เหมือนเราเป็นโรคอะไรสักอย่างท:)รู้ตัวแต่แก้ไม่ได้

ก่อนอื่นบอกเลยเราไม่ใช่คนดี และเหมือนเป็นเด็กมีปัญหาเราอึดอัดแต่ไม่ยอมพูดไม่ยอมปรึกษาใคนจริงๆจนวันนี้เราเริ่มไม่ไหวกับตัวเรา เข้าเรื่องเลยละกันเราก็เหมือนวัยรุ่นคนอื่นๆกินเหล้าตามประสาคบหาเพื่อนนิสัยเดียวกัน กินเหล้าประจำไมากลับบ้าน เนื่องจากพ่อแม่เรามีปัญหาต้องหย่าร้างกัน และมีปัญหาเรื่องเงินส่วนบ้านที่แม่เรายืมเงินสร้างเราต้องเป็นคนส่งเดือนละ2,400บ.ก่อนอื่นบอกเรยว่าเราจบแค่ม.3ตั้งใจเรียนแค่นี้เพราะสงสารแม่ที่มีภาระมากมายและให้น้องเรียนต่อแล้วเราก็มาทำงานกับพี่ที่เป็นญาติพอเราทำงานก็มีปัญหาตามมามากมาย18แต่ใช้ชีวิตเหมือนผู้ใหญ่ต้องรับรู้สิ่งที่เด็กไม่ควรรู้เรยด้วยซำ พอพ่อแม่หย่าร้างกันเราก็เสียใจนะร้องไห้เป็นอาทิตย์ร้องไห้ต่อหน้าลูกค้า เราเสียใจเหมือนเราเป็นคนตัวคนเดียวเราก็คุยกับแม่นะแม่ก็ให้กำลังใจเราทั้งที่เขาก็คงเสียใจมากเหมือนกัน แม่เป็นหนี้ด้วยเพราะติดการพนันพี่ชายก็ยืมเงินไปไม่คืน แม่ต้องขายนามาใช้หนี้ที่ดินที่เอาไปจำนองและเงินก็ไม่เหลือตอนนี้นิสัยทุกคนเปลี่ยนจากแม่ไม่ค่อยกินเหล้าก็กิน เราก็เปลี่ยนจากเป็นคนที่เชื่อฟังก็ไม่ฟังขัดใจแม่อย่างเดียวเขาเสียใจเพราะเรามากนะแต่เหมือนเรายิ่งส่ะใจ. แต่ลึกๆเราก็เสียใจนะแต่เราก็เป็นตามที่เขาอยากให้เปนไม่ได้เราเสียใจนะรุ้สึกผิดด้วยเรารุ้ว่ามันบาปแต่เราก็เปลี่ยนตัวเองไมได้ อึดอัดจริงๆ😢😢😢😢