12/04/2560 - 11.30น. ณ ถ.ราชพฤกษ์
ในช่วงเวลาที่แดดโคตรจะร้อนระอุ ประหนึ่งว่าจะทำให้คนละลายคล้ายๆไอติมแม็กนั่มได้ , เรานั่งมึนด้วยอาการเมาเบียร์จากเมื่อคืน ณ ร้านทำช่วงล่างรถแห่งหนึ่ง แถว ถ.ราชพฤกษ์ , ระหว่างที่นั่งรอช่างกำลังปู้ยี่ปู้ยำกับรถ สมองก็พลางคิดไปว่า เมื่อคืนเราทำอะไรลงไปบ้าง ดิว ญ คนไหน ให้นิ้วใคร หรือติปเด็กเสิร์ฟไปเท่าไหร่ , สายตาก็เหลือบไปเห็น ..
ริมถนนหน้าอู่ , ญ ชราสูงราวๆไม่เกิน 155ซม. อายุประมาณ 60ฝ่า หลังค่อม เดินเข็นรถเข็นขนาดไม่ใหญ่มากมาด้วยความเร็วประมาณ 6กิโลเมตร/ชม พร้อมร่มสีโคตรแวนซ์ , ด้วยสภาพร่างกายและสภาพอากาศที่โหดสัตว์พอกัน ทำให้การเข็นรถเป็นไปอย่างตะกุกตะกักและโคตรช้า , เราเพ่งมองสินค้าบนรถได้ไม่ถนัดเพราะสายตาสั้น แต่ก็ตัดสินใจออกจากห้องรับรองลูกค้า ตรงไปริมถนน ยิ้มให้ ก่อนจะยกมือโบกเป็นอันว่าจะมีการดิวกันเกิดขึ้น
"ขายอะไรมั่งครับยาย" จริงๆคือก็มองออกว่ามันมีข้าวโพดต้มกะมันเชื่อม แต่ไม่รู้จะเริ่มทักว่าอะไร
"ข้าวโพดต้มกับมันเชื่อมจ่ะ ร้อนๆเลย" เสียงแหบพร่าแต่ปนมากับรอยยิ้มที่อบอุ่น
"ขายยังไงครับ ผมเอาข้าวโพดละกัน มันต้นกินไม่เป็น" เราแจ้งเจตจำนง
"กินไม่เป็นก็ซื้อฝากใครก็ได้นะ ฮ่าๆ" น้ำเสียงแห่บพร่าแบบเดิม แต่แฝงการตลาดไว้อย่างแยบยล
เออ ทำไมเราถึงไม่มีความคิดว่าจะซื้อฝากใคร , ใจจริงก็ไมไ่ด้คิดว่าจะซื้อเพื่อกินตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เพียงแค่ต้องการจะช่วยเหลือยายก็เท่านั้น , จากที่ต้องการจะแค่เอาข้าวโพดฝักเดียวกลับไปนั่งแทะในอู่ จึงเปลี่ยนใจ
"งั้นผมเอาข้าวโพดสองฝักละกันครับ ยายเลือกให้หน่อย" ยายยิ้ม และลงมือเลือกข้าวโพดอย่างใจจดใจจ่อ เราจึงยิงคำถามต่อ , "ยายเข็นจากไหนไปไหนเนี่ย"
"บ้านอยู่วัดปากน้ำจ่ะ ก็เข็นไปขายแถวหน้าวัดทอง" , hear !! โหดสัตว์ , ถ้าคุณนึกระยะทางไม่ออก จากวัดปากน้ำไปวัดทอง มันก็น่าจะประมาณจากท่าพระจันทร์ไปท่าช้าง ซึ่งระยะทางขนาดนี้สำหรับคนวัยนี้และอุปกรณ์ขนาดนี้ ไม่น่าจะสัมพันธ์กันเท่าไหร่
"ยาย อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย ยังแข็งแรงอยู่เลย"
65 คือเลขที่ออก , โหดสัตว์ !! เราอุทานในใจ คนอายุขนาดนี้ไม่น่าที่จะต้องมาทำอะไรแบบนี้แล้วมั้ง แต่อย่างว่า โอกาสคนเราไม่เท่ากันเสมอไป
เรารับถุงข้าวโพดจากยาย ที่แถมมาด้วยรอยยิ้มอบอุ่นแบบเดิมอีกครั้ง , "ขายดีๆนะครับยาย" เราพูดพร้อมยกมือไหว้หนึ่งที , ยายยิ้มตอบ และเข็นรถคู่ใจมุ่งหน้าต่อไป
,,
บางทีความเป้นรุ่นใหญ่ มันก็ไม่ได้วัดจาก อายุ หรือสภาพร่างกาย หากแต่รุ่นใหญ่ คือการมีอะไรบางอย่างที่
โคตรทึ่ง และรุ่นเล็กยากที่จะมี
ยายแม่มโคตรรุ่นใหญ่เลย *
รุ่นใหญ่ *
ในช่วงเวลาที่แดดโคตรจะร้อนระอุ ประหนึ่งว่าจะทำให้คนละลายคล้ายๆไอติมแม็กนั่มได้ , เรานั่งมึนด้วยอาการเมาเบียร์จากเมื่อคืน ณ ร้านทำช่วงล่างรถแห่งหนึ่ง แถว ถ.ราชพฤกษ์ , ระหว่างที่นั่งรอช่างกำลังปู้ยี่ปู้ยำกับรถ สมองก็พลางคิดไปว่า เมื่อคืนเราทำอะไรลงไปบ้าง ดิว ญ คนไหน ให้นิ้วใคร หรือติปเด็กเสิร์ฟไปเท่าไหร่ , สายตาก็เหลือบไปเห็น ..
ริมถนนหน้าอู่ , ญ ชราสูงราวๆไม่เกิน 155ซม. อายุประมาณ 60ฝ่า หลังค่อม เดินเข็นรถเข็นขนาดไม่ใหญ่มากมาด้วยความเร็วประมาณ 6กิโลเมตร/ชม พร้อมร่มสีโคตรแวนซ์ , ด้วยสภาพร่างกายและสภาพอากาศที่โหดสัตว์พอกัน ทำให้การเข็นรถเป็นไปอย่างตะกุกตะกักและโคตรช้า , เราเพ่งมองสินค้าบนรถได้ไม่ถนัดเพราะสายตาสั้น แต่ก็ตัดสินใจออกจากห้องรับรองลูกค้า ตรงไปริมถนน ยิ้มให้ ก่อนจะยกมือโบกเป็นอันว่าจะมีการดิวกันเกิดขึ้น
"ขายอะไรมั่งครับยาย" จริงๆคือก็มองออกว่ามันมีข้าวโพดต้มกะมันเชื่อม แต่ไม่รู้จะเริ่มทักว่าอะไร
"ข้าวโพดต้มกับมันเชื่อมจ่ะ ร้อนๆเลย" เสียงแหบพร่าแต่ปนมากับรอยยิ้มที่อบอุ่น
"ขายยังไงครับ ผมเอาข้าวโพดละกัน มันต้นกินไม่เป็น" เราแจ้งเจตจำนง
"กินไม่เป็นก็ซื้อฝากใครก็ได้นะ ฮ่าๆ" น้ำเสียงแห่บพร่าแบบเดิม แต่แฝงการตลาดไว้อย่างแยบยล
เออ ทำไมเราถึงไม่มีความคิดว่าจะซื้อฝากใคร , ใจจริงก็ไมไ่ด้คิดว่าจะซื้อเพื่อกินตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เพียงแค่ต้องการจะช่วยเหลือยายก็เท่านั้น , จากที่ต้องการจะแค่เอาข้าวโพดฝักเดียวกลับไปนั่งแทะในอู่ จึงเปลี่ยนใจ
"งั้นผมเอาข้าวโพดสองฝักละกันครับ ยายเลือกให้หน่อย" ยายยิ้ม และลงมือเลือกข้าวโพดอย่างใจจดใจจ่อ เราจึงยิงคำถามต่อ , "ยายเข็นจากไหนไปไหนเนี่ย"
"บ้านอยู่วัดปากน้ำจ่ะ ก็เข็นไปขายแถวหน้าวัดทอง" , hear !! โหดสัตว์ , ถ้าคุณนึกระยะทางไม่ออก จากวัดปากน้ำไปวัดทอง มันก็น่าจะประมาณจากท่าพระจันทร์ไปท่าช้าง ซึ่งระยะทางขนาดนี้สำหรับคนวัยนี้และอุปกรณ์ขนาดนี้ ไม่น่าจะสัมพันธ์กันเท่าไหร่
"ยาย อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย ยังแข็งแรงอยู่เลย"
65 คือเลขที่ออก , โหดสัตว์ !! เราอุทานในใจ คนอายุขนาดนี้ไม่น่าที่จะต้องมาทำอะไรแบบนี้แล้วมั้ง แต่อย่างว่า โอกาสคนเราไม่เท่ากันเสมอไป
เรารับถุงข้าวโพดจากยาย ที่แถมมาด้วยรอยยิ้มอบอุ่นแบบเดิมอีกครั้ง , "ขายดีๆนะครับยาย" เราพูดพร้อมยกมือไหว้หนึ่งที , ยายยิ้มตอบ และเข็นรถคู่ใจมุ่งหน้าต่อไป
,,
บางทีความเป้นรุ่นใหญ่ มันก็ไม่ได้วัดจาก อายุ หรือสภาพร่างกาย หากแต่รุ่นใหญ่ คือการมีอะไรบางอย่างที่
ยายแม่มโคตรรุ่นใหญ่เลย *