13ReasonsWhy การฆ่าตัวตายในวัยรุ่นอยู่ใกล้ตัวคุณมากกว่าที่คิด จากประสบการณ์ของวัยรุ่นคนนึง

จากการสำรวจในปี2554 วัยรุ่นไทยฆ่าตัวตายสำเร็จถึง170คนต่อปี หรือทุกสองวัน ย้ำว่านี่เป็นแค่ตัวเลขของคนที่ทำมันสำเร็จเท่านั้น!

13 reasons why เป็นซีรีย์เกี่ยวกับการฆ่าตัวตายในวัยรุ่นที่เราอยากให้ทุกคนได้ดู เพราะสำหรับเราแล้วเรื่องราวเหล่านี้มันไม่ใช่ซีรีย์แต่มันคือเรื่องจริงที่เกิดกับเราและวัยรุ่นอีกหลายคน

เราตั้งกระทู้นี้เพราะความคิดเห็นต่างๆเกี่ยวกับซีรีย์เรื่องนี้ว่าเป็นเรื่องที่ไม่น่าเกิดในสังคมไทยมั่งล่ะ นางเอกของเรื่องโชคร้ายเกินความเป็นจริงมั่งล่ะ หรือแม้แต่ "สมน้ำหน้า เธออ่อนแอเอง" บอกตามตรงว่าเราค่อนข้างประหลาดใจ นี่ไม่มีใครรู้เลยหรือว่าสังคมวัยรุ่นบ้านเราในตอนนี้มันเป็นยังไง!?

ก่อนจะพูดถึงประสบการณ์ของเรา เราขอบอกพื้นเพของเราก่อน  เราเรียนโรงเรียนดีๆไฮโซค่าเทอมแพงๆแต่เด็ก สอบเข้ามหาลัยในคณะที่คะแนนสูงติดท็อปเท็นในประเทศของสาขานั้นๆ

อยู่ในสังคมที่ดีแบบนี้ แต่เรื่องพวกนี้ก็ยังเกิดกับเราและคนรอบตัวอยู่ดี

1) ปัญหาแรก การล่วงละเมิดทางเพศ
ตอนอายุ14 เพื่อนของเราคนนึงเล่าว่าถูกเพื่อนพยายามข่มขืนตอนที่รวมกลุ่มกันไปทำรายงานที่บ้านเพื่อน ตอนที่เธอเล่า เธอร้องไห้ใจสลาย ภาพนั้นยังชัดในความทรงจำของเรา

มหาลัย เราถูกรุ่นพี่ลวนลามในงานรับน้อง เราบอกเพื่อน คำตอบที่ได้คือ "คิดไปเองหรือเปล่า?" เราเลยไม่พูดเรื่องนี้อีก

รูมเมทของเราถูกล่วงละเมิดโดยคนที่ไว้ใจ

เราได้ยินรุ่นพี่พูดถึงการละเมิดเพื่อนสนิทในขณะที่เธอเมา ซึ่งไม่ว่ามันจะจริงหรือแค่โม้ ข่าวพวกนี้ก็ทำให้ชีวิตคนๆนึงเปลี่ยนไป

2) ข่าวลือ
เราได้อ่านหลายความเห็นที่ว่าโนสนโนแคร์เดี๋ยวมันก็จบ จริงค่ะที่คำพูดฆ่าใครไม่ได้ จนกระทั่งมันกลายเป็นความเชื่อและส่งผลต่อพฤติกรรมและการกระทำของคนในสังคมที่ปฏิบัติต่อคนๆนึง กลายเป็นอคติที่ไม่ว่าจะต่อสู้อธิบายอย่างไรก็ไม่มีใครสนใจรับฟังอีกแล้ว

3) เธอเอาแต่โทษคนอื่นที่ทำให้ชีวิตเธอแย่
เราเชื่อว่าคนที่ฆ่าตัวตายทุกคนโทษตัวเองค่ะ คิดว่าตัวเองผิด แย่ ผิดหวังในตัวเองและเสียใจที่ทำให้คนรอบตัวผิดหวัง เหมือนคำบรรยายของแฮนนาขณะที่เธอฆ่าตัวตาย

4) Why me?
คำถามนี้เราถามตัวเองซ้ำๆเหมือนกัน แล้วคำตอบก็คือมันไม่มีเหตุผล มันก็เหมือนกับคุณถูกล้วงกระเป๋า หรือขโมยขึ้นบ้าน มันไม่มีเหตุผล เราแค่ซวย แค่ไว้ใจคนผิด และคนที่กระทำต่อเราเขาก็แค่อยากทำ แค่เลือกเราเป็นเหยื่อ ก็เท่านั้นเอง

5) ทั้งหมดที่กล่าวมาเกิดขึ้นในสังคมไทยจริงหรือ และมีมากแค่ไหน?
การละเมิดทางเพศมีเยอะกว่าตัวเลขที่เห็นแน่นอน เพราะเหยื่อส่วนมากไม่กล้าพูด

แค่เรื่องเม้าสนุกๆทำลายชีวิตคนได้จริงหรือ
คุณเชื่อไหมว่าจะมีคนที่เกลียดใครโดยไม่เคยคุยกับๆคนๆนั้นๆไหมคะ? แค่ฟังๆกันมาก็เกลียดไปแล้ว   คุณเคยเห็นการเม้ามอยเรื่องของคนๆนึงแค่เพราะได้ยินมาหรือเปล่า?  หรือคุณเคยเห็นคนอื่นแก้ตัวโดยโยนให้บุคคลที่สามไหม? คุณคิดว่าทุกคำถามทีกล่าวมาเกิดขึ้นบ่อยแค่ไหนในสังคม?

การพยายามอธิบายเรื่องที่เกิดมันแทบไม่มีความหมายเมื่อสังคมตัดสินเราไปแล้ว การพยามทำทุกอย่างและมีชิวิตอยู่ให้ปกติที่สุดด้วยตัวคนเดียวโดยที่มีแรงต้านจากทุกทาง มันยาก เหนื่อย และหนักเกินกว่าเด็กคนนึงจะรับไหว และเมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างก็พังลงมา

เราตัดสินใจตั้งกระทู้เพราะไม่อยากให้มีแฮนนาห์คนต่อๆไปอีก ทุกคนอาจไม่โชคดีเหมือนเรา

เราโชคดีที่มีอาจารย์ที่ดี มีครอบครัวที่เข้าใจ
เราเคยรู้สึกแย่ถึงขนาดต้องหาแฮมสเตอร์มาเลี้ยงเพื่อหาเหตุผลในการมีชีวิตอยู่ของตัวเอง แค่อยากให้มีอะไรสักอย่างที่เราจำเป็นต่อชีวิตของเขา สักอย่างที่ต้องการเรา  
ก่อนหน้านั้นเลี้ยงต้นไม้นะแต่ไม่รอด 555 ฟังดูตลกไหมว่าแฮมสเตอร์เคยช่วยชีวิตเราไว้



สุดท้ายเราอยากให้ทุกคนในสังคมใส่ใจซึ่งกันและกัน โปรดสังเกตุแม้แต่เรื่องเล็กๆ และคิดถึงใจคนอื่นทุกครั้งก่อนจะทำอะไรก็ตาม เราเชื่อว่าไม่มีใครอยากให้คนรู้จักหรือลูกหลานของตัวเองเป็นแฮนนาห์คนต่อไป

ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ

อีดิท แก้คำผิด
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่