ก่อนอื่น เราขอเเทนตัวว่า พี
.... มาเริ่มเรื่องกันเลยนะคะ
เมื่อประมาณปลายปีที่เเล้ว เราได้บังเอิญไปรู้จักกับรุ่นน้องคนนึง จากคำบอกเล่าของเพื่อนว่า น้องเขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ไม่สนใจใคร
เราจึงตัดสินใจ เเอดเฟสน้องเขาไป (เเอดไปประมาณ 5 นาที ) รับเลยจ้าาา เราก็ งง นะที่ไหงเพื่อนบอกว่า น้องไม่ค่อยรับเฟสบุ๊คใครบ่อยๆ
เเล้วความบังเอิญก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เปิดเทรมสอง เราได้ไปที่ร้านข้าวที่เราเคยไปบ่อยๆ เราได้เจอน้องคนนั้น น้องหยิ่งจริงด้วยอ่าา เขาไม่มองใครเลย ใส่หูฟังนั่งจ้องเเต่โทรศัพท์ เรารู้ทันทีว่า น้องคงเข้าถึงยากจิงๆด้วย น้องสนใจเเต่เเมวที่เเม่เจ้าของร้านเลี้ยงไว้ ทำให้วันนึงมีเหตุที่ทำให้เราได้คุยกัน เป็นงานวันเกิดของสามีคุณเเม่เจ้าของร้านอาหารที่เราสนิทสนม (น้องเขาก็สนิทสนม เพราะ น้องเขาชอบเเมวมาก เลยมาที่ร้านเพื่อเล่นกับน้องเเมว) ในระหว่างทานข้าวกันอยู่ ก็มีการพูดคุยกันในโต๊ะ วันนั้นน้องยังคงนิ่ง เเน่นอนคะ ความมีโลกส่วนตัวของเขานั่งกินในมุมเล็กๆของร้านกับเเมว เเต่เมื่อเราต้องเจอกันทุกวันที่ร้านนี้
จึงทำให้เริ่มได้พูดคุยกันบ้าง เเล้วเราเลยเริ่มเดินเข้าไปในโลกของน้องโดยไม่รู้ตัว น้องชอบส่งเเชทมาบอกว่าทำอะไรอยู่ เจออะไรมา เราพูดคุยกันในเเชทมาเป็นระยะๆ จนปีใหม่เราสองคนยิ่งสนิทกันมากขึ้น น้องชวนเราไปดูหนัง กินข้าว เราไปกันสองคนตลอด ซึ่งเราก็คิดเสมอว่าน้องคงคิดว่าเราเป็นพี่คนนึง เวลาที่ไปกินข้าวน้องจะเป็นคนเลือกร้าน เลือกทุกอย่าง เราก็ยังไม่รู้สึกอะไรมากนัก เเต่เมื่อหลายๆครั้ง เราก็เจอความโลกส่วนตัวของน้องที่เรามองว่าเเปลกมาก เหมือนคนที่มองโลกอีกเเบบ เเตกต่างจากเรา
เมื่อความรู้จัก กลับกลายเป็นความรู้สึก....?
.... มาเริ่มเรื่องกันเลยนะคะ
เมื่อประมาณปลายปีที่เเล้ว เราได้บังเอิญไปรู้จักกับรุ่นน้องคนนึง จากคำบอกเล่าของเพื่อนว่า น้องเขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ไม่สนใจใคร
เราจึงตัดสินใจ เเอดเฟสน้องเขาไป (เเอดไปประมาณ 5 นาที ) รับเลยจ้าาา เราก็ งง นะที่ไหงเพื่อนบอกว่า น้องไม่ค่อยรับเฟสบุ๊คใครบ่อยๆ
เเล้วความบังเอิญก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เปิดเทรมสอง เราได้ไปที่ร้านข้าวที่เราเคยไปบ่อยๆ เราได้เจอน้องคนนั้น น้องหยิ่งจริงด้วยอ่าา เขาไม่มองใครเลย ใส่หูฟังนั่งจ้องเเต่โทรศัพท์ เรารู้ทันทีว่า น้องคงเข้าถึงยากจิงๆด้วย น้องสนใจเเต่เเมวที่เเม่เจ้าของร้านเลี้ยงไว้ ทำให้วันนึงมีเหตุที่ทำให้เราได้คุยกัน เป็นงานวันเกิดของสามีคุณเเม่เจ้าของร้านอาหารที่เราสนิทสนม (น้องเขาก็สนิทสนม เพราะ น้องเขาชอบเเมวมาก เลยมาที่ร้านเพื่อเล่นกับน้องเเมว) ในระหว่างทานข้าวกันอยู่ ก็มีการพูดคุยกันในโต๊ะ วันนั้นน้องยังคงนิ่ง เเน่นอนคะ ความมีโลกส่วนตัวของเขานั่งกินในมุมเล็กๆของร้านกับเเมว เเต่เมื่อเราต้องเจอกันทุกวันที่ร้านนี้
จึงทำให้เริ่มได้พูดคุยกันบ้าง เเล้วเราเลยเริ่มเดินเข้าไปในโลกของน้องโดยไม่รู้ตัว น้องชอบส่งเเชทมาบอกว่าทำอะไรอยู่ เจออะไรมา เราพูดคุยกันในเเชทมาเป็นระยะๆ จนปีใหม่เราสองคนยิ่งสนิทกันมากขึ้น น้องชวนเราไปดูหนัง กินข้าว เราไปกันสองคนตลอด ซึ่งเราก็คิดเสมอว่าน้องคงคิดว่าเราเป็นพี่คนนึง เวลาที่ไปกินข้าวน้องจะเป็นคนเลือกร้าน เลือกทุกอย่าง เราก็ยังไม่รู้สึกอะไรมากนัก เเต่เมื่อหลายๆครั้ง เราก็เจอความโลกส่วนตัวของน้องที่เรามองว่าเเปลกมาก เหมือนคนที่มองโลกอีกเเบบ เเตกต่างจากเรา