บทนิยายเรื่องนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เขียนขึ้นด้วยความรู้สึกและพบเจอกับตัวเอง..ถ้านิยายเรื่องนี้มีความผิดพลาดประการใดก็ของอภัยมานะที่นี้ หากมีความติชมใดๆของให้อยุ่ในความสุภาพ😃
ขอบคุณเป็นอย่างสูงที่ติดตามผลงานของยา😃
.......จุดเริ่มต้น......
วันเข้าค่ายลูกเสือประจำปีการศึกษา2557
เต้ย=มียาเร็วดิเก็บของเสร็จยังว่ะ ทำไมช้าจัง เนี้ย
มียา=แฟ้มเก็บงานกูหายอ่ะ หายไม่เจออ่ะ
เต้ย=หาดีหรือยังว่ะ
มียา=กุหาหมดทั่วกระเป๋ากูและนะ.แมร่งอยุ่ไหนว่ะ อย่าให้กูรู้นะว่าใครเอาไป ถ้ากูรู้นะน่าดูเลย
เต้ย=หรือว่าลืมอยุ่ในห้องเรียนว่ะ ไปดูให้แน่ใจเถอะ
มียา=แต่ก่อนไปกูว่าแวะซื้อไอติมกินกันม่ะ
เต้ย=อ่อๆดีเหมือนกันไปกันเถอะ
มียา=อร่อยเนอะไอติมรสนี้เนี้ย
เต้ย=มียามาวิ่งเข่งกันใครถึงห้องก่อน เอาม่ะ
มียา=ก็รู้ว่ากูเป็นคนวิ่งช้า และอีกอย่างกุเป็นคนวิ่งตลกด้วย
เต้ย=เออน่า กูสัญญาว่ากูจะไม่หัวเราะพร้อมนะ 1 2 3 ไป......
เต้ย=555555555
จะไม่ให้เต้ยหัวเราะได้ไง..ก็ทุกครั้งที่มียาวิ่งนั้นเหมือนเป็ดที่กำลังจะออกไข่
มียา=
นิ..ไหนบอกว่าจะไม่หัวเราะกูไง
เต้ย=ถึงแล้ว....เอ๋?????
ก็จะไม่ได้เต้ยตกใจได้ไงในเมือห้องที่เต้ยกำลังจะเข้าไปมีแต่ครูฝึกกำลังนั่งกินข้าวเต็มไปหมดเลย
มียา=หยุดไมว่ะ มีรัยอ่อ เฮ้ยยยย???????
ที่นี้มียาคงรู้แล้วไงว่าทำไมเต้ยถึงไม่เข้าไปสักที
มียา=ขออนุญาตินะค่ะ.เต้ยช่วยกูหาหน่อยดิ
เต้ย=เจอไหม
มียา=ไม่เจอว่ะ
ครูเฟรม=เจอได้ไงก็ครูเอาไปโยนบนหลังคาและ
คำตอบที่ได้มาทำให้มียาโกรดถึงขีดสุด
มียา=เต้ยงั้นเราออกไปจากที่นี้เหอะ
หลังจากออกจากห้องมียาก็เริ่มบทสนทนาที่มีความโกรดถึงสุดๆ. มียา=ครูห่าอะไรว่ะพูดจากวนตีนหน้าตายังกะโจร์ใต้จะมาขโมยของที่โรงเรียนกุหรือเปล่ายังไม่รู้เลยฝากไว้ก่อนเถอะอีครูเฟรมบ้า....
ผิดที่เวลาหรือผิดที่หัวใจ ตอนที่1
ขอบคุณเป็นอย่างสูงที่ติดตามผลงานของยา😃
.......จุดเริ่มต้น......
วันเข้าค่ายลูกเสือประจำปีการศึกษา2557
เต้ย=มียาเร็วดิเก็บของเสร็จยังว่ะ ทำไมช้าจัง เนี้ย
มียา=แฟ้มเก็บงานกูหายอ่ะ หายไม่เจออ่ะ
เต้ย=หาดีหรือยังว่ะ
มียา=กุหาหมดทั่วกระเป๋ากูและนะ.แมร่งอยุ่ไหนว่ะ อย่าให้กูรู้นะว่าใครเอาไป ถ้ากูรู้นะน่าดูเลย
เต้ย=หรือว่าลืมอยุ่ในห้องเรียนว่ะ ไปดูให้แน่ใจเถอะ
มียา=แต่ก่อนไปกูว่าแวะซื้อไอติมกินกันม่ะ
เต้ย=อ่อๆดีเหมือนกันไปกันเถอะ
มียา=อร่อยเนอะไอติมรสนี้เนี้ย
เต้ย=มียามาวิ่งเข่งกันใครถึงห้องก่อน เอาม่ะ
มียา=ก็รู้ว่ากูเป็นคนวิ่งช้า และอีกอย่างกุเป็นคนวิ่งตลกด้วย
เต้ย=เออน่า กูสัญญาว่ากูจะไม่หัวเราะพร้อมนะ 1 2 3 ไป......
เต้ย=555555555
จะไม่ให้เต้ยหัวเราะได้ไง..ก็ทุกครั้งที่มียาวิ่งนั้นเหมือนเป็ดที่กำลังจะออกไข่
มียา=
เต้ย=ถึงแล้ว....เอ๋?????
ก็จะไม่ได้เต้ยตกใจได้ไงในเมือห้องที่เต้ยกำลังจะเข้าไปมีแต่ครูฝึกกำลังนั่งกินข้าวเต็มไปหมดเลย
มียา=หยุดไมว่ะ มีรัยอ่อ เฮ้ยยยย???????
ที่นี้มียาคงรู้แล้วไงว่าทำไมเต้ยถึงไม่เข้าไปสักที
มียา=ขออนุญาตินะค่ะ.เต้ยช่วยกูหาหน่อยดิ
เต้ย=เจอไหม
มียา=ไม่เจอว่ะ
ครูเฟรม=เจอได้ไงก็ครูเอาไปโยนบนหลังคาและ
คำตอบที่ได้มาทำให้มียาโกรดถึงขีดสุด
มียา=เต้ยงั้นเราออกไปจากที่นี้เหอะ
หลังจากออกจากห้องมียาก็เริ่มบทสนทนาที่มีความโกรดถึงสุดๆ. มียา=ครูห่าอะไรว่ะพูดจากวนตีนหน้าตายังกะโจร์ใต้จะมาขโมยของที่โรงเรียนกุหรือเปล่ายังไม่รู้เลยฝากไว้ก่อนเถอะอีครูเฟรมบ้า....