คิดถึงที่บ้าน คิดถึงพ่อแม่มากๆๆ จนไม่อยากไปอยู่บ้านแฟน หรือว่าเรายังไม่โตพอ มีใครเป็นเหมือนเราไหม เครียดมาก

สวัสดีค่ะ ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เราเพิ่งอายุ 23 ปี บ้านเราอยู่จ.ในภาคเหนือ ออกจากบ้านมาทำงานกทม.ตั้งแต่ปี 2012อายุ 18 ปี ตอนแรกกะมาทำสักปีเก็บเงินไปเรียนต่อที่บ้าน แต่เราก็ได้มาเจอผู้ชายคนนึง พี่เขามาจีบเรา พี่เขาดีกับเรามาก เราเลยตกลงคบกับพี่เขาค่ะ จนถึงตอนนี้ก็เป็นเวลา 4 ปี พฤศจิกายนปีนี้ก็ 5ปีค่ะ เราเริ่มคุยกันถึงเรื่องแต่งงาน และแฟนเราบอกว่าหลังจากแต่งไปแล้วเราจะไปใช้ชีวิตกันที่บ้านแฟนเราค่ะ บ้านแฟนเราอยู่จ.ในภาคใต้ ซึ่งมันไกลจากบ้านเรามากกกกก ปกติจากกทม.ไปบ้านเราขับรถกลับก็ได้ นั่งรถทัวว์ก็แปปเดียว แต่นี่ต้องขึ้นเครื่องอย่างเดียวเลยค่ะ 7 ชม. แฟนเราแก่กว่าเรา 12 ปีค่ะ เป็นลูกคนสุดท้อง แฟนเราให้เหตุผลว่าที่บ้านเขาเจริญกว่าบ้านเรา ก็จริงค่ะ แต่เค้าต้องดูแลแม่ ซึ่งเค้ามีพี่น้องทั้งหมด 4 คนค่ะ คนนึงไปอยู่กับแฟนตจว. อีก 2 คน หญิง 1 ชาย 1 มีครอบครัวซื้อบ้านอยู่แถวบ้านแม่แหระค่ะ ซึ่งแปลว่าแม่ก็มีลูกดูแลแล้ว 2 คน ชายติดภรรยามากจนมีปัญหากันบ่อยๆเรื่องไม่ค่อยสนใจพ่อแม่ แฟนเราเลยอยากไปอยู่บ้านเค้า ส่วนเรามีพี่น้อง 3 คน เราคนโต น้องอีก 2 คนยังเรียนอยู่ค่ะ  เราเป็นคนติดแม่มาก ทุกครั้งที่กลับบ้านแล้วต้องเดินทางกลับกทม. เราร้องไห้ทุกครั้งเลยคิดถึงแม่ คิดถึงพ่อ เป็นห่วงท่าน ไหนจะตายายเราอีก นี่เราก็เพิ่งกลับบ้านเมื่อสงกรานต์ 10 วันยังไม่รู้สึกอิ่มเลย เราเลยไม่อยากไปอยู่บ้านแฟนค่ะ และเราเคยบอกประมาณว่าถ้าอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่เค้าเราจะอึดอัดนะ เพราะมันเกรงใจอะไรๆหลายๆอย่าง (เราไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนี้เราผิดมากไหม มีใครรู้สึกแบบเราไหม) แฟนเราเลยคิดว่าเราไม่รักพ่อแม่เค้าบ้าง ไม่อยากมีครอบครัวบ้าง เราไม่รู้จะทำไงดี เครียดมาก พิมพ์ไปยังน้ำตาไหลไปเพราะยังทำใจไปอยู่ที่นั่นไม่ได้ นี่เรายังไม่โตพอใช่ไหมคะ เราหาวิธีแก้ปัญหาไม่ได้เลย ถ้าไปอยู่ที่นั่นจริงเราจะมีความสุขได้ไหม เพราะคิดแต่อยากกลับบ้านตลอดเวลา ขนาดอยู่กทม.มาเกือบ 5ปีแล้ว ก็กลับบ้านปีละ 2-3 ครั้ง ก็รู้สึกไม่พอ ไม่เคยชินที่ต้องจากบ้าน ทุกครั้งที่กลับไปอยู่ที่บ้านเราโคตรมีความสุข เราแย่มากไหมคะ แต่ในความรู้สึกแฟนเราตอนนี้เราคงดูแย่มากอ่ะ