เมื่อเวลาเดินถอยหลัง ความทรงจำก็กลับมา

5 ปีในความทรงจำ 9ปีกับคำว่าไม่ลืม เรารู้จักคำว่ารักและเสียใจจนต้องเดินหน้าเหมือนเส้นขนานเห็นเพียงตาว่ามีตัวตน แต่ต้องทนเพราะเดินคนละเส้นกัน แค่เพียงวูปเดียวที่ตาเห็น เวลาก็เดินถอยหลังในทันที สถานที่ สิ่งของที่เคยให้ มันคือเครื่องย้อนเวลาได้จริงจนเรากลับมาคิดว่าตัวเองความจำดีหรือลืมช้าหรือไม่เคยลืมเลย ความรู้สึกมันซับซ้อนและเจ็บปวดกว่าการเดินทางไปข้างแล้วเจออุปสรรคเสียอีก