เรากับเพื่อนทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องค่ะเรื่องเมาเรือ ....เพื่อนเราเรียน ป.โท ค่ะหาเพื่อนนั่งรถไปด้วย มันขับรถไปเพราะเมาเรือ มันเป็นทิปที่ผู้เรียนร่องเรือกันไป
เราแค่บอกว่าแกเมาเรือแกควรฝึกไว้ จะได้ไปไหนสนุก ถ้าบริษัทมีทิปไปร่องเรือแกก็ต้องอยู่ภาคพื้น ไม่ได้สนุกกับเพื่อน ไอ้เราก็ยกตัวอย่างตัวเองว่า เมื่อก่อนเมาเรือ เมาแทกซี่ รถเก๊ง ยังปรับได้ อาศัยการนั่งบ่อยๆ มันจะชิน
แต่เพื่อนกลับอารมณ์เสียกลับ บอกว่า ถ้าฉันช็อคตายเพราะเมาเรือใครจะรับผิดชอบ
ฉันไม่ได้ฝึกขึ้นเรืออย่างแกเนีย จะให้ฝึกในโอ่งเหรอ
เราก็ดันขึ้นบ้าง เพิ่งรู้ว่าช๊อคตายเพราะเมาเรือมันมีด้วยเหรอ คือเพื่อนเรามันก็ไม่ได้เป็นโรคแซกซ้อนอะไร คือจุดประสงค์แค่ต้องการให้มันหัด ไม่ใช่อะไรเลี่ยงๆ ตลอด
คือเพื่อนเราเข้ากับเพื่อนทีเรียน ป.โท ไม่ได้ มีปัญหากับเพื่อนที่เรียน โดยเฉพาะเรืองงานกลุ่ม
มันก็ดันอารมณ์เสียอีกใส่ว่า ฉันจะไม่นั่งเรือตลอดชีวิตแกเข้าใจไหม
เพื่อนอีกคนเสริมเข้าข้างมัน
ว่า ถ้าคนแพ้แอกฮอลแกจะให้เค้า-เหล้าเหรอ
คือมันคนละเรื่องกันปะ นั้นคือแพ้ แต่นี้พูดดีๆ บอกว่า แกควรฝึกไว้ มันคนละเรื่อง
เป็นเพื่อนสนิทกันค่ะมีกัน 3 คน ครบกันมาเกิน 10 ปี แล้วค่ะ
เพื่อนเราคนนึงแพ้แดด ผืนขึ้น เราเข้าใจค่ะ ไม่ได้ว่าไร อีกคน เกลียดแดด เพราะดำ
เพื่อนอีกคนไม่หัดกินเผ็ดค่ะ ทานอะไรก็ยาก ไม่ได้แพ้ค่ะ แต่ไม่หัด และทั้ง 2 คน ไม่กินอาหารทะเลและปลาเกือบทุกชนิดค่ะ
ทั้ง 2 คนตั้งเป้าว่า เที่ยวทะเลได้ แต่อยู่แค่ฝั่ง และไม่นั่งเรือตลอดชีวตค่ะ
สาเหตุค่ะ เพือนคนนึงหมอดูเคยทักค่ะ ว่า ห้ามใกล้ทะเล และมันเมาเรือ อีกคนก็ไม่ขึ้นเพราะเมาเรือ
เพือนทั้ง 2 ไม่กินเหล้า ไม่เทียวกลางคืน สั่งน้ำเปล่า
ความรู้สึกอัดอั้นของเราคือ ทำไมมันแพ้ไรเยอะแยะวะ แล้วไมไม่หัดวะ ไม่ฝึกวะ กินเผ็ดก็ค่อยหัดกินเดียวมันก็ได้ เมาเรือ มันก็มีวิธีอื่นๆ ค่อยปรับได้นิ ทำไมเพื่อนเรา ไรๆ ก็เลี่ยงตลอดชีวิตเลยวะ ทำไมเพื่อนเราเปราะบางอย่างนี้วะ..ไม่สู้ ไม่หัดวะ...จนมันเป็นความรู้สึกเบื่อรำคาญ ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวชีวิตพวกมันอีก..... เราผิดเองที่เราดันไปยุ่งกับชีวิตมัน
เพื่อนเราทั้ง 2 มีแฟนก็เลิก เลิกมาหลายคน เพือนเราน่าตาดี นิสัยดี เพื่อนเราอยากมีแฟน มันอาจจะเป็นสาเหตุแบบนี้หรือเปล่าค่ะ ที่ผู้ชายคิดว่าเธอเปราะบางเกินไป ถ้าไปเจอคนชอบเที่ยวก็คงอาจจบได้
เราเป็นคนชอบเที่ยว ชอบทะเล อาหารทะล กินเหล้าได้ ลุยๆ ไม่กลัวแดด จริงๆ เราอยากไปเที่ยวทะเลกับพวกมันนะ ร่องเรือ ร่องแก่งด้วยกัน แต่แพนคงจบอะค่ะ
ทุกวันนี้เที่ยวพวกมันหาไรกิน เทียวห้าง และอยู่ทีเย็นๆ อย่างเดียวอะค่ะ
เราผิดเองด้วยค่ะ ที่เราหวังให้เพื่อนฝึกค่ะ อยากให้เพื่อน strong บ้างค่ะ จริงๆ มันก็ชีวิตเค้าค่ะ เราผิดเองทีคอยเตือนนู้นนี้ .โดยเฉพาะเรืองผู้ชายและเงิน.พลาดๆซ้ำ.จนเราตอนนี้คิดว่า เรื่องของมัน ชีวิตมัน เราออกจากกลุ่มไลน์มาค่ะ คิดว่าถ้าไม่ติดต่อก็ไม่ไงเป็นไรแล้วละค่ะ....จริงๆ เราอยู่กับพวกมันเรามีความสุขมาก คิดแต่เมื่อก่อนๆ จนเรืองตอนนี้กลบหมดแล้ว...จนเรารู้สึกว่าถ้ามันเลิกคบก็ไม่เป็นไรแล้วค่ะ มันแค่ไม่อยากให้ใครมาเตือน และเราก็ดันเตือนและหวังดี...
อีกอย่างเราไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะ ทำไมเราต้องคอยเตือน และมันอาจจู้จี้ แต่กลุ่มอื่นเราไม่เป็นค่ะ เราปล่อยๆ อาจจะสนิทกันมากมั่งค่ะ
ทะเลาะกับเพื่อนหนักมาก เมาเรือมันถึงช็อตตายมีปะค่ะ
เราแค่บอกว่าแกเมาเรือแกควรฝึกไว้ จะได้ไปไหนสนุก ถ้าบริษัทมีทิปไปร่องเรือแกก็ต้องอยู่ภาคพื้น ไม่ได้สนุกกับเพื่อน ไอ้เราก็ยกตัวอย่างตัวเองว่า เมื่อก่อนเมาเรือ เมาแทกซี่ รถเก๊ง ยังปรับได้ อาศัยการนั่งบ่อยๆ มันจะชิน
แต่เพื่อนกลับอารมณ์เสียกลับ บอกว่า ถ้าฉันช็อคตายเพราะเมาเรือใครจะรับผิดชอบ
ฉันไม่ได้ฝึกขึ้นเรืออย่างแกเนีย จะให้ฝึกในโอ่งเหรอ
เราก็ดันขึ้นบ้าง เพิ่งรู้ว่าช๊อคตายเพราะเมาเรือมันมีด้วยเหรอ คือเพื่อนเรามันก็ไม่ได้เป็นโรคแซกซ้อนอะไร คือจุดประสงค์แค่ต้องการให้มันหัด ไม่ใช่อะไรเลี่ยงๆ ตลอด
คือเพื่อนเราเข้ากับเพื่อนทีเรียน ป.โท ไม่ได้ มีปัญหากับเพื่อนที่เรียน โดยเฉพาะเรืองงานกลุ่ม
มันก็ดันอารมณ์เสียอีกใส่ว่า ฉันจะไม่นั่งเรือตลอดชีวิตแกเข้าใจไหม
เพื่อนอีกคนเสริมเข้าข้างมัน
ว่า ถ้าคนแพ้แอกฮอลแกจะให้เค้า-เหล้าเหรอ
คือมันคนละเรื่องกันปะ นั้นคือแพ้ แต่นี้พูดดีๆ บอกว่า แกควรฝึกไว้ มันคนละเรื่อง
เป็นเพื่อนสนิทกันค่ะมีกัน 3 คน ครบกันมาเกิน 10 ปี แล้วค่ะ
เพื่อนเราคนนึงแพ้แดด ผืนขึ้น เราเข้าใจค่ะ ไม่ได้ว่าไร อีกคน เกลียดแดด เพราะดำ
เพื่อนอีกคนไม่หัดกินเผ็ดค่ะ ทานอะไรก็ยาก ไม่ได้แพ้ค่ะ แต่ไม่หัด และทั้ง 2 คน ไม่กินอาหารทะเลและปลาเกือบทุกชนิดค่ะ
ทั้ง 2 คนตั้งเป้าว่า เที่ยวทะเลได้ แต่อยู่แค่ฝั่ง และไม่นั่งเรือตลอดชีวตค่ะ
สาเหตุค่ะ เพือนคนนึงหมอดูเคยทักค่ะ ว่า ห้ามใกล้ทะเล และมันเมาเรือ อีกคนก็ไม่ขึ้นเพราะเมาเรือ
เพือนทั้ง 2 ไม่กินเหล้า ไม่เทียวกลางคืน สั่งน้ำเปล่า
ความรู้สึกอัดอั้นของเราคือ ทำไมมันแพ้ไรเยอะแยะวะ แล้วไมไม่หัดวะ ไม่ฝึกวะ กินเผ็ดก็ค่อยหัดกินเดียวมันก็ได้ เมาเรือ มันก็มีวิธีอื่นๆ ค่อยปรับได้นิ ทำไมเพื่อนเรา ไรๆ ก็เลี่ยงตลอดชีวิตเลยวะ ทำไมเพื่อนเราเปราะบางอย่างนี้วะ..ไม่สู้ ไม่หัดวะ...จนมันเป็นความรู้สึกเบื่อรำคาญ ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวชีวิตพวกมันอีก..... เราผิดเองที่เราดันไปยุ่งกับชีวิตมัน
เพื่อนเราทั้ง 2 มีแฟนก็เลิก เลิกมาหลายคน เพือนเราน่าตาดี นิสัยดี เพื่อนเราอยากมีแฟน มันอาจจะเป็นสาเหตุแบบนี้หรือเปล่าค่ะ ที่ผู้ชายคิดว่าเธอเปราะบางเกินไป ถ้าไปเจอคนชอบเที่ยวก็คงอาจจบได้
เราเป็นคนชอบเที่ยว ชอบทะเล อาหารทะล กินเหล้าได้ ลุยๆ ไม่กลัวแดด จริงๆ เราอยากไปเที่ยวทะเลกับพวกมันนะ ร่องเรือ ร่องแก่งด้วยกัน แต่แพนคงจบอะค่ะ
ทุกวันนี้เที่ยวพวกมันหาไรกิน เทียวห้าง และอยู่ทีเย็นๆ อย่างเดียวอะค่ะ
เราผิดเองด้วยค่ะ ที่เราหวังให้เพื่อนฝึกค่ะ อยากให้เพื่อน strong บ้างค่ะ จริงๆ มันก็ชีวิตเค้าค่ะ เราผิดเองทีคอยเตือนนู้นนี้ .โดยเฉพาะเรืองผู้ชายและเงิน.พลาดๆซ้ำ.จนเราตอนนี้คิดว่า เรื่องของมัน ชีวิตมัน เราออกจากกลุ่มไลน์มาค่ะ คิดว่าถ้าไม่ติดต่อก็ไม่ไงเป็นไรแล้วละค่ะ....จริงๆ เราอยู่กับพวกมันเรามีความสุขมาก คิดแต่เมื่อก่อนๆ จนเรืองตอนนี้กลบหมดแล้ว...จนเรารู้สึกว่าถ้ามันเลิกคบก็ไม่เป็นไรแล้วค่ะ มันแค่ไม่อยากให้ใครมาเตือน และเราก็ดันเตือนและหวังดี...
อีกอย่างเราไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะ ทำไมเราต้องคอยเตือน และมันอาจจู้จี้ แต่กลุ่มอื่นเราไม่เป็นค่ะ เราปล่อยๆ อาจจะสนิทกันมากมั่งค่ะ