วันนี้จะมาเล่าชีวิตของเราบ้าง หลังจากที่อ่านเรื่องของคนอื่นๆมาเยอะ
เผื่อจะได้ให้ใครที่กำลังก้าวเข้าสู่โลกของยาเสพย์ติด หรืออยู่ในนั้นแล้วได้อ่าน เขาจะได้เข้าใจความรู้สึกของคนรอบข้างที่รักเขา
เริ่มจากที่เรากับเขา(ขอแทนสามี) รู้จักกันผ่านเพื่อนเป็นคนแนะนำให้ ก็ตามภาษาวัยรุ่นที่ตอนนั้นไม่มีความคิดอะไรก็คุย ก็คบกันไป เที่ยวบ้าง เจอกันบ้างแล้วก็มีเพศสัมพันธุ์ก่อนวัยอันควรโดยที่เราไม่ได้ป้องกันก็ทำให้เราท้อง ด้วยความเป็นเด็ก(เราอายุ19 เขา21)ระยะเวลาทำความรู้จักก็ไม่ได้มากอะไร แต่เขาพาพ่อแม่เขามาหาพ่อเรา มารับเราไปอยู่ในครอบครัวเขาด้วยแต่ไม่มีงานแต่ง ไม่มีจดทะเบียนสมรส เพราะตอนนั้นแม่กับพี่สาวเขาเพิ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้ต้องซื้อรถคันใหม่ เขาก็เลยไม่มีเงินมาจัดงานแต่ง เรากับพ่อเราก็ไม่มีปัญหาอะไรขอแค่เขารับผิดชอบเราและลูกในท้องของเราก็พอ แล้วเราก็ย้ามาอยู่บ้านเขา เราเลิกเที่ยว ทำตัวเป็นเมียที่ดีอยู่แต่บ้าน ทำงานบ้าน เราไม่ต้องทำงานอะไร เพราะที่บ้านเขามีกิจการส่วนตัว ค่าใช้จ่ายทั้งหมดแม่เขาเป็นคนออกให้
ระหว่างนั้นเราไม่เคยรู้เลยว่าเขาเสพย์ยา รู้แค่ดื่มเหล้า(ตอนมีงานสังคม) สูบบุหรี่ ก็ตามภาษาผู้ชายทั่วไป เราก็ไม่ได้ว่าอะไร มีออกไปหาเพื่อนหลังเลิกงานทุกวันแต่ก็กลับไม่ดึก แต่หลังจากที่เราคลอดลูกชายคนแรก เขาก็มีอาการแปลกๆ เริ่มกลับดึกขึ้น มีโทรศัพท์โทรมากลางดึกแล้วเขาก็ออกไปข้างนอก งานเริ่มไม่ไปทำ เที่ยวหนักขึ้น ใช้เงินมากขึ้น จนบางครั้งไม่มีเงินซื้อนมให้ลูกต้องไปขอแม่เขา แม่เขาก็ให้ มีญาติพี่น้องของเขาหลายคนมาบอกว่าเขาเสพย์ยา เรากับแม่เขาก็ไม่เชื่อ เอาจริงๆตอนนั้นเด็กมาก ไม่เคยรู้จักเลยไอ้ยาบ้า ยาไอซ์ เป็นยังไง มีญาติผู้ใหญ่ท่านนึงพยายามที่จะมาพูดคุย และพาเขาไปรักษาแต่มันก็ยิ่งหนักกว่าเดิม เขาไม่ยอมรับ ตอนนั้นเราเครียสมาก ไม่รู้จะทำไง ลูกก็เล็ก ญาติพี่น้องทางนี้ก็ไม่มี เคว้งคว้างไปหมด พ่อก็แต่งงานใหม่ไปอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง พี่ก็ทำงานอยู่อีกจังหวัด เพื่อนๆก็แยกย้ายไปเรียนมหาลัยกันหมด ได้แค่โทรคุยกับพ่อทุกวัน ร้องให้ทุกวัน คิดแล้วก็สงสารพ่อมาก เรารู้สึกว่าเป็นลูกที่ไม่ได้เรื่องเลย เอาแต่เรื่องเสียใจมาให้เขา พ่อก็ทำได้แต่ให้กำลังใจ เพราะเขาเองก็ไม่อยากเข้ามายุ่งอะไรมาก มีเพียงคำพูดสองประโยคที่เราจำได้เลย "ทำดีเข้าไว้ลูก เอาความดีชนะใจเขา" (พูดแล้วจะร้องไห้) พอถึงที่สุดที่เรารู้สึกไม่ไหวแกเพียงพูดว่า "ไม่ไหวก้กลับมาลูก ลูกกับหลานพ่อดูแลได้"
ร้องไห้หนักกว่าเดิม) พรุ่งนี้มาต่อ เรื่องยาวมาก ใครอยากรู้ปักหมุดไว้เลยจร้า
เมื่อฉันมีสามีติดยาเสพย์ติด
เผื่อจะได้ให้ใครที่กำลังก้าวเข้าสู่โลกของยาเสพย์ติด หรืออยู่ในนั้นแล้วได้อ่าน เขาจะได้เข้าใจความรู้สึกของคนรอบข้างที่รักเขา
เริ่มจากที่เรากับเขา(ขอแทนสามี) รู้จักกันผ่านเพื่อนเป็นคนแนะนำให้ ก็ตามภาษาวัยรุ่นที่ตอนนั้นไม่มีความคิดอะไรก็คุย ก็คบกันไป เที่ยวบ้าง เจอกันบ้างแล้วก็มีเพศสัมพันธุ์ก่อนวัยอันควรโดยที่เราไม่ได้ป้องกันก็ทำให้เราท้อง ด้วยความเป็นเด็ก(เราอายุ19 เขา21)ระยะเวลาทำความรู้จักก็ไม่ได้มากอะไร แต่เขาพาพ่อแม่เขามาหาพ่อเรา มารับเราไปอยู่ในครอบครัวเขาด้วยแต่ไม่มีงานแต่ง ไม่มีจดทะเบียนสมรส เพราะตอนนั้นแม่กับพี่สาวเขาเพิ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้ต้องซื้อรถคันใหม่ เขาก็เลยไม่มีเงินมาจัดงานแต่ง เรากับพ่อเราก็ไม่มีปัญหาอะไรขอแค่เขารับผิดชอบเราและลูกในท้องของเราก็พอ แล้วเราก็ย้ามาอยู่บ้านเขา เราเลิกเที่ยว ทำตัวเป็นเมียที่ดีอยู่แต่บ้าน ทำงานบ้าน เราไม่ต้องทำงานอะไร เพราะที่บ้านเขามีกิจการส่วนตัว ค่าใช้จ่ายทั้งหมดแม่เขาเป็นคนออกให้
ระหว่างนั้นเราไม่เคยรู้เลยว่าเขาเสพย์ยา รู้แค่ดื่มเหล้า(ตอนมีงานสังคม) สูบบุหรี่ ก็ตามภาษาผู้ชายทั่วไป เราก็ไม่ได้ว่าอะไร มีออกไปหาเพื่อนหลังเลิกงานทุกวันแต่ก็กลับไม่ดึก แต่หลังจากที่เราคลอดลูกชายคนแรก เขาก็มีอาการแปลกๆ เริ่มกลับดึกขึ้น มีโทรศัพท์โทรมากลางดึกแล้วเขาก็ออกไปข้างนอก งานเริ่มไม่ไปทำ เที่ยวหนักขึ้น ใช้เงินมากขึ้น จนบางครั้งไม่มีเงินซื้อนมให้ลูกต้องไปขอแม่เขา แม่เขาก็ให้ มีญาติพี่น้องของเขาหลายคนมาบอกว่าเขาเสพย์ยา เรากับแม่เขาก็ไม่เชื่อ เอาจริงๆตอนนั้นเด็กมาก ไม่เคยรู้จักเลยไอ้ยาบ้า ยาไอซ์ เป็นยังไง มีญาติผู้ใหญ่ท่านนึงพยายามที่จะมาพูดคุย และพาเขาไปรักษาแต่มันก็ยิ่งหนักกว่าเดิม เขาไม่ยอมรับ ตอนนั้นเราเครียสมาก ไม่รู้จะทำไง ลูกก็เล็ก ญาติพี่น้องทางนี้ก็ไม่มี เคว้งคว้างไปหมด พ่อก็แต่งงานใหม่ไปอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง พี่ก็ทำงานอยู่อีกจังหวัด เพื่อนๆก็แยกย้ายไปเรียนมหาลัยกันหมด ได้แค่โทรคุยกับพ่อทุกวัน ร้องให้ทุกวัน คิดแล้วก็สงสารพ่อมาก เรารู้สึกว่าเป็นลูกที่ไม่ได้เรื่องเลย เอาแต่เรื่องเสียใจมาให้เขา พ่อก็ทำได้แต่ให้กำลังใจ เพราะเขาเองก็ไม่อยากเข้ามายุ่งอะไรมาก มีเพียงคำพูดสองประโยคที่เราจำได้เลย "ทำดีเข้าไว้ลูก เอาความดีชนะใจเขา" (พูดแล้วจะร้องไห้) พอถึงที่สุดที่เรารู้สึกไม่ไหวแกเพียงพูดว่า "ไม่ไหวก้กลับมาลูก ลูกกับหลานพ่อดูแลได้"