เจอ เธอแมนมาก แมนกว่าผมอีกครับสุดท้ายผมก็ตัดความสัมพันธ์ และกลับไปทักแฟนเก่า ซึ่งผมบอกไปหาได้ไหม เธอตอบตกลงครับเหมือนเธอจะมีใจ (แต่เพื่อนๆ ของเธอเกลียดผมมาก) ผมก็ไปหาเธอพูดคุยกันทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมมากๆ เธอก็ระบายให้ผมฟังว่าตอนเลิกนั้นเธอไปทำอะไรมาบ้าง ผมก็เล่าให้ฟังหมดเลยครับ แต่เธอคิดว่าผมโดน "เท" จึงมาหาเธอผมก็บอกแล้วแต่จะคิดนะ แล้วก็นัดเธอไปกิน KFC
นั่นแหละครับจากเหตุนั้นสติผมไปเลยครับ ผมเหนื่อยกับความรักที่ผ่านมาจริงๆ เหมือนมีคนสะกดจิตผม ผมจึงทักไปหา ผญ ทั้ง 2 ที่คุย (ดาวกับทอม)
ว่าเราเหนื่อย เราขอพักนะ ขอให้เจอคนที่รับกับนิสัยเธอได้(ดูหรูติดรวย ชอบโกหก - แมนมากคุยยังแมน) และวันต่อมาผมไปหาแฟนเก่าของผม เหตุผลของเธอแปลกมาก เมือนเธอโดนเพื่อนๆ เป่าหูมา เธอบอกว่าเธอกลับไปไม่ได้แล้วนะ กว่าเราจะผ่านจุดนั้นมาได้เราทรมาณมาก ผมก็เลยบอกว่าคบกันเกือบ2ปีผมพลาดไปเดือนเดียวให้อภัยไม่ได้หรอ แต่ช่วงนั้นเหมือนผมเป็นโรคเลยครับ ผมคิดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่เป็นซึมครับ หลังจากกิน KFC มาผมก็กลับมาซึม เรียนไม่ได้ นอนไม่หลับจนถึงช่วงนึง
ต่อมาประมาณ 3-4วัน ทอมได้ทักผมมาครับ ซึ่งแน่นอนผมก็รีบคุยต่อ ซึ่งผมไม่มีใครอีกแล้ว เราก็คุยกัน ไปไหนด้วยกัน จนเหมือนจะเป็นแฟนเลยก็ว่าได้แต่ผมก็รับนิสัยที่เธอแมนไม่ได้จริงๆ จึงบอกเธอว่าเป็นแค่เพื่อน และได้คุยกับผญอีกคน ***แต่ความรู้สึกได้เปลี่ยนไปแล้ว คือผมไม่มีความรู้สึกอยากคุย อยากจีบ แต่ต้องทำไปตามหน้าที่ ผมเฉยชามาก แต่พยายามคุยให้เธอสนุก ชวนไปกินข้าว ดูหนังนะครับ แต่แปลกที่ผมเปลี่ยนไปแล้ว ผมเฉยชา คิดอะไรไม่ออก เหมือนตอน ม.1-ม.6 เด๊ะๆ ทำอะไรไม่เป็น (ต่างจาก ม.1-ม.6เขิลอาย//แต่ปี3 นี้ผมไม่มีความรู้สึกครับเฉยชามาก)
ความคิดแรกคือ เธอคนนี้คงไม่ใช่สำหรับเราแหละมั้งเลยคุยไม่สนุก คุยไม่ไหลลื่นต่อมาผมลองคุยกับหลายๆ คนครับ โดยสรุปคือ ผมเฉยชาไปหมด
รู้สึกเหมือนตนเองไม่มีความรัก ไม่มีความรู้สึก ไม่เขิลอาย ไม่ตื่นเต้นเมื่อได้คุย แต่เวลาผมไปเจอใคร มือขามันก็เหมือนเกร็งๆ ยุนะครับ เหมือนเป็นแค่กายภาพแต่ข้างในผมไม่รู้สึกอะไรเลย ซึ่งคนที่ผมคุยได้คนเดียวตอนนี้ก็คือ ทอม คนนั้นซึ่งคุยไปเรื่อยๆ ได้
ส่วนอีกอาการนึงก็คือจู่ๆ ผมจะรู้สึกหดหู่ครับ จะเป็น2-3สัปดา อาการนี้จะมาทีนึง อาการจะต่อเนื่องประมาณ สัปดาก็จะหายไป
-อาการจะทรมาณมาก ไม่อยากทำอะไร เล่นเกมไมสนุก ดูหนังไม่รู้เรื่อง ไม่อยากคุยกับใคร เพื่อนมาทักชวนไปนู่นนี่(เคยลองไปแต่ก็ทำให้กร่อยเพราะเราเฉยชามาก อึนๆ ซึมๆ // ปกติจะเป็นคนเฮฮา ตลก หัวเราะบ่อยๆ)
-ซึ่งอาการนี้เคยลองแก้ไขด้วยการไปออกกำลัง เล่นบาส นะครับ ไม่มีอาการดีขึ้นแต่อย่างใด แต่จะเหนื่อยไวมาก เล่นบาสไม่สนุก
-เมื่อผมเป็นอาการนี้ผมจะพยายามไม่คุยกับใคร เพราะ รู้สึกได้ว่าคนที่คุยกับเรานั้นจะรู้สึกแปลกๆ รังเกียจเราเฉยเลยครับ เพราะเราอึนๆ คิดอะไรไม่ได้ ทำไปตามน้ำเท่านั้น สมองตีกันไปหมด
รู้สึกไม่มีความรัก แต่อยากคบกับใครซักคนอย่างจริงใจ
-- หัวข้อจริงๆ อยู่ด้านล่างนะครับ อาการจะเหมือนไม่ตื่นเต้น ไม่มีความรู้สึกเกี่ยวกับความรักๆใคร่ๆ เบื่อไปหมด
-- ตอนนี้อยากหาอะไรทำมากเลยครับ ใครมีซีรีแนวความรัก แนะนำบ้าง เผื่อจะได้พองโตอีกครั้ง
ผมเป็นคนที่ดูดีคนนึง ไม่ถึงกับหล่อมาก แต่เวลาไปคุยกับผู้หญิงหรือจีบใครเค้าก็จะเล่นด้วยหมด
เริ่มเลยนะครับ ตอนอยู่ม.1 มักจะเป็นคนที่ฮอตๆ อยู่ มีผู้หญิงมาชอบมากมาย แต่แปลก ที่ไม่เคยคิดจะคบใคร แต่กลับชอบผู้หญิงอยู่ 1 คน รู้จักตั้งแต่ป.4 ซึ่งเป็นทอม ต่อมาได้เรียนชั้น ม.1 ด้วยกัน แต่ผมเป็นคน "ขี้อาย" มาก (ความรักวัยสรุ่น) จึงได้แค่ทักทายไปวันๆ เค้าก็เล่นด้วยนะครับ (ช่วงนั้น MSN) แต่เวลาเจอตัวจริงเค้าก็จะทักผม ชวนผมเล่นไพ่ประมาณนี้ แต่เจ้ากรรม จิตใจผมมันอ่อนแอ ไม่อยากยุ่งด้วย จึงห่างเหินกันไป
ต่อมา ม.2 ผมได้มีแฟนซึ่งคนนั้นเค้าชอบผมมาก ชอบผมตั้งแต่ ม.1 ผมจึงทัก MSN ถามว่าชอบเราหรอ แล้วถามลองคบเลยทีเดียว แต่เจ้าเวรกรรมความ "เขินอาย" ที่มีอยู่ทำให้ได้แต่แชท MSN เท่านั้นซึ่งเวลาเจอใน โรงเรียนผมไม่เคยทักทายเธอเลย และ ตอนนั้นทอมที่ผมชอบถามว่าคบกันคนนั้นแล้วหรอ ผมจึงตอบว่าใช่แล้ว แต่ความรักผมไม่สวยหรูเท่าไหร่ เนื่องจากตอนนั้นผมรวบรวมความกล้าชวนเธอไปนั่งที่สวน ภายใน โรงเรียน แต่ก็ทำได้แค่นั่งมองหน้ากันไม่พูดไม่จา (บอกก่อนนะครับ ผมเป็นคนเอ๋อๆ เหมือนไม่ค่อยเต็ม เพื่อนชวนไปเข้าห้องน้ำชอบบอกว่า ไปคนเดียวก็ได้หนิ เสียเวลา ประมาณนี้ ผมก็ไม่เข้าใจช่วงนั้นเหมือนกัน) สุดท้ายก็ส่งเธอไปโรงอาหาร ละก็เลิกกันในที่สุด
จากที่ผมอกหักในตอน ม.2 จึงทำให้ผมกินหนักอย่างมาก ความสูงที่เคยสูง 175ซม. ได้หยุดลงเพียง ม.2 ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ากินขนมเยอะทำให้หยุดสูงรึป่าว กลายเป็น น้ำหนักที่เพิ่มมาแทนจาก 50กว่าๆ เป็น 60กว่าๆ จึงทำให้เพื่อนหรือรุ่นพี่มาทักตลอดว่าอ้วน คางเหนียงออก จึงตกใจและส่องกระจกรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ดูดีแบบเมื่อก่อนแล้ว ชีวิตม.2-ม.3 ก็ไม่ได้มีอะไร มีแต่ความอ้างว้างและ" เขิลอาย" แต่แปลกที่ตอน ม.4 ม.5 มี 1 คนที่มาชอบผมเค้าตัวเล็กน่ารักมาก แต่สิ่งที่ทำให้ผมไม่ชอบเลยคือเวลาเธอยิ้ม ปากเธอจะมีรอยบุ๋มใต้ปาก จึงไม่ได้สนใจ (โดยรวมคือ สรุปม.1-ม.6 เป็นคน "ขี้อาย" มาก ทักผญ เค้าก็ตอบนะครับ แต่ไม่ต่อไม่เป็น จึงทำให้หยุดคุยไป)
+++++ มาถึงประเด็นหลักละครับหลังจากที่เกริ่นมานาน +++++++
เมื่อขึ้นปี1 ผมกลายเป็นคนที่ฮอตแต่ไม่มากนะครับ 3-4คนที่มาชอบผม และก็มี รุ่นเดียวกันที่จีบผมแบบจิงๆจังๆ 3-4 คน แปลกดีนะครับ ซึ่งก็เหมือนเดิมผมไม่ได้สนใจอะไร เพราะเจ้ากรรมความ "เขินอาย" ทำให้ผมทำอะไรไม่เป็น ผมก็พยายามนะครับ แต่มันทำไม่ได้จริงๆ ก็ปล่อยเวลาล่วงเลยมาจนใกล้ปิดเทอม *****เหตุเกิดจากตรงนี้แหละครับ เพื่อนๆ ได้นัดกินเบียร์กันที่ห้องของคนๆ นึง ประมาณ 9-10คน ชาย5หญิง5 เลยทีเดียว ซึ่งหญิง 1 ในนั้นเค้าชอบผมอยู่แล้ว ชอบมากด้วย แต่ผญคนนั้นมีแฟนแล้วนะครับ ผมก็กินเบียร์ปกติ จากอารมเขิลอายผม ทำให้ผมกล้าที่จะคุย เล่น เฮฮากับเพื่อนได้ รวมถึง ผญที่เค้าชอบผม จึงทำให้ผมกล้าแตะเนื้อต้องตัวเธอจึงเกิดความรู้สึก เอาหว่ะลองมีแฟนหน่อยดิ๊ ซักเดือนนึงค่อยเลิก
หลังจากนั้นก็ทำให้ผมได้คบกับเธออย่างที่หวังไว้ เธอดูแลผมดีมาก จึงทำให้ผมเกิดความรัก ความอบอุ่นที่ได้จากเธอ มีความสุขมากที่สุดที่อยู่กับเธอจนเวลาล่วงเลยมี 1ปี 9 เดือน ซึ่งผมรู้สึกตัวว่า เห้ย คนนี้เราไม่ได้เลือกนี่หว่าเราแค่ลองเฉยๆ ซึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่สวย แต่น่ารักที่สุดเท่าที่ผมเคยรู้จักมา
จึงทำให้ผมตัดสินใจทักรุ่นพี่ที่เป็นดาวสาขา (ย้อนหน่อยนะครับ ช่วงที่คบกับเธอได้ประมาณ 5 เดือน ทำให้ผมเริ่มหายจากอาการเขิลอาย และกล้าคุยกับผญ มากยิ่งขึ้น และชั้นปี1นั้น ได้ไปผับ ไปบาร์บ่อยๆ ก็มี ผญ ติดไม้ติดมือมาบ้าง เนื่องจากเห็น ผญ เซกซี่ๆ สวยๆ แล้วมันอยากลองจริงๆครับ จากที่เราไม่เคยมีเรื่องผญ ไม่เคยสนใจผญคนไหนเลย จึงทำให้คึกคะนองครับและก็ลามมา ดาวสาขาซึ่งเค้ามา HBD และกดว้าวรูปผมจึงสานต่อ) ซึ่งเป็นตามสเต็ปครับ คุยกับเธอสนุกมากเธอเป็นคนเฮฮาอารมณ์ดีสุดๆ มีหยอดมุขตลอดเวลาซึ่งทำให้ผมโทรหาเธอทุกๆ 4 ทุ่มเป็นเวลา 2 เดือนและนัดเธอไปทานเข้าจึงทำให้ แฟนของผมนั้นจับได้ ทะเลาะและผมเป็นฝ่ายบอกว่าขอห่างซักพัก
เมื่อผมได้เลิกกับแฟนแล้วก็สานต่อกับดาวสาขาเลยครับ เธอเป็นผู้หญิงที่ผมคุยด้วยแล้วมีความสุขมาก คุยมาได้ประมาณ 4 เดือนเธอก็ไม่ค่อยตอบแชทผมละครับ เธอให้เหตุผลว่าเธอคุมเด็กนักเรียนยุ ไม่ว่าง (เป็นครูฝึกสอนปี5) แต่เธอก็โทรหาผมทุกวันเหมือนเดิมนะครับ จึงมีช่วงนึงผมบอกให้เธอโทรปลุกผม ซึ่งเธอบอกว่าตื่น6โมง ผมจึงบอกให้ปลุก 8 โมงหน่อย เธอไม่โทรมาครับ เธอโทรมาตอนเที่ยง ผมจึงโมโหรีบคุยและวาง (ก่อนหน้านี้เธอมักจะพูดแต่ไม่ทำตามเป็นประจำ เช่นดูหนังด้วยกันนะ - เธอก็ไปดูกับเพื่อน วันจันกินบิงซูกัน-เธอก็ไปกับเพื่อนเฉยเลย อย่างตอนนี้โทรมาตอนเที่ยง ) จึงทำให้ผมรู้สึกได้ว่าอยากกลับไปคบกับคนเดิม
แต่อะไรไม่รู้ดลใจผม ผมไปเจอผญ คนนึง ในมหาลัยเธอน่ารักมากก ถึงมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น เธอผมยาวสวยมาก ผมรู้ว่าเธอเป็นทอมนะครับแต่ก็ไม่ได้อะไรจึงได้คุยจนได้เจอ เธอแมนมาก แมนกว่าผมอีกครับสุดท้ายผมก็ตัดความสัมพันธ์ และกลับไปทักแฟนเก่า ซึ่งผมบอกไปหาได้ไหม เธอตอบตกลงครับเหมือนเธอจะมีใจ (แต่เพื่อนๆ ของเธอเกลียดผมมาก) ผมก็ไปหาเธอพูดคุยกันทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมมากๆ เธอก็ระบายให้ผมฟังว่าตอนเลิกนั้นเธอไปทำอะไรมาบ้าง ผมก็เล่าให้ฟังหมดเลยครับ แต่เธอคิดว่าผมโดน "เท" จึงมาหาเธอผมก็บอกแล้วแต่จะคิดนะ แล้วก็นัดเธอไปกิน KFC
นั่นแหละครับจากเหตุนั้นสติผมไปเลยครับ ผมเหนื่อยกับความรักที่ผ่านมาจริงๆ เหมือนมีคนสะกดจิตผม ผมจึงทักไปหา ผญ ทั้ง 2 ที่คุย (ดาวกับทอม)
ว่าเราเหนื่อย เราขอพักนะ ขอให้เจอคนที่รับกับนิสัยเธอได้(ดูหรูติดรวย ชอบโกหก - แมนมากคุยยังแมน) และวันต่อมาผมไปหาแฟนเก่าของผม เหตุผลของเธอแปลกมาก เมือนเธอโดนเพื่อนๆ เป่าหูมา เธอบอกว่าเธอกลับไปไม่ได้แล้วนะ กว่าเราจะผ่านจุดนั้นมาได้เราทรมาณมาก ผมก็เลยบอกว่าคบกันเกือบ2ปีผมพลาดไปเดือนเดียวให้อภัยไม่ได้หรอ แต่ช่วงนั้นเหมือนผมเป็นโรคเลยครับ ผมคิดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่เป็นซึมครับ หลังจากกิน KFC มาผมก็กลับมาซึม เรียนไม่ได้ นอนไม่หลับจนถึงช่วงนึง
ต่อมาประมาณ 3-4วัน ทอมได้ทักผมมาครับ ซึ่งแน่นอนผมก็รีบคุยต่อ ซึ่งผมไม่มีใครอีกแล้ว เราก็คุยกัน ไปไหนด้วยกัน จนเหมือนจะเป็นแฟนเลยก็ว่าได้แต่ผมก็รับนิสัยที่เธอแมนไม่ได้จริงๆ จึงบอกเธอว่าเป็นแค่เพื่อน และได้คุยกับผญอีกคน ***แต่ความรู้สึกได้เปลี่ยนไปแล้ว คือผมไม่มีความรู้สึกอยากคุย อยากจีบ แต่ต้องทำไปตามหน้าที่ ผมเฉยชามาก แต่พยายามคุยให้เธอสนุก ชวนไปกินข้าว ดูหนังนะครับ แต่แปลกที่ผมเปลี่ยนไปแล้ว ผมเฉยชา คิดอะไรไม่ออก เหมือนตอน ม.1-ม.6 เด๊ะๆ ทำอะไรไม่เป็น (ต่างจาก ม.1-ม.6เขิลอาย//แต่ปี3 นี้ผมไม่มีความรู้สึกครับเฉยชามาก)
ความคิดแรกคือ เธอคนนี้คงไม่ใช่สำหรับเราแหละมั้งเลยคุยไม่สนุก คุยไม่ไหลลื่นต่อมาผมลองคุยกับหลายๆ คนครับ โดยสรุปคือ ผมเฉยชาไปหมด
รู้สึกเหมือนตนเองไม่มีความรัก ไม่มีความรู้สึก ไม่เขิลอาย ไม่ตื่นเต้นเมื่อได้คุย แต่เวลาผมไปเจอใคร มือขามันก็เหมือนเกร็งๆ ยุนะครับ เหมือนเป็นแค่กายภาพแต่ข้างในผมไม่รู้สึกอะไรเลย ซึ่งคนที่ผมคุยได้คนเดียวตอนนี้ก็คือ ทอม คนนั้นซึ่งคุยไปเรื่อยๆ ได้
ส่วนอีกอาการนึงก็คือจู่ๆ ผมจะรู้สึกหดหู่ครับ จะเป็น2-3สัปดา อาการนี้จะมาทีนึง อาการจะต่อเนื่องประมาณ สัปดาก็จะหายไป
-อาการจะทรมาณมาก ไม่อยากทำอะไร เล่นเกมไมสนุก ดูหนังไม่รู้เรื่อง ไม่อยากคุยกับใคร เพื่อนมาทักชวนไปนู่นนี่(เคยลองไปแต่ก็ทำให้กร่อยเพราะเราเฉยชามาก อึนๆ ซึมๆ // ปกติจะเป็นคนเฮฮา ตลก หัวเราะบ่อยๆ)
-ซึ่งอาการนี้เคยลองแก้ไขด้วยการไปออกกำลัง เล่นบาส นะครับ ไม่มีอาการดีขึ้นแต่อย่างใด แต่จะเหนื่อยไวมาก เล่นบาสไม่สนุก
-เมื่อผมเป็นอาการนี้ผมจะพยายามไม่คุยกับใคร เพราะ รู้สึกได้ว่าคนที่คุยกับเรานั้นจะรู้สึกแปลกๆ รังเกียจเราเฉยเลยครับ เพราะเราอึนๆ คิดอะไรไม่ได้ ทำไปตามน้ำเท่านั้น สมองตีกันไปหมด