ทำใมคิดถึงคนแปลกหน้าคนนั้นน่ะ

เคยเจอคนนึงเมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว ตอนนั้นอยู่ ปวชปี 1 แล้วบังเอิญนั่งรถประจำทางกลับบ้านคันเดียวกัน แปลกดีนั่งทุกวันไม่เคยเจอเลย ก็มีวันนั้นที่เจอแบบชัดเจนที่สุดแล้ว เรายืนโหนอยู่ท้ายรถด้านขวามือ เค้านั่งอยู่ทางซ้ายมือฝั่งตรงข้าม เจ็บใจตัวเองเหมือนกันระยะทางก็ไม่ได้ใกล้เลย แต่ดันมาสะดุดตาตอนเค้ากำลังจะลง เราว่าเค้าก็มองเราน่ะแต่มองแบบสายตาแปลกๆ 55555 อย่างว่าเรามันน่าตาแย่แล้วไปแอบมองคนน่ารักแบบเค้านี่เนอะ พอเค้าลงไปแล้วก็แอบคิดในใจอยู่ เราก็อยู่แถวนี้แต่ทำใมไม่คุ้นหน้าเค้าเลย หลังจากนั้นพอเลิกเรียนถึงบ้านทุกวันก็ขับรถไปร่อนแถวที่เค้าลงตรงนั้นบ่อยแต่ก็ไม่เจออีกเลย แล้วเราก็หายไปพักนึงเหมือนช่วงแรกๆเราเห่ออ่ะ555 แต่มันท้อนี่เนอะเพราะไม่คิดว่าจะได้เจออีกแล้ว แล้วเราก็ลืมเรื่องนี้หายตามกาลเวลาไป แล้วเราก็ได้ไปเรียนเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศ ช่วง ปวชปี 2 เทอม 1 กลับมาอีกที ปวช 3 เทอม 1 กลับมาก็ยังไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้เท่าไหร่ พอเข้าช่วงเดือน กันยายน ก็ได้รับข่าวนึงว่ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้น ตอนแรกรู้สึกเฉยๆ พอมารู้ทีหลังว่ามีเค้าอยู่ในอุบัติเหตุนั้นด้วยเราก็รู้สึกใจหายแปลกๆแล้วมารู้ทีหลังว่าเค้าคือคนที่เราเจอบนรถประจำทางในวันนั้น ใจหายไปครึ่งเลยไม่รู้เป็นไรเหมือนกันจนทำให้เรานึกถึงเค้ามาจนถึงทุกวันนี้ ยังใงก็จะแอบดุอาให้แบบนี้จนกว่าจะถึงลมหายใจสุดท้ายของเราน่ะ