เมื่อเพื่อนติดแฟนจนทิ้งเราให้อยู่คนเดียว

เรามีเพื่อนอยู่คนเดียวที่สนิทมากกกกกกกกกกก บางทีก็ไปนอนที่บ้านบ้าง ไปหากันบ้าง ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แต่พอมันมีแฟนมันก็ไปสนิทกับเพื่อนอีกคนนึงแทน(ซึ่งเพื่อนอีกคนมีแฟนที่เป็นเพื่อนกับแฟนของมันเลยสนิทกัน) ก็อย่างที่บอก... เรามีเพื่อนสนิทกับเราแค่คนเดียว แล้วทีนี้ก็เหมือนว่าเราไม่เหลือเพื่อนเลยนะอารมตอนนั้นอ่า แต่เราเป็นเด็กที่เรียนพอใช้ได้ อยู่ห้องแรก เรียนพิเศษตลอดตั้งแต่ประถม จนตอนนี้เราอยู่ม.ปลาย มันทำให้ชีวิตเรามีแต่เรียนกับเรียนกับเรียน แต่ว่าแฟนของเพื่อนเขาเป็นเด็กในวงเหล้า เสเพไปวันๆ ไม่ทำอะไร บางทีเคยเสพยา เราก็พยายามบอกเพื่อนเรา แต่ก็อย่างว่าแหละ ผีก็มักจะเห็นผีด้วยกันหล่ะมั๊ง เขาเลยคบกันได้ เพราะเพื่อนเราเขาอยู่ห้องนี้ได้ เพราะเพื่อนทั้งห้อง(ย้ำนะ!!!ทั้งห้วง) ช่วยจดโพย บอกข้อสอบบ้าง อะไรบ้าง เขาเลยมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ และเขาก็ทำดีกับเราเหมือนเรามีตัวตนขึ้นมาทันที เราไม่ได้อะไรอยู่แล้ว เพราะเราถือว่าเขาก็เป็นเพื่อนร่วมห้องเราคนนึง ความรู้สึกคือ ไม่สนิทกันแล้ว แต่เขาก็ติดเราจังเลย คงเป็นเพราะเขาไม่มีใครคบแล้วหล่ะมั๊ง เพื่อนทั้งห้องเขาไม่ค่อยอยากยุ่งกับเราเพราะพวกเขาไม่อยากยุ่งกับเพื่อนคนนี้แหละ เพราะเขาค่อนข้างเห็นแก่ตัว เอาความคิดตัวเองเป็นหลัก แต่ที่เพื่อนคอยช่วยเพราะเห็นเป็นเพื่อนกันมานาน และเคยโดนครูติว่าพวกเราทิ้งเพื่อนไม่ช่วยติว ไม่ช่วยเพื่อน และพวกเราก็ทิ้งมันไม่ลงจริงๆ เราอยู่กันแค่นี้มานานแล้ว เรียนด้วยกัน ทั้งห้องสนิทกัน แต่ด้วยความที่ว่า เราเป็นคนที่ไม่มีความอดทนที่จะยอมทนคนเห็นแก่ตัว คนที่นิสัยแบบนี้ เห็นเราเปนแค่ที่พึง คุยกับเราแต่ละทีก็มีแต่เรื่องแฟน เคยมีงานด่วนต้องส่งให้ทันเย็นวันนั้น แต่มันกลับโกหกว่าต้องเอากุญแจบ้านไปให้แม่ แล้วต้องทำนู่นนี่นั้นช่วยแม่แปปนึง (เราเข้าใจและยอม เพราะบ้านเขาค่อนข้างจน และมีหนีสินเยอะแยะ)เราจึงเข้าใจ แต่พอเราต้องการใช้เครื่องปริ้น เพราะเครื่องปริ้นบ้านเรากระดาษมันค้างทำยังไงก็ไม่ออก แล้วเราก็คิดว่าเพื่อนอยู่บ้าน เพราะเมื่อกี้บอกว่าไปหาแม่ เอากุญแจบ้านไปให้แม่ แต่พอเราไปหาที่บ้าน แบบไม่ได้บอก(ปกติเรากับเขาเข้าออกบ้านกันบ่อย สนิทกับพ่อแม่เขา ) โหหหหหดีออกกกก อยู่กับแฟนจ้าาาาาา แต่ไม่ได้อยู่ที่บ้านเพราะเราไปหาที่บ้านแล้วแม่บอกว่าเขายังไม่กลับมาบ้านเลย เราไม่สงสัยเลย บุกไปบ้านแฟนมัน เห้อ เราไม่อยากเจอภาพนั้นด้วยซ้ำ มานั่งคุยกันหยอกล้อกันริมสระน้ำข้างทุ่งนา(ที่เรารู้ว่าอยู่ที่นั่นเพราะเราเคยไปตามเจอที่นั่น) ลับตาคน ถ้าสงสัยว่าเราเจอได้ยังไง ไม่ส่งานแล้วหรอออ อ่อออ เราไปร้านคอมและทำเรียบร้อยแล้ว เราจึงไปหาสมาชิกของกลุ่มอีกคน เพราะเราคิดถึงเขามาก เขาไม่มาช่วยงานเราเลย เเต่ปกติไม่ได้ช่วยอยู่แล้ว นี่เรายังดีนะที่เราไม่ไปช้ากว่านี้ ไม่งั้นคงจะโดนใช้ไปซื้อถุงยางให้แล้วแหละ และมีอีกหลายๆเรื่องที่เราไม่ได้พูดถึง มันสาหัสมากกว่านี้เยอะ จนวันนึงเราทนไม่ได้ เราก็ได้บอกเลิกเขาแล้วแหละ เราไม่ไหวจริงๆ เราไม่กลัวคนอื่นจะว่าว่าเราทิ้งเพื่อน แต่เราคิดว่าเพื่อนทิ้งเรามากกว่า

ปล. เราแค่อยากมาระบาย เพราะเราเก็บมานาน อ่านแล้วคงจะงงๆหน่อยนะ ต้องขอโทดด้วย